ด้านหลี่เหลียงกับสหายก็ยังรวมเงินส่วนตัว เพื่อซื้อเฉ่าเหมยเจี้ยงของลู่ชิงจำนวนหลายร้อยกระปุก เขามอบให้ทหารเอาไว้กินกับแผ่นแป้งย่าง เพราะไม่รู้ว่าต้องปักหลักที่ชายแดนนานกี่วัน เมื่อมาถึงก็พบว่าแม่ทัพโจวกำลังเตรียมตัวออกเดินทางพอดี“ท่านแม่ทัพโจวรอสักครู่ขอรับ พวกข้ามีของมามอบให้เผื่อจะช่วยให้ทุกคน ได
เมื่อเดินทางมาถึงชายแดนระหว่างแคว้นฉู่กับต้าตง โดยไม่ต้องให้แม่ทัพโจวสั่งการ ทหารทุกนายรู้หน้าที่ว่าต้องทำอย่างไรต่อไป ทุกคนต่างแบ่งหน้าที่ของตนทันที ไม่ว่าจะเป็นกางกระโจมที่พัก พื้นที่โรงครัวและสถานที่เก็บเสบียง การหาฟืนสำหรับทำอาหารรวมถึงใช้ก่อไฟในยามค่ำคืน เพื่อให้ความอบอุ่นกับทหารที่ต้องอยู่เวรย
“นั่นก็ขึ้นอยู่กับผู้นำของเผ่าแล้วล่ะ ว่าจะรักอำนาจหรือคนในเผ่า อีกไม่นานพวกเราก็จะได้รู้ความจริงแล้ว วันนี้เจ้าก็ไปพักผ่อนเช่นคนอื่นเสียก่อน สถานการณ์ของพวกเราได้เปรียบมากกว่า เพียงแค่นั่งรอกินอาหารให้อิ่มท้องพวกหนูเหล่านั้นย่อมมาติดกับเอง”“ขอรับท่านแม่ทัพ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนขอรับ”กองทัพแคว้นฉู่
“ทางเลือกอันใดกัน ต้าตงของเรามีแต่เสียเปรียบทุกด้าน อีกเจ็ดวันที่พวกเจ้ารอฟังคำตอบ ได้! ข้าจะนำเรื่องนี้ไปรายงาน หัวหน้าเผ่า ที่แน่ ๆ ก็คือประชาชนของต้าตง ไม่มีทางยอมก้มหัวให้แคว้นฉู่ของพวกเจ้าแน่นอน ไป!! พวกเรากลับ!!”“เดินทางกลับดี ๆ เล่า ขออนุญาตไม่ส่งนะ”สั่วหมิงหยูเดินออกจากกระโจมด้วยสีหน้าบูด
สั่วหมิงหยูและหม่าซุนรับคำสั่งเรียบร้อย ได้กลับออกมาจากนั้นเร่งรีบไปยังค่ายฝึกที่อยู่ไม่ไกลนัก เพื่อสั่งการรวบรวมกำลังทหารทั้งหมดที่พร้อมจะออกรบ จำนวนพอ ๆ กับที่แม่ทัพโจวนำมาในครั้งนี้ เพราะพวกเขาเพิ่งจะเริ่มฝึกได้ไม่นาน ซึ่งคนที่เริ่มฝึกต้องมีพลังยุทธ์ตั้งแต่ระดับกลางขึ้นไปส่วนคนที่ขั้นพลังต่ำกว่า
สั่วหมิงหยูเริ่มจะทนไม่ไหวเข้าไปทุกที เพราะหัวหน้าเผ่ายังไม่มาร่วมกับกองทัพ จนกว่าจะครบกำหนดที่แม่ทัพโจวได้บอกไว้ ภาระหนักจึงตกอยู่ที่สั่วหมิงหยู ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังนั่งปรับทุกข์ ด้านนอกกระโจมกำลังดื่มกินกันอย่างเต็มที่“โธ่เว้ยยย!! เจ้าพวกนี้จะทะเลาะอะไรได้ทุกวัน ข้าจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ววัน ๆ มีแ
ชิ้งงงง เคร้ง!! เคร้ง!! ผัวะ!! ผัวะ!! อึก เคร้ง!! ฉัวะ!! ฉัวะ!!รองแม่ทัพเชาฟันดาบลงไปครั้งสุดท้าย ก่อนจะหันกลับมามองร่างที่ไร้ลมหายใจของสั่วหมิงหยู “เมื่อเตือนแล้วไม่ยอมเชื่อฟังก็ต้องเจอจุดจบเช่นนี้ เจ้าล่ะว่าอย่างไรจะตามสั่วหมิงหยูไปปรโลก หรือจะวางอาวุธแล้วให้ความร่วมมือกับข้าแต่โดยดี”“ขะ ขะ ข้าข
และโฉวฉิงซวนมีท่าทียิ่งกว่าตกใจ เพราะไม่คาดคิดว่าก่อนว่าคนของชิงอ๋องจะมีความสามารถไม่ด้อยกว่าเผ่าต้าตง “จะ จะ เจ้าพูดว่าอะไรนะ! นั่นมันยาพิษที่เพิ่งปรุงขึ้นมาใหม่ คนที่ถูกพิษจะทรมานจนเลือดออกทวารทั้งเจ็ดภายในสองชั่วยามและตายในที่สุด แต่พวกเจ้ากลับปรุงยาถอนพิษได้งั้นรึ เป็นไปไม่ได้เด็ดขาดข้าไม่เชื่อท
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า