“ได้สิเจ้าคะ พี่รองท่านพาทุกคนเข้าไปพักนะเจ้าคะ เดี๋ยวข้ากับพี่ก้งเยว่จะไปหยิบเฉ่าเหมยเจี้ยงมาให้เองเจ้าค่ะ”พอบอกทุกคนเช่นนั้นลู่ชิงก็วิ่งนำก้งเยว่ เพื่อไปหยิบเฉ่าเหมยเจี้ยงยังห้องเก็บของบ้านหลังข้าง ๆ ทันที ลู่เสียนจึงพาครอบครัวรวมถึงผู้ติดตามทั้งสาม เข้าไปนั่งพักในบ้านของหลี่เหลียง ส่วนที่พักลู่ช
ซึ่งมันเข้ากับบรรยากาศที่หนาวเย็น สำหรับอาหารชุดนี้มีชื่อว่าแจ่วฮ้อนหม้อไฟ ที่รวมทั้งเนื้อและผักเข้าไว้ด้วยกัน น้ำซุปที่กลมกล่อมหอมสมุนไพร น้ำจิ้มที่เผ็ดร้อนช่วยไล่ความหนาวเย็น และเช่นเดิมสำหรับการเปิดร้าน อาหารทุกรายการในวันนี้จ่ายเพียงครึ่งราคาเท่านั้นนอกจากนี้พวกท่านคงสังเกตเห็นร้านด้านข้าง ที่อ
ลู่ชิงที่ช่วยงานอยู่ร้านผลไม้ ก็รู้สึกว่าตนเองคิดถูกแล้วที่นำเฉ่าเหมยเจี้ยงมาเยอะ เพราะลูกค้าชิมแล้วก็ซื้อติดไม้ติดมือ อย่างน้อยก็เริ่มที่อย่างละสองกระปุกขึ้นไป ขณะที่ลูกค้าเพิ่งจะบางตาไป มีคนจากสำนักคุ้มภัยเข้ามาถามถึงลู่ชิง เนื่องจากมีของมาส่งให้ถึงที่นี่“เอ่อ รบกวนพวกท่านสักครู่ขอรับ ไม่ทราบว่
หลังจากเปิดร้านอาหารใหม่และร้านผลไม้ของตระกูลแล้ว ครอบครัวสวีจึงตกลงจะเดินทางกลับในอีกสามวันข้างหน้า ซึ่งระหว่างนี้ลู่ชิงได้จ้างคนในหมู่บ้าน ให้มาขุดบ่อน้ำเพิ่มในสวนทั้งสองของตน เพราะต้องนำน้ำวิเศษมาใส่ไว้ที่นี่โดยกำชับหลี่เหลียงกับหลี่เมิ่งต้องดูแลบ่อน้ำนี้ให้ดี รวมถึงระยะห่างของจำนวนวันที่ต้องใช้
“แต่ป้าใกล้จะคลอดญาติผู้พี่ของเจ้าอีกคน จะทำเช่นนั้นได้อย่างไร เรื่องนี้มีข้อห้ามสำหรับสตรีตั้งครรภ์หรือไม่”“ทูลเสด็จป้า เสี่ยวชิงบอกหม่อมฉันว่า สินค้าเกี่ยวกับความงามนี้ไม่เป็นอันตราย เพราะฉะนั้นเสด็จป้าจะต้องงดงาม ก่อนจะคลอดญาติผู้พี่ตัวน้อยได้แน่เพคะ”“คิ คิ ไม่ทราบมาก่อนจริง ๆ ว่าท่านหญิงเซียวเ
“เสด็จพี่”“น้องหญิง เกิดอะไรขึ้นกับเจ้าตอนที่พี่ไม่อยู่กันแน่ ทำไมใบหน้าของเจ้าถึง...”“ถวายบังคมเพคะเสด็จพ่อ ใบหน้าของเสด็จแม่งดงามกว่าเดิมใช่หรือไม่เพคะ คิ คิ”“เล่อเล่อ นี่ลูกก็เปลี่ยนไปเช่นกันหรือ พวกเจ้าแม่ลูกไปทำอะไรมากันแน่ บอกพ่อมาเดี๋ยวนี้นะเล่อเล่อไม่เช่นนั้นละก็…”“หยุด ๆ ๆ เสด็จพ่ออย่าเ
เมื่อการเดินทางใกล้ถึงเมืองหลวง ลู่ชิงให้ต่งไช่กับต่งซวินไปเช่าเกวียนวัวมาสองเล่ม พอมองหาจุดพักที่ลับสายตาผู้คน ลู่ชิงนำกระปุกครีมที่ตนได้ทำไว้ โดยแยกเป็นสองสูตรตามสีของกระปุกในลังไม้ขนาดใหญ่ นำมันไปวางไว้บนเกวียนวัว เพื่อนำไปใช้ในการเปิดร้านนวดใบหน้าครั้งที่กลุ่มของเต๋อหลินพบเห็นสิ่งแปลกตา ก็มีค
“คารวะท่านอ๋อง พระชายาขอรับ”“คารวะท่านอ๋อง พระชายาเจ้าค่ะ”“มานั่ง ๆ ๆ ไม่ต้องเป็นทางการมากนัก อย่าลืมสิว่าพวกเราเป็นคนกันเองแล้ว เพิ่งจะมาถึงนั่งพักให้หายเหนื่อยก่อนเถิด”“บิดามารดาพวกเจ้าสบายดีหรือไม่ ไยไม่มาเมืองหลวงด้วยกันหรือติดธุระที่ใดรึ” พระชายาไป๋ถามไถ่ไปถึงลู่เวินกับฟางซิน“ท่านพ่อท่านแม่
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า