“เมเบล นี่แฟนแกหรอเหมาะสมกันดีนะ” คำพูดของฮ่าน่าเรียกความสนใจจากคุณป๋าได้มากพอสมควร เพราะในตอนนี้คุณป๋ากำลังจ้องหน้าพี่เบสตาเขม็ง “ยังไม่ถึงขั้นเป็นแฟนหรอกก็แค่ดูๆ กันอยู่ พอดีฉันไม่รีบขนาดนั้น ไม่เหมือนใครบางคน” ฉันแสยะยิ้ม ก่อนจะพูดต่อ “บ้านกำลังจะล้มละลาย ก็ต้องรีบหาผู้ชายเกาะเป็นธรรมดา” ฮาน
ฉันพยายามดิ้น สะบัดหน้าหนีเพื่อให้ริมฝีปากหลุดพ้นจากการกระทำของคุณป๋า แต่คุณป๋ากับรวบมือของฉันขึ้นมาขึงตรึงเอาไว้เหนือหัว อีกมือที่ว่างก็เอามาจับหน้าฉันไว้ไม่ให้สะบัดหนีได้ “อื้ม” เสียงทุ้มเข้มของคุณป๋าครางออกมาในลำคออย่างพึงพอใจ เมื่อฉันนิ่งทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ คุณป๋าปล่อยปลายครางของฉันให้
จากนั้นก็เดินหาซื้ออย่างอื่นต่อ ฉันซื้อไม่เยอะหรอกแค่แต่ละอย่างที่ซื้อราคาแพงก็เท่านั้นเอง หลังจากที่ซื้อของเสร็จ คุณป๋าก็พาฉันกลับบ้าน ดูก็รู้ว่าที่คุณป๋าทำทั้งหมดนี้ก็แค่อยากจะเอาชนะพี่เบส ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไปเพื่ออะไรเหมือนกัน เมื่อมาถึงบ้านแทนที่คุณป๋าจะเข้าไปในห้องแต่กลับเดินตามฉันมาที
คุณป๋าก้มลงมากดจูบลงมาบนเนินหน้าอกของฉันหนักๆ ความเจ็บแปล๊บๆ แล่นเข้ามาในร่างกายทำให้รู้ได้ทันทีว่าคุณป๋าได้ทิ้งล่องรอยเอาไว้อีกแล้ว “หนูเป็นอะไรในสายตาของคุณป๋าหรอคะ...” ฉันถามด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก ทำให้คุณป๋าชะงักแล้วเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของฉัน “เธอเป็นคู่นอนที่ฉันโปรดปรานที่สุดไงเด็กน้อย”
“ได้! ฉันจะให้ในสิ่งที่เธอต้องการ แต่เธออย่าลืมว่าฉันไม่เคยให้อะไรใครฟรีๆ” คำพูดของคุณป๋าทำให้ฉันรู้สึกหวั่นใจไม่น้อย “....ค่ะ” ฉันตอบตกลงเพราะไม่ว่าจะยังไงอย่างน้อยฉันก็พอจะมีอิสระอยู่บ้าง และตอนมหาวิทยาลัยเปิดเทอมฉันก็ต้องไปอยู่ที่คอนโดยาวๆ นั่นหมายความว่าถึงจะมีข้อแลกเปลี่ยนแต่มันก็คุ้มค่ากับ
“เมื่อตอนบ่ายผู้ชายที่ไปเดินห้างกับเธอไม่ใช่คุณป๋านี่” “พูดบ้าอะไรของแก !!” ฮาน่ารีบปฏิเสธทันที “ฉันว่าฉันจำคนไม่ผิดนะ” พูดจบฉันก็แสยะยิ้ม “มีอะไร ?” คุณป๋าถามฉัน “ถามผู้หญิงของคุณป๋าเอาเองนะคะ หนูขอตัว” พูดจบฉันก็เดินขึ้นไปบนห้องไม่มีเวลาให้คิดอะไรมากหรอก เพราะต้องเก็บเสื้อผ้าเตรียมไปทะเล
Talk เมเบล “ร้อนมั้ยครับ” พี่เบสเดินมาถามฉันที่กำลังนอนอยู่ริมชายหาดดูพระอาทิตย์ยามเย็น พี่เบสมาถึงสักพักใหญ่ๆ แล้วแหละ เอวากับฟาร์นไม่อยากให้เขามาฉันรู้ดี เพราะสองคนนั้นทำหน้าตึงใส่ฉันเมื่อเห็นพี่เบส แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าเพื่อนทั้งสองคนของฉันหายหัวไปไหนกัน “ไม่ร้อนค่ะ” ฉันตอบโดยไม่ได้หั
คุณป๋ามาคนเดียวไม่มีลูกน้องตามมาด้วย แม้กระทั่งพี่กล้าก็ไม่ได้มาด้วย พรึบ!! คุณป๋าผลักพี่เบสอย่างแรงจนเขาเซแถลกลับเข้ามาในห้อง ส่วนตัวคุณป๋าเองก็เดินเข้ามาด้านในแล้วไม่ลืมที่จะล็อกห้องไว้ให้เรียบร้อย คุณป๋ามองหน้าฉันด้วยแววตาที่น่ากลัว “เมื่อคืนเธออยู่กับมันทั้งคืน ?” ฉันพยายามคิดหาทางออกเพร
คุณป๋ายืนกอดอกทำหน้ายักษ์ไม่รับมุกที่ฉันส่งไปให้ ใจคอจะตีฉันด้วยไม้เรียวนี่จริงๆ หรือไง “เลือกได้หรือยัง” คุณป๋าถามเสียงเข้ม สมองของฉันคิดอะไรไม่ได้นอกจากเรื่องอย่างว่า ฉันค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินมาหยุดตรงหน้าของคุณป๋า “เลือกได้แล้วค่ะ” “เลือกอันไหนก็หยิบขึ้นมา” ฉันวางมือลงบนแผงอกแกร่ง แล้วค
ผมค่อยๆ หันมองทางเมียตัวดีของตัวเองที่ในตอนนี้แทบจะยืนไม่อยู่ “ออกไปให้หมด” สิ้นสุดคำสั่งของผม พวกลูกน้องก็รีบพากันออกไปในทันที เหลือเพียงไอ้กล้าที่เป็นลูกน้องคนสนิท “นายอย่าดุคุณหนูเลยนะครับ คุณหนูคงอยากจะออกไปดื่มกับเพื่อนบ้าง” “มึงเลิกให้ท้ายเมียกูสักที” ผมขบกรามแน่นระงับอารมณ์โกรธของตัวเอง
3 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันแต่งงานกับคุณป๋าแล้ว แต่งแบบงงๆ ในตอนนั้นที่คุณป๋าคุกเข่าขอฉันแต่งงาน หลังจากนั้นสองอาทิตย์เราทั้งคู่ก็จูงมือกันเข้าหอ จดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย ที่ผ่านมสฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าคุณป๋าดูแลฉันดีมาก และซื่อสัตย์กับฉันอย่างที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะไม่ทำให้ฉ
“อาเหนือสวัสดีค่ะ ^_^” ฉันกับเพื่อนยกมือไหวอาเหนือ “มึงน่าอิจฉาจริงๆ ว่ะไอ้หิรัญที่มีเมียสวยขนาดนี้” อาเหนือรับไว้แล้วหันหน้าพูดกับคุณป๋า “แล้วผู้หญิงของมึงล่ะ ทำไมไม่พามางานด้วย ?” “ก็แค่ของเล่น กูจะพามาออกงานทำไม” อาเหนือตอบแบบไม่ใส่ใจ นี่ถ้าฉันเป็นผู้หญิงคนนั้นคงจะเสียความรู้สึกมากที่ถูกจำกัดแ
ในตอนนี้ฉันกำลังนั่งทำแผลให้กับคุณป๋าอยู่ คิดแล้วก็ขำ ใครจะไปคิดว่าคุณป๋าจะมีมุมที่อ่อนแอแบบนี้ ความรักมักทำให้คนอ่อนแอเสมอ “ห้ามโดนน้ำนะคะเดี๋ยวแผลจะอักเสบ” “เป็นหมอหรือไง” คุณป๋าทำหน้ามุ่ยใส่ฉัน “เป็นเมียคุณหิรัญค่ะ ^_^” พอฉันพูดแบบนั้นคุณป๋าก็หน้าแดงขึ้นมาเฉียบพลัน ก่อนที่จะคว้ามือมาดึงตั
ถึงจะคิดว่าคุณป๋าไม่ได้อยู่หน้าประตูแล้วแต่ฉันก็ยังโวยวาย เอาแต่ทุบประตูห้องอยู่แบบนั้นเผื่อคุณป๋าจะเห็นใจกลับมาเปิดให้ “อื้อ หนูทุบประตูจนมือแดงหมดแล้วนะคะ” ฉันแสร้งทำเป็นพูด ถ้าคุณป๋าแอบฟังอยู่คงจะเห็นใจ นี่ฉันเป็นเมียเชียวนะ จะใจดำขนาดนั้นหรือไง แต่!!! ไร้สัญญาณใดๆ จากด้านนอก เงียบกริบไม่ได้ย
“ไม่ต้อง!” คุณป๋าห้ามไว้ ทำให้ลูกน้องถึงกับหยุดชะงัก “ถ้ามันอยากจะแดกก็ให้มันไปหาแดกเอง” อื้อหือ! ดูคำพูดของคุณป๋าสิ ตีปากสักทีจะได้มั้ยเนี่ย ทำไมปากร้ายแบบนี้กัน “มาค่ะเดี๋ยวเมเบลชงให้ก็ได้” ฉันยื่นมือจะไปรับแก้วเหล้ามาจากมือของพี่ดิน แต่ พรึบ!! คุณป๋าปัดมือของฉันออก คุณป๋ากระซิบบอก “มาเสนอตัวใ
น้ำเสียงอำมหิตของคุณป๋าทำให้ขนทั้งตัวของฉันมันลุกซู่ คืนนี้คงจะเจอศึกหนักอีกแล้วสินะ ไหนๆ ก็จะเจอศึกหนักแล้วขอแกล้งหน่อยแล้วกัน อยากเห็นจังว่าเวลาคนแก่หึงมากๆ จะเป็นยังไง ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นหรอกเพราะปกติคุณป๋าก็ขี้หึง แต่ครั้งนี้อยากทำให้หึงสุดๆ ไปเลย แล้วก็ไปจบที่เตียง คืนนี้ฉันคงต้องร้องขอชีวิตก
“ว่าแล้วต้องทะเลาะกัน” เอวาพูดขึ้น “คนแก่ก็แบบนี้แหละ” ฉันพูดเสียงดัง ตั้งใจให้คุณป๋าได้ยิน “ใครแก่ ?” เสียงคุณป๋าถามกลับแล้วมองหน้าฉันอย่างหาเรื่อง “ไม่รู้สิคะ หนูแค่พูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับไป” “เมเบลพอได้แล้วเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” เอวารีบเตือนให้ฉันหยุดพูดหาเรื่อง “ชิ!!” “แล้วนี่ที่พี่ดินจะ