เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 14
บทที่เกี่ยวข้อง
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 15
คุณย่าเซี่ยได้ยินเซี่ยฉิงพูดอย่างนั้น ก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา“ฉันอยู่บ้านลูกชายฉันอีกสักสองวันไม่ได้เหรอ?”“ได้สิคะ! แต่ว่าคุณย่าอยู่มาเดือนนึงแล้วนี่คะ! กลัวว่าคุณย่าจะไปไม่สะดวก หนูเลยจะไปส่งคุณย่าค่ะ”ในหมู่บ้าน ลูกสาวที่แต่งงานออกไปแล้วก็เหมือนน้ำที่หกรดลงดินไปแล้ว หน้าที่เลี้ยงดูพ่อแม่เป็นของลูกชายตอนนั้นพี่น้องสองคนตกลงกันว่า จะผลัดกันมาอยู่เดือนเว้นเดือน พรุ่งนี้ก็วันที่หนึ่งแล้ว ถึงเวลาเปลี่ยนแล้ว“ใกล้แค่นี้เอง! เดี๋ยวฉันไปกินข้าวที่นั่นก็ได้” คุณย่าเซี่ยพูดพร้อมกับขมวดคิ้วอยู่ที่ไหนไม่สบายตัว ก็ไปกินข้าวแล้วกลับมาที่นี่ก็ได้นี่นา?เซี่ยฉิงไม่อยากเถียงกับคุณย่าต่อ เลยรีบขึ้นไปชั้นบนเธอจ่ายเงินมัดจำในลาซาด้า แค่สองชั่วโมงก็ได้รับการอนุมัติแล้วของที่ขายในแอพขายของมือสอง ก็ขายได้หลายชิ้น พรุ่งนี้ต้องไปส่งของต่อจากนั้น เธอก็สั่งของในลาซาด้า บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป บะหมี่แห้งตอนนี้การสั่งของออนไลน์สะดวกมาก ไม่ต้องออกไปซื้อเองแล้วคิดว่าอีกเดือนเดียวก็จะถึงหน้าร้อนแล้ว บ้านไม่มีแอร์เลย ทุกปีหน้าร้อนก็ต้องพัดแต่พัดลมเก่าๆ ทั้งครอบครัวใช้พัดลมอันเดียวกันเธอเลยสั่งซื้อ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 16
นี่จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้แม้จะเหนื่อยแค่ไหน หยางเซี่ยก็ยังมุ่งมั่นส่งเสียลูกสาวให้เรียนจบมหาวิทยาลัยก่อนหน้านี้ เธอทำงานและเรียนอยู่ที่เมืองโหมตู ป้าใหญ่ช่วยเหลือบ้าง แต่ถึงจะสนิทกัน สองพี่น้องก็ยังแอบเปรียบเทียบกันอยู่บ้างเป็นครั้งคราวพอพูดจบ หยางเซี่ยก็ส่งคลิปวิดีโอสั้นๆ และข้อความไปให้หยางเหมย[นี่กำไลหยกที่ลูกสาวฉันให้ สวยไหม? ฉันไม่ให้เธอเสียเงินไปซื้อ แต่เธอยืนยันต้องซื้อให้ฉัน]ไม่นาน ป้าใหญ่หยางเหมยก็ตอบกลับมา[ถ่ายคลิปให้ดูใกล้ๆ หน่อยสิ กำไลหยกของคุณใสมาก ดูเหมือนจะเป็นระดับไอซ์เลยนะ][ไอซ์นี่อะไร?]หยางเหมยส่งรูปภาพมาให้ ราคาหยกไอซ์อยู่ที่ประมาณล้านห้าถึงหลายล้าน แบบถูกสุดอย่าง “ไอซ์ชนิดเหนียว” ก็ยังราคาห้าแสนกว่า[คงไม่ใช่มั้ง!][ดูเหมือนของจริง ใสมาก เหมือนหยกไอซ์คุณภาพสูง]หยางเซี่ยอ่านข้อความจากพี่สาว แล้วมองกำไลหยกใสๆ บนข้อมืออีกครั้ง“ฉิงฉิง กำไลข้อมืออันนี้เธอซื้อมาเท่าไหร่เหรอจ๊ะ?” หยางเซี่ยถามด้วยความกังวลอย่าบอกนะว่าเป็นเงินหลายแสน! เธอไม่กล้าใส่เลย ต้องเก็บไว้ในตู้ล็อก หรือซ่อนไว้ใต้ที่นอนถึงจะสบายใจเซี่ยชิงไม่รู้หรอกว่ามันราคาเท่าไหร่? ที่สำคัญ มูล
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 17
หลังทานข้าวเที่ยงเสร็จ เซี่ยฉิงมองคุณแม่ล้างจานอยู่ ก็เลยคิดจะสั่งเครื่องล้างจานกับหุ่นยนต์ดูดฝุ่นทางออนไลน์ซะหน่อย!ฤดูร้อนก็ยังพอไหว แต่ฤดูหนาวนี่สิ ล้างจานล้างผ้า มือของหยางเซี่ยแดงแตกเป็นแผลไปหมดเลย!แต่ก่อนอื่นต้องแพ็คของที่ขายไปในแอพขายของมือสองเมื่อวานนี้ให้เรียบร้อย แล้วเอาไปส่งที่ศูนย์ขนส่งก่อนในลาซาด้า ก็มีคนสั่งซื้อของเธออยู่ไม่น้อย ลองคำนวณดูคร่าวๆแล้ว เธอได้เงินจากการขายของออนไลน์ตั้งแสนเชียวนะ!ต้นทุนก็แค่ค่าส่งของเท่านั้นเอง!เซี่ยฉิงค้นหาหนังสือเล่มล่างเจอในกองหนังสือที่ซูอวี้หาให้ แล้วก็สแกนเข้าไปต่อมาเธอก็เปิดนิยายอ่านอีกหลายเล่ม สนุกดี เผลอแป๊บเดียวก็อ่านไปทั้งเช้าพอคิดถึงลูกปัดคริสตัล เธอก็เลยดูดซับเข้าไปทีเดียวสิบกว่าเม็ดฮือๆพอซึมซับเสร็จ พื้นที่พิเศษก็กว้างขึ้น ผิวพรรณก็เนียนละเอียดขึ้น รู้สึกถึงพลังเต็มเปี่ยม!“ฉิงฉิง พรุ่งนี้เย็นฉันจะเลี้ยงเพื่อนๆกินข้าว อย่าลืมมานะ ที่ร้านอาหารสี่ฤดูในอำเภอ ห้อง 201”“ได้ๆ” เซี่ยฉิงตอบรับแล้ววางสายเซี่ยฉิงไม่ได้ไปงานแต่งงาน นี่น่าจะเป็นงานเลี้ยงขอบคุณตอบแทนพอดีพรุ่งนี้เธอต้องไปเมืองด้วย จะไปโรงเรียนสอนขับรถ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่18
ดังนั้นผักในฤดูหนาวจึงค่อนข้างแพงตราบใดที่ซูอวี้ยังมีชีวิตอยู่ เธอก็จะมีรายได้เพียงพอ และจะมีคนมารับซื้อผักที่บ้านพวกเขาตอนบ่าย โทรศัพท์ของเซี่ยฉิงก็ดังไม่หยุด เป็นสายส่งของของส่งขนาดใหญ่ก็ส่งถึงหน้าบ้าน เซี่ยฉิงเลยต้องออกไปรับเอง“นี่ซื้ออะไรมาเนี่ย?”หยางเซี่ยกับเซี่ยจี้เสียงก็มารุมดูด้วยความสงสัยเพื่อนบ้านข้างๆ ก็มารุมดูด้วย รวมถึงซุนเจี้ยนกั๋ว เพื่อนสนิทของพ่อด้วย“นี่คือเครื่องปรับอากาศที่ฉันซื้อมา ใกล้ฤดูร้อนแล้ว จะเอาไปติดให้ห้องพ่อแม่ กับห้องฉัน”“แล้วก็ตู้เย็นบ้านเรามันเล็ก เสียงดัง ฉันเลยซื้อใหม่”“แล้วก็ทีวี ฉันซื้อทีวีจอใหญ่ 80 นิ้วให้ ดูสบายตาขึ้น”“แล้วก็โซฟาปรับได้ นั่งสบายมาก!”“บ่ายนี้ฉันซื้อเครื่องล้างจานมาด้วย หุ่นยนต์ดูดฝุ่นคงมาพรุ่งนี้”บ้านในชนบทที่นี่กว้างขวางจริงๆ!“นี่ต้องใช้เงินเยอะน่าดูเลยนะ?” หยางเซี่ยยังรู้สึกว่าลูกสาวใช้เงินไปเยอะ เครื่องล้างจานกับหุ่นยนต์ดูดฝุ่นนี่อะไรกัน? ต่อไปนี้ไม่ต้องล้างจานแล้วเหรอ?“ไม่เท่าไหร่หรอก! พ่อ แม่ ตอนนี้ฉันมีเงินแล้ว ต่อไปนี้เราจะใช้ชีวิตที่ดีขึ้นกัน! หาเงินมาก็เพื่อใช้ไม่ใช่เหรอ?”“ได้ๆ ลูกสาวกตัญญู เรา
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 19
“เงินที่ลูกสาวฉันใช้ซื้อของให้พ่อแม่ ฉันเอาไปให้พี่ชาย นั่นมันเรื่องอะไรกัน?”คุณย่าพยายามจะพูดอะไรต่อ แต่เพื่อนบ้านรอบข้างก็พูดแสดงความอิจฉาออกมา“เซี่ยเอ๋อร์ โชคดีจริงๆ! ลูกสาวเก่งจริงๆ!”“ใช่เลย! เสี่ยวเชี่ย เธอได้ลูกสาวที่ดีจริงๆ”เพื่อนบ้านรอบข้างเห็นกล่องใหญ่กล่องเล็ก แล้วก็ทีวีขนาดใหญ่ ต่างก็อิจฉาตาร้อนผ่าวตอนนี้ในหมู่บ้านก็มีทีวีกันบ้างแล้ว แต่เครื่องปรับอากาศนี่มีน้อยบ้านมาก เพราะทุกคนคิดว่าเครื่องปรับอากาศใช้ไฟเยอะมากรถส่งของขนาดใหญ่เข้ามาในหมู่บ้าน เลยทำให้ชาวบ้านซุบซิบนินทากัน ไม่นานก็แพร่สะพัดไปทั่วบ้านลุงใหญ่ก็อยู่ไม่ไกล เถียนไฉ่ฮัวได้ยินว่าบ้านน้องชายซื้อของเยอะมาก“บ้านน้องชายซื้อของเยอะแยะขนาดนี้ นี่ฉิงฉิงรวยขึ้นเหรอ?”“รับเป็นลูกบุญธรรม เราให้ลูกชายคนเล็กไปรับเป็นลูกบุญธรรมที่บ้านลุงสอง เดี๋ยวฉิงฉิงแต่งงานไป ที่ดิน ที่นา ก็เป็นของเราหมด”“เรื่องนี้ค่อยว่ากันตอนที่ฉิงฉิงหมั้นนะ” เซี่ยจี้เฉิงพูดพลางขมวดคิ้วเขากำลังไม่พอใจอยู่ ลูกที่ส่งไปเรียนจนจบมหาวิทยาลัย ทำงานกันหมดแล้ว ฉิงฉิงกลับบ้านมาก็ซื้อของมาให้พ่อแม่แต่ลูกชายคนโตของเขาล่ะ? โทรมาแต่ขอเงิน! บอกว่
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 20
หวังเฉียงถามอย่างงงๆหลี่เยามองเขาอย่างเบื่อหน่าย“ก็ลูกปัดคริสตัล หรือของมีค่าต่างๆ ไงล่ะ!”“ของมีค่ายังหาไม่ยากเหรอ? เต็มไปหมดเลย!”แม้กำลังรบของพวกเขาจะไม่แข็งแกร่ง แต่กลางวันซอมบี้ก็เคลื่อนไหวช้า วิ่งไม่ทันคนโตด้วยซ้ำในเมือง ในหมู่บ้าน อาหารไม่มีแล้ว แต่ของมีค่าก็ยังเหลืออยู่“หลี่เยา แกรับผิดชอบเก็บของมีค่า แล้วก็จดบันทึกการแลกเปลี่ยน”“ได้”ซูอวี้ยังมีเรื่องต้องทำ กลางวันเขาก็ต้องไปฆ่าซอมบี้ ล่าลูกปัดคริสตัล เพื่อเอาไปให้เซี่ยฉิง เพื่อให้พื้นที่พิเศษของเธอขยายใหญ่ขึ้นอย่างนั้นก็เก็บเสบียงได้เยอะๆทั้งสี่คนตกลงเรื่องกันเร็วมาก หวังเฉียงกับจางเลี่ยงก็เตรียมจะไปประกาศเรื่องนี้หลี่เยากลับไปให้นมผงกับเถียนรุ่ย แล้วก็เอาขนมปังไส้เนื้อ กับน้ำดื่มไปด้วย“พ่อเขา～”ช่วงนี้เสี่ยวโต้วตินกินอาหารปกติแล้ว ดวงตาที่เคยมัวหมองก็ใสขึ้น“เก่งมาก! ต่อไปนี้จะไม่ให้พวกเราอดอยากอีกแล้ว!”“ต่อไปนี้เราก็จะมีอาหารกินใช่มั้ย?”เสียงของเถียนรุ่ยแหบพร่า สั่นจนพูดไม่ออก“ใช่! ต่อไปหาของมีค่าเยอะๆ เราก็จะมีอาหารกินไม่ขาดสาย” หลี่เยาพูดอย่างจริงจัง“เยา คุณจำบ้านฉันได้มั้ย?”“จำได้สิ!”ก่
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 21
เซี่ยฉิงรู้ว่าซูอวี้เตรียมของมีค่าไว้ให้เยอะ แต่บ้านเธอก็เก็บไม่ไหว!แล้วก็เอาไว้ในห้องนอน ก็รู้สึกไม่ปลอดภัย!เธอต้องจัดการของพวกนี้ให้เรียบร้อย พอคิดถึงของมีค่าอีกมากมาย เซี่ยฉิงก็ดีใจมาก!จะไปหมั้นทำไม? จะไปคบใครทำไม? หาเงินสิ! สร้างอาชีพสิ! นี่แหละถึงจะดี ยิ่งมีเงินในเมืองใหญ่ ก็ยิ่งมีความสุขความยุติธรรมอะไรนั่น มีก็แค่ในระดับเดียวกัน คนรวยมีความสุขแบบที่คนธรรมดาไม่สามารถจินตนาการได้!รถยนต์ บ้านพักตากอากาศ ของแบรนด์เนมที่เคยถูกเยาะเย้ยว่าซื้อไม่ไหว เธอก็ซื้อได้หมด!เช้าวันรุ่งขึ้น เธอสแกนหนังสือเล่มหนึ่ง แล้วก็ส่งคำขออนุญาตตีพิมพ์แสนหนึ่ง แล้วก็ไปเมืองตอนเช้า เพราะวันนี้เธอจะไปสอบใบขับขี่ข้อสอบวิชาที่หนึ่ง“พ่อ แม่ รีบเรียนนะ! อีกไม่กี่วันก็ต้องไปสอบข้อสอบวิชาที่หนึ่งกันแล้ว”“รู้แล้วๆ” เซี่ยจี้เสียงพูดวันนี้เช้าก็มีคนมาติดตั้งทีวี เครื่องปรับอากาศ เครื่องล้างจาน หุ่นยนต์ดูดฝุ่นให้ที่บ้าน“ลมจากเครื่องปรับอากาศเย็นสบายจริงๆ!” หยางเซี่ยยืนอยู่ในห้องนอน รู้สึกถึงความเย็นสบาย แล้วพูดด้วยความดีใจไม่งั้นทุกปีฤดูร้อน โดยเฉพาะช่วงร้อนสุดๆ ก็ต้องเป็นผื่นร้อนเต็มตัว“อาเซี่ย
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 22
สายตาของเถียนไฉ่ฮัวมองไปที่ทีวีจอใหญ่ แล้วก็ตู้เย็นใหม่เอี่ยม อยากจะเอาไปไว้ที่บ้านตัวเองเหลือเกินเดี๋ยวรอให้ฉิงฉิงแต่งงานไป ลูกชายคนเล็กของเธอรับมรดก ของพวกนี้ก็เป็นของเธอหมดเช้าวันนั้นเซี่ยฉิงไปสอบใบขับขี่ข้อสอบวิชาที่หนึ่ง ไม่รู้ว่าเพราะผลของลูกปัดคริสตัลหรือเปล่า เธอรู้สึกว่าความจำดีขึ้นสรุปแล้วสอบผ่าน ต่อไปก็ฝึกขับรถ อาทิตย์ละสองสามครั้ง อีกครึ่งเดือนก็สอบรอบสอง นี่ก็ใช้เงินเพื่อให้สอบเร็วเที่ยงกินข้าวที่เมือง แล้วก็ซื้อขนมปังไส้เนื้อ หมั่นโถว ขนมปังอบมาเยอะซูอวี้บอกว่าของพวกนี้กินอิ่ม ซื้อมาเยอะๆ รอบนี้ซื้อมาห้าร้อยชิ้น แบ่งซื้อหลายร้านแล้วก็ไปร้านทองขายแหวนเพชรสองวง ราคาเพชรที่รับซื้อก็ดี แล้วเธอก็พบว่าราคาทองคำกำลังสูงขึ้นบ่ายไปห้างสรรพสินค้าในเมืองซื้อชุดใหม่ ไปทำผมด้วยแล้วก็ผิวขาวใส ดูดีขึ้นเยอะดูที่อยู่ร้านอาหารที่หวังซือซือเลี้ยง แล้วก็เรียกรถไปเลยเธอเข้าห้องน้ำก่อน แล้วก็ได้ยินเสียงคนคุยกันข้างนอก“ได้ยินว่าวันนี้สวีเล่อก็จะมาด้วยเหรอ?”“ใช่! ฉันก็บอกฉิงฉิงด้วย แฟนของสวีเล่อเป็นน้องสาวของสามีฉัน ไม่คิดว่าวันนี้จะมาด้วย”“งั้นก็มีเรื่องสนุกๆ ให้ดูแน่ๆ
บทล่าสุด
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 40
“อ้อ พี่อวี้ สองคนที่โดนซอมบี้กัดเมื่อครั้งก่อน คนหนึ่งกลายเป็นซอมบี้ ผมกำจัดไปแล้ว อีกคนกลายเป็นผู้มีพลังพิเศษ ผมให้เขาเข้าร่วมทีมงานพิเศษแล้ว”ชายคนนั้นชื่อหวังสุ่ย เป็นทหารผ่านศึก!ตอนนั้นทั้งสองคนโดนกัด คนหนึ่งกลัวตาย กลัวจะเป็นซอมบี้ เลยดิ้นไปมา แต่หวังสุ่ยไม่ใช่ กลับนั่งนิ่งๆรอ จิตใจเข้มแข็งมาก“ได้!”ผู้มีพลังพิเศษ จะมีภูมิคุ้มกันต่อซอมบี้ จะเสริมสร้างร่างกาย และภูมิคุ้มกัน แต่ถ้าเป็นผู้มีพลังพิเศษที่อ่อนแอ โดนซอมบี้กัด หรือเจอซอมบี้ที่แข็งแกร่ง สารพิษก็จะเพิ่มขึ้น ผู้มีพลังพิเศษก็อาจจะติดเชื้ออีกครั้งถ้าผู้มีพลังพิเศษติดเชื้อกลายเป็นซอมบี้ ก็จะกลายเป็นซอมบี้กลายพันธุ์ แข็งแกร่งกว่าเดิมฟ้าสางแล้ว ก็มีคนมายืนเข้าแถวหน้าประตู เริ่มรับอาหาร ทุกคนก็เข้าแถวอย่างเป็นระเบียบซูอวี้ยืนอยู่บนที่สูง พูดเสียงเย็นชาว่า:“วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการแจกจ่ายอาหาร ต่อไปนี้ จะต้องใช้ของมีค่ามาแลกอาหาร”“ของมีค่าอะไรก็ได้ ยกเว้นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์!”อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ก็คือ โทรศัพท์มือถือ เครื่องรับส่งสัญญาณ และอื่นๆ“วันนี้แจกขนมปัง และข้าวหุงครึ่งกิโลกรัม พรุ่งนี้เป็นเนื้อต้ม!
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 39
ใบหน้าข้างหนึ่งของเขา ส่องสว่างด้วยแสงแฟลช เส้นสายคมชัด สง่างาม ดั้งโด่ง สวยงามถ่ายแค่ข้างเดียว!เซี่ยฉิงรู้สึกตื่นเต้น และคาดหวัง ใจเต้นตึกตัก?ทั้งคาดหวังทั้งเสียดาย ทำไมถ่ายแค่ข้างเดียวล่ะ?เธอชาร์จโทรศัพท์มือถือ รอให้ตื่นนอนพรุ่งนี้ค่อยใส่กลับเข้าไปในพื้นที่พิเศษ เช้าไปส่งนม แล้วก็ไปซื้อของอีกชีวิตที่นั่น ยากลำบากมาก โดยเฉพาะเด็กๆ ได้ยินซูอวี้บอกว่า อย่างน้อยก็มีเด็กหลายสิบคนส่วนใหญ่เป็นเด็กกำพร้า วันนี้เธอไปตลาดในเมือง สั่งซื้อหมูสามตัว ชำแหละแล้วส่งมาที่โกดังหมูตัวหนึ่ง สองร้อยกิโลกรัม เธอซื้อสามตัว ข้าวและข้าวฟ่าง ก็ซื้อห้าสิบถุง ใส่ไว้ในโกดังเธอไม่แน่ใจว่า จะซื้อของได้เยอะไหมที่เมืองโหมตูไข่สิบกิโลกรัมต่อลัง เธอก็ซื้อหลายสิบลังรวมแล้ว ใช้เงินไปเกือบห้าแสนในโกดัง ของที่เธอซื้อ ก็ส่งมาเรียบร้อยแล้ว“ซูอวี้”ได้ยินเสียงทุ้มต่ำ “อืม” เสียงค่อนข้างทุ้ม“ผมอยู่”เขารอเธออยู่รู้ว่าเขาอยู่ เซี่ยฉิงก็เริ่มเก็บของเข้าไปในพื้นที่พิเศษเพื่อรักษาความสดใหม่ของนม ซูอวี้ไม่ได้รีบนำออกมา แค่เอาออกมาถังละถัง แจกจ่ายให้กับคนเหล่านั้นทุกวันก็พอนมที่เหลืออีกหลายถัง และไ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 38
เขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดนี้มาตั้งแต่ต้น“ตอนที่เขากำลังแย่งของ ทำไมแกไม่ห้ามล่ะ?”“ถ้าให้ฉันเจออีกครั้ง ก็ออกไปให้หมด!”“ครับๆๆ! ไม่กล้าแล้วครับ ไม่กล้าแล้วครับ!” ชายคนนั้นรีบพูดตอนนี้ฐานมีอาหาร ใครจะยอมออกไปล่ะ?ซูอวี้วางเด็กชายลง ตอนนี้ ดวงตาของเด็กชายเต็มไปด้วยความกลัวแม้แต่จะมองซูอวี้ ก็ยังตัวสั่นซูอวี้ประคองเด็กผู้หญิงที่ล้มลง ลูบหัวเธอ“เด็กไม่รู้เรื่อง ผู้ใหญ่ก็ไม่รู้เรื่องด้วยเหรอ? พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมารับอาหารแล้ว”ซูอวี้พูดจบ ก็อุ้มเด็กผู้หญิง ถือกล่อง แล้วก็จากไปชายคนนั้นที่กำลังตกใจ ก็จะคุกเข่าขอร้องซูอวี้ แต่พอสบตาที่เย็นชา ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้วเด็กกำพร้าคนอื่นๆ ก็ซ่อนตัวอยู่ไม่ไกล พวกเขาก็อิจฉามาก แต่ก็ไม่ได้ไปแย่งพวกเขามีอาหารที่ได้รับ ก็รู้สึกพอใจแล้วซูอวี้มองดูเด็กกำพร้า ขมวดคิ้วเล็กน้อย ก้มมองเด็กผู้หญิงที่อุ้มอยู่ กอดตุ๊กตาที่ “แม่” ให้ไว้แน่นๆต่อไปนี้ ทุกอย่างจะดีขึ้น พรุ่งนี้ เซี่ยฉิงจะส่งนมมาให้เยอะๆ เด็กๆทุกคนจะได้ดื่มแม่ของเซี่ยฉิงกำลังเก็บของอยู่ที่บ้าน นึกถึงเมืองใหญ่ ของทุกอย่างแพง ก็เลยเอาผักที่ทำเอง ใส่ไว้ในกล่อง และขนมปังไส้เนื้อที่น
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 37
ซูอวี้ไปหาเด็กผู้หญิงคนนั้นแต่เช้า ไม่เหมือนเด็กคนอื่นๆที่มักจะทำหน้ามึนงงมีเพียงเด็กผู้หญิงคนนี้เท่านั้นที่มีดวงตาที่ส่องแสง ในโลกที่เต็มไปด้วยซากปรักหักพัง เหมือนกับแสงแห่งความหวัง“ชื่ออะไรจ๊ะ?”เด็กผู้หญิงส่ายหัว เธอไม่รู้ว่าตัวเองชื่ออะไร“มีพี่สาวฟ้าใส ให้ฉันเอาอันนี้มาให้คุณ”ซูอวี้วางกล่องเล็กๆไว้ข้างๆเด็กผู้หญิงสำหรับเขาแล้ว ไม่ใช่กล่องใหญ่ แต่สำหรับเด็กผู้หญิงอายุสี่ขวบ ก็ถือว่าใหญ่แล้วเด็กผู้หญิงมองกล่องที่อยู่บนพื้นด้วยสีหน้าสงสัย ไม่รู้ว่าข้างในมีอะไรซูอวี้มองดูเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่อยู่ตรงหน้า พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า:“พี่ช่วยเปิดให้”ซูอวี้เปิดกล่อง สิ่งแรกที่เห็นคือตุ๊กตาขนปุยน่ารักๆ ต่อมาก็เป็นชุดเสื้อผ้าใหม่เอี่ยม และรองเท้าข้างล่างเป็นขนมปังสำหรับเด็ก กล่องเล็กๆใบนี้ เต็มไปหมด“ว้าว”เด็กผู้หญิงเห็นตุ๊กตาขนปุยน่ารักๆ ก็ชอบทันทีเด็กผู้หญิงคนไหนล่ะที่ไม่ชอบตุ๊กตา! เธออยากจะอุ้มตุ๊กตา แต่ว่ามือของเธอสกปรก ร่องเล็บก็ดำปี๋พอสัมผัสตุ๊กตาที่สะอาด เด็กผู้หญิงก็รู้สึกตื่นเต้น เหมือนกับว่ามันไม่เข้ากับเธอซูอวี้หยิบตุ๊กตาขึ้นมา วางไว้ในอ้อมกอดของเธอ“
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 36
ซูอวี้ได้ยินเสียงเซี่ยฉิง ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่าทันที พูดว่า:“ได้! รอผมหน่อย!”ซูอวี้รีบเรียกคนมาหลายคน ครั้งนี้ ของที่เซี่ยฉิงส่งมา ก็เยอะมาก“กล่องใหญ่ใบนี้ เป็นของขวัญสำหรับคุณโดยเฉพาะ!”เซี่ยฉิงซื้อของให้เขาโดยเฉพาะ ใส่ไว้ในกล่องกระดาษใบใหญ่!“กล่องเล็กใบนั้น เป็นของที่ซื้อให้เด็กผู้หญิงที่ถ่ายรูป ยังไม่รู้ชื่อเธอเลย”“ครั้งหน้าผมจะถามให้ แล้วค่อยบอกคุณ”“ได้ค่ะ ฉันจะไปเมืองโหมตู หาของมีค่ามาให้ฉันบ้างนะคะ ฉันจะเอาไปขายที่เมืองโหมตู!”“ไม่ต้องเยอะมากนะคะ!” เซี่ยฉิงรีบบอกซูอวี้หยุดพูดสักครู่ แล้วพูดว่า “ได้!”ที่นี่เขาหาของมีค่าไว้ให้เธอเยอะแล้ว แม้แต่ในโกดังใต้ดินของบ้านเถียนรุ่ย ในย่านวิลล่า ก็มีของดีๆซ่อนอยู่เยอะมากแต่เขาก็คิดว่า เซี่ยฉิงก็ต้องหาช่องทางที่เหมาะสม เพื่อขายของพวกนี้ด้วยจัดการอาหารที่เซี่ยฉิงส่งมา หลี่เยากับพวกเขาก็พบว่า อาหารเหล่านี้มีอายุการเก็บรักษา และอาหารบางอย่าง พวกเขาก็ไม่เคยเห็นมาก่อน“ของพวกนี้มาจากอีกโลกหนึ่ง หม้อไฟแบบนี้ กินยังไงเหรอคะ?” หวังเฉียงมองดูหม้อไฟ ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูด“อันนี้ฉันรู้ เดี๋ยวฉันสอนให้ หม้อไฟแบบนี้ เราแบ่งกันเ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 35
ผู้หญิงคนนั้นได้ยินว่าเซี่ยฉิงสั่งซื้อนมสดสิบถัง ก็ยิ้มแฉ่ง ท่าทางและน้ำเสียงก็ดีขึ้นทันที“สั่งซื้อสิบถัง ฉันให้เพิ่มอีกสิบกิโลกรัม รวมเป็นห้าหมื่นบาท”ห้าร้อยกิโลกรัมต่อถัง สิบบาทต่อกิโลกรัม ถังละหนึ่งห้าพัน! นมบรรจุถุงทั่วไป สองร้อยห้าสิบมิลลิลิตร ก็คือครึ่งกิโลกรัมถ้าเธอไปซื้อนมบรรจุถุงที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ก็จะแพงกว่านี้ และต้องใส่สารกันบูดด้วย อันนี้เป็นนมสดแท้ๆแต่มีข้อเสีย เว้นแต่จะเก็บไว้ในพื้นที่พิเศษ ไม่งั้นก็เก็บได้แค่เจ็ดวันทั้งสองคนเพิ่มไลน์เซี่ยฉิงโอนเงินห้าหมื่นไปทันที ถือน้ำนมสิบกิโลกรัมที่ได้รับ กลับบ้านกลับถึงบ้านแล้ว นิยายสองเล่ม ก็อัพเดตไปอีกห้าหมื่นคำ!เธอดูคอมเมนต์:“ผู้แต่งสุดยอด! ชอบนิยายแบบนี้มาก อัพเดตเร็ว ไม่ต้องรอเลย!”“ผู้แต่งอัพเดตเร็วมาก! รักเลย!”มีต้นฉบับเก็บไว้ ไม่ต้องกังวล! เธอดูสัญญาอิเล็กทรอนิกส์ ไม่มีปัญหาอะไร ก็เลยเซ็นสัญญาแต่สัญญาจะมีผล ต้องอัพเดตนิยายให้จบก่อนเธอจึงตั้งค่า ให้นิยายสองเล่ม อัพเดตอัตโนมัติวันละห้าหมื่นคำนิยายสองเล่มนี้ เล่มหนึ่งเป็นเรื่องสั้น อีกเล่มเป็นเรื่องยาว“อัพเดตวันละห้าหมื่นคำ! ผู้เขียนขยันจัง!”เซี่ยฉิ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 34
“สวัสดีค่ะ!”เซี่ยฉิงจำได้ว่า นิยายสองเล่มที่เธอเซ็นสัญญากับแอปฯ ชีเมาก็ผ่านการอนุมัติแล้ว อยู่ภายใต้การดูแลของซวนซวน“นิยายสองเล่มของคุณ 《อำนาจที่ครอบคลุมทั่วหล้า》และ《หญิงสาวอันดับหนึ่งของจักรพรรดิ》 มีบริษัทภาพยนตร์อยากซื้อลิขสิทธิ์!”“แต่สองเล่มนี้ยังไม่จบเลยนะคะ?”เมื่อคืนเซี่ยฉิงอัพเดตนิยายสองเล่ม ห้าหมื่นคำ!ไม่ต้องเขียนเอง แค่สแกนแล้วอัพโหลดก็ได้“ฉันเห็นว่าเมื่อวานคุณอัพเดตไปหนึ่งแสนคำ คงจะมีต้นฉบับเก็บไว้เยอะแล้วสินะคะ”“บริษัทที่อยากซื้อลิขสิทธิ์ของคุณคือบริษัทเทียนหยู ลิขสิทธิ์ภาพยนตร์สามปี สิบล้าน หักภาษีส่วนบุคคลแล้ว ค่าลิขสิทธิ์นิยายสองเล่มนี้ จะได้ทั้งหมดเก้าล้าน”ได้ยินแบบนี้ ใจของเซี่ยฉิงก็รู้สึกตื่นเต้น ได้ยินเสียง “ปัง” เธอมองขึ้นไป เห็นว่าตะเกียบของเซี่ยจี้เสียงตกพื้นหยางเซี่ยอุดปาก ไม่เชื่อ“ถ้าพิมพ์เป็นหนังสือ เราก็จะแบ่งรายได้กัน ถ้าคุณยินดี ลองดูสัญญา ฉันส่งไปที่อีเมลของคุณแล้ว”“ได้ค่ะ! ฉันจะลองดูสัญญาก่อน”โต๊ะอาหารเงียบไปห้านาที สุดท้ายเซี่ยฉิงก็อดกลั้นความตื่นเต้น ทำเป็นพูดอย่างใจเย็นว่า: “ดูสิ ฉันบอกแล้วว่าฉันมีเงิน!”หยางเซี่ยก็ชอบอ่านนิยาย นิ
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 33
เช้าวันถัดไป เซี่ยฉิงตื่นแต่เช้า จัดการเครื่องประดับที่เหลือ กระเป๋าเดินทางสองใบที่อยู่ใต้เตียง จัดการได้เกือบหมดแล้วแล้วเธอก็เห็นโทรศัพท์มือถือที่ซูอวี้ใส่ไว้ในพื้นที่พิเศษ ครั้งนี้เปิดเครื่องแล้ว ดูเหมือนว่าที่นั่นจะมีไฟฟ้าแล้วเพราะเซี่ยฉิงไม่มีที่ชาร์จที่เข้ากันได้ เธอจึงเปิดโทรศัพท์ เห็นข้อความที่พิมพ์ไว้:{“ผมขอขอบคุณแทนพวกเขาสำหรับอาหาร มีรูปภาพด้วยนะ”} มีรูปภาพด้วยเหรอ? เซี่ยฉิงเปิดอัลบั้มรูปด้วยความอยากรู้อยากเห็น โทรศัพท์มือถือรุ่นเก่าแบบนี้ เธอไม่ค่อยชิน หน้าจอสัมผัสไม่ได้รูปแรกทำให้เธอตกใจ! นี่มันยากจนกว่าชนบทที่ยากจนเสียอีก ผู้หญิงและผู้ชาย ผอมซูบ หนังติดกระดูกแต่ดวงตาของพวกเขามีความหวัง คนแรกที่ได้รับมันเทศ ก็ยิ้มอย่างมีความสุขแค่ได้มันเทศ ก็ทำให้พวกเขารู้สึกพึงพอใจแล้วต่อมาเป็นรูปเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ อายุแค่ไม่กี่ขวบ ผมบางมาก ดูเหมือนว่าจะร่วงหมดแล้วถือมันเทศและมะเขือเทศ แต่ก็ดูมีความสุข เหมือนกับว่าได้กินของอร่อยที่สุดดวงตาของเซี่ยฉิงเริ่มแดงขึ้น เธอคิดว่าตัวเองเคยลำบาก แต่สำหรับเด็กๆเหล่านี้ อย่างน้อยเธอก็ไม่เคยขาดแคลนอาหารการกินวันนี้เธอตั้งใจจะไปหมู่
ข้ามยุคโลกาวินาศ: ผู้ล้นหลามทรัพย์เพื่อเลี้ยงกองทัพ บทที่ 32
“ครับ พี่อวี้! ถึงแม้ว่าเราจะตาย ก็จะไม่ให้ผักพวกนี้สูญหาย!”ไม่นาน ทั่วทั้งฐานก็มีควันไฟ บางคนมีหม้อก็เอาไปต้มมันเทศ ต้มมะเขือม่วงกิน!คนที่ไม่มีหม้อก็เอาไปย่างมันเทศ ย่างมะเขือม่วงกิน ทันใดนั้น ก็มีควันไฟลอยขึ้นมา นี่คือความหวังในการมีชีวิตรอดเด็กเล็กๆ โดยเฉพาะเด็กกำพร้า จะได้รับการดูแลเป็นพิเศษ“พี่ชาย อันนี้อร่อยจังเลย อร่อยกว่ากินเปลือกไม้เยอะเลย” เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ใส่รองเท้าไม่พอดี นิ้วโป้งดำคล้ำ ถือมันเทศและมะเขือเทศ หน้าเปื้อน กัดมะเขือเทศคำหนึ่ง น้ำมะเขือเทศแดงๆเปื้อนปาก ยิ้มอย่างน่าสงสาร มองซูอวี้ด้วยดวงตาเป็นประกายซูอวี้ลูบหัวเธอ เด็กอายุแค่สี่ห้าขวบ แค่สัมผัสเบาๆก็มีผมร่วงหลายเส้นเด็กอายุเท่านี้ ลืมรสชาติอาหารเดิมไปแล้ว นับตั้งแต่จำความได้ ก็กินแต่ขนมที่หมดอายุ และใบไม้ที่มีพิษอีกด้านหนึ่ง หลี่เยากำลังต้มมันเทศและมันฝรั่งให้ภรรยา ต้มสุกแล้วบด เด็กก็กินได้“ที่รัก กินเยอะๆนะ!”“ไม่เป็นไรค่ะ เก็บไว้เถอะค่ะ” เถียนรุ่ยพูดอย่างเสียดาย“ยังมีอีกเยอะ! พี่อวี้บอกแล้ว ต่อไปนี้จะไม่ขาดอาหาร! คำพูดของพี่อวี้ คุณไม่เชื่อเหรอคะ? ต้องกินเยอะๆ ร่างกายถึงจะฟื้นตัวได้”“ร
