“พี่ครีม พี่เป็นยังไงบ้าง โอเคไหม” เค้กลูบหลังพี่สาวเบาๆ เพื่อเป็นการปลอบ ตั้งแต่ออกมาครีมเอาแต่นั่งร้องไห้ ความรักของเธอที่มีต่อฌอห์ณยังอยู่เต็มเปี่ยมหัวใจ แต่ถ้าอยู่กันไปแล้วมีแต่เจ็บช้ำ การแยกออกมาคงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด “พี่ฌอห์ณเขาได้ทำร้ายอะไรพี่ไหม พี่เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เค้กพยายามมองสำรวจ
“กูล่ะเหนื่อยใจกับมัน รักครีมฉิบหายแต่ทำไมไม่ตามไปง้อเขาวะ” “คนอย่างมันง้อใครเป็นที่ไหน ถ้าไม่ติดว่าครีมท้องลูกมันอยู่ มันคงจะตามไปฉุดกระชากลากเขาให้กลับมาตั้งนานแล้ว” -สถานีตำรวจ- ตึกตัก! ตึกตัก! เสียงฝีเท้านับสิบดังขึ้นอย่างรีบร้อน คุณหญิงบุษยาถึงกลับปล่อยโฮ ทรุดเข่าลงพื้นหลังจากได้เห็นสภาพลูก
พลั่ก! ชายหนุ่มถูกเหวี่ยงเข้ามาในห้องอย่างแรงจนเสียหลักล้มลง “พ่อจะทำอะไร” “แกอย่าคิดจะว่าได้ออกมาสร้างความเดือดร้อนให้ฉันอีก!” ชาวินยกมือชี้หน้าลูกชายด้วยความเดือดดาล ถ้าฌอห์ณคิดจะขัดคำสั่งหรือทำเรื่องเลวทรามแบบนี้อีก เขาจะสั่งให้ลูกน้องจัดการทันทีโดยไม่สนว่ามันจะเป็นใคร คนอย่างมันเกินที่จะเยีย
“…..” “ใจแม่จะขาดแล้วนะลูก ทำไมถึงเป็นแบบนี้” “…..” “ฉันมีเรื่องอยากจะบอกแก ครีมคลอดลูกแล้วนะ” ประโยคสั้นๆ ที่พ่อเอ่ยช่วยดึงสติของเขาให้กลับคืนมา ใบหน้าคมคายหันไปมองเพียงนิดเพื่อรอฟังในสิ่งที่พ่อกำลังจะบอก “ครีมคลอดเมื่อวานนี้ ฉันไปเยี่ยมหลานมาแล้ว หน้าตาน้องขวัญก็เหมือนแกนั่นแหละ” “น้องขวัญ
“ฌอห์ณมาเหรอ?” ครีมทวนถามด้วยหัวใจสั่นไหว ตั้งแต่เลิกกันไปนานหลายเดือนไม่ได้เจอหน้าฌอห์ณอีกเลย “พี่ฌอห์ณตัวเป็นๆ ตอนนี้กำลังยืนรออยู่หน้าบ้าน” เพียงแค่คิดว่าต้องกลับมาเจอหน้ากันอีกก็ไม่รู้ว่าควรจะรับมือยังไง ไม่รู้ว่าฌอห์ณจะมาไม้ไหน แล้วตอนนี้ยิ่งมีน้องขวัญ ยิ่งคิดหนักกลัวว่าเขาจะทำอะไรลูกเธอบ้า
“ไม่ได้เมา” “หรือเมาอย่างอื่น” “เลิกนานแล้ว” “…..” ครีมยกมือขึ้นลูบหน้าเพื่อเรียกสติ ไม่คิดว่าเขาจะพูดคำว่าขอโทษกับเธอ “ยังรักกันอยู่ไหม?” “ถามเพื่ออะไร” “แค่อยากรู้ ว่าเลิกรักฌอห์ณไปแล้วหรือยัง” “…..” “ครีมยังรักฌอห์ณเหมือนเดิมใช่ไหม?” ฌอห์ณดึงมือเธอไปจับไว้แน่น ก่อนจะใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ย
“น้ำหน้าอย่างฌอห์ณมันดูเหมือนคนอยากเป็นเพื่อนกับครีมมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ใบหน้าคมคายเคลื่อนเข้าหาหญิงสาวที่นั่งข้าง ขยับเข้าใกล้ใช้ปลายจมูกโด่งคมคลอเคลียไปตามลำคอขาวเนียน สูดดมกลิ่นเธอที่โหยหามาตลอดระยะเวลาหลายเดือน “ต้องเป็นเพื่อนแบบไหนอ่ะ ถึงได้เอากันจนหมดทุกท่าแล้ว” “ฌะ…ฌอห์ณ” ครีมยกมือขึ้นลู
-สี่ปีผ่านไป- “พ่อ~” ร่างสูงย่อตัวนั่งลงอ้าแขนรอรับลูกสาวตัวน้อยที่วิ่งเข้ามาหาด้วยท่าทางดีใจ น้องขวัญในวัยสี่ขวบเศษอยู่ในชุดกระโปรงสีชมพู ใบหน้าจิ้มลิ้มผิวขาวตาโต มีตุ๊กตาหมีตัวโปรดที่ต้องพกติดตัวตลอดเวลาเพราะเป็นของขวัญวันเกิดที่คุณย่าซื้อให้ในวันครบรอบหนึ่งขวบ พ่อของเธอจะมารับไปเที่ยวในวันหย
ไม่ว่าจะเดินไปมุมไหนของบ้านก็เห็นแต่ภาพถ่ายวันแต่งงานของเขาและเธอ เพราะฌอห์ณเป็นคนสั่งแขวนด้วยตัวเอง “เช็ดถูอยู่ทุกวัน ยังไม่เลิกเห่ออีกเหรอ” “แต่งงานครั้งเดียวในชีวิต ใครจะไม่เห่อบ้าง” ครีมยิ้มให้คนตรงหน้า ถึงแม้จะผ่านไปนานเกือบปีหลังจากแต่งงาน แต่ฌอห์ณยังคงยืนมองมันทุกวันเหมือนภาคภูมิใจนักหนาแถ
“…..” “อยู่ด้วยกันมีลูกจนถึงขนาดนี้ ยอมแต่งงานได้แล้ว” แค่เธอไม่ตอบมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการปฏิเสธ “ขอคิดดูก่อน” “จะคิดอะไรอีก ไม่ต้องคิดแล้ว” “ถ้าคิดจะขอแต่งงาน ทำไมไม่ขอตั้งแต่ตอนนั้น ทำไมถึงได้ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมานานจนถึงขนาดนี้” ครีมพูดในสิ่งที่คิดมาโดยตลอด ถึงแม้จะไม่ได้จัดงานแต่งใหญ่โตเ
แสงแดดอ่อนยามเช้าเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้องนอนกระทบใบ หน้าเกลี้ยงเกลา ช่วยปลุกหญิงสาวให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา… “อื้ออ…” ครีมร้องครางในลำคอยามที่ขยับตัวแล้วรู้สึกปวดร้าวระบมไปทั่วร่างกาย โดนฌอห์ณกอดรัดฟัดเหวี่ยงมาทั้งคืน กว่าจะยอมปล่อยให้เธอได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบรุ่งสาง “นอนต่อสิ เดี๋ยววันนี้ฌอห์ณดูลู
ร่างกายที่หนักอึ้งค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อมความเจ็บปวด เพดานที่สว่างจ้าไปด้วยหลอดไฟสีขาวและกลิ่นยาคละคลุ้งทำให้ครีมได้สติพยายามจะลุกขึ้นนั่ง “อย่าเพิ่งขยับนะครีม นอนพักก่อน” “คิงอยู่ไหน ลูกปลอดภัยดีใช่มั้ย” คนเป็นแม่ลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะเพียงเพราะคิดถึงแต่หน้าลูก “คิงปลอดภัยดี อีกเดี๋ยวคงได้เจอกัน
“หมออยู่ไหน หมอ!” ฌอห์ณตะเบ็งเสียงร้องเรียกดังลั่น จนพยาบาลพิเศษแถวนั้นรีบวิ่งกุลีกุจอเข้ามาหา “ไม่เห็นหรือไงว่าเมียฉันเจ็บขนาดนี้ มัวนิ่งกันอยู่ได้! ไปตามหมอมาสิ ตามมาเดี๋ยวนี้” “ญาติใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณหมอเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ตอนนี้กำลังมาค่ะ” “จะให้เย็นยังไง เมียกับลูกฉันทั้งคน” “ครีมทนได้
“ฮึก…” ฌอห์ณสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หลังจากได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของคนรัก ร่างบางนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง บนใบหน้าสะสวยเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา “ร้องไห้ทำไม เป็นอะไร เจ็บท้องจะคลอดเหรอ” “ครีมปวดขา” ครีมก้มลงมองเท้าของตัวเองที่เริ่มบวมขึ้นมากแล้ว ตอนนี้เธอท้องได้แปดเดือนกว่า อีกไม่กี่สัปดาห์ก็คงถึงก
“งั้นรีบไปหาป้าหมอกันค่ะ ขวัญจะได้เห็นน้องเร็วๆ” เด็กน้อยยิ้มกว้าง เก็บความรู้สึกตื่นเต้นต่อไปไม่ไหว แต่ไม่ว่าน้องจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็รักทั้งนั้น น้องขวัญรีบจับมือพ่อให้เดินตามออกมา ก่อนที่สองพ่อลูกจะพากันพูดคุยหยอกล้อส่งเสียงเจื้อยแจ้วกันตลอดทาง -โรงพยาบาล- “ฌอห์ณตื่นเต้นเหรอ” ครีมเงยหน้าขึ
-ห้างสรรพสินค้า- “หิวข้าวหรือยัง กินอาหารญี่ปุ่นร้านนั้นมั้ย?” ฌอห์ณหันไปถามหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ โดยมีเขาคอยตามประคองอยู่ไม่ห่าง มันคือร้านที่ครีมชอบกิน ครั้งล่าสุดที่มาด้วยกันก็หลายปีที่แล้ว “คิวเยอะรอนาน ฌอห์ณไม่ชอบรอ” “แต่ครีมชอบกินร้านนั้นมากไม่ใช่เหรอ จะกินมั้ย ฌอห์ณรอได้” “เมื่อก่อนชอบ
“เป็นอะไรฌอห์ณ ไม่สบายเหรอ” ครีมถามชายหนุ่มที่เอาแต่ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก นอนพลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง “นอนไม่หลับ คิดเรื่องลูก” ฌอห์ณพลิกตัวหันกลับมาหาหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลจนเห็นได้ชัด “คิดอะไร” “ครีมว่าฌอห์ณควรซื้ออะไรให้ลูกในวันเกิดดี” “ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ครีมถอนหายใจใส่คนตั