“เอาล่ะลูกค้าทุกท่านกรุณายืนอยู่กับที่ ตอนนี้คนงานของร้านเราจะนำผลไม้ไปให้ชิมนะขอรับ หากถูกใจผลไม้ชนิดใดก็เลือกซื้อได้เลย พวกเรานำมาขายจำนวนมากพอสมควรขอรับ”สิ้นเสียงของลู่เสียนคนงานหลายคน ได้ถือถาดผลไม้พร้อมไม้จิ้มที่เสียบไว้แล้วเดินแจกให้ลูกค้า ที่อยู่ด้านหน้าร้านได้สัมผัสกับรสชาติของผลไม้ทั้งสี่อ
การค้าของตระกูลสวีในแดนเหนือ กำลังเป็นที่นิยมกันอย่างมาก ยิ่งลูกค้าซื้อผลไม้ไปทานกับครอบครัว หรือนำไปฝากญาติผู้ใหญ่เป็นอันต้องถูกถามว่าซื้อมาจากที่ใด การสั่งจองผลไม้ทั้งห้าชนิดจึงมีเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ และเมื่อนำผลไม้เหล่านี้ ไปเปิดขายที่ร้านอาหารทั้งสามสาขาในเขตแดนเหนือ ผลตอบรับยิ่งมีเพิ่มมากขึ้นอีก
“ข้าเพิ่งจะพูดกับเจ้าไปแท้ ๆ นะอาหลง ยังไม่ทันไรก็สร้างปัญหาอีกครั้ง เช่นนั้นพวกเราก็ไปดูกันเสียหน่อย ครั้งนี้ข้าอยากรู้นักว่าจะแก้ตัวว่าอย่างไร พวกเรารีบไปกันเถิด”“พ่ะย่ะค่ะ เฟยฮุ่ยข้าฝากเจ้าไปบอกคนของเรา ที่ทำหน้าที่เฝ้ากระโจมเก็บหีบตำลึงทอง หลังจากนี้ให้ทำหน้าที่หละหลวมสักหน่อย เพื่อจะล่อเสือออก
“กระหม่อมจดจำไว้ในใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ วันหน้าจะไม่ทำผิดอีก และยินดีทำความดีจนกว่าชีวิตจะหาไม่พ่ะย่ะค่ะ”“อืม หมดเรื่องแล้วพวกเจ้ากลับไปทำงานเถิด นี่ก็เสียเวลามามากพอสมควรแล้ว”“พ่ะย่ะค่ะ”“เฮ้อออ ขอบพระทัยรัชทายาทและขอบคุณซื่อจื่อ ที่มาได้ทันเวลาอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจนปัญญาจะห้ามปราม พูดเท่าไหร่ไม่
“เป็นอย่างที่หัวหน้าพูดพ่ะย่ะค่ะ พวกกระหม่อมแค่อยากช่วย เพราะทหารล้มลงนอนโดยไม่รู้สาเหตุจึงถือวิสาสะ เดินเข้ามาตรวจสอบดูเท่านั้นเองพ่ะย่ะค่ะ มิได้มีเจตนาอื่นใดแอบแฝง”แต่เชียวหนิงหลงสวนกลับพร้อมชี้ไปที่หีบไม้ ที่คนกลุ่มพยายามแบกมันออกไปด้านนอก “ไม่มีเจตนาแอบแฝงแล้วหีบพวกนี้เดินมาเองรึ ทำไมถึงไม่อยู่
เซียวหนิงหลงอยู่ช่วยรัชทายาท จัดการตัวปัญหาที่ถูกส่งมาก่อกวน ด้วยการเพิ่มโทษที่รุนแรงและโหดเหี้ยมขึ้นทีละขั้น คนงานบางคนถึงกับฝันร้ายไม่กล้าทำในสิ่งที่ถูกจ้างวานมา เพราะยังรักชีวิตตนเองอยู่จึงรีบรวมตัวขอกลับบ้านไม่ต้องการทำงานที่นี่อีกและเป็นไปตามที่ได้พูดไว้ว่า เซียวหนิงหลงจะอยู่เมืองหย่งชุoแค่เพี
“ฮึบ ท่านแม่เจ้าคะอยู่ข้างนอกลูกสาวของท่านคนนี้เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้เชียวนะ แต่ตอนนี้อยู่ในบ้านและไม่มีคนแปลกหน้า ท่านแม่ให้อภัยสักครั้งนะเจ้าคะ นะ ๆ ๆ ๆ”“น้องเล็กมั่นใจใช่หรือไม่ ว่าตนเองเรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้น่ะ หรือว่าตอนนั้นจะเป็นอีกคนนึงที่สลับร่างเป็นนางมารร้าย เพราะอารมณ์โมโหมากจนเกินไปนะ”
ปรากฏว่ามันยังคงมีรสชาติเดิม จึงทำให้ทุกคนรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก เมื่อมาถึงเขตเมืองหลวง ลู่ชิงพาทุกคนไปที่บ้านหลังใหม่ ยามนี้มันถูกสร้างจนเสร็จเรียบร้อย ซึ่งวันนี้ชุนชานกับปาเซี่ยได้มาดูช่างหลวงเก็บรายละเอียด ของตัวบ้านแต่ละหลังอีกครั้งพอเห็นว่าลู่เวินกับบุตรชายทั้งสอง ขี่ม้านำเข้ามาโดยมีรถม้าจำน
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า