“ชิงเอ๋อร์ ๆ ๆ”“ห๊ะ อะ เอ่อ ท่านแม่เรียกข้าทำไมหรือเจ้าคะ” ลู่ชิงตกใจที่จู่ ๆ ได้ยินเสียงมารดาเรียกชื่อตนซ้ำ ๆ“แม่ต้องถามเจ้ามากกว่านะชิงเอ๋อร์ว่าเจ้าเป็นอะไร หลายวันมานี้เจ้าเอาแต่นั่งเหม่อเหมือนคนคิดไม่ตก พอจะเล่าให้พวกเราฟังได้ไหมว่าเจ้ากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ทุกคนเห็นเจ้าเป็นแบบนี้ก็ให้เป็นห่ว
“ครอบครัวของเราไม่เคยคิดทำร้ายใคร แต่ทำไมถึงมีเรื่องร้าย ๆ เกิดขึ้นกับครอบครัวเช่นนี้ได้นะ หรือเป็นเคราะห์กรรมที่พวกเราต้องพบเจอ และหาทางผ่านมันไปให้ได้ใช่หรือไม่” ฟางซินไม่เข้าใจคนที่คอยจ้องทำร้ายครอบครัวของตนเองนัก ทั้งที่ยังมีครอบครัวที่ร่ำรวยอีกมากมาย เหตุใดเป้าหมายต้องเป็นพวกนางเสียทุกครั้ง“ท่
“กังฮุยเจ้ารีบไปเอาตัวเด็กสาวคนนั้นมาให้ข้า จะได้รีบไปจากที่นี่ก่อนเรื่องนี้จะมีใครมาพบเข้า”“ขอรับนายท่านเฮ่อ”“พรึบ! พรึบ! คิดจะลักพาตัวคุณหนูของพวกข้างั้นรึ มันไม่ง่ายเช่นนั้นหรอกนะ” เจียวมิ่งกับก้งคุนกระโดดออกมาจากการดักซุ่มข้างทาง“เจ้าสองคนเป็นใครมายุ่งเรื่องของผู้อื่นข้าจะพาตัวเด็กสาวคนนั้นไป
“การทำพิธีของเจ้าต้องจัดการกับคุณหนูของข้าอย่างไร” เจียวมิ่งสัยเกี่ยวกับขั้นตอนการทำพิธีที่เฮ่อจาวหยูพูดมา“ข้าต้องนำตัวนางไปชำระล้าง โดยการแช่น้ำท่ามกลางแสงจันทร์เป็นเวลาเจ็ดวัน หลังจากนั้นใช้เลือดจากหัวใจของนาง มอบให้กับสตรีในตระกูลได้ดื่ม ส่วนร่างของนางจะนำไปทำลายอย่างไร ที่ตระกูลข้ามีคนรับผิดชอบ
หลังจากเจียวมิ่งบอกเล่าต้นสายปลายเหตุที่เฮ่อจาวหยูต้องการจับตัวลู่ชิงไป ทุกคนทำสีหน้าเหลือเชื่อว่าผ่านมาหลายร้อยปี ยังมีคนเชื่อเรื่องพิธีกรรมแปลก ๆ เช่นนี้อยู่อีกหรือ พวกเขาคิดถึงเด็กสาวที่ต้องสังเวยชีวิต เพราะคนหลงผิดเห็นแก่ตัวทำเรื่องผิดบาปสังหารคนเพื่อความรุ่งเรืองของตระกูลแล้วศพพวกนั้นถูกนำไปกำ
“รับทราบขอรับข้าจะรีบดำเนินการเดี๋ยวนี้” ตันเจียงไม่กล้าชักช้ารีบไปจัดการตามคำสั่งทันที ส่วนจดหมายของตนค่อยอ่านทีหลัง“ตระกูลเฮ่อพวกเจ้าใช้ชีวิตให้มีความสุขไปก่อนเถิด อีกไม่นานความสุขของพวกเจ้าจะไม่มีอีกต่อไป”พระชายาไป๋ที่ทราบเรื่องว่ามีบ่าวไพร่หลายคนหมดสติ เพราะไอสังหารของบุตรชายจึงรีบรุดมาหาเขายั
“ก็มีพวกสารเลวจากแคว้นเป่ยเยี่ยน คิดจะจับตัวคุณหนูลู่ชิงไปทำพิธีกรรมบ้าบอของตระกูล เพราะที่นั่นเจ้ากรมอาญาคนใหม่อยากสร้างผลงานจึงรื้อคดีเด็กสาวตายปริศนาขึ้นมาทำ พวกมันไม่กล้าจับเด็กสาวในแคว้นของตน ถึงได้ดั้นด้นข้ามแคว้นมาที่แคว้นฉู่อย่างไรเล่า”“คนชั่วมันมีอยู่ทั่วไปหมดทุกแคว้นจริง ๆ แล้วจับตัวคนร้า
‘ตระกูลเฮ่อของพวกเจ้าต้องล่มสลาย ถูกลบชื่อออกจากแผ่นดินแคว้นเป่ยเยี่ยน ด้วยน้ำมือของข้าเซียวหนิงหลงผู้นี้’หลี่เหลียงที่ส่งข่าวกลับไปให้เซียวหนิงหลงเมื่อหลายวันก่อน ตอนนี้ในมือของเขามีจดหมายมอบภารกิจ ในการจัดการตระกูลเฮ่อทั้งหมด แต่จะลงมือเพียงคนเดียวคงไม่ได้ หลี่เหลียงจึงต้องพาสหายอีกสองคนไปด้วย เน
“กระหม่อมเข้าใจชิงเอ๋อร์เป็นอย่างดี และไม่มีวันที่จะทำให้ชิงเอ๋อร์ต้องเสียใจ ไม่ว่าเรื่องใดก็ตามชิงเอ๋อร์อยากทำสิ่งใดกระหม่อมย่อมสนับสนุน คอยปกป้องนางให้พ้นภัยจากคนชั่ว รัชทายาทอย่าได้ทรงกังวลเรื่องนี้ หากเมื่อไหร่ชิงเอ๋อร์ต้องการไปเยือนตงเฉียน กระหม่อมจะเป็นคนพาไปด้วยตนเองพ่ะย่ะค่ะ” “ก็ดี เปิ่นไท่
“แล้วเสี่ยวชิงเป็นอย่างไรบ้าง ทำสัญญาการค้ากับสี่แคว้น แค่วันเดียวก็ได้รับเงินแสนตำลึงแล้ว ยังไม่นับเงินส่วนต่างที่จะได้รับหลังกิจการในแต่ละแคว้นเปิดทำการอีก ต่อไปนี้ใคร ๆ ก็คงจะคิดหนักหากคิดจะจัดการตระกูลสวี” “ตอนนี้ชิงเอ๋อร์กำลังทำคู่มือสำหรับการเปิดกิจการสาขา และพ่อครัวที่ต้องเดินทางไปสอนการทำอา
เมื่อคนกลุ่มใหญ่จากสามแคว้นออกจากท้องพระโรงแล้ว ได้เสด็จตรงไปยังประตูวังหลวง เพื่อรอให้ข้ารับใช้ไปเก็บสัมภาระ ยังตำหนักรับรองที่ได้พำนักก่อนหน้านี้ รวมถึงรัชทายาทและพระชายาที่ต้องตามเสด็จกลับแคว้น แม้ภายในใจจะรู้สึกโกรธเคือง และไม่เห็นด้วยกับพระบิดาเพียงใดก็ไม่อาจแสดงออกได้มากนัก ยามนี้ยังอยู่ต่างแ
“เฮอะ มีฮ่องเต้คนใดบ้างที่ไม่มีสนม อย่างน้อยพวกนางก็ช่วยให้เรามีความสุขชั่วครั้งชั่วคราวก็ยังดี ขุนนางจะดีจะชั่วใช่ว่า จะมองออกได้ง่าย ๆ ท่านคงคิดว่าตนเองเก่งมาก ที่สามารถมองคนออกว่าคนไหนดีคนไหนไม่ดีเชียวรึ” ฮ่องเต้จากซีหนานตรัสประชดประชันอย่างน่าหมั่นไส้ “ฮ่องเต้ซีหนานท่านไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ที่เ
“จริงรึ! นี่คงเป็นลิขิตสวรรค์ ที่ได้ส่งเด็กสาวคนนี้มาเกิดบนแผ่นดินแคว้นฉู่ แม้แต่วิธีแก้ปัญหาเล็ก ๆ แต่กลับช่วยผู้คนได้มากมายนัก ไว้แนะนำให้เจิ้นได้รู้จักนางบ้าง เผื่อจะได้แลกเปลี่ยนความรู้กันสักครั้ง” “เสด็จพ่อทรงพักผ่อนสักนิดเถิด เย็นนี้จะได้ชิมอาหารสูตรของคุณหนูสวี แล้วจะทรงเข้าพระทัยว่าเหตุใด ล
เพราะเดินทางก่อนทำให้ฮ่องเต้ตงเพ่ยจวิน เสด็จมาถึงเมืองหลวงแคว้นฉู่เป็นพระองค์แรก โดยมีรัชทายาทมารอรับเสด็จพระบิดาที่หน้าประตูวังหลวง พร้อมด้วยฮ่องเต้เซียวถิงเฟิง ชินอ๋องและขุนนางอีกหลายคนที่มารอต้อนรับด้วยเช่นกัน “ถวายพระพรเสด็จพ่อพ่ะย่ะค่ะ” “รัชทายาทเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง อยู่ที่นี่มีปัญหาอันใดหรือไ
“จือเค่อเจ้าไปสังหารฮ่องเต้ส่วนข้ากับลี่จ้งจะหาของมีค่า เผื่อฝ่าบาทจะนำมาด้วยระหว่างทางหลบหนี ยังต้องใช้เงินอีกมาก”“อืม ทำเงียบ ๆ เล่าอย่าได้ส่งเสียงดังเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นพวกเราสามคนคงหนีไม่พ้นเข้าใจไหม”“เชื่อมือพวกข้าสองคนเถิดน่างานนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เจ้ารอส่วนแบ่งก็พอแล้วรีบลงมือกันเถิด”จือเค่อ
ส่วนองครักษ์เหยียนกลับคิดถึงเรื่องยาพิษมากกว่า “อย่าว่าแต่เรื่องพลังยุทธ์เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมนึกถึงยาพิษที่ฮองเฮาได้รับแล้วยังขนลุกได้ทุกครั้ง ยาพิษอันใดกันทำให้เจ็บปวดทรมานอยากตายก็ตายไม่ได้ แต่อยู่โดยมีพิษนี้อยู่ในร่างกายต้องทุกข์ทรมานยามตะวับลับขอบฟ้า น่ากลัวมากจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องนี้รัชท
ตลอดระยะเวลาที่ตัวประกันที่เป็นเชื้อพระวงศ์ และต้องพำนักอยู่ที่แคว้นฉู่มาพักใหญ่ แม้จะถูกจำกัดบริเวณที่ไปได้ แต่มิได้ทำให้ทุกคนซึมเซาหรือเคร่งเครียดแต่อย่างใด เพราะกิจการของตระกูลสวีดึงดูดความสนใจของทุกคน ยิ่งร้านน้ำหอมที่ได้เข้าไปเลือกชมด้วยตนเอง จนต้องเสียตำลึงเงินไปพอสมควร จะซื้อขวดเล็ก ๆ ได้อย่า