“ขอบพระทัยท่านอ๋อง ๆ”“อาหลงเจ้าไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จภายในวันนี้ ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องต้องได้รับโทษ ไม่ว่าจะโทษหนักหรือเบาไม่มีการล่ะเว้นใด ๆ ทั้งสิ้น ตรวจค้นให้ละเอียดทุกซอกทุกมุมภายในจวนเจ้าเมือง แล้วค่อยกลับมารายงานผลทีหลัง” ที่ชินอ๋องมอบหน้าที่นี้ให้เซียวหนิงหลง มิใช่แค่คิดว่าเขาอยากลงมือ
นายบ่าวคู่นี้ยังคงทะเลาะถกเถียงกันต่อหน้าเซียวหนิงหลง จนตันเจียงกลับมารายงานตามคำสั่งหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยาม โดยให้ชุนชานอยู่ควบคุมที่จวนเจ้าเมือง เพื่อป้องกันมิให้คนในจวนหลบหนีออกไปได้ ซึ่งทุกคนจะถูกเชือกผูกข้อมือเชื่อมต่อกันเอาไว้ มีคนขัดขืนบ้างในคราแรกที่ไปถึง แต่เมื่อเห็นท่าทางเอาจริงขององครัก
“ไปได้แล้วอย่าเรียกร้องความยุติธรรมให้ตนเองเลย คนเราจะโง่แค่ไหนก็ควรจะมีสามัญสำนึกเสียบ้าง ไปชดใช้ในสิ่งที่เจ้าทำไว้เถิดสวินเย่าหยาง” ตันเจียงเดินเข้ามาลากตัวสวินเย่าหยางออกไป พร้อมกับองครักษ์อีกคนที่พาจั๋วถงจินตามหลังมาอีกทีชาวบ้านที่อยู่ใกล้ศาลาว่าการได้ชักชวนกันมาดูการลงโทษนี้ แม้พวกเขาจะไม่ถูกก
ในความเป็นจริงนั้นอาเตี๋ยผู้โชคร้ายจากทิศอุดร ถูกหน่วยลับจับสังเกตได้ตั้งแต่วันที่สองหลังจากมาถึงเมืองหลวง เพราะหน่วยลับได้รับคำสั่งให้คอยตรวจตราเมืองหลวง ไม่มีการปล่อยปละละเลยเหล่าขุนนางให้ทำอะไรลับหลังซึ่งอาเตี๋ยถูกจับไปทรมานยังคุกใต้ดิน ที่ตั้งอยู่ในหมู่บ้านนอกเมืองเนื่องจากทนรับการทรมานไม่ไหว อ
โหยวซวงอี๋กับสาวใช้อย่างอาว่านนั่งรถม้าจากจวนเพียงแค่หนึ่งเค่อ ก็มาหยุดอยู่หน้าร้านผ้าที่ดีที่สุดของเมืองหย่งเฉียว และร้านนี้ก็ได้ต้อนรับคุณหนูผู้นี้บ่อยมาก เมื่อโหยวซวงอี๋มาถึงจึงมีหลงจู๊ของร้านอายุห้าสิบต้น ๆ ออกมารอต้อนรับอยู่ก่อนหน้านี้แล้วด้านบุรุษทั้งสามคนที่หน่วยลับได้ส่งจดหมายลึกลับ ส่งไปบอ
“อ้อ ที่แท้ก็บุตรสาวของอดีตอนุรองแม่ทัพโหยว ที่อุตส่าห์ไต่เต้าขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งฮูหยินได้ มารดาของเจ้าช่างเก่งกาจมากจริง ๆ คุณหนูโหยว แต่อย่างไรความจริงในอดีตมันก็ไม่อาจลบล้างได้หรอก อีกอย่างที่สาวใช้ของท่านบอกว่าอะไรนะ ท่านเป็นว่าที่ชายาของซื่อจื่อจวนชินอ๋องด้วย ฮ่า ๆ ๆ ขออภัยที่ข้าต้องหัวเราะเสีย
ของบุรุษแล้วคิดจะกลับไปชุบตัวที่เมืองหลวงคงไม่ง่ายนัก หากยังเลือกไม่ได้งั้นก็ให้ทั้งสามคนตัดสินใจว่า จะใช้วิธีการใดเป็นเกณฑ์การตัดสินให้รีบเสนอมาได้” ยูร์เหว่ยวกเข้าเรื่องของโหยวซวงอี๋ต่อทันที“ทำไมข้าต้องเลือกพวกชั้นต่ำมาเป็นสามีด้วย ก็แค่การช่วยเหลือเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น ข้าไม่คิดถือสาหาความกับเร
“ใช่แล้วเจ้าค่ะท่านรองแม่ทัพ บุรุษที่กล้าทำกล้ารับเช่นนี้มิได้หากันได้ง่าย ๆ นะเจ้าคะ บางคนไม่คิดสนใจด้วยซ้ำและคุณชายโยว่เหวินก็มีฐานะดีพอสมควร หากคุณหนูแต่งออกไปย่อมไม่ลำบากแน่นอนเจ้าค่ะ ดูสินสอดทองหมั้นที่คุณชายนำมาด้วยสิเจ้าคะ มากมายหลายหีบถึงเพียงนี้พวกท่านสบายใจได้เจ้าค่ะ” แม่สื่อจีบปากจีบคอพูด
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า