“เดี๋ยวเช็ดตัวให้นะ” ครีมถอดชุดผู้ป่วยออกด้วยความระมัดระวัง ก่อนจะใช้ผ้าขนหนูที่เปียกหมาดเช็ดไปตามใบหน้าคมคายไล่ลงมาถึงเรือนร่างกำยำ อาการของฌอห์ณดีขึ้นมาก จนเกือบหายเป็นปกติ ยังเหลือแค่ผื่นแดงที่ขึ้นตามตัวอีกนิดหน่อย “โทรตามน้องขวัญให้หน่อย คิดถึงลูก” พอไม่เห็นลูกสาวมาเยี่ยมก็ถามหา ฌอห์ณนั่งรอน
“พอแล้ว” “อิ่มแล้วหรอ เพิ่งกินไปนิดเดียวเองนะ” “อิ่มแล้ว” “ฝืนกินอีกหน่อยนะฌอห์ณ กินเสร็จจะได้กินยา” “ที่มาดูแลฌอห์ณแบบนี้ เพราะแค่ทำตามหน้าที่หรือเป็นห่วง” “ทั้งสองอย่างนั่นแหละ แต่เป็นห่วงมากกว่า” “ขึ้นมานอนบนเตียงเป็นเพื่อนหน่อยดิ อยากนอนกอด” “ไม่ดีมั้ง “เมื่อคืนก็นอนด้วยกันบนเตียง จะมาบอ
“พ่อ~” ฌอห์ณหันใบหน้าไปมองลูกสาวที่เพิ่งมาใหม่เพียงเล็กน้อย แกล้งนั่งทำเป็นไม่สนใจ จนน้องขวัญสงสัยเมื่อเห็นท่าทางของพ่อเปลี่ยนไป “น้องขวัญมาแล้วนะ ไม่ได้ยินหรือไง” เด็กน้อยชะเง้อหน้าเข้าไปใกล้ ก่อนจะทำตาแป๋ว “ทำไมมาช้า รู้ไหมว่าพ่อรอทั้งวันเลยนะ” “คุณย่าพาน้องขวัญไปซื้อหนังสือนิทานเล่มใหม่ แถมย
“อยากค่ะแม่ ขวัญอยากอยู่แบบสามคน มีพ่อแม่แล้วก็ลูก” เด็กน้อยพูดตามความเพ้อฝันและจินตนาการ น้องขวัญรักพ่อมากแต่รักแม่มากที่สุด “พี่ครีม เค้กกับพี่ครามเก็บของเสร็จแล้วนะ จะให้เอาไว้ตรงไหน” “วางไว้ที่หน้าบ้านก็ได้เค้ก เดี๋ยวฌอห์ณเอารถมาขนให้” “ผัวพี่ใจดีเนาะ ให้เราสองคนไปอยู่ด้วย แถมยังหางานให้ทำอีก
“ฌอห์ณทำอะไรเธอ?” ครีมรีบเดินเข้าไปถามหลังจากเห็นฌอห์ณเปิดประตูกลับเข้ามาในห้องทำงาน เขาเรียกพนักงานคนนั้นให้เข้าพบด่วนเป็นการส่วนตัว ใช้เวลาคุยกันตั้งนานสองนานจนอดสงสัยไม่ได้ “ก็ไม่ได้ทำอะไร แค่เรียกมาปรับทัศนคตินิดหน่อย” ร่างสูงหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ประจำตำแหน่งตรงข้ามกับหญิงสาว “เชื่อได้เหร
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ไปทำงานต่อได้เลย ครีมขอตัวก่อนนะคะ” ครีมไม่ได้ติดใจเรื่องนี้ ส่งยิ้มให้แล้วรีบเดินออกจากร้านเพราะฌอห์ณกับน้องขวัญได้เดินล่วงหน้าไปก่อนแล้ว -ร้านอาหาร- ร้านอาหารหรูที่ฌอห์ณพามาดินเนอร์มื้อเย็นอยู่ติดริมแม่น้ำเจ้าพระยา ตอนนี้พระอาทิตย์เริ่มตกดิน ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ลมพัดโชยให้ควา
“แล้วขวัญอยากมีน้องหรือเปล่า” เด็กน้อยนิ่งไปเมื่อได้ยินคำถามของพ่อ ครุ่นคิดอยู่นานสองนานกว่าจะตอบ “อยากมีน้องค่ะ ขวัญอยากมีน้องผู้หญิง” ถ้ามีน้องผู้หญิงจะได้แต่งตัวสวยเหมือนกัน มีเพื่อนเล่นตุ๊กตาแล้วเป็นใครบ้างจะไม่อยากมี “ถ้าขวัญอยากมีน้องก็ต้องบอกแม่นะ ถ้าแม่โอเค เดี๋ยวพ่อจัดให้เลย” “ทำน้องย
“โอเค สองปีก็สองปี” ชายหนุ่มยอมรับข้อเสนอแบบไม่เต็มใจมากนัก ถ้าเป็นไปได้อยากลดเวลาให้เหลือแค่สองเดือนด้วยซ้ำ “คราวหน้าพกติดตัวไว้ด้วย ถ้าไม่ป้องกันไม่ให้ทำนะ” “ไม่เคยคิดจะใส่กับครีม” “ครีมไม่อยากให้เราพลาดเหมือนน้องขวัญ” “ทำไมถึงพูดว่าพลาด?” ฌอห์ณเลิกคิ้วถามมองคนตรงหน้าอย่างเอาเรื่อง น้องขวัญเกิ
ไม่ว่าจะเดินไปมุมไหนของบ้านก็เห็นแต่ภาพถ่ายวันแต่งงานของเขาและเธอ เพราะฌอห์ณเป็นคนสั่งแขวนด้วยตัวเอง “เช็ดถูอยู่ทุกวัน ยังไม่เลิกเห่ออีกเหรอ” “แต่งงานครั้งเดียวในชีวิต ใครจะไม่เห่อบ้าง” ครีมยิ้มให้คนตรงหน้า ถึงแม้จะผ่านไปนานเกือบปีหลังจากแต่งงาน แต่ฌอห์ณยังคงยืนมองมันทุกวันเหมือนภาคภูมิใจนักหนาแถ
“…..” “อยู่ด้วยกันมีลูกจนถึงขนาดนี้ ยอมแต่งงานได้แล้ว” แค่เธอไม่ตอบมันก็ไม่ได้ต่างอะไรจากการปฏิเสธ “ขอคิดดูก่อน” “จะคิดอะไรอีก ไม่ต้องคิดแล้ว” “ถ้าคิดจะขอแต่งงาน ทำไมไม่ขอตั้งแต่ตอนนั้น ทำไมถึงได้ปล่อยให้เวลาล่วงเลยมานานจนถึงขนาดนี้” ครีมพูดในสิ่งที่คิดมาโดยตลอด ถึงแม้จะไม่ได้จัดงานแต่งใหญ่โตเ
แสงแดดอ่อนยามเช้าเล็ดลอดผ่านเข้ามาในห้องนอนกระทบใบ หน้าเกลี้ยงเกลา ช่วยปลุกหญิงสาวให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา… “อื้ออ…” ครีมร้องครางในลำคอยามที่ขยับตัวแล้วรู้สึกปวดร้าวระบมไปทั่วร่างกาย โดนฌอห์ณกอดรัดฟัดเหวี่ยงมาทั้งคืน กว่าจะยอมปล่อยให้เธอได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบรุ่งสาง “นอนต่อสิ เดี๋ยววันนี้ฌอห์ณดูลู
ร่างกายที่หนักอึ้งค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อมความเจ็บปวด เพดานที่สว่างจ้าไปด้วยหลอดไฟสีขาวและกลิ่นยาคละคลุ้งทำให้ครีมได้สติพยายามจะลุกขึ้นนั่ง “อย่าเพิ่งขยับนะครีม นอนพักก่อน” “คิงอยู่ไหน ลูกปลอดภัยดีใช่มั้ย” คนเป็นแม่ลืมความเจ็บปวดไปชั่วขณะเพียงเพราะคิดถึงแต่หน้าลูก “คิงปลอดภัยดี อีกเดี๋ยวคงได้เจอกัน
“หมออยู่ไหน หมอ!” ฌอห์ณตะเบ็งเสียงร้องเรียกดังลั่น จนพยาบาลพิเศษแถวนั้นรีบวิ่งกุลีกุจอเข้ามาหา “ไม่เห็นหรือไงว่าเมียฉันเจ็บขนาดนี้ มัวนิ่งกันอยู่ได้! ไปตามหมอมาสิ ตามมาเดี๋ยวนี้” “ญาติใจเย็นๆ ก่อนนะคะ คุณหมอเพิ่งออกจากห้องผ่าตัด ตอนนี้กำลังมาค่ะ” “จะให้เย็นยังไง เมียกับลูกฉันทั้งคน” “ครีมทนได้
“ฮึก…” ฌอห์ณสะดุ้งตื่นขึ้นมากลางดึก หลังจากได้ยินเสียงสะอึกสะอื้นของคนรัก ร่างบางนั่งเอนหลังพิงหัวเตียง บนใบหน้าสะสวยเปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตา “ร้องไห้ทำไม เป็นอะไร เจ็บท้องจะคลอดเหรอ” “ครีมปวดขา” ครีมก้มลงมองเท้าของตัวเองที่เริ่มบวมขึ้นมากแล้ว ตอนนี้เธอท้องได้แปดเดือนกว่า อีกไม่กี่สัปดาห์ก็คงถึงก
“งั้นรีบไปหาป้าหมอกันค่ะ ขวัญจะได้เห็นน้องเร็วๆ” เด็กน้อยยิ้มกว้าง เก็บความรู้สึกตื่นเต้นต่อไปไม่ไหว แต่ไม่ว่าน้องจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็รักทั้งนั้น น้องขวัญรีบจับมือพ่อให้เดินตามออกมา ก่อนที่สองพ่อลูกจะพากันพูดคุยหยอกล้อส่งเสียงเจื้อยแจ้วกันตลอดทาง -โรงพยาบาล- “ฌอห์ณตื่นเต้นเหรอ” ครีมเงยหน้าขึ
-ห้างสรรพสินค้า- “หิวข้าวหรือยัง กินอาหารญี่ปุ่นร้านนั้นมั้ย?” ฌอห์ณหันไปถามหญิงสาวที่เดินอยู่ข้างๆ โดยมีเขาคอยตามประคองอยู่ไม่ห่าง มันคือร้านที่ครีมชอบกิน ครั้งล่าสุดที่มาด้วยกันก็หลายปีที่แล้ว “คิวเยอะรอนาน ฌอห์ณไม่ชอบรอ” “แต่ครีมชอบกินร้านนั้นมากไม่ใช่เหรอ จะกินมั้ย ฌอห์ณรอได้” “เมื่อก่อนชอบ
“เป็นอะไรฌอห์ณ ไม่สบายเหรอ” ครีมถามชายหนุ่มที่เอาแต่ยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก นอนพลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่บนเตียง “นอนไม่หลับ คิดเรื่องลูก” ฌอห์ณพลิกตัวหันกลับมาหาหญิงสาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวลจนเห็นได้ชัด “คิดอะไร” “ครีมว่าฌอห์ณควรซื้ออะไรให้ลูกในวันเกิดดี” “ก็นึกว่าเรื่องอะไร” ครีมถอนหายใจใส่คนตั