เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 870
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-12-28 17:00:00
บทที่เกี่ยวข้อง
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 871
เสิ่นหยินอู้ตกใจกับเรื่องที่ตระกูลฉินจะย้ายจากหนานเฉิงไปยังเจียงเฉิง ขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงการได้รับความเคารพอย่างมาก แต่เธอก็ถามคุณแม่ฉินในขณะที่เธอจะตัดสินใจ “ต้นตระกูลฉินอยู่ที่หนานเฉิงไม่ใช่หรอคะ? ถ้าย้ายไปที่เจียงเฉิงมันจะ…” “กำลังพูดเรื่องอะไรจ๊ะเนี่ย พ่อกับแม่แก่มากแล้ว คนที่เราห่วงก็มีแค่ลูกๆนี่แหละจ๊ะ ตอนนี้เรามีหลานเพิ่มมาอีกสองคน แน่นอนว่าหนูคือคนที่สำคัญที่สุด ไม่ต้องพูดถึงเราสองคนสามีภรรยาเลย เราอยู่ที่ไหนมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอจ๊ะ? สภาพแวดล้อมในเจียงเฉิงเหมาะสมกว่าที่นี่อีก หนูเปิดบริษัทอยู่ที่นั่นไม่ใช่เหรอ? ถึงตอนนั้นถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็แค่ถามพ่อ ตั้งใจทำงานให้ดี ส่วนเรื่องเด็กๆน่ะไม่ต้องห่วงเลย มีพ่อกับแม่อยู่ เดี๋ยวเราจะช่วยหนูเลี้ยงพวกเขาให้อ้วนท้วนสมบูรณ์ไปเลย” หลังจากนั้น คุณแม่ฉินก็ไม่ได้คุยอะไรกับเธอเพิ่ม เธอยุ่งอยู่กับการพาเด็กๆไปที่ห้องและปรึกษาหารือกับคุณพ่อฉินเรื่องการย้ายที่อยู่ของครอบครัว ระหว่างทางกลับห้อง เสิ่นหยินอู้ยังคงคิดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่บริษัทในตอนนี้ของเธอเพิ่งเปิดเลย แม้ว่าบริษัทของเธอจะเริ่มพัฒนาขึ้นมาแล
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 872
แต่ในไม่ช้า สายตาของฉินเย่ก็เปลี่ยนไปเพราะเขาเห็นฉากหลังด้านหลังของเธอ “คุณอยู่บ้านเหรอ?” เสิ่นหยินอู้เห็นเขามองฉากหลังที่อยู่ด้านหลัง ไม่รู้ด้วยเหตุใด เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย อาจเป็นเพราะเธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอให้อภัยเขาเร็วขนาดนี้ และเธอก็รู้สึกไม่เต็มใจอยู่เสมอ แม้ว่าทั้งสองจะเข้าใจผิดกันในตอนแรก แต่เขาก็ทำร้ายเธอจริงๆ แม้ว่าเธออยากอยู่กับเขา แต่เธอไม่ได้ต้องการให้อภัยเขาเร็วขนาดนี้ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบอะไร อีกทั้งยังลดสายตาลงต่ำ สายตาของฉินเย่มืดลงเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักถึงสิ่งที่เธอกำลังคิดได้ จึงเปลี่ยนหัวข้อ “เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนนอนแล้วหรอ?” เมื่อได้ยินหัวข้ออื่น เสิ่นหยินอู้ก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดว่า "น่าจะหลับไปแล้วนะ คืนนี้พวกเขานอนกับ... " เมื่อเธอพูดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ชะงักไปอีกครั้ง ฉินเย่อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วจึงพูดต่อจากคำพูดของเธอ “ตอนนี้เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนอยู่กับพ่อแม่งั้นเหรอ?”เสิ่นหยินอู้พยักหน้า “อืม พวกผู้ใหญ่ชอบพวกเขามาก” อาจเป็นเพราะเมื่อครู่นี้ที่เสิ่นหยินอู้เงียบไปถึงสองครั้งและลังเลที่จะพูด บรรยากาศ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-28คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 1
ที่เมืองหนานเฉิงณ โรงพยาบาลประชาชน“ยินดีด้วยนะคะคุณตั้งครรภ์แล้ว ลูกน้อยแข็งแรงดีมากเลยนะคะ”เฉินหยุนอู้กำผลรายงานในมือไว้แน่น สีหน้าดูตะลึงเล็กน้อยตั้งครรภ์งั้นเหร? เฉินหยุนอู้ทั้งตกใจแล้วก็ดีใจในเวลาเดียวกัน เธอไม่อยากจะเชื่อเลย“คราวหน้าฉันจะนัดวันให้มาตรวจซ้ำอีกทีนะคะ แล้วพ่อเด็กล่ะคะ? เรียกเขาเข้ามาด้วยสิ ฉันจะได้กำชับเขาสักหน่อย”คำพูดของแพทย์ทำให้เฉินหยุนอู้ดึงสติกลับมาได้อีกครั้ง เธอยิ้มอย่างเก้อเขินและพูดขึ้นว่า“วันนี้สามีของฉันไม่ได้มาด้วยหรอกค่ะ”“จริง ๆ เลย ต่อให้จะยุ่งแค่ไหนก็ต้องอยู่มีเวลาให้ภรรยาและลูกบ้าง”ตอนที่ออกมาจากโรงพยาบาล ข้างนอกมีฝนตกปรอย ๆ เฉินหยุนอู้เอามือลูบท้องน้อยตัวเองไปมาตรงนี้ มีชีวิตน้อย ๆ ของเด็กคนหนึ่งแล้วเป็นลูกของเธอกับฉินเย่นั่นเอง...โทรศัพท์สั่นเล็กน้อย เธอจึงหยิบขึ้นมาดู เป็นข้อความจากฉินเย่สามีของเธอที่ส่งเข้ามา“ฝนตกแล้ว ช่วยส่งร่มมาตามที่อยู่นี้ที”เฉินหยุนอู้เหลือบมองที่อยู่นั้น: คลับ XX ที่นี่มันคือที่ไหนกัน? วันนี้เขาบอกว่าจะประชุมไม่ใช่เหรอ?อย่างไรก็ตาม เฉินหยุนอู้ไม่ได้สงสัยอะไรมากนัก เธอบอกให้คนขับรถของตระกูลฉินไป
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 2
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของฝูงชน ฉินอี้ลดสายตาลงและตอบข้อความกลับไปหาเสิ่นหยินอู้อย่างรวดเร็ว“ไม่ต้องใช้ร่มแล้ว เธอกลับไปก่อนเลย”เมื่อได้รับข้อความนี้ เสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกสับสนเล็กน้อยอยู่ในใจ และตอบกลับไปว่า:"เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?"เธอลดสายตาลงและรออยู่ครู่หนึ่ง แต่ฉินเย่ก็ไม่ตอบข้อความกลับมาอีกเลยบางที อาจมีเรื่องยุ่งอยู่จริง ๆ ก็ได้เสิ่นหยินอู้จึงตัดสินใจกลับไปก่อน"เดี๋ยวก่อน"มีคนเรียกเธอมาจากด้านหลัง เสิ่นหยินอู้หันกลับมา และเห็นหญิงสาวที่แต่งตัวตามสไตล์แฟชั่นสองคนเดินมายังตรงหน้าเธอคนตัวสูงในหมู่พวกเธอจ้องมองมาที่เธอ และถามอย่างเหยียดหยามว่า: "เธอคือเสิ่นหยินอู้เหรอ?"ใบหน้าของอีกฝ่ายเต็มไปด้วยคำว่า "มาแบบไม่ดี" สี่คำนี้ปรากฏอยู่บนใบหน้า เสิ่นหยินอู้เองก็อารมณ์ไม่ดีอยู่ด้วย จึงตอบกลับไปด้วยท่าทีที่ไม่ถ่อมตัวแต่ก็ไม่หยิ่งผยองจนเกินไปว่า: "เธอคือ?"“ฉันคือใครมันไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือฉูฉู่กลับมาแล้ว ถ้าเธอรู้จักปรับตัวสักนิดก็เอาตัวเองไสหัวออกไปจากข้างกายของฉินเย่ซะ”รูม่านตาของเสิ่นหยินอู้หดตัวลงนานแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ได้ยินชื่อนี้ มันนานมากจน…...เธอเกือบลืมไปแล้วว่ามี
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 3
ฉินเย่โยนเธอเข้าไปในห้องน้ำ แล้วออกไปเสิ่นหยินอู้ก้มหน้าลงอยู่ตลอดเวลา และรอจนฉินเย่จากไป เธอก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นแล้วเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธอออกเบา ๆครู่ต่อมาเธอล็อคประตูห้องน้ำ และหยิบรายงานการตั้งครรภ์จากโรงพยาบาลฉบับนั้นออกมาจากกระเป๋าของเธอใบรายงานนั้นถูกฝนสาดใส่ และข้อความในนั้นก็จาง ๆ เบลอ ๆ ไปหมดเดิมทีนั้นอยากจะบอกเขาอย่างเซอร์ไพรส์ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้วเป็นคู่นอนของฉินเย่มาสองปี เธอจะไม่รู้ได้อย่างไร ว่าเขาเป็นคนประเภทที่ไม่เคยห่างโทรศัพท์มือถือเลยแต่ตัวเขาเองจะไม่เบื่อขนาดนั้น ส่งข้อความหาเธอเป็นพิเศษเพื่อให้เธอไป แล้วให้เธอกลับไปอีกครั้งเป็นไปได้เพียงว่ามีคนถือโทรศัพท์มือถือของเขาอยู่ แล้วส่งข้อความดังกล่าวมาให้เธอ โดยให้เธอไปเพื่อให้คนอื่นได้ดูเรื่องตลกกันไม่แน่ว่า ในขณะที่เธอกำลังรออยู่ที่ชั้นล่างพร้อมกับร่ม ก็อาจจะมีคนกลุ่มหนึ่งกำลังดูเรื่องตลกของเธออยู่บนชั้นบนเสิ่นหยินอู้มองดูอยู่นานสองนาน จากนั้นก็ยิ้มเยาะให้กับตัวเอง แล้วค่อย ๆ ฉีกรายงานออกครึ่งชั่วโมงต่อมาเสิ่นหยินอู้เดินออกมาจากห้องน้ำอย่างเรียบเฉยส่วนฉินเย่กำลั
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 4
ก่อนที่ตระกูลเสิ่นจะล้มละลาย ก็มีผู้ชายจำนวนนับไม่ถ้วนที่มาตามจีบเสิ่นหยินอู้ แต่ไม่มีใครเข้าตาเธอเลย พอเวลาผ่านไป ทุกคนต่างก็บอกว่าลูกสาวคนโตของตระกูลเสิ่นนั้นแสร้งทำเป็นมีจิตใจงดงามและคุณธรรมสูงในขณะนี้สูญสิ้นอำนาจไปแล้ว และชายกลุ่มหนึ่งก็เริ่มล้อเลียนเธอ และพวกเขาจึงแอบเรียกราคาออกมาอีกด้วยในช่วงที่เธอตกต่ำถึงที่สุด และอับอายจนถึงที่สุด ฉินเย่ก็กลับมาเขาจัดการกับคนพวกนั้นที่เรียกราคา และทำให้พวกเขาทั้งหมดต้องชดใช้ราคาอันเจ็บปวด รวมทั้งชำระหนี้ให้แทนตระกูลเสิ่น แล้วพูดกับเธอว่า: "หมั้นกับฉันเถอะ"เสิ่นหยินอู้มองเขาด้วยความตกใจชายหนุ่มเห็นใบหน้าที่ตกตะลึงของเธอ จึงเอื้อมมือมาลูบใบหน้าเธอ“ตกใจอะไร? กลัวฉันจะเอาเปรียบเธอเหรอ? ไม่ต้องกังวลไปนะ มันเป็นแค่การหมั้นกันแบบปลอม ๆ คุณย่าป่วยน่ะ และท่านก็ชอบเธอมาก เธอกับฉันจะหมั้นกันแบบปลอม ๆ เพื่อปลอบประโลมให้เธอมีความสุข และฉันก็จะช่วยฟื้นคืนตระกูลเสิ่นให้อีกด้วย”โอ้ ที่แท้ก็เป็นการหมั้น ปลอม ๆปรากฏว่ามันเป็นเพียงการปลอบให้คุณย่ามีความสุขก็เท่านั้นปรากฏว่าเขานั้นไม่ได้ชอบเธอแต่อย่างใดแต่ถึงอย่างนั้น เธอก็ยังเห็นด้วยไปกับเขา
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 5
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเสิ่นหยินอู้ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองเป็นหวัดเล็กน้อย เธอจึงหยิบยาแก้หวัดออกมาจากลิ้นชัก แล้วเทน้ำอุ่นมาหนึ่งแก้วทันทีที่โยนยาแก้หวัดเข้าไปปาก เสิ่นหยินอู้ก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และสีหน้าก็เปลี่ยนไปในทันที ก่อนจะรีบพุ่งเข้าไปคายยาในห้องน้ำเธอคว่ำหน้าบ้วนปากบนอ่างล้างหน้า และคายเอารสขมที่เธอเพิ่งกลืนลงไปทั้งหมดออกมา“เป็นอะไรหรือเปล่า? ลุกลี้ลุกลนขนาดนั้นเชียว? ไม่สบายเหรอ?”ทันใดนั้นเสียงของผู้ชายที่ชัดเจนก็ดังขึ้นมาตรงประตู เสิ่นหยินอู้ตกใจ และมองไปที่เขาฉินเย่มองมาที่เธอพร้อมกับขมวดคิ้วทันทีที่สบตากัน เสิ่นหยินอู้ก็รีบหลบสายตา และเธอก็พูดอย่างช้า ๆ ว่า "ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่กินยาผิดเข้าไปค่ะ"พูดจบ เธอก็เอื้อมมือไปเช็ดคราบน้ำบนริมฝีปาก แล้วลุกขึ้นออกจากห้องน้ำไปฉินเย่หันกลับไป และมองดูร่างของเธออย่างครุ่นคิดซึ่งมักจะรู้สึกเสมอว่าเธอทำตัวแปลก ๆ ไปตั้งแต่เธอกลับมาเมื่อคืนนี้หลังทานอาหารเช้าเสร็จ คู่สามีภรรยาก็ออกไปข้างนอกด้วยกันฉินเย่เหลือบมองไปที่เสิ่นหยินอู้ซึ่งยังหน้าซีดอยู่เล็กน้อย แล้วพูดว่า: "นั่งรถฉันไปไหม?"เมื่อวานเสิ่นหยินอู้โดนฝนจึงร
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 6
“ไม่เป็นไรจริง ๆ สรุปงานของเมื่อวานทำเสร็จหรือยัง?”คุยกันไม่กี่คำก็พูดถึงเรื่องงาน หลินโยวโยวจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปเอาข้อมูลที่เธอจัดการเอาไว้แล้วมา จากนั้นก็เทน้ำร้อนหนึ่งแก้วให้กับเธอ"ในเมื่อพี่หยินอู้ไม่ยอมไปโรงพยาบาล งั้นพี่ควรดื่มน้ำร้อนให้เยอะ ๆ หน่อยนะคะ"หลินโยวโยวเป็นผู้ช่วยที่ตัวเองคัดเลือกมาในตอนแรก โดยปกติจะขยันทำงานมาก แต่ทั้งสองก็ไม่มีการติดต่อกันเป็นการส่วนตัวเว้นแต่เรื่องงานแต่คิดไม่ถึงว่าเธอจะใส่ใจตัวเองจริง ๆเสิ่นหยินอู้รู้สึกอบอุ่นในใจและดื่มน้ำร้อนไปสองสามอึกก่อนหน้านี้เธอรู้สึกหนาว ๆ นิดหน่อย แต่หลังจากดื่มน้ำร้อนแล้ว ในที่สุดเสิ่นหยินอู้ก็รู้สึกสบายขึ้นมากแต่หลินโยวโยวยังคงมองเธออย่างเป็นทุกข์“พี่หยินอู้ ไม่งั้นวันนี้ให้ฉันทำรายงานเองดีไหมคะ? ส่วนพี่ก็พักผ่อนในออฟฟิศสักหน่อยดีไหมคะ?”เสิ่นหยินอู้ส่ายหัว "ไม่ต้องหรอก ฉันทำเองได้"ก็แค่ไม่สบายนิดหน่อย เธอไม่ได้ไร้เหตุผลขนาดนั้นที่ถ้ามีปัญหาอะไรนิดหน่อยเธอก็จะพัก และปล่อยให้คนอื่นต้องมาทำงานแทนและพอนานไป เธอก็จะขี้เกียจเอาได้และเมื่อเธอไม่สบายขึ้นมาอีกในภายหลัง แล้วไม่มีใครช่วยเหลือเธ
ปรับปรุงล่าสุด : 2024-04-30
บทล่าสุด
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 872
แต่ในไม่ช้า สายตาของฉินเย่ก็เปลี่ยนไปเพราะเขาเห็นฉากหลังด้านหลังของเธอ “คุณอยู่บ้านเหรอ?” เสิ่นหยินอู้เห็นเขามองฉากหลังที่อยู่ด้านหลัง ไม่รู้ด้วยเหตุใด เธอก็รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย อาจเป็นเพราะเธอไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอให้อภัยเขาเร็วขนาดนี้ และเธอก็รู้สึกไม่เต็มใจอยู่เสมอ แม้ว่าทั้งสองจะเข้าใจผิดกันในตอนแรก แต่เขาก็ทำร้ายเธอจริงๆ แม้ว่าเธออยากอยู่กับเขา แต่เธอไม่ได้ต้องการให้อภัยเขาเร็วขนาดนี้ เมื่อเห็นว่าเธอไม่ตอบอะไร อีกทั้งยังลดสายตาลงต่ำ สายตาของฉินเย่มืดลงเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักถึงสิ่งที่เธอกำลังคิดได้ จึงเปลี่ยนหัวข้อ “เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนนอนแล้วหรอ?” เมื่อได้ยินหัวข้ออื่น เสิ่นหยินอู้ก็เงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดว่า "น่าจะหลับไปแล้วนะ คืนนี้พวกเขานอนกับ... " เมื่อเธอพูดถึงตรงนี้ เสิ่นหยินอู้ก็ชะงักไปอีกครั้ง ฉินเย่อึ้งไปครู่หนึ่งแล้วจึงพูดต่อจากคำพูดของเธอ “ตอนนี้เหมิงเหมิงกับเหนียนเหนียนอยู่กับพ่อแม่งั้นเหรอ?”เสิ่นหยินอู้พยักหน้า “อืม พวกผู้ใหญ่ชอบพวกเขามาก” อาจเป็นเพราะเมื่อครู่นี้ที่เสิ่นหยินอู้เงียบไปถึงสองครั้งและลังเลที่จะพูด บรรยากาศ
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 871
เสิ่นหยินอู้ตกใจกับเรื่องที่ตระกูลฉินจะย้ายจากหนานเฉิงไปยังเจียงเฉิง ขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกถึงการได้รับความเคารพอย่างมาก แต่เธอก็ถามคุณแม่ฉินในขณะที่เธอจะตัดสินใจ “ต้นตระกูลฉินอยู่ที่หนานเฉิงไม่ใช่หรอคะ? ถ้าย้ายไปที่เจียงเฉิงมันจะ…” “กำลังพูดเรื่องอะไรจ๊ะเนี่ย พ่อกับแม่แก่มากแล้ว คนที่เราห่วงก็มีแค่ลูกๆนี่แหละจ๊ะ ตอนนี้เรามีหลานเพิ่มมาอีกสองคน แน่นอนว่าหนูคือคนที่สำคัญที่สุด ไม่ต้องพูดถึงเราสองคนสามีภรรยาเลย เราอยู่ที่ไหนมันก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอจ๊ะ? สภาพแวดล้อมในเจียงเฉิงเหมาะสมกว่าที่นี่อีก หนูเปิดบริษัทอยู่ที่นั่นไม่ใช่เหรอ? ถึงตอนนั้นถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็แค่ถามพ่อ ตั้งใจทำงานให้ดี ส่วนเรื่องเด็กๆน่ะไม่ต้องห่วงเลย มีพ่อกับแม่อยู่ เดี๋ยวเราจะช่วยหนูเลี้ยงพวกเขาให้อ้วนท้วนสมบูรณ์ไปเลย” หลังจากนั้น คุณแม่ฉินก็ไม่ได้คุยอะไรกับเธอเพิ่ม เธอยุ่งอยู่กับการพาเด็กๆไปที่ห้องและปรึกษาหารือกับคุณพ่อฉินเรื่องการย้ายที่อยู่ของครอบครัว ระหว่างทางกลับห้อง เสิ่นหยินอู้ยังคงคิดถึงเรื่องนี้อยู่ตลอด ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่บริษัทในตอนนี้ของเธอเพิ่งเปิดเลย แม้ว่าบริษัทของเธอจะเริ่มพัฒนาขึ้นมาแล
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 870
เมื่อนึกถึงเรื่องที่เขายังอยู่ที่ต่างประเทศและร่างกายยังได้รับบาดเจ็บ รอยยิ้มบนริมฝีปากของเสิ่นหยินอู้ก็จางหายไปเล็กน้อย “เอาล่ะ อย่าเพิ่งไปคิดมากเรื่องอื่นเลย นั่งเครื่องบินมาทั้งวัน หิวแย่แล้วใช่ไหม? อาหารในครัวน่าจะใกล้ทำเสร็จแล้ว อีกเดี๋ยวก็ไม่ต้องคิดอะไรสักพักแล้วก็กินข้าวให้อร่อยนะ มีอะไรไว้ค่อยคุยต่อพรุ่งนี้แล้วกันนะ" อาหารเย็นหลากหลายมากและมีแต่สิ่งที่เธอคุ้นเคย ซึ่งแตกต่างจากที่กินที่ต่างประเทศโดยสิ้นเชิง สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ... รสชาติของอาหารต่างก็เป็นรสชาติที่คุ้นเคยทั้งนั้น... เสิ่นหยินอู้อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองคุณแม่และคุณพ่อฉิน แม้ว่าเธอจะแก้ปมในใจได้แล้ว แต่เธอก็ยังไม่มีความมั่นใจเพราะเธอหายไปเป็นเวลานานมาก เธอพูดขึ้นมาอย่างขวยเขินและยากลำบากว่า: "พ่อคะ แม่คะ หลายปีมานี้พ่อครัวของบ้านนี้ไม่ได้เปลี่ยนเลยเหรอคะ?" คุณแม่ฉินมองดูเธออย่างอ่อนโยน “ไม่ได้เปลี่ยนเลยจ๊ะ เขาอยู่กับตระกูลฉินมาหลายปีแล้ว และเราก็ชินกับรสชาติอาหารที่เขาทำมานานแล้ว ทำไมเหรอ กินไปนิดเดียวก็รู้แล้วเหรอจ๊ะ?” “ใช่ค่ะ มันเป็นรสชาติที่น่าคิดถึงมาก” มันเป็นอาหารเธอคุ้นเคย และแม้กระทั
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 869
ระหว่างทางกลับบ้าน เธอไม่ได้พูดอะไร คุณแม่ฉินกลับเอาใจใส่เธอเป็นพิเศษ เธอจับมือหยินอู้และลังเลเหมือนจะพูดอะไรอยู่หลายครั้ง นอกจากคุณแม่ฉิน เสิ่นหยินอู้ก็ลังเลที่จะพูดเช่นกันเพราะเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร หรือเรียกคุณแม่ฉินอย่างไร แม้ว่าเด็กทั้งสองจะเรียกพวกเขาว่าปู่กับย่า แต่เธอกลับไม่สามารถเรียกคุณแม่ฉินว่าแม่ได้ ท้ายที่สุด...มันก็ผ่านมาห้าปีแล้ว ห้าปี ช่างเป็นตัวเลขที่เนิ่นนานเสียจริง อาจเป็นเพราะสายตาที่สื่อออกมาหรือไม่ก็การแสดงออกของเธอ แม่ฉินจึงรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอยื่นมือออกไปจับปรอยผมของเธอเบาๆและนำมันไปทัดที่หลังหู จากนั้นก็พูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน “เด็กดี หลายปีมานี้คงลำบากมามากเลยสินะ” ประโยคเดียวนี้ทำให้เสิ่นหยินอู้อดไม่ได้ที่จะตาแดงขึ้นมา เธอคิดไว้ก่อนแล้วว่าคุณแม่ฉินจะพูดอะไร แต่เธอไม่ได้คิดเลยว่าสิ่งที่คุณแม่ฉินจะพูดนั้นจะเป็นประโยคนี้ ซึ่งมันทำให้เธอรู้สึกลำบากใจที่ได้ยิน มีความน้อยใจมากมายอยู่ในที่เธอไม่อาจพูดออกมาได้ ความรู้สึกใกล้ชิดกับคนที่เป็นญาติผู้ใหญ่เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก เธอมีความฝันที่จะมีแม่ หรือผู้ปกค
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 868
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเธอก็ยังไม่เร่งรีบ เสิ่นหยินอู้กับฉินเย่ซึ่งแต่งงานกันแล้วในเวลานั้นคงจะมีความคิดของตัวเองในแบบของคนหนุ่มสาว พวกเขาในฐานะผู้ใหญ่ก็ไม่ควรเข้าไปยุ่งมากเกินไป เช่นเดียวกับตอนที่เธอยังเด็ก การตั้งท้องฉินเย่ขึ้นมาก็เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดเช่นกัน เดิมทีเธอต้องการใช้เวลากับสามีของเธอในโลกของพวกเขาสองคนให้นานกว่านี้ และคุณนายฉินก็ไม่ได้กดดันเธอ ดังนั้นเธอจึงอยู่ในโลกที่หวานชื่นของพวกเธอสองคนกับสามี และแล้ว...เธอก็ท้องโดยไม่ได้ตั้งใจเธอเองก็เป็นเช่นนี้ ดังนั้นแล้วเธอจึงไม่ต้องการเร่งหยินอู้กับฉินเย่ ใครจะรู้ว่าต่อมาพวกเขาจะหย่าร้างกัน และหยินอู้ก็จากไปในที่ไกลแสนไกล ต่อมาก็มีคนมาล้อเธอเรื่องหลานมากขึ้น ในเวลานั้นคุณแม่ฉินยิ้มเล็กน้อยและขี้เกียจเกินกว่าจะตอบโต้อะไร เธอเพียงแค่ยุติสัญญาระหว่างบริษัททั้งสองหลังจากที่กลับไป เธอทำให้อีกฝ่ายตกใจจนแทบจะหัวใจวาย ในคืนนั้นอีกฝ่ายมาหาเธอและร้องไห้โดยบอกว่าเขาผิดไปแล้ว ขอให้ตระกูลฉินปล่อยเขาไป หลังจากไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาหลายปี คุณแม่ฉินก็ไม่ได้หวังอะไรมากนัก แต่ตอนนี้... เมื่อพวกเขาเข้ามาใกล้ คุณแม่ฉินก็อดไม่ได้ที่จะย่อต
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 867
จากระยะไกล คุณแม่ฉินสามารถมองเห็นเสิ่นหยินอู้และลูกๆทั้งสองได้ เด็กๆที่อยู่ข้างๆเธอเป็นเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง และพวกเขาก็ดูมีหน้าตาที่คล้ายกันมากเพราะเป็นฝาแฝดกัน เธอตกใจมากเมื่อหลี่มู่ถิงโทรหาเธอก่อนหน้านี้ “ลูกเหรอ? เป็นลูกของฉินเย่กับหยินอู้หรอ?” "ครับคุณผู้หญิง" “นี่...หยินอู้มีลูกกับฉินเย่จริงๆเหรอ? อายุเท่าไรแล้ว?” เมื่อหลี่มู่ถิงบอกเธอว่าเด็กสองคนอายุห้าขวบและเป็นฝาแฝดหญิงชาย คุณแม่ฉินก็แทบจะร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ เนื่องจากท่าทางที่ไม่สนใจใครของฉินเย่ก่อนหน้านี้ บวกกับการที่หยินอู้ไม่ต้องการที่จะมาเจอพวกเขาอีก คุณแม่ฉินจึงคิดว่าฉินเย่คงจะไม่มีคู่ครองอีกแล้วในชีวิตนี้ และเธอคงไม่มีโอกาสที่ได้อุ้มหลานๆแล้ว เรื่องนี้ทำให้เธอต้องเตรียมใจอยู่เป็นเวลานาน คุณแม่ฉินโน้มน้าวตัวเองอย่างยากลำบากว่าหากเธอไม่มีหลานก็ช่างมันไปเถอะ สำหรับลูกชายของเธอ ไม่ว่าเขาจะมีลูกหรือไม่ นั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรกังวล ฉินเย่ไม่ได้กังวล แล้วเธอจะกังวลอะไรล่ะ? เธอไม่คิดว่าเรื่องเหนือความคาดหมายจะเกิดขึ้นเร็วขนาดนี้ ก่อนหน้านี้เธอยังกังวลว่าเธอจะไม่มีหลานอยู่เลย แต่ผ่านไปไม่เท่าไรก
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 866
“ตอนคุณคิดบัญชีกับเขา ผมไปขวางคุณเมื่อไร? นับตั้งแต่ที่คุณแต่งงานเข้ามาในตระกูลฉิน คุณไม่ได้เป็นคนที่มีอำนาจตัดสินใจทุกอย่างมาโดยตลอดหรอกเหรอ?” หลังจากคิดอยู่สักพัก ฉินซวีโก้วก็รู้สึกว่าที่เขาพูดนั้นสมเหตุสมผล เธอเม้มริมฝีปากและไม่พูดอะไรอีก นับตั้งแต่หยินอู้หย่ากับฉินเย่และจากไป นิสัยของคุณแม่ฉินก็เปลี่ยนไปมาก บวกกับการจากไปของคุณนายฉินก็ทำให้อารมณ์ของเธอไม่ได้อ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อน เธอไม่อดทนกับลูกชายเหมือนเมื่อก่อน เพราะเธอรู้สึกว่าการจากไปของหยินอู้จะต้องหนีไม่พ้นเรื่องลูกชายของเธออย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอทั้งคู่ก็เป็นผู้หญิงที่แต่งงานกันแล้วเหมือนกัน หากผู้หญิงยังต้องการจะจากไป แสดงว่าปัญหาจะต้องอยู่ที่ผู้ชาย ไม่เช่นนั้นก็คงจะเป็นผู้หญิงที่เปลี่ยนใจ แต่เธอเห็นหยินอู้เติบโตมาตั้งแต่เธอยังเด็ก และเธอก็เข้าใจอารมณ์ของหยินอู้ได้อย่างลึกซึ้ง ในความคิดของคุณแม่ฉิน เด็กคนนั้นไม่มีทางจะทำอะไรที่เป็นผลร้ายแรงต่อเรื่องการแต่งงานอย่างแน่นอน ดังนั้นความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวก็คือการที่ลูกชายของเธอทำอะไรสักอย่างผิด เมื่อลูกชายทำผิด แม่ก็ต้องรับผิดชอบด้วยเพราะเธอสอนลูกไม
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 865
หลังจากลงจากเครื่องบินแล้ว หลี่มู่ถิงยังคงยุ่งอยู่กับการเข็นกระเป๋าเดินทางให้เธอ เสิ่นหยินอู้เพียงแค่พาลูกๆสองคนเดินไปข้างหน้าเท่านั้น อาจเพราะกังวลว่าเรื่องลักพาตัวเธอครั้งก่อนจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ดังนั้นจึงมีบอดี้การ์ดร่างสูงกำยำหลายคนเดินขนาบข้างเธอ บอดี้การ์ดแทบจะล้อมอยู่รอบๆข้างกายเธอ ด้านหน้าหนึ่งคน หลังหนึ่งคน ซ้ายหนึ่งคน หนึ่งขวาคน จากมุมมองของคนนอก เธอกับลูกๆสองคนของเธอจะต้องปลอดภัยเต็มร้อย ถ้าใครคิดที่จะทำอะไรกับเธอ คงไม่ได้แม้แต่จะคิด หลี่มู่ถิงเข็นกระเป๋าเดินทางเดินตามหลังเธอไป เมื่อเห็นว่าใกล้จะถึงทางออกแล้ว เขาจึงพูดเตือนออกมา: "คุณหนูเสิ่น คุณผู้หญิงฉินกับคนอื่นๆกำลังรออยู่ที่ทางออก เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้วครับ" เมื่อเขาเตือนเธอ เสิ่นหยินอู้ก็พยักหน้า "อืม" จากนั้นเธอก็ก้มลงและกระซิบบอกเด็กน้อยทั้งสอง: "เหมิงเหมิง เหนียนเหนียน ได้ยินแล้วใช่ไหม? อีกเดี๋ยวก็จะได้เจอคุณปู่กับคุณย่าแล้วนะ จำได้ไหมว่าหม่ามี๊บอกพวกหนูตอนที่อยู่บนเครื่องบินว่าอะไร?" "จำได้ค่า" “ไม่ต้องห่วงค่ะหม่ามี๊ เหมิงเหมิงกับพี่ชายมีมารยาทให้มากที่สุดค่ะ” เด็กน้อยสองคนทำให้เธอมั่นใจได้อย่
คนในใจเขากลับมา เลยต้องปิดเรื่องท้อง บทที่ 864
"ดีใจค่ะ" เสิ่นเหมิงเหมิงเอื้อมมือออกไปด้วยความดีใจและคิดจะเข้าไปกอดเธอ แต่นี่เป็นบนเครื่องบิน และทั้งคู่ก็คาดเข็มขัดนิรภัยอยู่ ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถกอดหยินอู้ได้เสิ่นหยินอู้ทำได้เพียงยื่นมือออกมาให้เหมิงเหมิงจับมือเธอเพื่อแสดงความดีใจออกมา “หม่ามี๊คะ แล้วลุงเย่มู่รู้หรือเปล่า?”เขารู้หรือเปล่าเหรอ? มุมปากของเสิ่นหยินอู้โค้งขึ้น สีหน้าของเธออ่อนโยนขึ้น เดี๋ยวพอกลับถึงจีนเขาก็คงจะรู้เองแหละ "เดี๋ยวก็รู้แล้วจ๊ะ" “หม่ามี๊คะ แล้วคุณปู่กับย่าเข้ากับคนง่ายไหมคะ? พวกเขาเป็นพ่อกับแม่ของลุงเย่มู่หรอคะ?” “ใช่แล้ว พวกเขาเป็นพ่อกับแม่ของลุงเย่มู่ พวกเขาอ่อนโยนมาก แล้วก็เข้ากับคนง่าย ไม่ต้องห่วง พวกเขาคือ…” หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เสิ่นหยินอู้ก็พูดว่า "พวกเขาคือปู่กับย่าแท้ๆของลูก" หลังจากได้ยิน ดวงตาของเหมิงเหมิงก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ “ปู่กับย่าเหรอคะ?” "อืม" เสิ่นหยินอู้ลูบหัวของเหมิงเหมิงและมองไปที่เสิ่นซือเหนียน: "เหนียนเหนียนกับเหมิงเหมิง ลูกเข้าใจสิ่งที่หม่ามี๊พูดไหม? ลุงเย่มู่เป็นพ่อแท้ๆของลูก" เสิ่นซือเหนียนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว เป็นการบอกว่าเขาเข้าใจ อย่าง
