“วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ?” คนตัวเล็กถามอย่างสงสัย เมื่อเห็นฌอห์ณกำลังนั่งดูทีวีอยู่ในห้องนั่งเล่น ทั้งๆ ที่ตอนนี้ได้เวลาไปทำงานแล้ว ส่วนน้องขวัญไปโรงเรียนกว่าจะกลับก็ช่วงเย็น “ถ้าไปแล้วจะมานั่งอยู่ตรงนี้เหรอ” “ครีมถามดีๆ นะ ทำไมต้องกวนประสาทอยู่เรื่อยเลย” ถ้าไม่ติดว่าเธอป่วยอยู่คงจะหยิบรีโมทขึ้นมาเ
“แม่เอาอันนี้มั้ย น้องขวัญยกให้” เสียงเจื้อยแจ้วของลูกสาวช่วยดึงสติของหญิงสาวให้กลับคืนมา ขณะกำลังนั่งใจลอยเผลอคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย น้องขวัญเป็นห่วงแม่ เลยยอมเสียสละหมูชุบแป้งทอดชิ้นใหญ่ ตั้งแต่มาถึงร้านอาหาร แม่ก็ไม่ค่อยทานอะไรเลย “ไม่เป็นไรค่ะ แม่ไม่ค่อยหิว น้องขวัญกินเลย” “พ่อบอกว่าแม่ไม่ค่อ
“กูเป็นห่วงเลยแวะมาหา ครีมบอกมึงไม่สบาย ทำไมไม่ไปหาหมอ” “ช่างแม่ง เดี๋ยวก็หาย” “สภาพโทรมขนาดนี้ไปให้หมอตรวจสักหน่อยดีมั้ย เพื่อเป็นโรคร้ายจะได้รักษาทัน” “เป็นโรคร้ายห่าอะไร กูแพ้ท้อง” อาการที่เป็นอยู่ตอนนี้สามารถคาดเดาได้ไม่ยากว่าเขาอาจกำลังจะแพ้ท้องแทนเมีย เพราะดูเหมือนว่าท้องนี้ครีมจะไม่ได้เป็น
“ยังไม่นอนอีกเหรอ?” ร่างสูงหยุดนิ่งชั่วครู่เมื่อเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะตีสามแต่ครีมยังนอนเล่นไอแพดอยู่บนเตียง ส่วนตรงกลางมีน้องขวัญที่นอนหลับอยู่ “นอนได้แล้วครีม นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว” เขาดึงไอแพดออกจากมือของหญิงสาว ก่อนจะกดปิดหน้าจอพร้อมสายตาตำหนิ คนกำลังท้องกำลังไส้แต่คร
“ไอ้ฌอห์ณ” เจฟตะโกนร้องเรียกเพื่อนชายที่เดินผ่านหน้าไป แต่ฌอห์ณกลับเดินหนีทำเป็นไม่ได้ยิน “ไอ้ห่าฌอห์ณ ไม่ได้ยินที่กูเรียกหรือไง” ครั้งนี้เป็นมอสที่ตะโกนเรียกด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม “ได้ยินแล้ว พวกมึงจะเรียกหาพระแสงทำไมนักหนา” ฌอห์ณตะโกนขานรับ พร้อมเดินกลับมาหากลุ่มเพื่อนที่นั่งอยู่แต่โดยดี “มาแ
“แล้วเมื่อไหร่พวกนายจะหาเมียเป็นตัวเป็นตนสักที ครีมจะได้มีเพื่อนผู้หญิงเอาไว้คุย” “พอดีไม่รีบ” คชาบอกเป็นคนแรก ถ้ามีเมียแล้วต้องกลายเป็นเหมือนไอ้ฌอห์ณขออยู่แบบนี้ไปจนตายยังจะดีเสียกว่า “ไม่รีบตอนนี้แล้วจะรีบตอนไหน เดี๋ยวก็มีลูกไม่ทันใช้หรอก” ครีมออกปากแซว “ค่อยเลี้ยงหลานเอา” “พูดถึงเรื่องนี้กูน
“เป็นอะไรฌอห์ณ ไม่สบายเหรอ” ครีมถามชายหนุ่มที่เอาแต่ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก นอนพลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง “นอนไม่หลับ คิดเรื่องลูก” ฌอห์ณพลิกตัวหันกลับมาหาหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลจนเห็นได้ชัด “คิดอะไร” “ครีมว่าฌอห์ณควรซื้ออะไรให้ลูกในวันเกิดดี” “ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ครีมถอนหายใจใส่คนตั
-ห้างสรรพสินค้า- “หิวข้าวหรือยัง กินอาหารญี่ปุ่นร้านนั้นมั้ย?” ฌอห์ณหันไปถามหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ โดยมีเขาคอยตามประคองอยู่ไม่ห่าง มันคือร้านที่ครีมชอบกิน ครั้งล่าสุดที่มาด้วยกันก็หลายปีที่แล้ว “คิวเยอะรอนาน ฌอห์ณไม่ชอบรอ” “แต่ครีมชอบกินร้านนั้นมากไม่ใช่เหรอ จะกินมั้ย ฌอห์ณรอได้” “เมื่อก่อนชอบ
ไม่ว่าจะเดินไปมุมไหนของบ้านก็เห็นแต่ภาพถ่ายวันแต่งงานของเขาและเธอ เพราะฌอห์ณเป็นคนสั่งแขวนด้วยตัวเอง “เช็ดถูอยู่ทุกวัน ยังไม่เลิกเห่ออีกเหรอ” “แต่งงานครั้งเดียวในชีวิต ใครจะไม่เห่อบ้าง” ครีมยิ้มให้คนตรงหน้า ถึงแม้จะผ่านไปนานเกือบปีหลังจากแต่งงาน แต่ฌอห์ณยังคงยืนมองมันทุกวันเหมือนภาคภูมิใจนักหนาแถ
“…..” “อยู่ด้วยกันมีลูกจนถึงขนาดนี้ ยอมแต่งงานได้แล้ว” แค่เธอไม่ตอบมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการปฏิเสธ “ขอคิดดูก่อน” “จะคิดอะไรอีก ไม่ต้องคิดแล้ว” “ถ้าคิดจะขอแต่งงาน ทำไมไม่ขอตั้งแต่ตอนนั้น ทำไมถึงได้ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมานานจนถึงขนาดนี้” ครีมพูดในสิ่งที่คิดมาโดยตลอด ถึงแม้จะไม่ได้จัดงานแต่งใหญ่โตเ
แสงแดดอ่อนยามเช้าเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้องนอนกระทบใบ หน้าเกลี้ยงเกลา ช่วยปลุกหญิงสาวให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา… “อื้ออ…” ครีมร้องครางในลำคอยามที่ขยับตัวแล้วรู้สึกปวดร้าวระบมไปทั่วร่างกาย โดนฌอห์ณกอดรัดฟัดเหวี่ยงมาทั้งคืน กว่าจะยอมปล่อยให้เธอได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบรุ่งสาง “นอนต่อสิ เดี๋ยววันนี้ฌอห์ณดูลู
ร่างกายที่หนักอึ้งค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อมความเจ็บปวด เพดานที่สว่างจ้าไปด้วยหลอดไฟสีขาวและกลิ่นยาคละคลุ้งทำให้ครีมได้สติพยายามจะลุกขึ้นนั่ง “อย่าเพิ่งขยับนะครีม นอนพักก่อน” “คิงอยู่ไหน ลูกปลอดภัยดีใช่มั้ย” คนเป็นแม่ลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะเพียงเพราะคิดถึงแต่หน้าลูก “คิงปลอดภัยดี อีกเดี๋ยวคงได้เจอกัน
“หมออยู่ไหน หมอ!” ฌอห์ณตะเบ็งเสียงร้องเรียกดังลั่น จนพยาบาลพิเศษแถวนั้นรีบวิ่งกุลีกุจอเข้ามาหา “ไม่เห็นหรือไงว่าเมียฉันเจ็บขนาดนี้ มัวนิ่งกันอยู่ได้! ไปตามหมอมาสิ ตามมาเดี๋ยวนี้” “ญาติใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณหมอเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ตอนนี้กำลังมาค่ะ” “จะให้เย็นยังไง เมียกับลูกฉันทั้งคน” “ครีมทนได้
“ฮึก…” ฌอห์ณสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หลังจากได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของคนรัก ร่างบางนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง บนใบหน้าสะสวยเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา “ร้องไห้ทำไม เป็นอะไร เจ็บท้องจะคลอดเหรอ” “ครีมปวดขา” ครีมก้มลงมองเท้าของตัวเองที่เริ่มบวมขึ้นมากแล้ว ตอนนี้เธอท้องได้แปดเดือนกว่า อีกไม่กี่สัปดาห์ก็คงถึงก
“งั้นรีบไปหาป้าหมอกันค่ะ ขวัญจะได้เห็นน้องเร็วๆ” เด็กน้อยยิ้มกว้าง เก็บความรู้สึกตื่นเต้นต่อไปไม่ไหว แต่ไม่ว่าน้องจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็รักทั้งนั้น น้องขวัญรีบจับมือพ่อให้เดินตามออกมา ก่อนที่สองพ่อลูกจะพากันพูดคุยหยอกล้อส่งเสียงเจื้อยแจ้วกันตลอดทาง -โรงพยาบาล- “ฌอห์ณตื่นเต้นเหรอ” ครีมเงยหน้าขึ
-ห้างสรรพสินค้า- “หิวข้าวหรือยัง กินอาหารญี่ปุ่นร้านนั้นมั้ย?” ฌอห์ณหันไปถามหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ โดยมีเขาคอยตามประคองอยู่ไม่ห่าง มันคือร้านที่ครีมชอบกิน ครั้งล่าสุดที่มาด้วยกันก็หลายปีที่แล้ว “คิวเยอะรอนาน ฌอห์ณไม่ชอบรอ” “แต่ครีมชอบกินร้านนั้นมากไม่ใช่เหรอ จะกินมั้ย ฌอห์ณรอได้” “เมื่อก่อนชอบ
“เป็นอะไรฌอห์ณ ไม่สบายเหรอ” ครีมถามชายหนุ่มที่เอาแต่ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก นอนพลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง “นอนไม่หลับ คิดเรื่องลูก” ฌอห์ณพลิกตัวหันกลับมาหาหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลจนเห็นได้ชัด “คิดอะไร” “ครีมว่าฌอห์ณควรซื้ออะไรให้ลูกในวันเกิดดี” “ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ครีมถอนหายใจใส่คนตั