ชุนเผิงกับชุนผางที่หลบมุมตามคำชี้แนะของลู่ชิง เมื่อพวกเขาเห็นความวุ่นวาย ที่เกิดขึ้นกับร้านค้าของเถ้าแก่ชิ่ง ก็รีบพากันออกไปนอกเมืองอย่างรวดเร็ว และทั้งสองไปรอพบลู่ชิงอยู่ที่หน้าจวนสวี รอจนกระทั่งลู่ชิงกลับมาพร้อมกับเซียวหนิงหลง จึงพาสองพี่น้องเข้าไปพูดคุยด้านในจวน เรื่องการจ้างเป็นคนดูแลจวนหลังนี้ข
“ได้ขอรับคุณหนู พวกเจ้าสองคนตามข้ามาเถิดไปดูห้องพักของพวกเจ้ากัน”“ข้ากับน้องชายขอตัวก่อนขอรับ”หลังจากเจียวมิ่งพาทั้งสองออกไปแล้ว เซียวหนิงหลงอยู่พูดคุยอีกสักพัก จึงขอตัวกลับจวนเช่นกัน เนื่องจากต้องตามบิดาเข้าวังหลวงในยามเว่ย เพื่อเข้าเฝ้าฮ่องเต้เรื่องเทศกาลล่าสัตว์ทุกคนต่างเข้าใจดี ลู่ชิงเดินออกมา
เช่นนั้นสำหรับแคว้นที่ชนะนอกจากรางวัลที่ตั้งไว้ เจิ้นจะมอบของที่ระลึกเป็นกระทะและมีดที่ทำมาจากทองคำ เพื่อเป็นการยืนยันว่า คนผู้นั้นมีฝีมือด้านอาหารที่เป็นเลิศ เหล่าพ่อครัวที่ติดตามมาหรือใครที่มีความสามารถ จะได้มีแรงกระตุ้นกับการรังสรรค์รายการอาหารที่แปลกใหม่ เพิ่มความตื่นตาตื่นใจออกมาได้หลากหลายมากข
เมื่อกิจการไม่มีผู้ใดมารังควานอีก ลู่ชิงจึงไม่จำเป็นต้องไปที่ร้านทุกวัน นางใช้วิธีวนไปดูร้านค้าทั้งห้าร้านวันละหนึ่งร้านค้า ส่วนอีกสองวันที่เหลือต่อสัปดาห์ จะอยู่ดูแลแปลงผักและฝึกซ้อมวรยุทธ์กับเหล่าองครักษ์ทั้งหลาย ที่สำคัญยังให้พ่อครัวที่เลือกไว้หนึ่งคน มาฝึกฝีมือการทำอาหารที่หลากหลายจากเนื้อสัตว์ป
รัชทายาทจากแคว้นฉีซานก็ให้ความสนใจอีกคน “เช่นนั้นเป็นผู้ใดที่ช่างคิดและทำออกมาได้หรือพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเองก็สนใจเช่นกันยามต้องออกไปปฏิบัติหน้าที่และพักค้างแรมในป่า คงเลิกกังวลเรื่องพวกแมลงไปได้มากพ่ะย่ะค่ะ”“รัชทายาทฉีซานช่างมีความเห็นตรงกับกระหม่อม ขอฝ่าบาทช่วยแนะนำผู้ที่ทำกระโจมนี้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่
“นี่ ๆ ๆ!”“พระชายารองไปเปลี่ยนชุดพักผ่อนเถิดเพคะ อย่าเพิ่งมีเรื่องกับพระชายาเอกเลย ตอนนี้ยอม ๆ ไปก่อนค่อยหาโอกาสเอาคืนทีหลังก็ยังไม่สายพระชายารองว่าจริงหรือไม่เพคะ”พระชายารองจ้าวรู้สึกเสียหน้าไม่น้อย ที่ถุกพระชายาเอกกล่าวตักเตือนต่อหน้าบ่าวไพร่ “ฮึ่ยยย ข้าจะเชื่อเจ้าก็ได้อิ๋งชุน เชิดหน้าต่อไปก่อนเ
“ลูกทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ”เซียวหนิงหลงออกจากกระโจม ก็พาเจ้าเฮยหลงตรงไปที่จวนสวี เพื่อรอรับลู่ชิงกับพี่ชายทั้งสองไปยังลานล่าสัตว์ ก่อนพิธีการเทศกาลล่าสัตว์จะเริ่มขึ้น ระหว่างทางที่ขี่ม้าเซียวหนิงหลงได้บอกเล่าถึงสถานการณ์ที่มีคนชั่ว วางแผนลอบสังหารเอาไว้แก่ลู่ชิงและพี่ชาย เพื่อให้ทุกคนระวังตัวเอาไว้โดยไ
เซียวหนิงหลงพาพี่น้องตระกูลสวีมาถึงยังลานล่าสัตว์ ก่อนจะเริ่มพิธีอย่างเป็นทางการเล็กน้อย เมื่อเข้าไปทำความเคารพฮ่องเต้และฮองเฮาแล้ว จึงมีการประกาศเรื่องรางวัลของการแข่งขันล่าสัตว์ รวมถึงการแข่งขันทำอาหาร โดยจ้าวกงกงไม่ลืมนำกระทะและมีดทองคำ ออกมาวางด้านหน้าปะรำพิธี เพื่อให้เหล่าผู้เข้าแข่งขันได้เห็นข
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า