คนที่ถูกจ้างมาเพื่อทำลายชื่อเสียงของร้านก๋วยเตี๋ยว มีทั้งคนไร้บ้านและญาติของลูกจ้างเหลาอาหาร รวมถึงเจ้าของกิจการร้านผ้าไหม ร้านขายธัญพิชข้าวสารอาหารแห้งเจ้าใหญ่ของเมืองหย่งเหอ โดยเจ้าของกิจการทั้งสามนั้นต่างคนต่างลงมือ มิได้นัดหมายหารือวางแผนร่วมกันมาก่อนเพราะแต่ละคนก็ต้องการทำเลร้านค้าแห่งนี้เหมือ
“โอ๊ยยยย!!! ช่วยข้าก่อนตามหมอมาให้ข้าเร็วเข้า ข้าปวดท้องจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”“เพล้ง!! เพล้ง!! หลงจู๊ของที่นี่เล่าเหตุใดไม่ออกมาดูพวกข้า จะไม่แสดงความรับผิดชอบกันเลยหรือไร”“ใช่!! พวกข้าอุตส่าห์ตั้งใจมาอุดหนุนร้านนี้ แต่พอเกิดเรื่องกลับไม่สนใจกันสักนิด”“นี่น้องชายทั้งหลาย พวกข้าก็นั่งกินอยู่ก่อนตั้
“อืม เรียนท่านเจ้าเมืองข้าได้ตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว อาการปวดท้องน่าจะมาจากกินอาหารมากเกินไป และไม่เคี้ยวอาหารให้ละเอียดเสียก่อน ทำให้กระเพาะอาหารทำงานหนัก ย่อยอาหารที่กินเข้าไปไม่ทันจึงทำให้ปวดท้องขอรับ” ท่านหมอที่ถูกเชิญตัวมารายงานตามที่ตนตรวจพบต่อท่านเจ้าเมือง“ไม่ใช่อาการของคนถูกพิษใช่หรือไม่ท่าน
ด้านในร้านก๋วยเตี๋ยวนั้นสถานการณ์กลับมาเป็นปกติ แต่กลุ่มคนที่ถูกจับตัวส่งไปศาลาว่าการ ยังคงอยู่ในอาการตกใจที่พบเจอท่านเจ้าเมืองอยู่ที่ร้านแห่งนี้ด้วย แต่ละคนกำลังคิดเหมือนกันว่าเช้านี้ก่อนจะออกจากบ้าน พวกเขาก้าวเท้าข้างไหนออกมากันหนอทำไมถึงได้โชคร้ายเช่นนี้ตอนที่นั่งต่อแถวอยู่หน้าร้านก็ไม่มีใครพูดถ
“ขอบคุณน้องชายท่านนี้มากข้าสัญญาจะไม่ทำเรื่องเช่นนี้อีก ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับเรื่องที่จะช่วยท่านพ่อท่านแม่ของข้าด้วย”“เช่นนั้นเจ้าหน้าที่พาตัวพวกเขาไปลงโทษ และนำตัวเข้าคุกเป็นเวลาสามเดือนเอาตัวไปได้แล้ว”“ข้าน้อยต้องขอรบกวนฝากเรื่องนี้กับท่านเจ้าเมืองด้วยขอรับ อย่างน้อยพวกเขาก็ยังรู้จักแยกแยะดีชั่วไ
“นี่ ๆ ตาแก่หนังเหี่ยวตื่นได้แล้ว นอกจากโลภมากยังนอนขี้เซาอีก ตื่นขึ้นมาได้แล้วอย่ามัวแต่นอน” เต๋อฟาเข้ามาในห้องนอนของเถ้าแก่หยิ่น ก็ใช้เท้าถีบเบา ๆ เพื่อเรียกให้เจ้าของเรือนตื่น“โธ่เว้ย!! คนจะหลับจะนอนดึก ๆ ดื่น ๆ จะเรียกข้าทำไมนักหนา มีเรื่องอะไรถึงมาปลุกข้ากันพ่อบ้านหยะ…เจ้าไม่ใช่พ่อบ้านหยิ่นนี่
ด้านข้างประตูเล็กของจวนกั้วไห่เถิงเป็นเวลายามโฉ่วแล้ว ทั้งเจียวมิ่งและเต๋อฟามาเจอกันอยู่ตรงนี้ พร้อมกับรถม้าขนาดกลางอีกสองคันคนบังคับรถม้าอีกสองคน ยังมีอาเฉียนกับรถม้าคันเล็กที่เต๋อฟาขอให้มารอที่ประตูข้าง เพื่อรับตัวพ่อแม่ของคนที่ถูกทำโทษไปเมื่อตอนเช้าทุกอย่างเตรียมไว้เสร็จสรรพรอให้เจียวมิ่งกับเต๋อ
“ได้มาไม่มากไม่น้อยแค่หนึ่งแสนห้าหมื่นตำลึงทอง เจ้าอย่าได้น้อยใจไปเลยคนพวกนี้น่ะ ไม่ได้เก็บเงินทองทั้งหมดไว้ที่นี่หรอก อาจจะมีฝากไว้ที่โรงรับฝากเงินอีกก็ได้ หรือไม่ก็มีบ้านเล็กบ้านน้อยอยู่เมืองอื่น” เจียวมิ่งกว่าจะเก็บค่าเสียหายมาได้ ต้องใช้ไม้แข็งง้างปากเจ้าของจวนถึงจะยอมบอกที่เก็บ เพราะความดื้อดึง
“ถึงเจ้าไม่พูดข้าก็คิดจะลงมืออยู่แล้ว เมื่ออู๋เจียงสงกลับไปถึงเมืองหลวง อาจตายเพราะความตกใจจนเกินเหตุ หรือไม่ก็คงตรอมใจจนตายก็เป็นได้ เจ้าอย่าห่วงเลยข้าจะจัดการให้เมืองหลวงไม่มีชื่อตระกูลอู๋อีกต่อไป” เซียวหนิงหลงพูดคำไหนคำนั้นและเขาไม่เคยทำไม่สำเร็จ“ขอบคุณมากขอรับ รอให้ข้าฝึกวรยุทธ์ได้เก่งมากกว่านี
“ชิงเอ๋อร์เจ้ายื่นมือมาพี่จะช่วยสวมให้เจ้าเอง เมื่อใส่กำไลหยกชิ้นนี้แล้วก็ถือว่าเจ้าเป็นคู่หมั้นของพี่ เป็นว่าที่สะใภ้ของราชวงศ์เซียวแห่งแคว้นฉู่ หากมีใครคิดปองร้ายเจ้าโทษของคนเหล่านั้น ย่อมร้ายแรงมากกว่าปกติหลายเท่าการลงโทษย่อมมีหนักเบา หวังว่าเจ้าจะเข้าใจกฎเกณฑ์พวกนี้ บางครั้งเราไม่อาจใจดีกับคนที่
“เรื่องบิดาของท่านพวกข้าจะไม่เข้าไปยุ่ง หากท่านไม่ร้องขอความช่วยเหลือ แต่คนที่ลอบติดตามมาเพื่อจัดการท่านกับครอบครัว ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกข้าก็แล้วกัน เพราะเรื่องนี้คนของข้าย่อมถนัดมากกว่าการพูดคุย นายท่านสวีจะได้จัดการเรื่องสำคัญได้อย่างสบายใจ” ชินอ๋องจะไม่ยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของลู่เวิ
ทุกคนที่อยู่ร่วมทานอาหารยังไม่มีใครพูดอะไร เพราะกลัวว่าการทานอาหารมื้อเย็นนี้จะเสียอรรถรสจึงรอไปก่อน ระหว่างนั้นมีการพูดคุยกันเพียงเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ส่วนตันเจียงที่ทานอาหารกับกลุ่มเจียวมิ่งด้านนอก เขาได้พูดถึงเรื่องนี้กับสหายไปบางส่วน เนื่องจากว่าทุกคนต้องเตรียมตัวให้พร้อมเ
การมาพักผ่อนที่บ้านของตระกูลสวีผ่านมาสองวัน มีเรื่องให้ชินอ๋องและพระชายาได้เห็นมุมมองใหม่ ๆ มากขึ้น ไหนจะขึ้นเขาล่าสัตว์มาทำอาหารหรือการจับปลาในแม่น้ำ ที่ไหลผ่านหลังหมู่บ้าน แม้แต่ตามไปที่ร้านอาหารเพื่อทดลองเป็นพ่อค้าแม่ค้า ก็ยังต้องการจะลองทำดูให้ครบหมดทุกอย่างทำเอาชินอ๋องผู้แข็งแกร่งถึงกับอ่อนระโ
“เป็นข้าวต้มก็ดีเหมือนกัน แต่ชิงเอ๋อร์คงทำหม้อใหญ่กว่าเดิมใช่หรือไม่ เพราะมีคนมาเพิ่มอีกหลายคนทีเดียวเจ้าอาจจะเหนื่อยมากเกินไปก็ได้นะ” เพราะคนที่มาครั้งนี้มีมากกว่าห้าสิบคน ที่พักจึงต้องตั้งกระโจมยังพื้นที่ว่างตรงข้างบ้าน“พี่ชายเซียวท่านไม่รู้อะไรซะแล้ว ตอนนี้พวกพี่เจียวมิ่งน่ะทำอาหารเป็นตั้งหลายอย
“คือว่าพี่กับตันเจียงไปตระกูลเหลียนเพิ่งกลับมา เพราะคนพวกนั้นกล่าววาจาล่วงเกินท่านน้าลู่เวิน และพูดจาไม่ดีกับเจ้าด้วย ที่สำคัญคิดหาผลประโยชน์จากกิจการร้านค้าของตระกูลสวีอีก พี่จะยอมให้คนพวกนั้นทำสำเร็จได้อย่างไร ตราบใดที่พี่ยังอยู่จะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายชิงเอ๋อร์ได้ รวมถึงทุกคนในครอบครัวของชิง
กลางดึกในหมู่บ้านอันฮุยจวนของเศรษฐีประจำหมู่บ้าน ลุกโชนด้วยความร้อนแรงของแสงไฟ ร่างที่ถูกยาสลบของต่งซวินหลายสิบคน นอนเรียงรายไม่รู้สึกตัว จากความร้อนของเปลวไฟที่โหมกระหน่ำ เรือนทุกหลังถูกเผาไหม้อย่างรวดเร็วโดยเฉพาะเรือนหลังสุดท้ายที่เป็นของเหลียนตั๋วลู่ ก็ถูกจุดไฟจากฝีมือของก้งคุนที่ถือคบไฟรออยู่ เ
“จะเรียกพวกข้าว่าอะไรก็แล้วแต่ท่านเหลียนจะเรียกเถิด และใช่ท่านทำอยู่เรื่องหนึ่งที่ข้ารู้สึกไม่พอใจมาก เพราะท่านเหลียนกำลังคิดจะจัดการตระกูลสวี ข้าพูดถูกใช่หรือไม่” เซียวหนิงหลงเดินเข้าไปนั่งโต๊ะกลางห้องและพูดถึงเรื่องตระกูลสวี“จะ จะ เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้ากำลังคิดจะทำอะไรกับตระกูลสวี” เหลียนตั๋วลู่เร