“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไปทำงานต่อได้เลย ครีมขอตัวก่อนนะคะ” ครีมไม่ได้ติดใจเรื่องนี้ ส่งยิ้มให้แล้วรีบเดินออกจากร้านเพราะฌอห์ณกับน้องขวัญได้เดินล่วงหน้าไปก่อนแล้ว -ร้านอาหาร- ร้านอาหารหรูที่ฌอห์ณพามาดินเนอร์มื้อเย็นอยู่ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มตกดิน ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ลมพัดโชยให้ควา
“แล้วขวัญอยากมีน้องหรือเปล่า” เด็กน้อยนิ่งไปเมื่อได้ยินคำถามของพ่อ ครุ่นคิดอยู่นานสองนานกว่าจะตอบ “อยากมีน้องค่ะ ขวัญอยากมีน้องผู้หญิง” ถ้ามีน้องผู้หญิงจะได้แต่งตัวสวยเหมือนกัน มีเพื่อนเล่นตุ๊กตาแล้วเป็นใครบ้างจะไม่อยากมี “ถ้าขวัญอยากมีน้องก็ต้องบอกแม่นะ ถ้าแม่โอเค เดี๋ยวพ่อจัดให้เลย” “ทำน้องย
“โอเค สองปีก็สองปี” ชายหนุ่มยอมรับข้อเสนอแบบไม่เต็มใจมากนัก ถ้าเป็นไปได้อยากลดเวลาให้เหลือแค่สองเดือนด้วยซ้ำ “คราวหน้าพกติดตัวไว้ด้วย ถ้าไม่ป้องกันไม่ให้ทำนะ” “ไม่เคยคิดจะใส่กับครีม” “ครีมไม่อยากให้เราพลาดเหมือนน้องขวัญ” “ทำไมถึงพูดว่าพลาด?” ฌอห์ณเลิกคิ้วถามมองคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง น้องขวัญเกิ
ดวงตาเฉี่ยวคมตวัดสายตามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ น้องขวัญชอบหลุดปากพูดถึงชื่อนี้ให้เขาได้ยินบ่อยๆ จากที่ไม่คิดอะไร กลายเป็นสงสัยอยากเค้นหาความจริง “ไอ้เหี้ยโปรดนี่มันเป็นใคร ฌอห์ณเห็นลูกพูดถึงมันหลายรอบล่ะ” “อย่ามาพูดแบบนี้ให้ลูกได้ยิน” ฌอห์ณถอนหายใจลากยาว สูดลมหายใจเข้าออกเพื่อข่มอารมณ์ขุ่นเคืองของตัว
“บ้านพ่อใหญ่มาก มีสระว่ายน้ำเบ้อเริ่มเลย” น้องขวัญพูดด้วยท่าทางตื่นตาตื่นใจเมื่อพ่อพาเดินมาดูสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ที่อยู่ข้างบ้าน มีทั้งโซนเด็กและโซนผู้ใหญ่แถมไฟในสระยังเปลี่ยนสีได้ด้วย มีหรือที่จะไม่ตื่นเต้น “น้องขวัญชอบมั้ย” “ชอบมากค่ะ” ฌอห์ณอุ้มลูกสาวขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะจับมือครีมให้เดินตาม
(ครีมอยู่แถวนั้นมั้ย กูขอคุยกับครีมหน่อย) “ไอ้เจฟจะคุยด้วย” ครีมรับโทรศัพท์ที่ฌอห์ณยื่นให้แบบงุนงง ก่อนจะถอนตัวลุกออกจากร่างกายกำยำ “ว่าไงเจฟ” (ครีมช่วยบอกไอ้ฌอห์ณให้มาลงสนามหน่อยได้ไหม ถ้ามันไม่มาเสียหายหลายล้านเลยนะ มันรับปากกับเจฟไว้ดิบดี ทีมงานคนอื่นเขาพร้อมหมดแล้วอ่ะ เหลือแค่มันคนเดียวเนี่
เอี๊ยด…เสียงล้อยางดังเสียดสีกับพื้นถนนดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ ควันรถพวยพุ่งลอยคละคลุ้งตลบอบอวลจนมองอะไรแทบไม่เห็น บรรยากาศรอบข้างเริ่มตึงเครียด ทุกสายตาต่างจับจ้องมองไปยังนักแข่งทั้งสองที่กำลังเดินเข้าไปในสนาม ทีมงานนับสิบของทั้งสองฝ่ายต่างยืนประจำตำแหน่ง ข้างๆ กันมีพริตตี้สาวสวยยืนถือป้ายจับเวลาขน
“วันนี้มึงทำเวลาดีมาก ไม่เคยทำให้กูผิดหวังเลยจริงๆ” “เงินรางวัลโอนเข้าบัญชีเมียกูเลย ขอเพิ่มอีกสามแสน ข้อหาเกือบทำให้กูหัวใจวายตาย” “โอเค ไม่มีปัญหารับทราบครับท่าน” ฌอห์ณปลีกตัวฝ่าฝูงนักข่าวเดินกลับมานั่งที่ประจำข้างหญิงสาวโดยมีเจฟวิ่งตามมาติดๆ ผลงานวันนี้ถือว่าเป็นที่หน้าพอใจหลังเชือดเฉือนเอาชนะ
ไม่ว่าจะเดินไปมุมไหนของบ้านก็เห็นแต่ภาพถ่ายวันแต่งงานของเขาและเธอ เพราะฌอห์ณเป็นคนสั่งแขวนด้วยตัวเอง “เช็ดถูอยู่ทุกวัน ยังไม่เลิกเห่ออีกเหรอ” “แต่งงานครั้งเดียวในชีวิต ใครจะไม่เห่อบ้าง” ครีมยิ้มให้คนตรงหน้า ถึงแม้จะผ่านไปนานเกือบปีหลังจากแต่งงาน แต่ฌอห์ณยังคงยืนมองมันทุกวันเหมือนภาคภูมิใจนักหนาแถ
“…..” “อยู่ด้วยกันมีลูกจนถึงขนาดนี้ ยอมแต่งงานได้แล้ว” แค่เธอไม่ตอบมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการปฏิเสธ “ขอคิดดูก่อน” “จะคิดอะไรอีก ไม่ต้องคิดแล้ว” “ถ้าคิดจะขอแต่งงาน ทำไมไม่ขอตั้งแต่ตอนนั้น ทำไมถึงได้ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมานานจนถึงขนาดนี้” ครีมพูดในสิ่งที่คิดมาโดยตลอด ถึงแม้จะไม่ได้จัดงานแต่งใหญ่โตเ
แสงแดดอ่อนยามเช้าเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้องนอนกระทบใบ หน้าเกลี้ยงเกลา ช่วยปลุกหญิงสาวให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา… “อื้ออ…” ครีมร้องครางในลำคอยามที่ขยับตัวแล้วรู้สึกปวดร้าวระบมไปทั่วร่างกาย โดนฌอห์ณกอดรัดฟัดเหวี่ยงมาทั้งคืน กว่าจะยอมปล่อยให้เธอได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบรุ่งสาง “นอนต่อสิ เดี๋ยววันนี้ฌอห์ณดูลู
ร่างกายที่หนักอึ้งค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อมความเจ็บปวด เพดานที่สว่างจ้าไปด้วยหลอดไฟสีขาวและกลิ่นยาคละคลุ้งทำให้ครีมได้สติพยายามจะลุกขึ้นนั่ง “อย่าเพิ่งขยับนะครีม นอนพักก่อน” “คิงอยู่ไหน ลูกปลอดภัยดีใช่มั้ย” คนเป็นแม่ลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะเพียงเพราะคิดถึงแต่หน้าลูก “คิงปลอดภัยดี อีกเดี๋ยวคงได้เจอกัน
“หมออยู่ไหน หมอ!” ฌอห์ณตะเบ็งเสียงร้องเรียกดังลั่น จนพยาบาลพิเศษแถวนั้นรีบวิ่งกุลีกุจอเข้ามาหา “ไม่เห็นหรือไงว่าเมียฉันเจ็บขนาดนี้ มัวนิ่งกันอยู่ได้! ไปตามหมอมาสิ ตามมาเดี๋ยวนี้” “ญาติใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณหมอเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ตอนนี้กำลังมาค่ะ” “จะให้เย็นยังไง เมียกับลูกฉันทั้งคน” “ครีมทนได้
“ฮึก…” ฌอห์ณสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หลังจากได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของคนรัก ร่างบางนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง บนใบหน้าสะสวยเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา “ร้องไห้ทำไม เป็นอะไร เจ็บท้องจะคลอดเหรอ” “ครีมปวดขา” ครีมก้มลงมองเท้าของตัวเองที่เริ่มบวมขึ้นมากแล้ว ตอนนี้เธอท้องได้แปดเดือนกว่า อีกไม่กี่สัปดาห์ก็คงถึงก
“งั้นรีบไปหาป้าหมอกันค่ะ ขวัญจะได้เห็นน้องเร็วๆ” เด็กน้อยยิ้มกว้าง เก็บความรู้สึกตื่นเต้นต่อไปไม่ไหว แต่ไม่ว่าน้องจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็รักทั้งนั้น น้องขวัญรีบจับมือพ่อให้เดินตามออกมา ก่อนที่สองพ่อลูกจะพากันพูดคุยหยอกล้อส่งเสียงเจื้อยแจ้วกันตลอดทาง -โรงพยาบาล- “ฌอห์ณตื่นเต้นเหรอ” ครีมเงยหน้าขึ
-ห้างสรรพสินค้า- “หิวข้าวหรือยัง กินอาหารญี่ปุ่นร้านนั้นมั้ย?” ฌอห์ณหันไปถามหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ โดยมีเขาคอยตามประคองอยู่ไม่ห่าง มันคือร้านที่ครีมชอบกิน ครั้งล่าสุดที่มาด้วยกันก็หลายปีที่แล้ว “คิวเยอะรอนาน ฌอห์ณไม่ชอบรอ” “แต่ครีมชอบกินร้านนั้นมากไม่ใช่เหรอ จะกินมั้ย ฌอห์ณรอได้” “เมื่อก่อนชอบ
“เป็นอะไรฌอห์ณ ไม่สบายเหรอ” ครีมถามชายหนุ่มที่เอาแต่ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก นอนพลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง “นอนไม่หลับ คิดเรื่องลูก” ฌอห์ณพลิกตัวหันกลับมาหาหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลจนเห็นได้ชัด “คิดอะไร” “ครีมว่าฌอห์ณควรซื้ออะไรให้ลูกในวันเกิดดี” “ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ครีมถอนหายใจใส่คนตั