เมื่อจัดการพวกทงหม่าเสียนและทานมื้อเที่ยงเสร็จ ทุกคนก็เริ่มออกเดินทางกันอีกครั้ง ส่วนเรื่องของสำนักเบญจพิษ เต๋อหลินได้จดไว้ในบัญชีความแค้น เพื่อรายงานเซียวหนิงหลงทีหลังด้านสำนักเบญจพิษที่รอการกลับไปของทงหม่าเสียน ก็ต้องรอเก้อเมื่อเกินกำหนดการรายงานข่าว จึงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นพวกเขาจึงหายเงียบไป เจ้
“ได้ขอรับคุณหนู ข้าจะให้ลูกน้องที่ร้านจัดการปรับปรุงทันที ว่าแต่ตอนนี้จะทำอย่างไรดีขอรับ ไม่มีที่นั่งให้กับพวกท่านเสียแล้ว”“ไม่เป็นไรหรอกพี่ชายเยวี๋ยน เชิญคุณชายรองกับคุณหนูไปพักที่เรือนของข้าสองคนก่อน เพราะเรือนของพวกข้าทั้งสอง เดินทางไปหมู่บ้านปิงเซียงสะดวกกว่ามากขอรับ พวกท่านสองคนจะได้ไม่ต้องตื่
ให้ฟัง คราแรกทุกคนก็ยังไม่เข้าใจเท่าไหร่ ลู่ชิงจึงทำให้ดูเป็นตัวอย่าง เพียงครู่เดียวเสียงแห่งความอร่อยก็ดังแข่งกันรอบโต๊ะ“ซู้ดดดด ง่ำ ๆ ๆ อ่าห์ ซู้ดดดด”“อื้อหือ คุณหนูเจ้าแจ่วฮ้อนหม้อไฟนี่มันยอดเยี่ยมมากจริง ๆ พอกินกับน้ำจิ้มที่เผ็ดร้อน ไม่อยากเชื่อว่าจะทำให้เหงื่อออกได้นะขอรับ” หลี่เหลียงที่เริ่ม
คืนแรกในแดนเหนือลู่ชิงเข้าไปนอนในมิติกับเสี่ยวไป๋ไป๋ และให้ก้งเยว่นอนพักผ่อนในห้องอย่างเต็มที่ ลู่เสียนก็หลับสนิท จากความเหนื่อยล้า แม้จะมีน้ำจากบ่อวิเศษคอยช่วย แต่อย่างไรก็ต้องให้ร่างกายได้พักผ่อนส่วนบุรุษทั้งหลายที่พักในกระโจมหลังใหญ่ แบ่งหน้าที่เดินเวรยามโดยหลี่เหลียงและหลี่เมิ่ง รับอาสาก่อนในว
“ข้าจะคุยเรื่องการจ้างงานกับพวกเขาเองขอรับ ข้ากับทุกคนจะไปรอที่สวนนะขอรับ”“อีกประเดี๋ยวข้าจะพาพวกเขาไปพบคุณชายรองขอรับ”เมื่อออกจากบ้านของเหมิงกุ่ยหรานไม่ถึงหนึ่งจิบชา ก็พบกับกำแพงที่สูงใหญ่ล้อมที่ดินกว้างสุดลูกหูลูกตา ไหนจะที่ดินข้าง ๆ ที่เพิ่งสร้างกำแพงเสร็จและมีประตูอยู่ด้านใน สามารถเปิดเชื่อมถึ
“ขอบคุณคุณชายรองและคุณหนูขอรับ ที่ให้โอกาสพวกข้าได้ทำงานนี้ พวกข้าทุกคนจะทำสุดความสามารถขอรับ”“ไม่เป็นไรขอรับ เช่นนั้นข้ากับน้องสาวขอตัวก่อน ท่านอาเยวี๋ยนยังมาไม่ถึงอาจจะติดปัญหาบางอย่าง ข้าต้องไปดูเสียหน่อย”“รีบไปกันเถิดเจ้าค่ะพี่รอง ข้าหิวจะแย่พวกเราแวะไปที่ร้านด้วยนะเจ้าคะ”“อืม พี่เต๋อหลินพวกเ
ไม่ทราบว่าคนในเมืองเป่ยเปียงรู้เรื่องนี้ของท่านหรือไม่ ถ้าเรื่องนี้รู้ไปถึงหูของจวิ้นอ๋อง น้องสาวของท่านที่เป็นพระชายา คงรักษาตำแหน่งไว้ได้ยากนะ ท่านคิดเหมือนข้าไหมนายท่านเหริน” หลี่เหลียงกับหลี่เมิ่งเคยไปสืบข่าวในแคว้นเป่ยเยี่ยน และตระเวนไปทั่วทุกเมืองสืบเรื่องของเชื้อพระวงศ์ ไปจนถึงพ่อค้าคหบดีเพื่
“มัดพวกนางรวมกันไว้ก่อน เพราะคนแรกที่ข้าจะลงมือคือผู้นำตระกูลเหรินผู้นี้ เอาล่ะยาสมุนไพรของสหายข้า มีฤทธิ์แรงอยู่บ้างแต่มันจะช่วยให้เจ้าไม่เจ็บ แต่เมื่อหมดฤทธิ์ของยาเจ้าก็อดทนหน่อย อย่างน้อยพ่อบ้านก็คงตามหมอ มาช่วยรักษาบรรเท่าความเจ็บปวดได้ เสียเวลามามากพอถึงเวลาเริ่มทำรอยยิ้มเสียที”อึก ๆ ๆ แค่ก ๆ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า