เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 66
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-20 22:15:46
บทที่เกี่ยวข้อง
คนเสเพล บทที่ 67
วันนี้ทานข้าวเสร็จ ชนกันต์ปล่อยให้เพื่อนดื่มกันต่อ ส่วนเขาแอบแฉลบเข้ามาในเต็นท์เข้ามาถึงยังไม่ได้นอนลงเลย ก็เริ่มถอดกางเกงของเธอออกก่อน"นาย!"เขาไม่ได้ตอบ ทำแค่ถอดกางเกงของเธอ รู้แบบนี้ยังไม่ให้ใส่กางเกงขายาวก็ดี เพราะเธอเลือกใส่กางเกงยีนส์"เพื่อนของนายยังนั่งอยู่ข้างนอกกันอยู่เลย" เธอไม่เคยห้ามถ้าเขาต้องการ แต่เธอคงกลั้นเสียงไว้ไม่ได้แน่ เพราะไม่เคยกลั้นได้สักทีแต่ดูเหมือนว่าชนกันต์จะไม่สนใจ พอถอดกางเกงของเธอออกจนหมดแล้ว..ใบหน้าหล่อคมก็ได้ซุกลงไป"อื้อ!" หญิงสาวขยับสะโพกออกห่าง เพราะรู้ดีว่าเขาต้องใช้ลิ้นแน่ ..แล้วมันก็ทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมามอง "ทำเลยไม่ได้หรือไง" ถ้ามัวแต่ไม่กล้าพูดเดี๋ยวเขาไม่รู้ หญิงสาวก็เลยพูดออกมาตรงๆ เพราะถ้าเขาจะเอาก็ทำเลยแล้วกัน ไม่ต้องมีลีลาอะไรมาก เพราะกลัวว่าจะกลั้นเสียงไว้ไม่อยู่"หือ?" ชายหนุ่มถามกลับด้วยการเปล่งเสียงออกมาจากลำคอ"ก็เพื่อนของนายอยู่ข้างนอกเดี๋ยวพวกเขาก็ได้ยินเสียง""เธอก็อย่าครางดังสิ""มันห้ามได้หรือไง""ฉันเก่งใช่ไหมล่ะ""!!" ยังจะชมตัวเองอีก "อื้ออ" ขณะที่เธอกำลังจ้องเขม็ง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงไปตวัดลิ้นลากยา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 68
ใกล้เที่ยงวันเดียวกันนั้น.. พอทุกคนตั้งแคมป์ไว้เสร็จแล้ว ก็มีกิจกรรมปีนเขาต่อ เพราะได้วางโปรแกรมไว้เรียบร้อยแล้ว"ส่งมือมา" ชนกันต์เห็นว่าเธอเดินขึ้นเนินเขาแบบไม่ค่อยมีแรง ก็เลยยื่นมือไปให้เธอเกาะ"เราจะเดินอีกไกลไหม""ขึ้นไปถึงยอดภู""ยอดภูเลยเหรอ? แล้วเราจะไปทำไม" จะอยู่แคมป์คนเดียวเขาก็ไม่ให้อยู่ ทีแรกคิดว่าตัวเองจะไหวก็เลยยอมตามพวกเขามา แต่พอเดินมายังไม่ถึงครึ่งทางเลยด้วยซ้ำแรงก็เริ่มถดถอย "พักก่อนได้ไหม""ถ้าเดินแบบไม่หยุดอีกชั่วโมงหนึ่งก็ถึงแล้ว" เขาตอบเธอในขณะที่เดินอยู่ข้างๆ กัน"กูว่าให้คุณแพรพักก่อนดีกว่า ผู้หญิงแรงไม่ค่อยมีเหมือนผู้ชายหรอก" มนตรีเห็นแล้วว่าแพรไหมคงจะหมดแรง"แต่กูว่ามึงอย่าออกความคิดเห็นดีกว่าไอ้มนตรี คดีเก่ามึงยังไม่เคลียร์เลย""ขอบใจนะที่มึงเตือนกู" ว่าแล้วเอกกับมนตรีก็เลยรีบเดินตามโตโน่และจรัลไป"มาขึ้น" ทันใดนั้นชนกันต์ก็นั่งยองๆ ลงกับพื้นเอกและมนตรีที่กำลังเดินมุ่งหน้าไปก่อน ต่างก็หยุดแล้วหันกลับมามอง"นายทำอะไร" ก็รู้แหละถ้านั่งลงแบบนี้คงให้เธอขึ้นหลัง แต่เขาเนี่ยนะจะให้เธอขึ้น"พูดมากบอกให้ขึ้นก็ขึ้นมาสิ..เห็นไหมเดินไม่ทันเพื่อนแล้ว"แพรไหมย่อตัวลงโอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 69
มีผัว?? ประโยคนี้หญิงสาวทำได้แค่คิดอยู่ในใจ ปากของเธอไม่ว่างที่จะพูดอีกต่อไป เพราะถูกเขาปิดมันไว้ที่เขาพูดมาหมายความว่ายังไง เขาไม่เต็มใจแต่งงานกับเราไม่ใช่เหรอ วันแต่งงานเธอยังจำได้ดี เพราะไม่เคยอายอะไรเท่านี้มาก่อน ต้องเป็นคนแห่ขันหมากมาที่บ้านของเจ้าบ่าว"อื้อ" ริมฝีปากหนาซุกไซร้ต่ำลงไปที่ซอกคอระหง มันเป็นจุดที่เธอสยิว อีกจุดหนึ่ง จากนั้นริมฝีปากของเขาก็ไม่ได้อยู่นิ่ง พรมจูบไปทั่วบริเวณ พร้อมกับเม้มหรือขบก็ยังไม่รู้ที่ติ่งหู แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่าง จนเสียงครางค่อยๆ ดังขึ้นมือหนาเลื่อนต่ำลงไปที่ใต้หว่างขา เขาลูบไล้อยู่แบบนั้นสองถึงสามที แล้วก็เริ่มถอดกางเกงของเธอออก แต่ริมฝีปากก็ไม่ได้ปล่อยให้ว่าง ยังคงซุกไซร้ตามเรือนร่างแล้วมาหยุดอยู่ที่ยอดปทุมทั้งสองข้าง มืออีกข้างเขาจับชายเสื้อยกขึ้นมา"นอนอยู่เฉยๆ ทำไมช่วยหน่อยสิ""ช่วย?" หญิงสาวยกใบหน้าขึ้นมามองนิดหนึ่ง ถ้าสนิทกับเขามากกว่านี้เธอคงได้ด่าไปแล้ว แต่นี่แพรไหมทำได้แค่ช่วยยกชายเสื้อขึ้นมา พร้อมกับปลดตะขอเสื้อชั้นในที่อยู่ด้านหลังของตัวเองแต่เธอไม่ได้สังเกตเพราะใบหน้าของเขาแอบอมยิ้มออกมาเมื่อเห็น เธอเชื่อฟัง"อื
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 70
พอได้ยินเขาสั่งเพื่อนแบบนั้น หญิงสาวถึงกับหันไปมอง ..เขาได้ยินที่เราพูดเหรอ หรือว่าเขาอยากจะค้างที่นี่อีกคืนเหมือนเรา เริ่มจะไม่แน่ใจแล้ว เพราะดูเหมือนเขาจะมีความคิดคล้ายเธอหลายอย่างถึงจะเป็นเพราะเหตุผลใด แต่แพรไหมก็ดีใจที่จะได้ค้างที่นี่ เธออยากเห็นยามค่ำคืนของที่นี่คงจะบรรยากาศดี"มึงเอาจริงเหรอวะ" เอกหันไปถามมนตรีที่กำลังรูดซิปอุปกรณ์การกางเต็นท์ออกมาอีกครั้ง"ก็คงต้องตามใจมัน ลองไม่ตามใจมันดูสิ คราวหน้ามึงว่ามันจะมากับเราไหมล่ะ" นี่แหละพวกเขาถึงยังไม่อยากให้เพื่อนมีความรัก เพราะกลัวว่าจะไม่คบก๊วน"ให้แพรช่วยไหมคะ" แพรไหมรู้สึกเกรงใจเพื่อนๆ ของเขา ก็เลยเดินไปขออาสาช่วยกางเต็นท์"ขอบคุณครับ แต่ผมว่าคุณช่วยถอยห่างผมหน่อยก็ดี""ทำไมเหรอคะ ตัวแพรเหม็นเหรอ" เธอสังเกตหลายครั้งแล้วเพื่อนๆ ของเขาไม่ค่อยมีใครอยากจะคุยด้วย"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ แต่พวกผมยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อ..""กูว่ามึงอย่าพูดมากดีกว่าว่ะ" เอกรีบเบรกมนตรีไว้"อุ๊ววว คุณก็ดูสายตาของมันสิ มองมาแต่ละที เล่นเอาผมเสียวสันหลังวูบ" มนตรีนี่แหละที่ถูกหมายหัวหนักกว่าเพื่อน"รีบๆ ทำ จะได้ไปหาอะไรมากิน พูดมากอยู่ได้" ชนกันต์เอ่ยพูดขึ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 71
พอรูดซิปปิดเต็นท์ไว้ สิ่งแรกที่ชนกันต์ทำ ก็คือจัดการกับเสื้อผ้าที่เธอสวมใส่อยู่ใบหน้าหล่อคมซุกลงไปที่น้องสาวแล้วแนบจูบ ถ้าไม่เพราะเกรงใจสายตาเพื่อนๆ เขาคงพาเธอเข้ามาตั้งแต่ตอนที่ดื่มแก้วแรกหมดไปแล้วที่เขายอมปล่อยให้เธอดื่ม เพราะอยากจะลองเวลาร่างกายของเธอถูกแอลกอฮอล์ควบคุม ว่าจะตอบสนองกับการร่วมรักกันยังไงบ้าง"อื้ออ" เรียวลิ้นอุ่นแตะลงเม็ดที่ไวต่อความรู้สึก หญิงสาวถึงกับเปล่งเสียงออกมาจากลำคอ ร่างระหงเริ่มบิดเป็นเกลียวเมื่อเขาลากลิ้นขึ้นลงที่ร่องคับแคบนั้น "อ่ะ อ่ะ อ่ะ" อารมณ์ที่เธอตอบสนองมันช่างยั่วยวนชวนให้เขาทำเรื่องอย่างว่ามากสองนิ้วแกร่งถูกสอดใส่เข้าไปในร่อง พร้อมกับขยับเข้าออกแบบช้าๆ นิ้วโป้งเขาใช้มันขยี้เม็ดเสียวเล็กน้อยพอให้กระตุ้น ส่วนมืออีกข้างยื่นขึ้นมาบีบเคล้นสองเต้า สายตามองจ้องใบหน้างามที่กำลังครวญครางเธอก็จ้องมองมาที่เขาเช่นกัน แต่สายตานั้น ส่องประกายออกมาจนเห็นได้ชัดว่าขอร้องให้เขารีบจัดการกับเธอสักที ที่จริงแพรใหมมีอารมณ์ค้างตั้งแต่ถูกมือเขาตอนอยู่ในป่าแล้วและดูเหมือนว่าชนกันต์จะรู้ ..ทันใดนั้นคนร่างหนาก็หยุดการกระทำทุกอย่าง แล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆ"??" แพรไหมผงกหน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 72
"แล้วนี่กันต์ยังคงออกทริปอยู่เหมือนเดิมเหรอ" ผู้หญิงคนที่ทักชนกันต์ก็ยังคงถามต่อ"อืม" เขาตอบออกไปโดยที่ไม่มองหน้าคนถามแล้วและนี่แหละคือเหตุผลที่พวกเพื่อนๆ อยากมาทานร้านนี้ เพราะเห็นสาวเสิร์ฟสวย แต่พอเข้ามาแล้วเหมือนว่าจะมีกลิ่นอาย.."มัวชวนลูกค้าคุยอยู่นั่นแหละ" และทันใดนั้นเสียงเจ้าของร้านก็ตะโกนมา"ขอโทษค่ะ พวกคุณจะรับอะไรเหรอคะ" ผู้หญิงที่ชื่อไหมถึงกับหน้าเปลี่ยนสีเมื่อถูกตะคอกออกมา เพราะรู้สึกขายหน้ามากชนกันต์ก็เลยมองดูหน้าเธอแบบเต็มตา แล้วมองไปดูคนที่ตะโกนออกมาจากด้านใน แพรไหมแอบสังเกตสายตานั้น ดูเขาจะเป็นห่วงเธอคนนี้สั่งอาหารไปแล้วทุกคนก็นั่งรอ โดยที่ไม่มีใครเอ่ยปากถามหรือพูดคุยอะไรกันเลย เพราะไม่อยากจุดประเด็นพออาหารมาแพรไหมก็นั่งทาน เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ที่จริงมันก็ไม่มีอะไรนั่นแหละ แค่เขาทักทายผู้หญิงที่รู้จักกัน แต่ทำไมดูเหมือนว่ามันมีอะไรล่ะ ตกลงมันมีหรือไม่มี"ฉันอิ่มแล้วค่ะ" หญิงสาววางช้อนลงแล้วก็ลุกขึ้น"จะไปไหน" คนที่ถามก็คือชนกันต์"เข้าห้องน้ำ" ว่าแล้วแพรไหมก็เดินตรงไปด้านหลังร้าน เพราะมีป้ายบอกว่าห้องน้ำไปทางนั้น"สวัสดีค่ะ คุณรู้จักกับกันต์เหรอคะ"ออกม
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 73
"นายเอากระเป๋าเงินมาให้ฉันทำไม" หญิงสาวถามพร้อมกับมองกระเป๋าที่เขาเพิ่งจะวางใส่มือให้กับเธอ"อยากได้เงินไม่ใช่เหรอ"จะเถียงก็ไม่ได้ เพราะเขาคงจะเห็นครอบครัวของเธอเห็นแก่เงินมาก ลงทุนแม้กระทั่งแห่ขันหมากไปบ้านเจ้าบ่าวเพื่อต้องการเงินค่าสินสอด"ฉันดูแล้ว ในกระเป๋าคงมีไม่พอที่ฉันต้องการ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ส่งกระเป๋าเงินคืนให้เจ้าของ"แพร!" ไอ้หนุ่มตะคอกพร้อมกับคว้าแขนของเธอไว้"ปล่อยนะ" แพรไหมโน้มใบหน้าลงไปกัดแขนของเขาทันที โดยไม่รอว่าเขาจะปล่อยหรือไม่ปล่อยกัดแทบเลือดซิบเขาก็ไม่ร้องออกมาสักคำจนเธอยอมปล่อยเอง"พอหรือยัง ถ้าพอแล้วก็กลับ"หญิงสาวยอมเดินตามแรงที่เขาจูง สายตางามแอบมองมือตรงรอยที่ถูกเธอกัดเขาพาเดินมาจนถึงมอเตอร์ไซค์แล้วก็ปล่อยมือ"ขึ้นรถ""ฉันเอารถมาด้วย""เอามาด้วยก็ทิ้งไว้ที่นี่""ทิ้งไว้ได้ยังไงเดี๋ยวมันก็หาย" มันคือสมบัติชิ้นเดียวที่เธอมี กว่าจะผ่อนหมดเลือดตาแทบกระเด็น"กุญแจรถอยู่ไหนเอาออกมา"พอได้กุญแจรถ ชนกันต์ก็ขับพาเธอออกมาโดยการทิ้งรถของเขาไว้ที่นั่นแทนกลับมาถึงบ้าน แพรไหมก็รีบเดินขึ้นบ้านไปโดยที่ไม่พูดกับเขาสักคำ ..ชายหนุ่มรีบเดินตาม"กลับมาเหนื่อยแทนที่จะพักผ่อน"
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20คนเสเพล บทที่ 74
"ที่นายพูดมาหมายความว่ายังไง" แพรไหมได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดเลย แต่ที่เขาพูดมามันยังไม่ตรงตัวเท่าไร"แล้วที่เธอพูดหมายความว่ายังไงล่ะ" "ก็หมายความว่านายไม่ได้รักฉันไง""ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่รัก" "นายกำลังจะบอกว่านายรักฉันอยู่เหรอ""เออ..." ชายหนุ่มถึงกับพูดต่อไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของเธอที่จ้องมองมา "มองฉันสิ" ยังไงวันนี้เธอต้องถามเขาให้รู้เรื่องว่าคิดยังไงกับเธอกันแน่"จะให้มองอะไร อาบน้ำแปรงฟันหรือยัง ถึงจะให้คนอื่นมอง..ดูขี้ตาสิ""กันต์!""คร้าบ" อุตส่าห์พูดกลบเกลื่อน แต่พอถูกเธอตะคอกกลับเท่านั้นแหละ ถึงกับลืมว่าตัวเองต้องวางมาดไว้ก่อนเดี๋ยวเขาหาว่ากลัวเมีย"จะไม่พูดใช่ไหม ดี! ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูด" หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันหลังให้ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง"ดูไม่ออกหรือไง ทำไมต้องให้พูดด้วย" เขารีบพูดออกมาก่อนที่เธอจะงอนมากไปกว่านี้"ดูอะไร""ก็ดูว่าฉันรักเธอไง ดูไม่ออกหรือไง""ถ้านายไม่พูดฉันจะดูออกได้ไง""ใช่! ฉันรักเธอ""ทำไมต้องเสียงดังด้วย" หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน"ผมขอโทษครับ" มือหนายื่นไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ "โกรธขนาดนี้เลยเหรอ" เขาคิดว่าเธอโกรธจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20
บทล่าสุด
คนเสเพล ตอนพิเศษ 2
คนเสเพล [ ตอนพิเศษ 2 ]"เราไม่ได้ไปเยี่ยมคุณป้าร้านเย็นตาโฟนานเลยนะ""หือ??" ดินซึ่งกำลังเคลิ้มใกล้จะหลับ เพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว และฟ้าใสก็นอนหลับไปแล้วด้วย วันนี้ฟ้าใสอ้อนอยากจะนอนกับพ่อและแม่ ทอรุ้งก็เลยให้ลูกสาวนอนกลาง"ตกใจอะไร เดี๋ยวลูกก็ตื่นหรอก" ทอรุ้งตบสะโพกฟ้าใสเบาๆ เพื่อกล่อมให้นอนต่อเช้าวันต่อมา.."ฝากฟ้าใสด้วยนะครับแม่""ได้จ้า..แล้วนี่จะไปไหนกันทำไมรุ้งถึงไปด้วยล่ะ" เดือนถามลูกเขย เพราะวันนี้เขาให้ทอรุ้งเปลี่ยนเสื้อผ้าออกไปพร้อมกัน"มีธุระครับ เลยจะพาไปด้วย""รุ้งก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าดินจะพาไปไหน เดี๋ยวตอนเย็นแม่กลับมานะจ๊ะฟ้าใส" หญิงสาวพูดพร้อมกับหอมแก้มลูกสาวเบาๆนั่งรถมาด้วยกันทั้งสองก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกันเลย และเธอก็ไม่รู้ว่าเขาจะพาไปที่ไหน พอมาถึงบริษัท ทอรุ้งทำได้แค่เดินตามเขาไปที่ห้องทำงาน"นั่งรออยู่นี่ เดี๋ยวเราประชุมเสร็จจะพาออกไปข้างนอก" ชายหนุ่มพาเธอไปนั่งลงที่โซฟารับแขก แล้วก็เดินกลับมาหยิบเอกสารเพื่อที่จะเข้าห้องประชุม"ทำเป็นลับลมคมในไปได้" หญิงสาวได้แต่พูดพึมพำเพราะตอนนี้เขาออกจากห้องไปแล้วสองชั่วโมงผ่านไป.."ตอนบ่ายผมถึงจะเข้ามานะ" ประตูห้องทำงานถูกเ
คนเสเพล ตอนพิเศษ 1
คนเสเพล [ ตอนพิเศษ 1 ]หลายวันต่อมา..ชนกันต์เพิ่งจะพาภรรยากลับมาถึงบ้านมาถึงได้เพียงไม่นาน ก็มีคนมาตามบอกว่าแม่ของแพรไหมมาขอพบ แน่นอนว่าเขาไม่ปล่อยให้เธอไปพบแม่แค่คนเดียวแน่"ไหม.. แม่มีเรื่องอยากจะคุยด้วย" ใบหน้าของแม่แสดงอาการออกมาให้เห็นชัดมากว่าเป็นกังวล"แม่มีอะไรอยากจะคุยกับฉันเหรอ""ไหมช่วยแม่หน่อยนะลูก" หญิงวัยกลางคนเอื้อมมือไปกุมมือของลูกสาวไว้ เพื่อสื่อให้รู้ว่านางต้องการความช่วยเหลือจริงๆ "ตอนนี้พี่มีเรื่อง.."หึ..แพรไหมยกยิ้มมุมปากแบบรู้ทัน เป็นแบบที่เธอคิดไว้จริงๆ เห็นแค่แววตาของแม่ก็รู้แล้วว่าเรื่องที่แม่มาคงมีแค่เรื่องเดียวเท่านั้น "แล้วไงคะแม่ แม่พูดเหมือนกับว่าลูกชายของแม่ไม่เคยมีเรื่องกับใครอย่างนั้นแหละ""ไหม""พี่ธงโตแล้วนะแม่ ปล่อยให้เขาแก้ไขปัญหาที่ก่อขึ้นมาด้วยตัวเองบ้างเถอะ มีเรื่องทีไรแม่ต้องให้ฉันเป็นคนตามแก้ไขให้ทุกครั้ง แทนที่แม่จะเป็นห่วงฉันที่เป็นลูกสาว แต่แม่กลับเป็นห่วง.." หญิงสาวพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้มันไหลแล้ว เพราะเธออายสามีที่เอาแต่ยืนมองอยู่ ถึงแม้จะรู้ว่าเขามองด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ยังอายอยู่ดี"แม่ขอร้องหนูเป็นครั้งสุดท้ายนะลูก ต่อจากนี้ไปแม่จะไ
คนเสเพล บทที่ 79 ตอนจบ
"เซอร์ไพรส์""????""ทำไมเห็นพวกกูแล้วมึงดูไม่ดีใจเลยวะ"ชนกันต์ยังไม่ได้พูดอะไรกับกลุ่มเพื่อนก็รีบหันไปรูดซิปปิดเต็นท์ไว้ก่อนโชคดีก่อนออกมาเขาได้เอาผ้าห่มคลุมร่างของเธอไว้แล้ว เพราะตอนนี้เธอยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า"พวกมึงตามกูมาถูกได้ยังไงวะ" ชายหนุ่มถามขึ้นพร้อมกับกวาดสายตามองไปที่เพื่อนทั้งสี่"มึงคิดว่าจะแอบมาเที่ยวคนเดียวได้หรือไง ทำไมถึงมาไม่ชวนพวกกูเลยวะ""กูมาคนเดียวที่ไหน มากับแพรต่างหาก""มึงพูดเหมือนกับว่าพวกกูไม่เคยมากับน้องแพรอย่างนั้นแหละ""เออกูยอมแพ้พวกมึงก็ได้ หาที่กางเต็นท์เองแล้วกัน""จะหาทำไมให้ยาก ก็กางมันข้างๆ นี่แหละ" ว่าแล้วพวกเพื่อนๆ ทั้งสี่คนก็ลงมือจัดการกับข้าวของที่เพิ่งจะขนลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์พอมีเสียงกุกกักอยู่ด้านนอก คนที่นอนหลับก็ได้ตื่นขึ้นมา ..แพรไหมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกมาจากเต็นท์"พวกคุณมาได้ยังไงคะ" หญิงสาวแปลกใจที่ออกมาแล้วเห็นเพื่อนทั้งสี่คนของเขาครบก๊วนเลย"ตามกลิ่นมันมาครับ""จริงเหรอคะ??" ดวงตางามตวัดมองไปที่ผู้เป็นสามี"ไม่ใช่กลิ่นแบบนั้นครับ" ทั้งสี่ถึงกับขำที่เธอเชื่อเรื่องกลิ่น"มึงก็พูดให้เคลียร์หน่อยสิวะ" มนตรีเอ่ยขึ้นแล้วก็ถือโอกาสอธิบ
คนเสเพล บทที่ 78
พอทานข้าวเสร็จทั้งสองก็นั่งเล่นอยู่ที่หน้าเต็นท์ต่ออีกนานพอสมควร เพราะเขาอยากให้เธอดื่มด่ำกับบรรยากาศในยามค่ำคืน"หนาวแล้วเข้าไปข้างในกันดีกว่า" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับมองต่ำลงไปดูหญิงสาวที่นั่งอยู่บนตัก โดยมือหนาโอบกอดร่างของเธอไว้"จะหนาวได้ยังไงนายกอดแน่นขนาดนี้""อึดอัดเหรอ" ได้ยินเธอบอกว่าเขากอดแน่นชายหนุ่มก็รีบปล่อยมือออก แต่เธอกลับคว้าแขนของเขาให้กลับมากอดไว้เหมือนเดิม"ยังไม่ได้บอกว่าอึดอัดสักหน่อย" แพรใหมแนบใบหน้าลงไปแผ่นอกกว้างของผู้เป็นสามี"เข้าไปอ้อนในเต็นท์ต่อดีกว่า" ไอ้นั่นมันแข็งไม่รู้จะแข็งยังไงแล้ว แต่ติดที่อยากให้เธอชมวิวนานๆ หน่อย"นายง่วงแล้วเหรอ""ไม่ได้ง่วงแต่..." สายตามองต่ำลงไปดูความแข็งแกร่งของตัวเองที่มันดันกางเกงออกมา"กันต์" หญิงสาวตะคอกสามีเสียงแผ่วเบาแบบไม่จริงจังนัก"ทนไม่ไหวแล้วนะ!" ชนกันต์พูดพร้อมกับลุกขึ้นกำลังจะอุ้ม แต่ถูกแพรไหมต่อว่า เพราะทั้งสองไม่ได้อยู่สถานที่ลับตาคนหญิงสาวเดินเข้ามาในเต็นท์ ..เต็นท์อันนี้เป็นเต็นท์ขนาดใหญ่ ถ้าให้นอนจริงๆ คงได้ 5-6 คน และมีที่นอนแบบเป่าลม โดยไม่ต้องนอนกับพื้นเหมือนที่เขามากับพวกเพื่อนๆ"เต็นท์แบบนี้ดีจังเลยนะ""ถ้า
คนเสเพล บทที่ 77
"กลับบ้านเรา" มือหนาเอื้อมไปกุมมือของเธอไว้ "อย่าเสียน้ำตากับอะไรแบบนี้อีก" มืออีกข้างเขายื่นไปซับน้ำตาให้ เพราะเขาได้ยินทุกคำที่เธอคุยกับครอบครัว ที่จริงชนกันต์เกือบจะอดทนฟังต่อไม่ได้ แต่เขาต้องรู้ให้ลึกกว่านี้ เพราะถ้าถามเธอคงไม่บอกความจริงแน่"มันไม่ใช่แบบที่น้องเขยเห็นนะ น้องสาวของพี่มันมารยา"พั๊วะ!! ชนกันต์ไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาหันกลับมาแล้วกำหมัดแน่ๆ ชกเข้าใบหน้าพี่ชายของเธออย่างแรง "เลว""แม่!!" ธงซึ่งตอนนี้ล้มคว่ำลงไปกองกับพื้น รีบตะเกียดตะกายเข้าไปหาแม่ เพราะกลัวว่าจะถูกซ้ำอีก"ไหมฟังแม่ก่อนสิลูก""แม่มันชกผมนะ! แม่ยังจะไปพูดกับมันอีกเหรอ""เจ็บไหมลูก" พอเห็นเลือดที่มุมปากของลูกชาย จากที่กำลังจะรั้งลูกสาวไว้ นางก็เลยนั่งยองๆลงกับพื้น เพื่อซับเลือดให้กับลูกชายก่อน"เจ็บสิแม่ โอ๊ยย""ไม่ต้องไปมอง" ชนกันต์พูดพร้อมกับจูงมือเธอแล้วเดินออกมาจนถึงมอเตอร์ไซค์ "ขึ้นรถ" กุญแจยังคาอยู่กับรถ พอสตาร์ทเขาก็หันมาบอกให้เธอขึ้นที่จริงเขาเดินตามหลังรถของเธอมาจนถึงบ้านหลังนี้ ถ้าขับรถ..เขาคงไม่เห็นอะไรแบบนี้เพราะพวกนั้นคงจะรู้ตัวก่อน"นายตามฉันไปทำไม" หญิงสาวก้าวลงจากรถเมื่อถึงบ้านของเขา"ถ้าไม
คนเสเพล บทที่ 76
"ยังไม่มีใครพูดอะไรหรอก""ยังไม่มีใครพูด??" เพราะคำตอบของเขามันดูแปลกๆ เธอก็เลยสงสัย"ใช่ยังไม่มีใครกล้าตอบเราเรื่องเงินห้าล้าน""นายถามเรื่องเงินเหรอ""มีอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มคิดว่าหรือเธอไม่อยากจะให้เขาพูดเรื่องเงินสินสอดกับครอบครัวของเธอ"ฉันถามว่า นายถามแม่เรื่องเงินเหรอ""ไม่ได้ถามแม่ แต่ถามพี่ชาย""แล้วเขาว่ายังไง""พี่ชายยังไม่ตอบแม่ก็ออกมาก่อน"หึ.. ขนาดเรื่องเงินค่าตัวของเธอแม่ยังปกป้องพี่ชายเลย "ทีหลังนายไม่ต้องไปตามฉันบ้านหลังนั้นหรอก" ความกตัญญูที่มีให้มันไม่สามารถทำให้แม่รักเธอได้เลยเหรอ"ยังงอนเราเรื่องนั้นอยู่เหรอ" เห็นดวงตาของเธอมีน้ำตาคลอออกมาเขาก็เริ่มใจไม่ดี"อืม" ถึงแม้ว่าเธอจะคิดมากเรื่องครอบครัว แต่กับเรื่องของเขาเธอก็ยังไม่ลืมใครจะไม่โกรธไม่งอนล่ะเล่นเอาเรื่องบนเตียงกับผู้หญิงคนอื่นมาพูด ถึงแม้ว่าจะเผลอพูดก็ตามที"หึงเหรอ" เห็นท่าทางของเธอแบบนี้ แอบดีใจที่ตัวเองเผลอพูด จะได้รู้ความในใจของเธอด้วย"ไม่รู้ แต่ไม่อยากได้ยินนายพูดถึงผู้หญิงคนอื่น""ไอ้ดิน! มึงจะมาเอาลูกมึงไหม!!" จะง้อเมียก็ง้อไม่ถนัด เพราะตอนนี้มีดวงตากลมโตใสแป๋วของเด็กน้อย มองจ้องพวกเขาทั้งสองอยู
คนเสเพล บทที่ 75
"แต่คนที่คุณกำลังพูดถึงคือน้องสาวของคุณนะครับ""น้องสาวก็น้องสาวสิ คนที่ได้ดีแล้วลืมบุญคุณแม่กับพี่ชายที่เลี้ยงดูมา""ผมขอถามอีกข้อได้ไหมครับ""สำหรับน้องเขยแล้วจะถามเป็นร้อยข้อก็ได้ พี่คนนี้พร้อมที่จะตอบ""เงินห้าล้านไปไหนครับ""เออ..""ธง.. ไหนบอกว่าจะออกไปซื้อกับข้าวไงลูก""ผมลืมเลยครับแม่..กำลังคุยกับน้องเขยอยู่ครับ" ได้โอกาสที่จะเลี่ยงพูดเรื่องเงินห้าล้านบาทพอดี"อ้าวเหรอ กันต์มาตั้งแต่ตอนไหนลูก""สวัสดีครับคุณแม่""ไหว้พระเถอะจ้า""ถ้างั้นแม่คุยกับน้องเขยต่อเลยนะครับ เดี๋ยวผมไปซื้อกับข้าวให้" พี่ชายรีบชิ่งหนี เพราะไม่รู้จะตอบเรื่องเงินนั้นยังไงดี"เข้ามาคุยกันข้างในก่อนสิกันต์""ไม่หรอกครับ..ผมแค่มา""มาอะไรเหรอลูก" แม่ถามขึ้นเมื่อเห็นลูกเขยไม่พูดต่อ"มาเยี่ยมคุณแม่ครับ เห็นว่าคุณแม่สบายดีถ้างั้นผมขอลานะครับ" ชายหนุ่มรีบกล่าวลาเพราะเขารู้แล้วว่าถ้าแพรไหมไม่อยู่ที่นี่คงไปหาทอรุ้งชนกันต์ก็เลยขับรถมาที่บ้านทอรุ้งทันที และก็เป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะรถแพรไหมจอดอยู่ที่หน้าบ้าน"หยอกหลานอยู่ในห้องโน่น" ทอรุ้งเห็นชนกันต์มาก็รู้แล้วว่าคงมาตามหาเมีย"แล้วพ่อกับแม่ล่ะ" เขาถามหาพ่อกับแม่ของ
คนเสเพล บทที่ 74
"ที่นายพูดมาหมายความว่ายังไง" แพรไหมได้ยินสิ่งที่เขาพูดชัดเลย แต่ที่เขาพูดมามันยังไม่ตรงตัวเท่าไร"แล้วที่เธอพูดหมายความว่ายังไงล่ะ" "ก็หมายความว่านายไม่ได้รักฉันไง""ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าเธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่รัก" "นายกำลังจะบอกว่านายรักฉันอยู่เหรอ""เออ..." ชายหนุ่มถึงกับพูดต่อไม่ออกเมื่อเห็นสายตาของเธอที่จ้องมองมา "มองฉันสิ" ยังไงวันนี้เธอต้องถามเขาให้รู้เรื่องว่าคิดยังไงกับเธอกันแน่"จะให้มองอะไร อาบน้ำแปรงฟันหรือยัง ถึงจะให้คนอื่นมอง..ดูขี้ตาสิ""กันต์!""คร้าบ" อุตส่าห์พูดกลบเกลื่อน แต่พอถูกเธอตะคอกกลับเท่านั้นแหละ ถึงกับลืมว่าตัวเองต้องวางมาดไว้ก่อนเดี๋ยวเขาหาว่ากลัวเมีย"จะไม่พูดใช่ไหม ดี! ถ้างั้นก็ไม่ต้องพูด" หญิงสาวลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันหลังให้ด้วยใบหน้าที่บึ้งตึง"ดูไม่ออกหรือไง ทำไมต้องให้พูดด้วย" เขารีบพูดออกมาก่อนที่เธอจะงอนมากไปกว่านี้"ดูอะไร""ก็ดูว่าฉันรักเธอไง ดูไม่ออกหรือไง""ถ้านายไม่พูดฉันจะดูออกได้ไง""ใช่! ฉันรักเธอ""ทำไมต้องเสียงดังด้วย" หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน"ผมขอโทษครับ" มือหนายื่นไปเช็ดน้ำตาให้กับเธอ "โกรธขนาดนี้เลยเหรอ" เขาคิดว่าเธอโกรธจ
คนเสเพล บทที่ 73
"นายเอากระเป๋าเงินมาให้ฉันทำไม" หญิงสาวถามพร้อมกับมองกระเป๋าที่เขาเพิ่งจะวางใส่มือให้กับเธอ"อยากได้เงินไม่ใช่เหรอ"จะเถียงก็ไม่ได้ เพราะเขาคงจะเห็นครอบครัวของเธอเห็นแก่เงินมาก ลงทุนแม้กระทั่งแห่ขันหมากไปบ้านเจ้าบ่าวเพื่อต้องการเงินค่าสินสอด"ฉันดูแล้ว ในกระเป๋าคงมีไม่พอที่ฉันต้องการ" ว่าแล้วหญิงสาวก็ส่งกระเป๋าเงินคืนให้เจ้าของ"แพร!" ไอ้หนุ่มตะคอกพร้อมกับคว้าแขนของเธอไว้"ปล่อยนะ" แพรไหมโน้มใบหน้าลงไปกัดแขนของเขาทันที โดยไม่รอว่าเขาจะปล่อยหรือไม่ปล่อยกัดแทบเลือดซิบเขาก็ไม่ร้องออกมาสักคำจนเธอยอมปล่อยเอง"พอหรือยัง ถ้าพอแล้วก็กลับ"หญิงสาวยอมเดินตามแรงที่เขาจูง สายตางามแอบมองมือตรงรอยที่ถูกเธอกัดเขาพาเดินมาจนถึงมอเตอร์ไซค์แล้วก็ปล่อยมือ"ขึ้นรถ""ฉันเอารถมาด้วย""เอามาด้วยก็ทิ้งไว้ที่นี่""ทิ้งไว้ได้ยังไงเดี๋ยวมันก็หาย" มันคือสมบัติชิ้นเดียวที่เธอมี กว่าจะผ่อนหมดเลือดตาแทบกระเด็น"กุญแจรถอยู่ไหนเอาออกมา"พอได้กุญแจรถ ชนกันต์ก็ขับพาเธอออกมาโดยการทิ้งรถของเขาไว้ที่นั่นแทนกลับมาถึงบ้าน แพรไหมก็รีบเดินขึ้นบ้านไปโดยที่ไม่พูดกับเขาสักคำ ..ชายหนุ่มรีบเดินตาม"กลับมาเหนื่อยแทนที่จะพักผ่อน"
