ฝั่งของซู่เจี๋ยที่นั่งก่อไฟกับลูกน้องคนอื่น ๆ รอจี้ชวนที่ตามรถม้าไปก่อนหน้านี้ ก็รออยู่นานแต่จี้ชวนยังไม่กลับมาเสียที ทำเอาซู่เจี๋ยลุกขึ้นเดินไปเดินมาหลายรอบ จนลูกน้องเริ่มจะเวียนหัวกันทุกคนแล้ว“ทำไมเจ้าจี้ชวนถึงหายไปนานขนาดนี้นะ แค่ตามไปดูว่าพวกมันพักค้างคืนตรงไหนเท่านั้น แต่กลับหายหัวไปไม่กลับมาส
หลังจากเดินทางมาหลายวันขบวนรถม้าของลู่เวิน ก็ได้มาถึงจุดหมายคือร้านก๋วยเตี๋ยวสาขาที่สอง ซึ่งร้านอยู่ตรงกลางเมืองหย่งเหอเป็นทำเลที่ดีมาก และที่สำคัญคนซื้อร้านนี้ไว้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คือเซียวหนิงหลงที่ส่งคนมามองหาร้านค้า จากนั้นก็ซื้อเก็บไว้โดยมีรายละเอียดบอกกับเจียวมิ่งตอนลู่เวินกับลู่จื้อมาที่นี่ก็
“เจ้าอย่าได้ห่วงเดี๋ยวข้าจะให้อาเฉียนตามสหายมาเพิ่ม เพราะร้านค้านี้มีขนาดใหญ่พอสมควร หากมีคนคอยดูแลน้อย อาจจะพลาดจุดไหนไปก็ได้” หลงจู๊อี๋ก็เคยอยู่หน่วยลาดตระเวนมาก่อน จึงพอจะเข้าใจสถานการณ์ที่เจียวมิ่งกังวล“ทางเมืองหย่งเฉิงก็คงจะมีคนพวกนี้เช่นกัน แต่ไม่รู้จะมีมากหรือน้อยเท่านั้น รอไปถึงข่งเกอเล่อค
“ข้าว่าพวกเรานั่งรอกันเถิดตอนนี้ก็ใกล้เวลาแล้ว หากไปที่อื่นก่อนพอกลับมาลูกค้าคงเต็มร้านแน่ ๆ ถึงตอนนั้นคงนั่งหิ้วท้องมองคนอื่นกินจนอิ่มแทนแล้ว”“ก็ดีเหมือนกันเพราะรู้สึกว่ามีคนกำลังมาที่ร้าน เจ้าดูสิทุกคนมองมาที่ร้านนี้หลายคนแล้ว เราสองคนต้องเป็นคนแรกที่ได้เข้าไปนั่งแล้วล่ะ”“นั่น ๆ ๆ พวกเจ้าช่วยข้า
คนที่ถูกจ้างมาเพื่อทำลายชื่อเสียงของร้านก๋วยเตี๋ยว มีทั้งคนไร้บ้านและญาติของลูกจ้างเหลาอาหาร รวมถึงเจ้าของกิจการร้านผ้าไหม ร้านขายธัญพิชข้าวสารอาหารแห้งเจ้าใหญ่ของเมืองหย่งเหอ โดยเจ้าของกิจการทั้งสามนั้นต่างคนต่างลงมือ มิได้นัดหมายหารือวางแผนร่วมกันมาก่อนเพราะแต่ละคนก็ต้องการทำเลร้านค้าแห่งนี้เหมือ
“โอ๊ยยยย!!! ช่วยข้าก่อนตามหมอมาให้ข้าเร็วเข้า ข้าปวดท้องจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”“เพล้ง!! เพล้ง!! หลงจู๊ของที่นี่เล่าเหตุใดไม่ออกมาดูพวกข้า จะไม่แสดงความรับผิดชอบกันเลยหรือไร”“ใช่!! พวกข้าอุตส่าห์ตั้งใจมาอุดหนุนร้านนี้ แต่พอเกิดเรื่องกลับไม่สนใจกันสักนิด”“นี่น้องชายทั้งหลาย พวกข้าก็นั่งกินอยู่ก่อนตั้
“อืม เรียนท่านเจ้าเมืองข้าได้ตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว อาการปวดท้องน่าจะมาจากกินอาหารมากเกินไป และไม่เคี้ยวอาหารให้ละเอียดเสียก่อน ทำให้กระเพาะอาหารทำงานหนัก ย่อยอาหารที่กินเข้าไปไม่ทันจึงทำให้ปวดท้องขอรับ” ท่านหมอที่ถูกเชิญตัวมารายงานตามที่ตนตรวจพบต่อท่านเจ้าเมือง“ไม่ใช่อาการของคนถูกพิษใช่หรือไม่ท่าน
ด้านในร้านก๋วยเตี๋ยวนั้นสถานการณ์กลับมาเป็นปกติ แต่กลุ่มคนที่ถูกจับตัวส่งไปศาลาว่าการ ยังคงอยู่ในอาการตกใจที่พบเจอท่านเจ้าเมืองอยู่ที่ร้านแห่งนี้ด้วย แต่ละคนกำลังคิดเหมือนกันว่าเช้านี้ก่อนจะออกจากบ้าน พวกเขาก้าวเท้าข้างไหนออกมากันหนอทำไมถึงได้โชคร้ายเช่นนี้ตอนที่นั่งต่อแถวอยู่หน้าร้านก็ไม่มีใครพูดถ
“ท่านเทพพยัคฆ์ขาวโปรดไว้ชีวิตด้วย พวกเราแค่ทำตามคำสั่งของเจ้าซานเจียงนั่น ไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นเช่นนี้ไว้ชีวิตด้วย”“เสี่ยวไป๋ไป๋พอก่อนเถิด เดี๋ยวคนแก่พวกนี้จะตายเร็วเกินไป เจ้าไปพักได้แล้วพรุ่งนี้เช้ายังต้องสำแดงฤทธิ์เดชอีกครั้ง เข้าใจหรือไม่”“เข้าใจแล้วขอรับ” พรึบบตึก ตึก ตึก “เรียนคุณหนู
สามพี่น้องนั่งรออยู่กลางลานกว้าง ที่กำลังเตรียมเป็นสถานที่ชุมนุมของเหล่าลูกศิษย์ในลัทธิ พวกเขาอยากจะเห็นเสียเหลือเกิน ว่าหัวหน้าที่คิดตั้งลัทธินี้ขึ้นมาหน้าตามันเป็นเช่นไร ถึงได้ใจดำเห็นแก่ตัวได้ถึงเพียงนี้ หนึ่งเค่อต่อมาหัวหน้าลัทธิที่หน้าตามีร่องรอยบาดเจ็บ ก็พอเดาได้ว่าคงจะขัดขืนจึงถูกสั่งสอนไปเล็
“พวกมันคิดว่าตนเองเป็นใคร ถึงได้มาทำร้ายคนบริสุทธิ์มากมายเช่นนี้ เงินทองกว่าชาวบ้านจะหามาได้ ต้องทำงานเหน็ดเหนื่อยแค่ไหน แต่พวกมันกลับบังคับเอาไปเป็นของตนเสียดื้อ ๆ แม้แต่สตรีที่เพิ่งพ้นวัยปักปิ่นก็ไม่เว้น มันน่าโมโหนัก”“น้องรองใจเย็น ๆ ก่อนเถิด ถึงอย่างไรพวกเราก็ต้องช่วย หากปล่อยไว้นานกว่านี้คงมีค
เจียวมิ่งกับก้งเจี้ยเมื่อเห็นสัญญาณ ก็ตามไปพบก้งคุนจากนั้นจึงปลอมตัวเป็นบ่าว เข้าไปช่วยยกอาหารดูแลความเรียบร้อยในงานเลี้ยง เพื่อฟังเรื่องราวต่าง ๆ ที่คนเหล่านี้พูดคุยกัน“ฮ่า ๆ ๆ วันนี้พวกเรามาฉลองให้กับความร่ำรวยล่วงหน้ากัน พรุ่งนี้ท่านนักพรตจิ้นไถจะทำพิธีบูชาเทพอีกครั้ง ข้าได้สั่งให้ทหารไปบอกชาวบ้
ลู่จื้อกับลู่เสียนรวมถึงทุกคน ที่กำลังช่วยกันกางกระโจมยังไม่ทันเสร็จ ต่างแปลกใจเมื่อเห็นสตรีทั้งสามขี่ม้ากลับมา ดูท่าทางจะรีบร้อนมากอีกด้วย ลู่จื้อวางของทุกอย่างในมือแล้ววิ่งไปหาลู่ชิงอย่างเป็นห่วง เมื่อเจ้าไป๋เซ่อหยุดอยู่กับที่จึงรับลู่ชิงลงทันที พร้อมกับคำถามที่ตนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น“น้องเล็กเจ้า
ขบวนเดินทางของผู้อื่นอาจจะล่าช้าค่อยเป็นค่อยไป แตกต่างกับขบวนของลู่ชิงที่ทุกคนใช้ม้าเป็นพาหนะ จึงเดินทางได้เร็วกว่าหลายเท่า ค่ำไหนนอนนั่นแม้จะเป็นเขตเมืองก็กางกระโจมนอนข้างทาง เพราะจะให้คนนับร้อยเข้าพักในโรงเตี๊ยมทั้งหมด เกรงว่าคนอื่นคงต้องนอนข้างทางแทน ตลอดการเดินทางแรก ๆ ดูจะไม่มีอะไรยุ่งยาก แต่เม
“จะมาวันพรุ่งนี้จำนวนสามร้อยคนเจ้าค่ะ มีทั้งบุรุษและสตรีปะปนกันไปห้องพักก็พร้อมแล้ว ประตูเชื่อมเขตจวนด้านแปลงผักก็ใช้งานได้ดีเช่นกัน ชุดเครื่องนอนและสิ่งของจำเป็นถูกจัดวางไว้ครบเรียบร้อย เหลือเพียงแค่คนเข้ามาอยู่เท่านั้นเจ้าค่ะ ส่วนการอธิบายเรื่องของใช้คงต้องรบกวนพวกพี่ ๆ อีกครั้งนะเจ้าคะ”“คุณหนูวา
การเปิดตัวขายซูฉีเจวี่ยนเป็นที่สนใจของลูกจ้างทั่วไปมาก เพราะราคาไม่แพงเกินไปแต่พวกเขาไม่ได้ซื้อทุกวัน เพียงแค่เก็บเงินสองสามวันค่อยมาต่อแถวซื้อไปทาน หรือสั่งจองไว้ก่อนแล้วเช้าวันที่มาทำงานก็พาคนในครอบครัวมาด้วย เพื่อรับซูฉีเจวี่ยนกลับไปที่บ้านให้คนอื่นได้ลองชิมบ้าง แม้แต่คนที่ไม่ชอบกินผักได้ลองแล้วย
“ชิงเอ๋อร์จะลืมได้อย่างไรกันมีคนเป็นห่วงอยู่ทางนี้ ถ้าไม่มีจดหมายส่งมาถึงคงจะเป็นห่วงจนอกแตกตายแน่ ๆ”“รู้ตัวก็ดีแล้ว ว่าแต่เจ้าซูฉีเจวี่ยนนี่จะทำขายในร้านอาหารหรือไม่ พี่คิดว่ามันทานง่ายและอร่อยมากด้วยนะ แต่ถ้าขายแพงเกินไปคนอาจจะไม่ซื้อ”“ย่อมต้องมีรายการอาหารนี้เพิ่มเข้าไปในร้านอยู่แล้วเจ้าค่ะ ส่ว