ตอนที่ 14 ตัวปัญหา

“ว่านชิง เจ้าทำงานที่สำนักบัญชีมาร่วมหกเดือนแล้ว เป็นอย่างไรบ้าง"

“ตอนนี้ก็เริ่มเข้าที่เข้าทางแล้วเพคะ ท่านอ๋องจะทรงเพิ่มเบี้ยหวัดพิเศษให้ข้างั้นหรือเพคะ”

“ข้าพึ่งรู้ว่าเจ้าเห็นแก่เงินก็วันนี้นี่เอง”

“นั่นย่อมแน่นอนเพคะ เก็บเงินเอาไว้ก่อนเรื่องอื่นว่ากันทีหลัง”

“เจ้าคงไม่คิดจะเก็บเงินแล้วหนีไปจากข้าหรอกนะ”

“เย่หาน เมื่อไหร่ท่านจะเลิกระแวงว่าหม่อมฉันจะหนีเสียทีเพคะ เช่นนั้นท่านก็เอาเชือกมามัดตัวหม่อมฉันไว้เลยดีหรือไม่ จะได้ไม่ต้องกลัวว่าหม่อมฉันจะหนีไป”

“ใช่ว่าข้าไม่อยากทำ เพียงแต่ว่าตอนนี้ยังไม่ทำเท่านั้น”

“ท่านอ๋องนี่แปลกคนจริงๆ ผ่านเวลานานขนาดนี้พระองค์ยังคงไม่เชื่อใจหม่อมฉันเลยสินะเพคะ”

“ก็เพราะข้าเชื่อใจเจ้า ข้าจึงไม่ทำเช่นนั้น เจ้าต่างหากที่คิดเพ้อเจ้อ”

“อิ่มแล้วเพคะ กลับไปทำงานได้แล้ว”

“อะไรกัน ยังไม่ได้กินของหวานเลย จะไปแล้วงั้นหรือ”

“เพคะ มีงานค้างอีกมากเลยที่รอสะสางไม่เช่นนั้นเย็นนี้คงเลิกค่ำเป็นแน่”

“ไม่ได้นะ ถ้าไม่เสร็จก็เอาไว้ทำพรุ่งนี้สิ อย่ามาเบียดบังเวลาของข้ามันไม่ยุติธรรมเลย”

“ทำไมหม่อมฉันรู้สึกว่ายิ่งนานวันพระองค์ยิ่งเหมือนจะลดอายุตัวเองลงไปทุกวันเลยเพคะ”

“หากเจ้ายอม