บทที่ 1

ตอนนี้กลางคืนลึกแล้ว ในคอนโดมิเนียมเงียบจนสามารถได้ยินเสียงแมวจรจัดร้อง "เหมียว ๆ" ได้

ฉันนอนอยู่บนเตียงคนเดียว ผ้าห่มบางๆ ของแอร์ถูกหนีบอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของฉัน ฉันขยับตัวไปมาและขูดเนื้อตัวไม่หยุด

แต่ความร้อนในร่างกายยังคงทนไม่ไหว ผ้าห่มบนเตียงชัดเจนว่าไม่สามารถตอบสนองความต้องการของฉันได้

ฉันครางออกมาอย่างอึดอัด สุดท้ายก็เลยตัดสินใจหยิบของเล่นเล็กๆ ที่เพิ่งซื้อมาออกจากโต๊ะข้างเตียง

ถึงแม้จะไม่มีใครอยู่ที่บ้าน แต่ในตอนที่เปิดห่อของเล่นนั้น ฉันก็ยังรู้สึกหน้าแดงอยู่ดี

แค่ลังเลอยู่สักครู่ ฉันก็เปิดสวิตช์ตามคำแนะนำในแพ็กเกจทันที

เสียงหวีดเหมือนผึ้งดังขึ้นทันที หลังจากนั้น เสียงหายใจกระตุกของฉันก็ดังขึ้น

คำชมใน Shopee เกี่ยวกับของเล่นเหล่านี้ไม่ทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ ร่างกายที่อ่อนแรงลงอย่างรวดเร็ว

และใบหน้าที่แดงของฉันก็เป็นพิสูจน์ที่ดีที่สุด

หลังจากผ่านไป 5 เดือน ฉันได้สัมผัสความสบายที่แท้จริงของร่างกายอีกครั้ง

เมื่อนอนอยู่บนเตียงและคิดทบทวน ก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงครั้งสุดท้ายที่มีความสุข

นั่นคือเมื่อสี่เดือนก่อน หลังจากที่สามีของฉันดื่มจนเมาเพราะงานเลี้ยง

ตอนนั้นพวกเราเริ่มทะเลาะกันไม่หยุด และแยกกันนอนมานานแล้ว

แต่ว่าคืนนั้นเขาดูเหมือนจะเข้าใจผิดคิดว่าฉันเป็นคนอื่น และมีท่าทีที่อบอุ่นกับฉันมากเป็นพิเศษ ส่วนฉันตั้งใจจะปรับความสัมพันธ์กับเขา จึงไม่ได้ป้องกันอะไร

ผลก็คือครั้งนั้น ฉันตั้งครรภ์

ฉันชื่อซวีเสวี่ย เมื่อหนึ่งปีก่อนฉันแต่งงานกับจ้าวหมิงซึ่งเจอกันผ่านการนัดดูตัว หลังแต่งงานเราใช้ชีวิตอย่างหวานชื่นได้เพียงสองเดือนก่อนที่ความสัมพันธ์จะเริ่มเย็นชา

เดิมทีฉันคิดว่าการตั้งครรภ์จะเป็นสัญญาณของการสิ้นสุดการทะเลาะกันของเรา แต่ไม่คิดว่ามันกลับกลายเป็นจุดจบของการแต่งงานของเรา

หลังจากที่ฉันตั้งครรภ์ จ้าวหมิงก็รีบแยกกันอยู่กับฉันทันที และบอกอย่างชัดเจนว่าให้ฉันเอาเด็กออก เพราะเขาต้องการหย่ากับฉัน

ฉันรู้ว่าเขานอกใจ แต่ไม่คิดว่าเขาจะใจร้ายขนาดนี้ ถึงขั้นไม่ต้องการทั้งภรรยาที่แต่งงานอย่างถูกต้องและลูก แต่กลับเลือกผู้หญิงที่อยู่ข้างนอกแทน

ฉันไม่ใช่คนที่ชอบยื้อเยื้อ ฉันตกลงที่จะหย่า แต่ไม่ยอมเอาเด็กออก

โชคดีที่ก่อนหน้านี้ฉันเคยเป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัท จึงเก็บเงินออมได้ไม่น้อย หลังตั้งครรภ์ฉันก็ตัดสินใจลาออกจากงานและพักผ่อนอยู่บ้านเพื่อดูแลครรภ์

แค่ไม่คิดเลยว่า ฉันที่เคยรู้สึกเฉย ๆ กับเรื่องบนเตียงกลับกลายเป็นอ่อนไหวมากขึ้นหลังตั้งครรภ์

ช่วงตั้งครรภ์ระยะแรกยังพอทนได้ แต่พอเข้าสู่ระยะกลางของการตั้งครรภ์ ร่างกายก็เริ่มโหยหาการสัมผัสจากผู้ชายมากขึ้นทุกวัน

ฉันรู้สึกเขินอายเกินกว่าจะปรึกษาหมอ จึงทำได้เพียงบรรเทาความปรารถนาเล็กน้อยเมื่ออยู่คนเดียวที่บ้าน

ในช่วงกลางของการตั้งครรภ์ ลูกน้อยในครรภ์เริ่มมีความเสถียรมากขึ้น ฉันจึงไม่กังวลว่าจะมีปัญหาอะไร และยังสั่งของเล่นเล็ก ๆ จากอินเทอร์เน็ตมาเป็นรางวัลให้ตัวเองด้วย

ไม่คิดเลยว่าเจ้าของเล่นชิ้นนี้จะใช้งานได้ดีขนาดนี้ ฉันแอบคิดอยากจะซื้อแบบอื่นมาเพิ่มอีกสักสองสามชิ้น

เพิ่งจะเปิดโทรศัพท์เตรียมค้นหาและสั่งซื้อ ก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังมาจากห้องนั่งเล่น

ตั้งแต่จ้าวหมิงย้ายออกไป ฉันก็อยู่คนเดียวมานานแล้ว บ้านไม่มีทางมีคนเข้ามาได้

ฉันรู้สึกตึงเครียดขึ้นมาทันที หรือว่าจ้าวหมิงกลับมาแล้ว? เพราะมีแค่เขาที่ยังมีกุญแจบ้านหลังนี้อยู่

พอคิดถึงความเป็นไปได้นี้ ฉันก็รีบเก็บของเล่นเล็ก ๆ บนเตียงอย่างลนลาน

"ใคร จ้าวหมิงเหรอ?"

ฉันเพิ่งตะโกนออกไป เสียงจากห้องนั่งเล่นก็หยุดลงทันที

ไม่ใช่จ้าวหมิง? แล้วใครล่ะ?

หัวใจของฉันเต้นแรงเหมือนกลอง ฉันค่อย ๆ ลงจากเตียงอย่างระมัดระวังเพื่อเตรียมไปดู

ฉันมีนิสัยปิดไฟเวลานอน ตอนนี้ในบ้านไม่มีแสงสว่างเลย เมื่อเปิดประตูห้องนอนออกไปก็เห็นแต่ความมืดสนิทในห้องนั่งเล่น

ฉันคลำทางในความมืดเพื่อเตรียมเปิดไฟ แต่จู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนมีลมพัดผ่านหน้าฉันไป

ยังไม่ทันที่ฉันจะกรีดร้องออกมา ร่างสูงใหญ่ก็เข้ามากดฉันติดกับกำแพงจากด้าน