“รออยู่ในห้อง ถ้ากลับมาแล้วจะเปิดให้” คนตัวเล็กถูกผลักให้เข้ามาอยู่ด้านใน ทันทีที่กลับมาถึงคอนโด เมื่อเห็นว่าฌอห์ณกำลังจะล็อกประตูจึงรีบวิ่งเข้าไปหา “จะขังครีมไว้อีกแล้วเหรอ แล้วจะขังไปถึงเมื่อไหร่?” “…..” ไม่มีคำตอบใดๆ จากปากแฟนหนุ่ม มีแค่สายตาว่างเปล่าที่ใช้มองเธออย่างพิจารณา “ปล่อยได้ไหม
(พี่ครีม!) เสียงเรียกของน้องชายช่วยปลุกเธอให้หลุดจากความคิด ในขณะที่นั่งเหม่อลอยทบทวนถึงเรื่องราวที่ผ่าน “ว่าไงคราม?” ครามเป็นน้องชายคนกลาง ส่วนเค้กคือน้องสาวคนสุดท้อง อีกไม่นานเธอจะพาน้องๆ ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันที่กรุงเทพ อาจจะเช่าหอเล็กๆ หรือไม่ก็อพาร์ตเมนต์ให้น้องอยู่ (ครามไม่อยากอยู่ที่บ้านแล
“ทำไมยังไม่นอน รอฌอห์ณอยู่เหรอ” ฌอห์ณกลับเข้าบ้าน แต่ต้องหยุดชะงักขมวดคิ้วเมื่อเปิดประตูเข้ามาเห็นแฟนสาวนั่งอยู่บนโซฟากำลังตั้งหน้าตั้งตากินอะไรบางอย่างดูน่าเอร็ดอร่อย “ไม่ได้รอ แค่หิวเลยลุกมาหาอะไรกิน” ครีมตอบคำถามโดยไม่มองหน้าฌอห์ณเลยด้วยซ้ำ เธอหยิบสตรอว์เบอร์รีลูกใหญ่ขึ้นมากัดกินตามด้วยโยเกิร
ฌอห์ณนั่งมองคนตัวเล็กที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง ครีมหอบข้าวของพะรุงพะรังเต็มสองมือหลังจากออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตตั้งนานสองนาน ร่างสูงก้าวขาเข้ามาประชิดทางด้านหลัง ทำเอาหญิงสาวถึงกลับสะดุ้งเฮือก ไม่คิดว่าเขาจะตามมาถึงในครัว “มีอะไร?” ครีมเอ่ยถามพลางหันหน้ากลับมาสบตา สองสามวันมานี้ฌอห์ณดูแปลกๆ
-โรงพยาบาลใกล้บ้าน- “น้ำหนักน้องตามเกณฑ์ปกติ ช่วงนี้คุณแม่ต้องทานอาหารที่มีประโยชน์ให้ครบห้าหมู่นะคะ” ครีมชำเลืองสายตามองปฏิกิริยาของแฟนหนุ่มที่นั่งกอดอกอยู่บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ส่วนเธอกำลังนอนเปิดหน้าท้องอยู่บนเตียงในขณะคุณหมอกำลังอัลตราซาว์ดให้ดูทารกในครรภ์ ภาพเคลื่อนไหวของลูกน้อยค่อยๆ ปรากฏอยู
“ถ้าเพิ่มสระว่ายน้ำแบบที่มึงต้องการและขยายพื้นที่ทำเป็นสวนดอกไม้เพิ่มอีกสองร้อยตารางวา ค่าใช้จ่ายจะเพิ่มขึ้นอีกเก้าล้าน มึงไหวไหม” ฌอห์ณนั่งฟังรายละเอียดที่คชากำลังพูดถึง ครอบครัวคชาทำธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ เป็นผู้รับเหมารายใหญ่ติดอันดับหนึ่งในห้าของประเทศที่ถูกชายหนุ่มว่าจ้างในตอนนี้ เขาส
“…..” “ถ้าคนสันดานอย่างมึงเบื่อจริงเหมือนที่ปากพูด คงทิ้งครีมไปนานแล้ว” “มาทำให้กูเครียดดีนัก รอคลอดก่อนเถอะ กูจะซ้ำให้ติดอีกคนแบบไม่ต้องพัก!” น้ำเสียงที่พูดทำเอาคชาไม่มั่นใจว่าเพื่อนชายนั้นพูดจริงหรือแค่พูดหยอก แต่คิดว่าน่าจะเป็นอย่างแรกมากว่า “ชีวิตนี้ครีมคงไม่ต้องทำห่าอะไรกันพอดี มัวแต่ท้องล
“กลับเข้าห้องพาลูกไปนอน” “…..” “ไม่ได้ยินที่สั่งหรือไง!” “ครีมจะเลิก” ความอดทนหมดลงเมื่อได้ยินคำบอกเลิกจากปากแฟนสาว ตลอดระยะเวลาหลายปีที่คบกันมา ครีมไม่เคยบอกเลิกเขาเลยสักครั้ง ไม่เคยแม้แต่ครั้งเดียว “เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ ช่วยพูดชัดๆ อีกที?” “เราเลิกกันเถอะ” “กล้าพูดคำว่าเลิกงั้นเหรอ ครีมมีสิ
ไม่ว่าจะเดินไปมุมไหนของบ้านก็เห็นแต่ภาพถ่ายวันแต่งงานของเขาและเธอ เพราะฌอห์ณเป็นคนสั่งแขวนด้วยตัวเอง “เช็ดถูอยู่ทุกวัน ยังไม่เลิกเห่ออีกเหรอ” “แต่งงานครั้งเดียวในชีวิต ใครจะไม่เห่อบ้าง” ครีมยิ้มให้คนตรงหน้า ถึงแม้จะผ่านไปนานเกือบปีหลังจากแต่งงาน แต่ฌอห์ณยังคงยืนมองมันทุกวันเหมือนภาคภูมิใจนักหนาแถ
“…..” “อยู่ด้วยกันมีลูกจนถึงขนาดนี้ ยอมแต่งงานได้แล้ว” แค่เธอไม่ตอบมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการปฏิเสธ “ขอคิดดูก่อน” “จะคิดอะไรอีก ไม่ต้องคิดแล้ว” “ถ้าคิดจะขอแต่งงาน ทำไมไม่ขอตั้งแต่ตอนนั้น ทำไมถึงได้ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมานานจนถึงขนาดนี้” ครีมพูดในสิ่งที่คิดมาโดยตลอด ถึงแม้จะไม่ได้จัดงานแต่งใหญ่โตเ
แสงแดดอ่อนยามเช้าเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้องนอนกระทบใบ หน้าเกลี้ยงเกลา ช่วยปลุกหญิงสาวให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา… “อื้ออ…” ครีมร้องครางในลำคอยามที่ขยับตัวแล้วรู้สึกปวดร้าวระบมไปทั่วร่างกาย โดนฌอห์ณกอดรัดฟัดเหวี่ยงมาทั้งคืน กว่าจะยอมปล่อยให้เธอได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบรุ่งสาง “นอนต่อสิ เดี๋ยววันนี้ฌอห์ณดูลู
ร่างกายที่หนักอึ้งค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อมความเจ็บปวด เพดานที่สว่างจ้าไปด้วยหลอดไฟสีขาวและกลิ่นยาคละคลุ้งทำให้ครีมได้สติพยายามจะลุกขึ้นนั่ง “อย่าเพิ่งขยับนะครีม นอนพักก่อน” “คิงอยู่ไหน ลูกปลอดภัยดีใช่มั้ย” คนเป็นแม่ลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะเพียงเพราะคิดถึงแต่หน้าลูก “คิงปลอดภัยดี อีกเดี๋ยวคงได้เจอกัน
“หมออยู่ไหน หมอ!” ฌอห์ณตะเบ็งเสียงร้องเรียกดังลั่น จนพยาบาลพิเศษแถวนั้นรีบวิ่งกุลีกุจอเข้ามาหา “ไม่เห็นหรือไงว่าเมียฉันเจ็บขนาดนี้ มัวนิ่งกันอยู่ได้! ไปตามหมอมาสิ ตามมาเดี๋ยวนี้” “ญาติใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณหมอเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ตอนนี้กำลังมาค่ะ” “จะให้เย็นยังไง เมียกับลูกฉันทั้งคน” “ครีมทนได้
“ฮึก…” ฌอห์ณสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หลังจากได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของคนรัก ร่างบางนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง บนใบหน้าสะสวยเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา “ร้องไห้ทำไม เป็นอะไร เจ็บท้องจะคลอดเหรอ” “ครีมปวดขา” ครีมก้มลงมองเท้าของตัวเองที่เริ่มบวมขึ้นมากแล้ว ตอนนี้เธอท้องได้แปดเดือนกว่า อีกไม่กี่สัปดาห์ก็คงถึงก
“งั้นรีบไปหาป้าหมอกันค่ะ ขวัญจะได้เห็นน้องเร็วๆ” เด็กน้อยยิ้มกว้าง เก็บความรู้สึกตื่นเต้นต่อไปไม่ไหว แต่ไม่ว่าน้องจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็รักทั้งนั้น น้องขวัญรีบจับมือพ่อให้เดินตามออกมา ก่อนที่สองพ่อลูกจะพากันพูดคุยหยอกล้อส่งเสียงเจื้อยแจ้วกันตลอดทาง -โรงพยาบาล- “ฌอห์ณตื่นเต้นเหรอ” ครีมเงยหน้าขึ
-ห้างสรรพสินค้า- “หิวข้าวหรือยัง กินอาหารญี่ปุ่นร้านนั้นมั้ย?” ฌอห์ณหันไปถามหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ โดยมีเขาคอยตามประคองอยู่ไม่ห่าง มันคือร้านที่ครีมชอบกิน ครั้งล่าสุดที่มาด้วยกันก็หลายปีที่แล้ว “คิวเยอะรอนาน ฌอห์ณไม่ชอบรอ” “แต่ครีมชอบกินร้านนั้นมากไม่ใช่เหรอ จะกินมั้ย ฌอห์ณรอได้” “เมื่อก่อนชอบ
“เป็นอะไรฌอห์ณ ไม่สบายเหรอ” ครีมถามชายหนุ่มที่เอาแต่ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก นอนพลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง “นอนไม่หลับ คิดเรื่องลูก” ฌอห์ณพลิกตัวหันกลับมาหาหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลจนเห็นได้ชัด “คิดอะไร” “ครีมว่าฌอห์ณควรซื้ออะไรให้ลูกในวันเกิดดี” “ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ครีมถอนหายใจใส่คนตั