“หากรวมทหารของกระหม่อมและแม่ทัพหยาง มีจำนวนทหารทั้งหมดห้าแสนหกหมื่นนายพ่ะย่ะค่ะ สงครามครั้งนี้อาจใช้เวลาพอสมควร เพราะแม่ทัพของหนานซวิ่นเป็นคนเจ้าเล่ห์ไม่น้อย หากต้องการชนะคงต้องวางแผนให้รอบคอบ อย่างน้อยก็ครึ่งปีหรืออาจจะถึงหนึ่งปี ต้องดูสถานการณ์ที่ชายแดนอีกครั้งด้านหนานซวิ่นที่ยกทัพมาในครั้งนี้ บา
สองสัปดาห์ต่อมาขบวนเดินทางอันหรูหรา ผ่านเข้าประตูเมืองมาอย่างยิ่งใหญ่ ชาวบ้านทั่วไปจนถึงพ่อค้าแม่ค้าหรือคนร่ำรวยยังออกมายืนมองกันทั่วหน้า เพราะมีคนแอบปล่อยข่าวตามร้านน้ำชาว่าจะมีองค์หญิงจากหนานซวิ่นถูกส่งมาเป็นนางสนมของฮ่องเต้แคว้นฉู่ ทุกคนจึงอยากเห็นพระพักตร์ขององค์หญิงผู้นี้ว่า จะมีความงดงามมากน้อ
“ในเมื่อฝ่าบาทปฏิเสธที่จะรับหม่อมฉันเป็นสนม เช่นนั้นแล้วงานเลี้ยงคืนนี้หม่อมฉันขอถวายสุรารสชาติดี ที่นำมาจากหนานซวิ่น ซึ่งรสชาติของสุราไม่เหมือนกับที่นี่แน่นอนเพคะ ถือว่าเป็นการคารวะในฐานะแขก หม่อมฉันหวังว่าฝ่าบาทจะไม่ทรงปฏิเสธนะเพคะ” เพ่ยเหยียนแอบส่งสัญญาณให้เจิงจินเถา เพราะแผนการเป็นไปอย่างที่คิด
“เจ้าค่ะ/ขอรับ”“ซื่อจื่อท่านคอยอยู่ห่าง ๆ เถิดขอรับ ข้ากับชุนชานรับมือพวกเขาสองคนได้แน่ ท่านต้องนึกถึงคำเตือนของคุณหนูลู่ชิงด้วยนะขอรับ” ตันเจียงนึกถึงคำพูดของลู่ชิงจึงเอ่ยเตือนกับเซียวหนิงหลง“อืม พวกเจ้าสองคนระวังตัวด้วยก็แล้วกัน อยากลองอาวุธใหม่ข้าก็ไม่ขัดพวกเจ้า”“ขอรับ /ขอรับ”เพราะทหารหนึ่งร้
เมื่อเหตุการณ์ทุกอย่างในท้องพระโรงสงบลง นักฆ่าถูกสังหารคนสนิทของสองใต้เท้าเจาก็เช่นกัน ส่วนหน่วยลับมีบางคนบาดเจ็บเล็กน้อย ชินอ๋องจึงอนุญาตให้กลับไปรักษาแผลก่อน อีกสามคนที่ต้องกลายเป็นตัวประกัน ยังคงตะลึงกับฝีมือการต่อสู้ที่ได้เห็นยามนี้ความหยิ่งผยองถึงความยิ่งใหญ่ ล้วนมลายหายไปจนสิ้นไม่มีเหลืออีกแล
ปลายยามเฉินของวันถัดมาชินอ๋องกับเซียวหนิงหลง พร้อมกับตันเจียงและชุนชานขี่ม้า มุ่งหน้าไปยังค่ายฝึกหน่วยลับนอกเมือง ทุกคนต่างอยากเห็นอาวุธที่สร้างสำเร็จว่า จะแข็งแกร่งเทียบเท่าของแท้ที่ได้รับมาจากลู่ชิงหรือไม่“ถวายบังคมท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ คารวะซื่อจื่อ เชิญด้านหลังค่ายฝึกเถิดตอนนี้คนของเรากำลังจัดเรียง
“หืม เลี่ยวฉิงช่างส่งข่าวอันใดมางั้นรึ รีบส่งมาให้ข้าเร็วเข้า” แม่ทัพใหญ่ที่เมื่อครู่ยังอารมณ์เสีย กับการไร้มารยาทของทหารใต้อาณัติ พอได้ยินเรื่องจดหมายของเลี่ยวฉิงช่าง ถึงกับผลักสตรีข้างกายออกไปทันทีหลูหมิ่นเค่อรับจดหมายมาอ่านด้วยสีหน้าที่ไม่บ่งบอกอารมณ์ใด ๆ เพียงครู่เดียวก็ยกยิ้มมุมปากคล้ายกำลังมี
ด้านแม่ทัพหยางที่นำทหารมากมาย มาประจำการอยู่ยังชายแดนทิศบูรพา แม้จะยังไม่มีสถานการณ์อันใดเกิดขึ้น แต่แม่ทัพหยางไม่เคยหย่อนยานเรื่องการฝึกซ้อม และทหารทุกคนล้วนมีวินัยในตนเองเช่นกัน ฝีมือการต่อสู้ยิ่งฝึกฝนยิ่งแข็งแกร่ง เพราะทุกคนต้องปกป้องแว่นแคว้นจากศัตรูขณะที่กำลังควบคุมดูแลการฝึกของทหาร หยางโหย่งจ
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า