พลั่ก! คนตัวเล็กถูกผลักจนเสียหลักเข้ามาในห้องน้ำชาย ก่อนที่ฌอห์ณจะหันไปล็อกประตูอย่างแน่นหนา จากนั้นค่อยๆ รูดซิปถอดชุดของตัวเองออกจนหมดเหลือเพียงเรือนร่างกำยำปรากฏสู่สายตา รวมถึงอาวุธลับที่กำลังขยายใหญ่มีขนาด ‘เกือบเท่าข้อมือ’ ชุดเซฟตี้ถูกพาดไว้บนขอบประตู พร้อมกับหญิงสาวถูกต้อนให้เข้ามุม “ฌะ…ฌอห์ณ
“อื้ออ~ฌะ…ฌอห์ณ” “เสียงครางแม่งโคตรเร้า วันนี้ขอแตกในได้ป่ะ” “มะ…ไม่เอา” “ครั้งเดียวพอ” “…..” เมื่อเห็นว่าครีมไม่ยอม จึงเริ่มรังแกเธอหนักขึ้น ฌอห์ณส่งจังหวะกระแทกข้อมือหนักๆ เข้าออกในร่องสวาท จนแขนขาของเธอเริ่มอ่อนปวกเปียก มองเห็นปลายทางสว่างอยู่รำไร “อ่าา…ฌอห์ณ ครีมไม่ไหวแล้ว” “อยากเสร็จก็ตอ
หลายสัปดาห์ผ่านไป -Ck bar- ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลายืนเด่นอยู่กลางโกดังเก็บเครื่องดื่ม ในมือมีใบรายการสินค้าที่ฌอห์ณต้องเข้ามาเช็คความเรียบร้อยด้วยตัวเอง “ใกล้ได้เวลาน้องขวัญเลิกเรียนแล้วนะ อย่าลืมไปรับลูก” ครีมกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามาเตือนเพราะเห็นว่าวันนี้ฌอห์ณยุ่งทั้งวันเลยกลัวว่าเขาจะลืม “ไม่ลืม
“น้องขวัญไม่รักพ่อแล้ว” “เอ้า! แล้วพ่อผิดอะไร” “จะไปไหนก็ไป ไม่ต้องมาแกล้งลูก” สองแม่ลูกพากันเดินออกจากตรงนั้น ทิ้งให้ฌอห์ณยืนงงอยู่ที่เดิมคอยชะเง้อคอมองตามออกมา “คุณครีมครับ มีคนมาหาครับ” “ใครมาคะ” ครีมเอ่ยถามด้วยความสงสัยเมื่อเห็นพี่รปภ.วิ่งเข้ามารายงาน “ไม่ทราบเหมือนกันครับ พอดีผมลืมถามชื่
“ยังโกรธอยู่อีกเหรอ?” ฌอห์ณเอ่ยถามอย่างไม่เต็มเสียงมากนัก สายตาคอยเหลือบมองครีมที่นั่งข้างๆ อยู่เป็นระยะ ระหว่างทางกลับบ้านภายในรถเงียบสงัดไม่มีเสียงบทสนทนาใดๆ น้องขวัญรับรู้ได้ถึงความผิกปกติ จึงไม่กล้าที่จะพูดคุยเพราะกลัวจะทำให้พ่อโมโห “น้องขวัญไม่ได้โกรธพ่อนะ” เด็กน้อยรีบออกตัว เพราะคิดว่าพ่อค
“ใช่แล้ว หนูมีพวงมาลัยไปไหว้แม่กับคุณย่าด้วยนะ แล้วพ่อมีมั้ย ถ้าไม่มีเดี๋ยวน้องขวัญแบ่งให้ “เล่นอะไรกันอยู่คะ” เสียงหวานดังแทรกขึ้นมา น้องขวัญยิ้มกว้างรีบวิ่งเข้าไปกอดเอวแม่ไว้แน่น “แม่มาพอดีเลยค่ะ” “ว่าไงคะสองคนพ่อลูก กำลังทำอะไรกันอยู่” “วันนี้เป็นวันแม่ค่ะ หนูมีการ์ดกับพวงมาลัยมาไหว้แม่ด้วย”
‘น้องขวัญว่ามันดูแปลกๆ มั้ยคะพ่อ’ เด็กน้อยนั่งมองภาพตัวเองในกระจกบานใหญ่ ผมเปียที่พ่อถักให้มันดูเบี้ยวไปเบี้ยวมา ข้างหนึ่งเล็กอีกข้างหนึ่งใหญ่ ‘ไม่เห็นจะแปลก เท่ห์จะตายไป’ ‘…..’ น้องขวัญยืนเกาหัวด้วยความงุนงง เริ่มนึกในใจว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่ขอความช่วยเหลือจากพ่อ ‘ผมยาวขนาดนี้ ทำไมแม่ไม่พาไปตัด
“วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ?” คนตัวเล็กถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นฌอห์ณกำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น ทั้งๆ ที่ตอนนี้ได้เวลาไปทำงานแล้ว ส่วนน้องขวัญไปโรงเรียนกว่าจะกลับก็ช่วงเย็น “ถ้าไปแล้วจะมานั่งอยู่ตรงนี้เหรอ” “ครีมถามดีๆ นะ ทำไมต้องกวนประสาทอยู่เรื่อยเลย” ถ้าไม่ติดว่าเธอป่วยอยู่คงจะหยิบรีโมทขึ้นมาเ
ไม่ว่าจะเดินไปมุมไหนของบ้านก็เห็นแต่ภาพถ่ายวันแต่งงานของเขาและเธอ เพราะฌอห์ณเป็นคนสั่งแขวนด้วยตัวเอง “เช็ดถูอยู่ทุกวัน ยังไม่เลิกเห่ออีกเหรอ” “แต่งงานครั้งเดียวในชีวิต ใครจะไม่เห่อบ้าง” ครีมยิ้มให้คนตรงหน้า ถึงแม้จะผ่านไปนานเกือบปีหลังจากแต่งงาน แต่ฌอห์ณยังคงยืนมองมันทุกวันเหมือนภาคภูมิใจนักหนาแถ
“…..” “อยู่ด้วยกันมีลูกจนถึงขนาดนี้ ยอมแต่งงานได้แล้ว” แค่เธอไม่ตอบมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการปฏิเสธ “ขอคิดดูก่อน” “จะคิดอะไรอีก ไม่ต้องคิดแล้ว” “ถ้าคิดจะขอแต่งงาน ทำไมไม่ขอตั้งแต่ตอนนั้น ทำไมถึงได้ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมานานจนถึงขนาดนี้” ครีมพูดในสิ่งที่คิดมาโดยตลอด ถึงแม้จะไม่ได้จัดงานแต่งใหญ่โตเ
แสงแดดอ่อนยามเช้าเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้องนอนกระทบใบ หน้าเกลี้ยงเกลา ช่วยปลุกหญิงสาวให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา… “อื้ออ…” ครีมร้องครางในลำคอยามที่ขยับตัวแล้วรู้สึกปวดร้าวระบมไปทั่วร่างกาย โดนฌอห์ณกอดรัดฟัดเหวี่ยงมาทั้งคืน กว่าจะยอมปล่อยให้เธอได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบรุ่งสาง “นอนต่อสิ เดี๋ยววันนี้ฌอห์ณดูลู
ร่างกายที่หนักอึ้งค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อมความเจ็บปวด เพดานที่สว่างจ้าไปด้วยหลอดไฟสีขาวและกลิ่นยาคละคลุ้งทำให้ครีมได้สติพยายามจะลุกขึ้นนั่ง “อย่าเพิ่งขยับนะครีม นอนพักก่อน” “คิงอยู่ไหน ลูกปลอดภัยดีใช่มั้ย” คนเป็นแม่ลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะเพียงเพราะคิดถึงแต่หน้าลูก “คิงปลอดภัยดี อีกเดี๋ยวคงได้เจอกัน
“หมออยู่ไหน หมอ!” ฌอห์ณตะเบ็งเสียงร้องเรียกดังลั่น จนพยาบาลพิเศษแถวนั้นรีบวิ่งกุลีกุจอเข้ามาหา “ไม่เห็นหรือไงว่าเมียฉันเจ็บขนาดนี้ มัวนิ่งกันอยู่ได้! ไปตามหมอมาสิ ตามมาเดี๋ยวนี้” “ญาติใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณหมอเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ตอนนี้กำลังมาค่ะ” “จะให้เย็นยังไง เมียกับลูกฉันทั้งคน” “ครีมทนได้
“ฮึก…” ฌอห์ณสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หลังจากได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของคนรัก ร่างบางนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง บนใบหน้าสะสวยเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา “ร้องไห้ทำไม เป็นอะไร เจ็บท้องจะคลอดเหรอ” “ครีมปวดขา” ครีมก้มลงมองเท้าของตัวเองที่เริ่มบวมขึ้นมากแล้ว ตอนนี้เธอท้องได้แปดเดือนกว่า อีกไม่กี่สัปดาห์ก็คงถึงก
“งั้นรีบไปหาป้าหมอกันค่ะ ขวัญจะได้เห็นน้องเร็วๆ” เด็กน้อยยิ้มกว้าง เก็บความรู้สึกตื่นเต้นต่อไปไม่ไหว แต่ไม่ว่าน้องจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็รักทั้งนั้น น้องขวัญรีบจับมือพ่อให้เดินตามออกมา ก่อนที่สองพ่อลูกจะพากันพูดคุยหยอกล้อส่งเสียงเจื้อยแจ้วกันตลอดทาง -โรงพยาบาล- “ฌอห์ณตื่นเต้นเหรอ” ครีมเงยหน้าขึ
-ห้างสรรพสินค้า- “หิวข้าวหรือยัง กินอาหารญี่ปุ่นร้านนั้นมั้ย?” ฌอห์ณหันไปถามหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ โดยมีเขาคอยตามประคองอยู่ไม่ห่าง มันคือร้านที่ครีมชอบกิน ครั้งล่าสุดที่มาด้วยกันก็หลายปีที่แล้ว “คิวเยอะรอนาน ฌอห์ณไม่ชอบรอ” “แต่ครีมชอบกินร้านนั้นมากไม่ใช่เหรอ จะกินมั้ย ฌอห์ณรอได้” “เมื่อก่อนชอบ
“เป็นอะไรฌอห์ณ ไม่สบายเหรอ” ครีมถามชายหนุ่มที่เอาแต่ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก นอนพลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง “นอนไม่หลับ คิดเรื่องลูก” ฌอห์ณพลิกตัวหันกลับมาหาหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลจนเห็นได้ชัด “คิดอะไร” “ครีมว่าฌอห์ณควรซื้ออะไรให้ลูกในวันเกิดดี” “ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ครีมถอนหายใจใส่คนตั