MasukShare
ยั่วยวน2
Terakhir Diperbarui:
2025-03-19 09:37:45
Bab terkait
คมดอกท้อ ยั่วยวน3
“ท่านเป็นอะไรไป ท่านกำลังปิดบังอะไรไม่จริงข้าไม่เชื่อว่าท่านมีใคร..อีกคน”ดึงร่างซีหยินเข้ามาใกล้“เจ้ายอมหรือ ยอมเป็นแค่นางบำเรอของข้า หรือว่าอยากจะได้ข้าเป็นสามีจนตัวสั่น คนเช่นเจ้าไม่น่าจะคิดเช่นนั้นได้แต่จากที่ข้าปฏิเสธเจ้าแล้วเจ้ายัง ไม่ยอมเข้าใจทำให้ข้าอดคิดแบบนั้นไม่ได้ว่าเจ้าไม่อาจลืมข้าได้เช่นนั้น…”ผลักรางซีหยินลงกับพื้นทิ้งตัวลงทาบทับดึงอาภรณ์ออกอย่างแรงซีหยินฟาดฝ่ามือลงบนแก้มของหงเหวินสุดแรง รวบอาภรณ์ให้ปิดบังร่างกาย”หยาบช้าที่สุด ข้า ทำไปทั้งหมดเพราะมีใจให้ท่าน ข้ามีใจให้ท่าข้ารักท่านไม่ได้เหมือนอย่างที่ท่านคิด”ลุกขึ้นวิ่งออกจากตรงนั้นไปทันที หงเหวินเห็นรอยน้ำตาและความเจ็บซ้ำในสายตานั้นได้ทันพอดิบพอดี ทิ้งตัวลงบนทุ่งหญ้ากว้างทอดถอนหายใจยาวเหยียดวังหลวง“ฟงหงเหวินหรือ อืมมมกงกง คิดว่าเขาภักดีจนถึงกลับอยากให้เป็นหัวหน้าองครักษ์คอยดูแลตำหนักชิงหนิงกงเลยหรือ”อี้ซาลูบไล้ปิ่นปักผม งดงามในมือปากก็พูดไปกงกงชราที่มีใบหน้าละม้าย ลุงกวงประสานมือ“ฟงหงเหวินทำหน้าที่แม่ทัพที่ด่านชายแดนมาหลายปี ตอนนี้การศึกสงครามเงียบสงบ ควรจะตอบแทนเข้าบ้าง คนที่อยู่ในวังหลวงจนตัวเป็นขนให้ผลัดเปล
Terakhir Diperbarui : 2025-03-19คมดอกท้อ สักวันท่านต้องเป็นของข้า
ร่างบางอ้อนแอ้นเปลือยเปล่าซุกหน้าลงบนออกกว้างของอี้ซาฮ่องเต้“ข้า ให้ฟงหงเหวิน มาคอยอารักขาเจ้า”อี้ซาจุมพิตที่หน้าผากเนียน“ฝ่าบาท ฟงหงเหวินเป็นแม่ทัพกล้าแกร่ง อยู่ดูแลด่านชายแดนก็ดีแล้วเหตุใดต้องให้เขาเข้ามาในวังหลวงด้วย”ริมฝีปากน่าจูบช่างเจรจาอ่อนหวานเสแสร้งแกล้งพูดอี้ซาฮ่องเต้เชยคางมนขึ้นสบตาหวานฉ่ำ กดริมฝีปากที่ปากอวบอิ่มหวานฉ่ำ“เจ้าช่างห่วงใยบ้านเมืองยิ่งนัก แต่เจ้ารู้ไหมเจ้าคือสิ่งสำคัญของข้า ข้าตั้งใจปลอดกุ้ยเหรินกุ้ยเฟยและสนมนางในทั้งหมดเสียเพื่อเจ้า …เป็นหนึ่งอย่างแท้จริง”สายตาเจ้าเล่ห์หลบตาคม โอบแขนรอบลำคอ ซุกหน้าเหมือนเด็กๆ“ฝ่าบาทเมตตา เปาหลิวเพียงนี้ เกรงว่าคืนนี้คงต้องค้างที่ตำหนักชิงหนิงกงเสียแล้ว”อี้ซายิ้มกระชับอ้อมแขนไว้แน่น เปาหลิวแอบหวั่นในใจว่าหากอี้ซาฮ่องเต้ค้างที่นี่และยามจื่อที่นัดแนะไว้กับหงเหวินเล่า“เกรงว่าคงต้องเป็นคืนพรุ่งนี้ ข้ามีฎีกามากมายที่จะอ่าน พรุ่งนี้มีประชุมเหล่าขุนนางและคืนนี้จะต้องหารือเรื่องการแต่งตั้งแม่ทัพคนใหม่ประจำด่านชายแดนแทนแม่ทัพฟง”เปาหลิวขยับตัวขึ้นคร่อมร่างหนาไว้ดึงมืออี้ซาให้จับที่เอวบาง มืออุ่นลูบไล้ขึ้นที่แผ่นหลังเปลือยเปล่า เ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21คมดอกท้อ สักวันท่านต้องเป็นของข้า2
หงเหวินลุกคว้าอาภรณ์ เปาหลิวกลับดึงอาภรณ์ของหงเหวินปาลงพื้น“ยังไม่ให้ไป”“พระนางช้าไปกว่านี้เกรงว่า จะมีคนมาพบเราสองคนอยู่ด้วยกัน”เปาหลิวดึงร่างสูงมาจูบอย่างดูดดื่ม“ข้าหาได้อิ่มหนำไม่ หากท่านไปข้าจะกรีดร้องให้คนเข้ามาจับท่านไปเสีย”“เสียงร้องครางของพระนางเมื่อครู่ก็ไม่ปลุกคนอื่นทั้งตำหนักแล้วหรือ” เปาหลิวยิ้มใบหน้าสดใส ในครั้งแรกหงเหวินอดประหลาดใจเสียไม่ได้ว่าคนเช่นนางจะมีรอยยิ้มแบบนี้ด้วยหรือ“ก็..ก็ท่านไม่ออมมือกับข้า ไม่ทะนุถนอมข้าแม้แต่น้อย”“หงเหวินคิดว่าพระนางชอบแบบนี้ ต่อไปเราสองคนอย่าพบกันอีก ขอให้ทุกอย่างจบแค่นี้ จะให้หงเหวินทำอะไรก็ยอม แต่ได้โปรดยุติความสัมพันธ์ของเราสองคนเสียข้าไม่อยากเป็นคนชั่ว ไม่อยากผิดต่อฝ่าบาท ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งสุดท้าย” ลงทุนอ้อนวอน เปาหลิวยิ้มเย็น“ไม่ได้ หากไม่พบกันคงไม่อาจกระทำ ในเมื่อข้า ให้กงกงขันทีข้างกายฝ่าบาทเสนอชื่อท่านเป็นหัวหน้าองครักษ์ของตำหนักชิงหนิงกง และฝ่าบาทเองก็กำลังสรรหาคนที่จะมา ทำหน้าที่แทนท่านที่ด่านชายแดนแล้ว อย่างไรท่านก็ไม่มีทางหนีข้าพ้น ไม่มีทางที่จะไม่พบกับข้า ข้ายังไม่เบื่อยังชอบรสรักของท่าน อย่าหวังว่าข้าจะปล่อยท่า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21คมดอกท้อ รสสวาทหอมหวาน
"ฟงหงเหวินเก่งกล้าเกรียงไกรครั้งนี้ท่านแม่ทัพว่าน ถวายฎีกาขอกลับมาอยู่วังหลวงด้วยกรำศึกมานับไม่ถั่ว อีกทั้งวัยร่วงโรยจึงควรได้รับการปูนบำเหน็จกลับมาอยู่กับครอบครัว ฟงหงเหวินโดดเด่นภักดีให้ทำหน้าที่แม่ทัพต่อจากนี้"ฟงหงเหวินก้าวออกมาประสานมือตรงหน้า"น้อมบัญชาฝ่าบาท"ขันทีชรากงกงส่งม้วนกระดาษคำสั่งให้ วันนี้อี้ซาไม่ออกว่าราชการในท้องพระโรงประชุมเหล่าขุนนางในยามบ่ายเช่นทุกครั้ง"ฝ่าบาทวันนี้รอรับสนมคนใหม่ที่ตำหนัก… เร้นรัก ท่านแม่ทัพหากต้องการการป้ายหยกประจำตำแหน่งที่ฝ่าบาทจะมอบให้กับมือด้วยองค์ต้องไปรอ…ฝ่าบาทที่นั่นจนกว่ายามสายจึงจะออกมา ตอนนี่ฝ่าบาทไม่พบผู้ใดท่านควรจะรับป้ายหยกประจำตำแหน่งเสียก่อนจึงค่อยออกเดินทางยังด่านชายแดน"ฟงหงเหวินลอบถอนหายใจก่อนจะประสานมือ เรื่องบ้านเมืองก็สำคัญแต่ที่สำคัญไม่แพ้กันคือเรื่องบนแท่นนอนของฝ่าบาท ป่านฉะนี้ยังไม่มีสนมนางในคนไหนได้รับตำแหน่งฮองเฮาและตั้งครรภ์ด้วยฝ่าบาทไม่ทรงโปรดปรานใครเป็นพิเศษ เหล่าขุนนางจึงส่งบุตรีเข้ามาถวายตัวรายวันเพื่อลองหว่านแหจับปลาเผื่อจับพลัดจับผลูฝ่าบาทแต่งตั้งเป็นฮองเฮา"ขอบคุณกงกงข้าน้อยจะไปที่นั่นยามสายของวันพรุ่งนี้รอฝ่า
Terakhir Diperbarui : 2025-03-21คมดอกท้อ รักฤาใคร่
"ฝ่าบาทอ่าาาาาาาาาฝ่าบาทดะดะได้โปรดดดดดด เปาหลิวกำลังจะตาย"อี้ซาอมยิ้มกดริมฝีปากดูดเลียยอดถันจนเป็นจ้ำคล้ำเขียว มือใหญ่ช่วยบีบเคล้นถันนุ่มไม่ถนอมมืออกอวบเต็มไม้เต็มมือ กลีบบุปผายิ่งตอดรัดอี้ซาขยับกายรัวเร็ว ร่องสวาทฉ่ำเยิ้มเขาไม่รอช้าเร่งจังหวะจนกระทั่งสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ลอยอยู่ตรงหน้า ร่างเปลือยสองร่างเบียดชิดแนบแน่นแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันบุปผาสวาทรัดมังกรผงาดผู้บุกรุกจนฉ่ำแฉะ"ข้ารักเจ้าเปาหลิว ข้าเป็นคนแรกของเจ้าแน่แล้ว"จุมพิตที่หน้าผากเบาๆ เปาหลิวนอนหลับตาไร้เรี่ยวแรงจะขยับกายในอ้อมแขนอบอุ่นของอี๋ชาที่บัดนี้จ้องมองใบหน้างดงามด้วยความหวงแหนและปรารถนาอย่างแรงกล้าไม่ยอมให้ร่างเล็กหลับลงง่ายดาย ดึงเอวบางในท่าคว่ำหน้าสอดมังกรใหญ่ลงไปอีกครั้ง"ซี๊ดดดดอ่าาาาาาฝะฝะฝ่าบาท""ขะข้าขออีกครั้งเปาหลิวข้าอดใจไม่ไหวเข้างดงามตรึงใจรสสวาทหวานล้ำเพียงนี้ขอข้าได้ลิ้มรสรักเจ้าอีกทีเถิด"ขยับเอวเร่งจังหวะไม่สนใจเสียงร้องครางและร่างเล็กที่ขยับกายคลานหนี"กรี๊ดดดดฝ่าบาทพะพะพอแล้วเปาหลิวพอแล้ว"มือบางขยุ้มแท่นนอนไว้แน่น อี้ซาดึงเอวบางเข้าหาตัวก่อนจะกระแทกบั้นเอวของเขาอย่างหนักหน่วงเปาหลิวกรีดร้องก่อนจะ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23คมดอกท้อ ทุกท่วงท่า
"พี่ฟง"เปาหลิวพึมพำเบาๆ ในลำคอ"อีกหนึ่งชั่วยามจะเดินทางใช่ไหม"อี้ซาเหลือบตามอง ฟงหงเหวินที่เหลือบแลไปยังใบหน้างดงามของเปาหลิว"ป้ายหยกนี่ข้าให้ฮองเฮาเป็นคนมอบให้ท่านแม่ทัพ ดังคำสัญญาว่าจะ ดูแลทัพหลวงและด่านชายแดนเป็นอย่างดี พร้อมกันนั้นให้จงยึดมั่นว่ายังคงภักดีต่อฮ่องเต้…ฮองเฮาและราชสำนัก"อี้ซาตั้งใจใช้คำพูดเพื่อการันตี ว่าฟงหงเหวินจะต้องภักดีตลอดไปและให้สำนึกอยู่เสมอว่าเสียนเปาหลิวคือฮองเฮาของเขาอี้ซาส่งป้ายหยกให้กับเปาหลิว ที่ค่อยๆหย่อนมันลงบนฝ่ามือของหงเหวินรอยยิ้มเปรอะเปื้อนใบหน้า ก้มลงกระซิบเบาๆ ได้ยินเพียงสองคน"ข้ารอท่าน"ฟงหงเหวินตัวชาหน้าแดงความรู้สึกมากมายปะปน"เจ้า อวยพรให้ท่านแม่ทัพว่าอย่างไรฮองเฮาของข้า"อี้ซาเอ่ยปากถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน"เปาหลิวขอให้ท่านแม่ทัพเดินทางปลอดภัย"อี้ซากำมือบางไว้"ได้ยินไหม แม่ทัพฟง ขอให้เดินทางปลอดภัยทำหน้าที่อย่างขันแข็งเพื่อแคว้นฉิน”ฟงหงเหวินประสานมือ“น้อมบัญชาฝ่าบาท”“แล้วไม่น้อมบัญชาข้าบ้างหรือไร หรือว่ายังไม่ยอมรับว่าข้าคือฮองเฮา”เปาหลิวหยอดเพราะเข้าใจดีว่าใบหน้าเขินอายแดงจนถึงใบหูของฟงหงเหวินบ่งบอกว่าเขารู้สึกเช่นไรเมื่อเปาหลิวพ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23คมดอกท้อ ทุกท่วงท่า2
หงเหวินยังไม่ทันจะพ้นจากตำหนักเร้นรักชิงหนิงกง องครักษ์นับสิบกับทวนในมือที่กางกั้นรอบกายไม่ให้ขยับไปไหนได้“ท่านหัวหน้าองครักษ์ท่านถูกจับกุมตัวแล้ว ฮองเฮากล่าวโทษว่าท่านหัวหน้าองครักษ์ขโขยของสำคัญของพระนาง ท่านจงตามเราไปที่คุกหลวงรอการไต่สวน”หงเหวินยิ้มหยันให้กับตัวเอง เมื่อครู่ยังสุขสมบนร่างเปลือยเปล่าของนางมาบัดนี้กลับกลายเป็น หัวขโมยเสียแล้ว“เชิญท่านหัวหน้าองครักษ์ ฮองเฮาบอกกับพวกเราว่าขอเวลาค้นหาของที่หายไปจนพบ บางทีท่านอาจไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้รอวันปล่อยตัวแต่หากฮองเฮาหาของชิ้นนั้นไม่เจอท่านจะต้องรอให้ฝ่าบาทไต่สวนอีกที”องครักษ์ประสานมือด้วยความนอบน้อม ในวังหลวงไม่มีจีรังมีขึ้นมีลงองครักษ์ผู้นี้เข้าใจสัจธรรมข้อนี้ดียิ่งนักเช้าสดใส เปาหลิวยังนอนเปลือยกายบนแท่นนอนด้วยความเมื่อยล้า แผนการที่วางไว้ตั้งแต่เมื่อคืนสำเร็จลุล่วงไปแล้ว หงเหวินไม่มีทางหนีไปไหนได้ วันนี้แค่รอว่าจะต้องเสแสร้งให้ดีเพื่ออี้ซาจะได้คล้อยตามอี้ซาฮ่องเต้สาวเท้ายังตำหนักเร้นรักชิงหนิงกง“ฮองเฮา”ตรงเข้ายังแท่นนอนที่เปาหลิวนอนเปลือยเปล่าในผ้าห่ม“ฝ่าบาท”เปิดผ้าห่มออก เผยให้เห็นร่างเปลือยเปล่าขาวสล้างอี้ซากลืนน้ำ
Terakhir Diperbarui : 2025-03-23คมดอกท้อ หึง
คุกหลวงเปาหลิวในอาภรณ์สีสดใส ก้าวขาช้าๆ นางกำนัลข้างกายพยุงเข้าไปในคุกหลวงที่บัดนี้มีเพียงหงเหวินที่ถูกจองจำไว้ แต่เขากลับนั่งนิ่งไม่ไหวติง"เปิดประตู"เอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดทหารยามเปิดประตูออกทันที"พวกเจ้าออกไป"นางกำนัลข้างกายโบกมือให้ทหารยามออกไปข้างนอกหงเหวินนั่งหลับตานิ่งอยู่ในนั้นไม่แม้แต่จะมองหน้าเปาหลิวแม้แต่น้อย"ท่านจะยอมจำนนได้หรือยัง"หงเหวินยังนั่งนิ่งดุจหุ่นไม้"ข้าไม่ถนัดงอนง้อใครด้วยวาจา"ก้มลงจูบเร่าร้อนที่ริมฝีปากเย็นเฉียบหงเหวินผลักร่างเล็กให้ถอยห่าง"ข้าหาของที่หายพบแล้ว ก็แค่ให้ท่านมานี่เพื่อได้ไตร่ตรองว่าจะอยู่หรือตายล้วนเป็นข้าที่ตัดสินข้ามีอำนาจเหนือท่านในตอนนี้""เชิญพระนาง ท่านฆ่าข้าเสียแต่อย่าหวังว่าข้าจะยอมฝืนใจตัวเองอีก"กลืนน้ำลายลงคอช้าๆ รู้สึกโมโหตัวเองที่ทุกครั้งที่ร่วมรักกับนางไม่เคยได้ฝืนใจสักครั้ง อีกทั้งยังสุขสมจนลืมโลกลืมเวลา"ฮ่าๆๆๆๆ ฝืนใจตัวเอง ก็ได้เมื่อคืนที่ผ่านมาถือว่าเป็นครั้งสุดท้ายของเรา ข้ารู้ในใจท่านมีแต่เหว่ยซีหยิน ยอมทำผิดกับนางผลักไสนาง แต่นั่นยิ่งเป็นเรื่องดีกับข้าข้ากำลังจะรับนางมาไว้ข้างกายเพื่อท่าน นำนางเข้ามาในตำหนักชิง
Terakhir Diperbarui : 2025-03-26
Bab terbaru
คมดอกท้อ จบบริบูรณ์
ด่านชายแดนร่างสูงของ ตู้อี้ซาก้าวขายาวๆ ยังค่าย ผู้ใช้แรงงานด่านชายแดน“ฟ่านหงเหวิน”ร่างผอมบางนอน อยู่แคร่ไม้ไผ่ ซูบผอมจนอี้ซาจำแทบไม่ได้เนื้อตัวมีแต่รอยแผลผุพองและรอยเลือดแห้งเกราะกรัง“อะอะอะ อี้ซา”“ข้า นำเงินมาไถ่ตัวท่าน อีกอย่างตอนนี้คือช่วงเปลี่ยนผ่านไม่มีฮ่องเต้ไม่มีไท่จือทุกคนมีสิทธิ์เท่าเทียมกันแล้ว ต่างชาติเข้ามาปกครองต้าชิงของเราจนสิ้น ฟ่านหงเหวินยิ้มเศร้าๆ“คงไม่ทันแล้วข้า คงไม่อาจกลับไปที่นั่น มิใช่แค่ไม่กล้าสู้หน้าเปาหลิวหากแต่แม้แต่ขยับกายข้ายังไม่อาจกระทำ ข้าทรมานเหลือเกินอี้ซาพูดกับนางแทนข้า บอกนางว่าข้าขอโทษ แค่กกก”เสียงหายใจหอบเหนื่อยอี้ซาลุกขึ้นมาชะโงกด้านหน้า“ใครก็ได้ตามท่านหมอข้ามีเงินทองมากมายตามท่านหมอมาตรวจดูอาการเขาที”คนติดตามมาประสานมือ“ท่านตู้ที่นี่ไร้หมอ อีกอย่าง”กระซิบข้างหูตู้อี้ซาเบาๆตู้อี้ซาหลับตาลงช้าๆ“มีเวลาอีกนานแค่ไหน”“อีกไม่เกินหนึ่งชั่วยามขอรับ ตอนนี้คุณชายฟ่านกระอักเลือดสดๆ ออกมาตั้งแต่เมื่อวาน นี่ก็ถือว่ามีความอดทนที่สุดแล้ว คงเพื่อรอพบท่านตู้คุณชายฟ่านจึงยังอยู่ถึงตอนนี้”“แค่กๆๆๆ ”ข้าจะพาเขากลับต้าชิงพวกเจ้าหาเกี้ยวและคนเพื่อพาคุณชา
คมดอกท้อ ลาก่อน
ดวงตาเบิกโพลง พ่นเลือดสดๆ ออกมาก่อนที่วิญญาณจะหลุดออกจากร่าง“ถอยไปถอยไป”ผู้คุมใช้ทวนในมือกันให้หงเหวินถอยห่างออกไป“ตายเสียแล้ว ขอรับนายท่าน”“เอาไปเผา ตอนนี้กำลังเกิดโรคระบาด เผาให้สิ้นซาก”หงเหวินทอดถอนใจเขตวังหลวงต้าชิง“นายหญิงเจ้าขา คุณชายน้อย กับท่านตู้กลับมาจากบ้านตู้แล้วเจ้าค่ะ”ป้าเหยาเอ่ยปากเบาๆ เมื่อเห็นว่าเปาหลิวนั่งเหม่อมองไปไกล“ผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ให้กับคุณชายด้วย อากาศข้างนอกหนาวเหน็บ ท่านตู้ตามใจคุณชายให้ออกไปตกปลาประจำ”“ทั้งสองคนเข้ากันได้ดีน่าชื่นใจยิ่งนัก”“ป้าเหยา ข้าได้ยินว่าเกิดโรคระบาดด่านชายแดน”ป้าเหยายิ้มบางๆ“นายหญิงเจ้าขา อย่าห่วงเลยเจ้าค่ะโรคระบาดไม่มาถึงนี่”เปาหลิวยิ้มเศร้าๆก่อนหน้านั้น“ เจ้าควรอภัยให้ฟ่านหงเหวินได้แล้ว เขารับกรรมที่ก่อไปแล้ว ต่อไปไม่แน่ว่าจะได้พบหน้ากันอีกหรือไม่ เขาฝากให้ข้าอี้ซาดูแลเจ้า แต่ทว่า เมื่อเจ้ายืนยันที่จะไม่แต่งกับข้าทางเดียวที่ทำได้คือ เราสองคนอยู่กันแบบสหายข้าสัญญาไม่มีทางทอดทิ้งโดดเดี่ยวเจ้า เงินทองที่เคยให้ก็ยังจุนเจือเหมือนเดิมที่ท่านพ่อเคยทำอย่างไรก็ยังอย่างนั้นเพราะเจ้าช่วยบ้านตู้ได้ไม่น้อยตอนนี้กิจการของบ้านตู้เป็น
คมดอกท้อ จบ
“นี่เจ้า ตู้อี้ซาจะมากไปแล้วข้าเป็นถึงไท่จืออีกอย่างข้ากับฟงหงเหวินก็มีความสัมพันธ์อันดี ข้าจะให้ร้ายเขาได้อย่างไร”ตู้อี้ซายิ้มหยันหาได้รู้สึกหวาดกลัวในบารมีของฟงกัวไม่“ข้าได้ยินว่า ไท่จือยึดทรัพย์ของบ้านฟ่าน เป็นของตัวเองขับไล่มารดาของฟ่านหงเหวินออกจากแคว้นทรัพย์สินของบ้านฟ่านมีไม่น้อย แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วยังถึงกับจะตัดรากถอนโคนเชียวหรือ”ฮ่องเต้ชราโบกมือห้าม เพราะกลัวว่าไท่จือจะถูกเปิดโปงมากไปกว่านี้และจะทำให้ความศรัทธาลดน้อยลงไปฮ่องเต้ชราก้มลงกระซิบกับขันทีข้างกายที่ก้าวออกมายืนข้างหน้า“ละเว้นโทษตาย เนรเทศออกจากต้าชิง ให้ใช้แรงงานยังด่านชายแดน ส่วนทรัพย์สินที่ยึดไว้ส่งเข้าคลังหลวงทำนุบำรุงต้าชิงเสีย”อี้ซา ส่ายหน้าไปมา อย่างน้อยก็ยังรักษาชีวิตของฟ่านหงเหวินไว้ได้หากเป็นก่อนนั้นคงถูกประหารทั้งๆ ที่ยังไม่ทันไต่สวนเดินไปข้างๆ ร่างผอมโซของฟ่านหงเหวินใบหน้าซีดเซียวหมดความองอาจที่ถูกจำกัดอิสรภาพโดยโซ่ตรวน“ข้าช่วยท่านได้แค่นี้จริงๆ คุณชายฟ่านขอให้ท่านโชคดี”“ข้า ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตรอดจากด่านชายแดนได้หรือไม่ ข้า ..หวังเพียงว่านางจะอภัยให้ข้าและนางกับลูกของข้าจะมีความสุข อี้ซาดูแลน
คมดอกท้อ บทสุรป
ท้องพระโรง ฟ่านหงเหวินถูกคุมตัวมา ยังหน้าพระพักตร์ของฮ่องเต้ ขุนนางที่บ้านฟ่านเคยเกื้อหนุน ต่างถอนหายใจไม่อาจช่วยเหลือท่านตู้กับตู้อี้ซาสวมอาภรณ์แบบตะวันตก ท่านตู้ถือไม้เท้าพยุงตัวเหมือนแบบที่สมัยนิยม (ปีค.ศ1800ก่อนสงครามฝิ่น) ส่วนตู้อี้ซาสวมแว่นสายตาในมือถือไปป์“ตู้อ้ายซา ตู้อี้ซา ถวายพระพรฝ่าบาท”ฮ่องเต้ชราโบกมือให้ ทั้งสองคนลุกขึ้น ฟงกัวขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกไม่พอใจ“ข้าน้อยสองคนเข้ามาฟังคำไต่สวน ความผิดของคุณชายฟ่านหงเหวิน” ฮ่องเต้ชรากระซิบกับขันทีชราข้างกายด้วยจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าใครคือฟ่านหงเหวินโบกมือให้ขันทีจีบปากจีบคอพูดแทน“ฟ่านหงเหวิน ความผิดลบหลู่เบื้องสูง กล้าส่งหญิงงามที่ด่างพร้อยมีรอยมลทินให้กับไท่จือประมุขตำหนักบูรพาด้วยหวังผลประโยชน์ในการส่งวัตถุดิบสำหรับห้องเครื่องเข้ามาในวังหลวงผูกขาดเพียงเจ้าเดียวมีความผิดมหันต์สมควรได้รับโทษตาย ประหารเจ็ดชั่วโครต แต่ด้วยพระบารมีและพระเมตตา จึงลดโทษให้แค่เพียงประหารตัวคนผิด คือฟ่านหงเหวินผู้ที่ทำการหลบลู่เบื้องสูงเท่านั้น”อี้ซา ยกไปป์ขึ้นจรดปากสูดควันเข้าไปเต็มปอดพ่นออกมาหนักหน่วง ไม่ได้สนใจสายตาของฮ่องเต้ ไท่จือหรือเหล่านางในที
คมดอกท้อ หลอก2
“ทะทะไท่จือโปรดอภัยหรูหรานไม่ได้เป็นคนที่คิดจะหลอกลวงเบื้องสูง ตะตะแต่เป็นคุณชายฟ่าน ที่ ที่แอบพรากพรหมจรรย์ของข้าไปเสียก่อน” ฟงกัวยิ้มเย็น กระบี่ในมือเสียบเข้าที่ยอดอกของหรูหรานอย่างจัง“เลวที่สุดพวกเจ้ากล้า หลอกลวงเบื้องสูงกล้าหลอกลวงข้าคิดว่าข้าเป็นตัวตลกหรือไร”เช็ดรอยเลือดที่คมกระบี่ ก่อนจะก้าวขาจากไป“องครักษ์ส่งคนคุมตัวฟ่านหงเหวินมาที่ ตำหนักบูรพาข้าจะฆ่าเขาเสีย”กัดฟันจนเป็นสันนูน มิใช่แค่การเลี้ยงดูแต่ด้วยสันดานเดิมของ ฟงกัวที่ไม่เคยยอมใคร เขาจึงไม่ยอมให้ใครมาลูบคมได้ง่ายดายฟ่านหงเหวิน ป่านนี้คงเย้ยหยันที่เขา กินเศษเดนที่ฟ่านหงเหวินหยิบยื่นมาให้ฟ่านหงเหวิน กดริมฝีปากของกับปากบางของ เปาหลิวส่งต่อลมหายใจแบกร่างเล็กขึ้นบ่าวิ่งวนไปรอบๆ อี้ซาได้แต่ถอนหายใจ“แค่กๆๆๆ ”เปาหลิวส่งเสียงไอออกมาเบาๆ“คุณชายฟ่าน พานางไปที่ร้านหมอจะดีกว่า”อี้ซาเอ่ยปาก เมื่อเห็นว่าฟ่านหงเหวินทำอะไรไม่ถูก ด้วยความห่วงใยเปาหลิวฟ่านหงเหวินรีบอุ้มร่างบางของเปาหลิวยังร้านหมอแต่ไม่ทันจะก้าวเข้าไปในร้านหมอ ทหารนับสิบต่างวิ่งเข้ามารายล้อมรอบตัว“เกิดอะไรขึ้น”หงเหวินถามด้วยน้ำเสียงตื่นตกใจ“ฟ่านหงเหวินหลอกลวงเ
คมดอกท้อ หลอก
“ข้า ปักใจกับฟงหงเหวินก่อนที่จะถวายตัว เป็นฝ่าบาทที่ฝืนใจข้า และเป็นนางที่แย่งชิงเขาไป ข้าทำทุกวิถีทางเพื่อให้เขาใกล้ชิดข้า แม้ว่าเขาจะไม่มีใจให้ข้าก็ตาม”ฟงหงเหวินยิ้มหยันอี้ซายิ้มเศร้าเจ็บปวดใจอย่างที่สุดคำหวานของเปาหลิวที่ผ่านมา วนเวียนในหู นางล่อหลอกจนเขาตายใจเพื่อให้ฟงหงเหวินเข้ามาในวังหลวงอย่างแนบเนียน“เจ้ามีใจให้ฟงหงเหวินอย่างนั้นหรือ”“ข้ารักพี่ฟงรักเขามาตลอด แม้ว่าเขาจะไม่เคยรักหลิวหลิวคนนี้ก็ตาม เราสองคนไม่ควรต้องจากกัน เราสองคนไม่ควรต้องหลบซ่อน”เสียงแหบพร่า ฟงหงเหวินตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน“เจ้า เลือกเขาใช่ไหม เปาหลิวเจ้าเลือกฟงหงเหวิน ไม่เสียใจกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นใช่ไหมฮองเฮา”ฟงหงเหวินเองก็เจ็บที่ใจภาพความทรงจำที่ร่างเล็กของหลิวหลิววิ่งตามเขายามเยาว์วัยยังติดอยู่ในใจเปาหลิวก้มหน้านิ่ง ไม่เอ่ยคำใดเหมือนเป็นการตอบรับอี้ซายิ้มหยันชักกระบี่ข้างกายองครักษ์หมายจะเสียบคมกระบี่เข้าที่อกกว้างของฟงหงเหวินที่ถูกองครักษ์จับตัวไว้เสียให้ตายลงบัดนั้นทว่า“ฝ่าบาทอย่า”เปาหลิวถลาเข้าไปขวางคมกระบี่ที่คมกริบ ด้วยแรงโทสะคมกระบี่ในมือของอี้ซาเสียบทะลุอกขาวของเปาหลิวเลือดสีแดงไหลทะลักซ
คมดอกท้อ กลับ(บทรักบทสุดท้าย)2
เปาหลิวนิ่งงันหนึ่งปีผ่านไปไม่มีคืนไหนที่ไม่ร่วมรักกันแต่ทว่าก็ไม่เคยตั้งครรภ์ใครกันที่ร่างกายมีปัญหาเปาหลิวหรือว่าอี้ซา"รอให้เปาหลิวหายาบำรุงร่างกายที่ดีเพื่อเตรียมพร้อม แต่ฝ่าบาทแน่ใจหรือว่าหากเปาหลิวตั้งครรภ์แล้วฝ่าบาทจะจะไม่ปันใจให้หญิงอื่น”"ไม่มีทางข้าสัญญาให้ข้าตายลงตรงหน้าก็จะรักเจ้าตลอดไป"เปาหลิวยิ้มกับคำสาบานซีหยินยกถาดชาเข้ามาอี้ซามองตามสะโพกกลมกลึงกับรู้สึก กระสันขึ้นมาในทันทีหยุดนิ่งไม่ยอมสางผมให้กับเปาหลิว ที่ลอบมองอี้ซาผ่านบานกระจก"คืนนี้เปาหลิวรอฝ่าบาท ไม่ต้องส่งอาภรณ์ไปฝ่าบาทรู้แล้วเช่นนี้ต้องมาเพราะเปาหลิวไม่อาจรอได้นานๆ อากาศหนาวหากให้รอนานจะบั่นทอนหัวใจ"อี้ซายังนิ่งมองเสี้ยวหน้าและอกอิ่มของซีหยินที่ดันเสื้ออกมาคิดถึงร่างเปลือยเปล่าในน้ำอุ่นที่เขาเสพสมเมื่อไม่นานผ่านมาเปาหลิวยิ้มมุมปาก อยากจะให้อี้ซาหลงใหลซีหยินบัดนี้ได้ดั่งใจแล้วส่วนเปาหลิวก็แค่รอว่าหงเหวินจะเจ็บช้ำแล้วหันมามองเปาหลิวบ้างก็เท่านั้นค่ำคืนมืดมิดนางกำนัลเตรียมน้ำอุ่นใส่ผงหอมดอกไม้ในอ่างใหญ่ที่ทำขึ้นสำหรับเปาหลิวในตำหนักชิงหนิงกงเพื่อให้นางสำราญกับการแช่น้ำอุ่นที่นางชอบ ปลดอาภรณ์ออกจนเหลือเพียงร่
คมดอกท้อ กลับ(บทรักบทสุดท้าย)
"พี่ฟงท่าน ช่วยข้าแก้แค้นนาง ช่วยข้า ข้าเกลียดนาง"สะอื้นกับอกกว้างราวว่าน้ำตาที่หลั่งรินนั้นยิ่งมากเท่าไหร่ฟงเหวินยิ่งต้องรับผิดชอบในความแค้นของซีหยิน"ให้ข้าทำอย่างไร"ซีหยินปาดน้ำตา"ท่าน ช่วยให้ฝ่าบาทโปรดปรานข้าแล้วลืมเลือนนางไปเสีย"หงเหวินนิ่งงันคลายอ้อมกอดออกช้าๆเหมือนเพิ่งจะนึกได้ว่าซีหยินคือคนของอี้ซาไปแล้ว"พี่ฟงได้โปรด"เขย่งเท้าขึ้นจุมพิตที่ปากอุ่นแต่หงเหวินกลับเบี่ยงตัวหลบเสีย"เจ้าเป็นคนของฝ่าบาทแล้ว โปรดปรานหรือไม่ข้าไม่อาจช่วยได้ อย่าทำแบบนี้อีกส่วนเรื่องของเจ้าข้าสัญญาจะพูดกับฮองเฮาทางเดียวที่ทำได้ตอนนี้คือ. .ยอม..เป็นคนของฝ่าบาท เจ้าไม่ได้ต้องการจะแก้แค้นนางแต่เจ้าต้องการที่จะเป็นที่โปรดปรานซีหยินบอกข้ามาตามตรงเจ้า ยินดีที่เป็นคนของฝ่าบาทใช่หรือไม่” ซีหยินก้มหน้า“พี่ฟง ข้า ข้าข้าไม่อาจปฏิเสธว่าข้า แอบชื่นชมฝ่าบาทเมื่อครั้งที่เข้ามาที่นี่แต่ พี่ฟงนาง ทำให้ข้าต้องเป็นของฝ่าบาทง่ายดาย แล้วๆๆๆ ฝ่าบาทก็ยัง มีนางในใจไม่เหลียวแลข้าทั้งๆ ที่เพิ่งจะพรากพรหมจรรย์ของข้าไป”“เจ้าแค้นเคืองฝ่าบาทริษยานาง ซีหยิน เดิมเจ้าไม่ใช่คนแบบนี้ ซีหยินเจ้าลองตรองดูว่าเจ้าต้องการอะไรกันแน่”"
คมดอกท้อ หลอก
อ้อมแขนแข็งแรงของอี้ซาลูบไล้ร่างเปลือยก่อนรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน“ปะปปล่อยเพคะ”“ข้ากำลังจะทำโทษเจ้าที่บังอาจมาแช่น้ำอุ่นของข้ากับฮองเฮา กดจมูกโด่งลงบนแก้มใส เลื่อนริมฝีปากมาที่ปากบางบดเบียดทั้งๆที่ซีหยินตัวแข็งทื่อ มืออุ่นลื่นลงไปที่เอวบางลูบไล้เอวคอด ต่ำลงไปที่กลีบบุปผานุ่มมือ วนนิ้วมือไปมาไม่กล้าสอดล้วงเข้าไปเห็นได้ชัดว่าอีกคนตื่นกลัวเพียงใด“อ่าาา เจ้ายังไม่ต้องมือชาย ข้าต้องการเจ้า”กดเอวหนาถูไถเพิ่มความกระสัน“ฝ่าบาทอย่าเพคะเดี๋ยวฮองเฮาก็คงเข้ามา”หน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย“นางบอกเจ้าอย่างนั้นหรือ”จมูกโด่งเลาะเล็มที่หลังใบหู ลมหายใจร้อนผ่าว“พะพะเพคะ ฝ่าบาทได้โปรดปล่อยซีหยินก่อน”แม้จะปฏิเสธแต่ใจกับรู้สึกว่าอยากให้อี้ซาทำมากกว่านั้น“ยะยะอย่าเพคะ”ส่งเสียงกระเส่า“หืมม กล้าห้ามข้าหรือ” พลิกร่างบางมาประชิดตัว ร่างเปลือยแนบชิดในน้ำอุ่น อี้ซาประกบริมฝีปากเข้ากับปากบางใจเต้นไม่เป็นจังหวะ คิดถึงบทรักเร่าร้อนหอมหวานอาจจะยากไปหน่อยแต่ก็ทำให้คิดถึงครั้งแรกกับเปาหลิว ทำให้เขาคิดถึงเปาหลิวขึ้นมาในทันที ป่านนี้นางคงไปเปลือยกายรอเขาที่ห้องบรรทมของนาง รอเขาเสพสมกับซีหยินแล้วเขาก็คงจะต้อ
