บทที่ 0197

คราแรกพวกเขาจะขายหนึ่งหมื่นตำลึงทอง แต่อาซิ่วไปสืบมาได้ความว่าบุตรชายของเถ้าแก่ร้านเป็นหนี้บ่อนพนันหลายพันตำลึงทอง จึงต้องขายร้านค้าเอาเงินไปช่วยบุตรชายจ่ายหนี้ ข้าจึงฉวยโอกาสต่อรองราคา โดยอาศัยความรีบร้อนในการใช้หนี้มาเป็นข้ออ้าง ในที่สุดก็ได้มาในราคาถูกอย่างที่บอกเจ้านั่นแหละ” โจวอวิ๋นหยางอธิบายถึ