ตอนที่ 32 แปลกไป#หลายชั่วโมงต่อมา“ไอ้เทน “ เมื่อเสียงทรงอำนาจของผู้เป็นนายดังขึ้น เหล่าบรรดาลูกน้องที่กำลังกินยำมะม่วงเบาบนโต๊ะหินอ่อนหลังบ้าน ต่างลนลานรีบเด้งตัวลุกขึ้นยืนเรียงราย ก้มหน้าทำความเคารพผู้เป็นนายซึ่งบางคนยังคงแอบเคี้ยวของกินที่อยู่ในปาก รสชาติทั้งเปรี้ยว ทั้งเผ็ด แต่ยังพยายามเก็บสีหน้า เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้เป็นนาย“นายมีอะไรหรือเปล่าครับ? “เทนรีบกลืนมะม่วงเปรี้ยวในปาก แล้วกล่าวถามด้วยสีหน้าที่กลัวถูกเจ้านายตำหนิ“กูโทรหามึงแต่มึงเสือกไม่รับ “ฮัททสึกระแทกเสียงแดกดัน ทว่าสายตากลับจดจ้องมองไปยังยำมะม่วงเบาในจานไม่ลดละ รู้สึกเปรี้ยวปากจนต้องกลืนน้ำลายลงท้องอึกใหญ่ อย่างที่ไม่เคยรู้สึกอยากกินของแปลกในจานมาก่อน“ขอโทษครับนาย ผมชาร์ทโทรศัพท์ทิ้งไว้ที่ห้องครับ “เทนที่สังเกตเห็นผู้เป็นนายมองไปยังจานยำมะม่วงบนโต๊ะหินอ่อนอยู่นาน จึงลองเอ่ยปากชวนด้วยน้ำเสียงที่ปลื้มปริ่มกับรสชาติสุด ๆ จนดูโอเว่อร์ “นายกินไหมครับ คุณมีนายำไว้เยอะเลยครับ โคตรเปรี้ยววว แต่ก็โคตรอร่อยครับ”“..” ฮัททสึรอบกลืนน้ำลายลงท้องอีกครั้ง อย่างชั่งใจว่าจะกินดีไหม“อือ…ลองดู เอาขึ้นไปให้กูด้วยแล้วกัน กูมีงานให้มึง
ตอนที่ 33 ท้อง#ช่วงค่ำเมื่อเดินมาถึงหน้าประตู หลังจากอาบน้ำเสร็จ กลับได้ยินเสียงโทรทัศน์ดังเล็ดลอดเข้ามาให้สงสัย ซึ่งเธอก็พอจะเดาได้ว่าใคร“มีอะไรอีกนะ… “ริมฝีปากบางขยับพึมพำ ก่อนตัดสินใจเปิดประตูห้องน้ำออกไป ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับคนตัวสูงบนเตียง ในลักษณะท่อนบนเปลือยเปล่า ท่อนล่างสวมใส่เพียงกางเกงยีนสีดำตัวเดียว หันมองมาที่เธอพอดี“มีอะไรจะสั่งนาหรือเปล่าคะ?”“ไม่มี “ฮัททสึตอบเสียงเรียบ พลางไล่สายตาโลมเลียเรือนร่างอรชรใต้ผ้าเช็ดตัวสีขาว ที่พันถึงรอบอกอย่างกะลิ้มกะเหลี่ย จนมีนารู้ตัว รีบกระชับผ้าขนหนูขาวบางที่คุมไหล่ ปิดมาถึงหน้าอกที่โผล่พ้นผ้าขนหนูผืนใหญ่“จะนอนห้องนาเหรอคะ?”“ไม่ได้?”มีนากัดปากเบา ๆ พลางหลุบตามองต่ำกลอกไปมาอย่างใช้ความคิด ไม่รู้จะตอบยังไง หนำซ้ำสมองยังเต็มไปด้วยคำถาม จนรู้สึกสับสนกับปฏิกิริยาของสามีที่เปลี่ยนไปมากจากแต่ก่อน“ทำไม…ฉันจะเข้ามานอนกับเมียตัวเองไม่ได้เลยว่างั้น?”“..” มีนาช้อนตาขึ้นมองเจ้าของคำถามเงียบ ๆ อีกครั้งด้วยสีหน้าอึ้ง ๆ อย่างแปลกใจ หลังจากได้ยินคำว่าเมียหลุดออกจากปากเขา“ว่ายังไง? จะมองหน้าฉันอีกนาน”“งั้นก็แล้วแต่คุณเถอะค่ะ “มีนาไม่ได้ตอบค
ตอนที่ 34 ตัดสินใจแล้วครืนนน ครืนนนนหย่อนตัวนั่งบนเตียงขนาดคิงไซซ์ไม่ทันไร ทว่าสายเรียกเข้ากลับดังขึ้นมา มือบางเปิดกระเป๋าสะพายข้าง ล้วงหยิบเครื่องสี่เหลี่ยมออกมากดรับสายทันที ที่รายชื่อผู้เป็นแม่ปรากฏบนหน้าจอ“ค่ะแม่ “ กลอกถามปลายสายทันที เมื่อหน้าจอสี่เหลี่ยมแนบใบหู“เป็นยังไงบ้างคะลูก ยังแพ้ท้องหนักอยู่หรือเปล่า? ““ช่วงนี้นากินเยอะเป็นพิเศษเลยค่ะ มีเหม็นนู้นเหม็นนี่บ้าง ส่วนอาเจียนหรือเวียนหัวเริ่มดีขึ้นแล้วค่ะ ““คุณฮัททสึไม่ทำอะไรลูกแล้วใช่ไหมคะ แม่เป็นห่วงลูกนะ ““ไม่เลยค่ะ ช่วงนี้เขาดีกับนามากเลยค่ะ ยิ่งนามีลูกเขายิ่งดูแลเอาใจใส่นา จนกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลยค่ะ ““ดีแล้วค่ะลูก หนูรักคุณฮัททสึแล้วสินะ น้ำเสียงหนูดูสดใสขึ้นเชียวเวลาเอ่ยถึง ““..” คนถูกแซวถึงกับยิ้มแก้มปริ เมื่อความทรงจำดี ๆ ระหว่างเธอกับเขาประดังประเดเข้ามาในสมองให้รู้สึกมีความสุข จนเผลอลืมสิ่งเลวร้ายที่เขาเคยทำไว้ไปในพริบตาเดียว“ไม่ตอบแสดงว่าจริงแล้วล่ะ แม่ดีใจนะคะที่ลูกมีความสุขกับคนที่ตัวเองรัก ““ขอบคุณค่ะแม่ ““ตอนนี้คุณฮัททสึไปทำงานใช่ไหมคะ? ““ใช่ค่ะ พอกลับจากโรงพยาบาลเขาก็มาประชุมที่บริษัท ““จ้ะ ไว้แม
ตอนที่ 35 เป็นห่วง#อีกด้าน“สี่ทุ่มกว่าแล้วนิ ทำไมยังไม่กลับอีกนะ “เดินออกจากห้องน้ำมาหยุดตรงข้างเตียง แหงนคอมองไปยังนาฬิกาแขวนผนัง แล้วพึมพำกับตัวเองอย่างสงสัย เมื่อเขาบอกว่าจะกลับก่อนสี่ทุ่ม แต่ปานนี้ก็ยังไม่กลับพอสายตาเหลือบไปเห็นรูปคู่ของสามีและผู้หญิงอีกคนบนโต๊ะข้างเตียงฝั่งซ้ายที่สามีนอนอยู่ ความรู้สึกหน่วง ๆ ตรงหัวใจก็เกิดขึ้นทันที อย่างเช่นทุกวันที่เธอเผลอมองมันอย่างไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้“นาคงเกิดช้าไป ถึงได้มาทีหลังผู้หญิงคนนั้น “หยาดน้ำตารินไหลออกมาโดยอัตโนมัติ เมื่อสมองฟุ้งซ่าน คิดไปต่าง ๆ นานา อารมณ์ดิ่งจนความเจ็บปวดกัดกินความรู้สึก ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฮอร์โมนที่เปลี่ยนไปของคนกำลังท้อง หรือ เพราะความเป็นจริงก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำลายภวังค์แห่งความเงียบสงัด มีนารีบปาดน้ำตาออกจากพวกแก้มป่อง แล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำตัวให้เป็นปกติ ก่อนเดินไปเปิดประตูแกร๊ก ~“นมอุ่น ๆ ค่ะคุณมีนา “เมื่อผลักประตูออกมาก็เจอกับจิ๋วสาวใช้คนสนิทถือแก้วนมอยู่ในมือ“ขอบคุณค่ะพี่จิ๋ว “มีนาเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงอ่อย ๆ พยายามประคับประคองให้เสียงเป็นปกติ พร้อมกับยื่นมือไปรับแก้วนม
ตอนที่ 36 ธุระด่วน#อีกด้าน“ของที่สั่งได้แล้วครับนาย “เทนเร่งฝีเท้าก้าวเข้ามาในบ้านพร้อมกับเสียง มือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยถุงวัตถุดิบต่าง ๆ ของขนม ที่ผู้เป็นนายสั่งให้ไปซื้อจากซูเปอร์มาร์เก็ตได้ยินดังนั้นฮัททสึที่นั่งอ่านเอกสารอยู่ในห้องนั่งเล่นระหว่างรอ เด้งตัวลุกขึ้นจากโซฟาตัวยาวเดินออกไปทันที“ครบแล้วใช่ไหม? “เจ้าของใบหน้าหล่อเอ่ยถามแววตาตื่นเต้นกว่าปกติ“ครับ ว่าแต่นายจะทำได้จริง ๆ เหรอครับ? “เทนกล่าวถามด้วยท่าทีที่ไม่ไว้วางใจ ในความสามารถของผู้เป็นนาย เขาไม่เคยเห็นผู้เป็นนายจะเข้าครัวทำขนมเลยสักครั้งเดียว แต่พอผู้เป็นนายตวัดสายตาคาดโทษจ้องเขม็งมองมา ทำให้เขาต้องรีบก้มหน้างุดหลบหลีกความผิดของตัวเองทันที“ได้ไม่ได้ยังไงมึงต้องเข้าไปช่วยกูทำ”“ให้แม่บ้านไม่ได้เหรอครับ ผมทำอาหารไม่เป็นเหมือนกัน”“กูเซิร์ฟดูยูปมาหมดแล้ว ก็แค่ทำตามนั้น “ฮัททสึกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ ย้อนไปชั่วโมงก่อนเขาให้สาวใช้นำอาหารขึ้นไปให้ภรรยาสาวแทน เพื่อที่ตนจะได้นั่งหาข้อมูลเกี่ยวกับบัวลอยไข่หวาน ขนมที่เธอโปรดปราน หวังง้องอนให้เธอหายโกรธเขาไม่เคยคิดจะเอาใจเธอมาก่อน ทว่าเวลานี้กลับตาลปัตร เขาเองก็แปลกใจตัวเองเห
ตอนที่ 37 ไม่ทันได้เตรียมใจเวลาต่อมา มีนานั่งถักหมวกไหมพรมเตรียมไว้ให้ลูกน้อยในท้อง ที่กำลังจะลืมตาดูโลกในอีกไม่กี่เดือน ในห้องนั่งเล่นระหว่างรอฮัททสึกลับมา ชะเง้อชะแง้มองออกไปนอกห้องนั่งเล่นอยู่เป็นระยะ จิตใจว้าวุ่นอย่างบอกไม่ถูกริมฝีปากบางฉีกยิ้มกว้างด้วยความโล่งอก เมื่อได้ยินเสียงรถยนต์ขับเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าบ้าน มือบางรีบวางไหมพรมในมือ ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องนั่งเล่นทันทีอย่างไม่รีรอ เพื่อรับสามีอย่างเช่นภรรยาหลาย ๆ บ้านที่ทำกัน หากสามีออกไปทำงานกลับมาเหนื่อย ๆ เผื่อว่าช่วยเหลืออะไรได้บ้าง“คะ… “ทว่าวินาทีเดินพ้นออกมาจากห้องนั่งเล่นกลับต้องหยุดชะงักฝีเท้ากะทันหัน รอยยิ้มบนใบหน้าเรียวสวยหุบลงเป็นเส้นตรง กลืนถ้อยคำห่วงใยมากมายลงท้องไปโดยอัตโนมัติเมื่อสามีที่เธอนั่งรอเกือบครึ่งค่อนวัน เดินเข้าบ้านมาพร้อมกับหญิงสาว ที่เธอเห็นในรูปถ่ายบนโต๊ะข้างเตียงทุกวันเธอจำได้ดี ทำเอาเจ็บหน่วงไปทั่วทั้งหัวใจราวกับโลกทั้งใบหยุดหมุน“น้องมีนาใช่ไหมคะ?”เสียงเอ่ยถามจากหญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยน่ารัก ปลุกให้มีนาตื่นจากภวังค์ เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นอย่างรู้สึกจุกอกแทบปั้นสีหน้าไม่ถูก“…สวัสดีค่ะ “พ
ตอนที่ 38 อึดอัด“เมคิดว่าน้องเขารู้เรื่องแล้วซะอีก “เมจิเดินเข้ามากล่าวว่ามองฮัททสึด้วยแววตาตำหนิ เธอไม่ได้จงใจพูดเพราะคิดร้ายกับมีนาแต่อย่างใด ที่พูดเพียงแค่ตอบให้มีนาคลายความสงสัย“รู้หรือไม่รู้ก็มีค่าเท่ากันเม”“ฮัทคิดดีแล้วใช่ไหมที่จะทำแบบนี้”“..” คำถามของเมจิทำให้ฮัททสึคิดหนัก เขาเองก็ไม่แน่ใจเช่นกัน แต่พอเจอกับเมจิอีกครั้งความรู้สึกเก่า ๆ กลับประดังประเดเข้ามาในหัวให้เขาเสียดายเวลา อยากกลับไปสร้างครอบครัวกับเธออย่างที่เคยตั้งใจเอาไว้ ก่อนที่จะถูกคลุมถุงชน“ผมยังรู้สึกกับเมเหมือนเดิมนะ “หลังจากตัดสินใจได้อีกครั้ง จึงลุกออกจากเก้าอี้เดินเข้ามารวบมือบางของคนรักมากุมไว้หลวม ๆ สร้างความเชื่อมั่นให้กับเธอ“..”#หลายวันต่อมา“ขอบคุณนะแม่หนูที่ซื้อข้าวให้ตา “ชายชราเร่ร่อนกล่าวขอบคุณหญิงสาวที่กำลังจะเป็นแม่คนอย่างซาบซึ้งในความมีน้ำใจ หากไม่ได้เธอยื่นมือเข้ามาช่วย ตนคงหิวจนไส้ขาดเป็นแน่ หลังจากขาดอาหารตกถึงท้องนานถึงสองวันเต็ม เข้าไปขอความเมตตาจากร้านอาหาร เขาก็ผลักไสไล่ส่งไม่ยอมให้กินฟรี“ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณตา นี่ค่ะหนูให้เงินคุณตาเก็บไว้ใช้นะคะ “มีนาหยิบยื่นเงินจำนวนหนึ่งให้กับชายชราด้
ตอนที่ 39 มือไม้อ่อนเวลาต่อมา แกร๊ก ~ บานประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาพร้อมกับร่างสูงของฮัททสึ มีนาช้อนตาขึ้นมองครู่หนึ่งอย่างไม่สนใจอะไร แล้วกลับไปสนใจหนังสือคู่มือแม่ลูกอ่อนในมือต่อ ฮัททสึพ่นลมหายใจออกมาหนัก ๆ ทำใจให้เย็น ก้าวเท้ามาหยุดข้างเตียงฝั่งที่มีนานั่งเหยียดขาอ่านหนังสืออยู่“ตอนกินข้าวลูกดิ้นแรงเลยเหรอ? “ถามเสียงเรียบ ๆ อ่อน ๆ วางฟอร์ม“ถามทำไมคะ? “มีนาย้อนถามโดยไม่แม้จะเงยหน้าขึ้นสบตากับพ่อของลูก ในเมื่อเขาไม่ได้รัก เธอก็ควรตัดใจ….“ถามก็แค่ตอบ! “เจ้าของใบหน้าหล่อขึ้นเสียงเริ่มหงุดหงิดกับท่าทางเฉยชาของคนบนเตียง หงุดหงิดจนอยากเค้นเอาคำตอบจากเธอให้ได้ เมื่อรู้ว่ากำลังใช้อารมณ์กับเธอ จึงพยายามทำใจให้เย็นลง“…” มีนาหลับตาข่มกลั้นอารมณ์พลางระบายลมหายใจออกมาเบา ๆ ด้วยความเบื่อหน่าย แต่ทว่าระหว่างนั้น ฮัททสึกลับกระชากหนังสือออกจากมือบางจนเธอตกใจพรึ่บ !“นี่คุณฮัท!”“อะไร? “คิ้วหนาเลิกขึ้นถามหน้าตายคล้ายกวนประสาทแม่ของลูก“นาอ่านอยู่”“ถามดี ๆ ไม่ตอบเองนิ “ปากว่า ตาดูหนังสือในมือ สองเท้าสาวเดินมาอีกฝั่งเตียงพลางทรุดตัวนั่งบนเตียง แล้วเอ็นกายนอนหนุนตักนุ่ม หันใบหน้าหล่อเข้าหาหน้าท้
#วันต่อมา @ร้านเบเกอรี่“ซื้ออะไรมาเยอะแยะคะ?” กล่าวถามทันทีที่เดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับถาดเค้กมะพร้าวในมือ เจอกับแก๊งเพื่อนของสามีที่กำลังเดินเข้ามาในร้านพอดี ในมือหนาแต่ละคนต่างเต็มไปด้วยถุงกระดาษใส่ของเล่น อีกทั้งลูกชายในอ้อมแขนแกร่งของสามียังถือโมเดลไอรอนแมนตัวใหม่แกะกล่อง“ของเล่นลูกน่ะ ไอ้พวกนี้มันสายเปย์” ฮัททสึตอบพลางยิ้มกริ่มอย่างไม่ได้คิดอะไร ในขณะที่มีนาหม่นคิ้วเข้าหากันเป็นปม ส่งถาดเค้กให้กับพนักงานสาวหน้าเคาน์เตอร์ สาวเท้าเดินมาหยุดตรงหน้าสามีจ้องมองนิ่ง “มีอะไรหรือเปล่า?”“ของเล่นลูกเต็มบ้านแล้วนะคะ จนไม่มีที่จะเก็บแล้ว” กล่าวเสียงเข้มอย่างต้องการตำหนิ“เห็นหลานอยากได้ พวกพี่เลยซื้อให้ครับ น้องมีนาอย่าโกรธพวกพี่เลยนะ ส่วนไอ้ฮัทโกรธมันเลยเต็มที่” เคนกล่าวขึ้นด้วยรอยยิ้มแหย ๆ อย่างเอาตัวรอด แล้วโยนขี้ให้กับพ่อของลูก“เฮ้ย! พูออย่างนี้ได้ไงวะไอ้เคน จะยุให้เมียกูโกรธกูอีกทำไมวะ ไอ้เพื่อนชั่ว ยิ่งง้อยากอยู่ แถมยังขี้บ่นอีก บ่นจนกูหูชา แม่ง!” ฮัททสึหันขวับแหวใส่เพื่อนรักอย่างใจไม่ดี ก่อนหลุดปากพูดความคิดที่อยู่ในหัวออกมาอย่างลืมตัว พอรู้ตัวอีกทีถึงกับหน้าถอดสี ส่วนเคนได้แต
ตอนที่ 49 เป็นผัวที่ดี“ปะลูกเข้าห้องกับมี้” หยัดกายลุกขึ้นเมื่อasลูกชายวิ่งเตาะแตะเข้ามาหาหลังจากถูกลงโทษให้นั่งนิ่ง ๆ อยู่กับผู้เป็นพ่อในห้องรับแขก“ปะป๊า”“ปะป๊าเขายังถูกทำโทษอยู่นะครับ”“ป๊างอน ” เด็กชายกล่าวบอกความต้องการด้วยน้ำเสียงออดอ้อนพลางเอียงศีรษะทุยเล็กซบท่อนขาผู้เป็นแม่“แต่…”“มี้~” แหงนคอมองผู้เป็นแม่ตาแป๋วขอความเห็นใจ ทำเอามีนาถึงกับหนักใจแต่ก็ยอมตกลงตามความต้องการของลูกชาย ทำให้ทั้งพ่อทั้งลูกต่างดีใจกันยกใหญ่#เวลาต่อมา“ลูกหลับแล้วก็ออกไปนอนข้างนอก” เมื่อลูกชายหลับสนิทจึงลุกขึ้นนั่งเอ่ยกับคนตัวสูงที่นอนอยู่อีกฝั่งข้างของลูกชาย“พี่ง่วงจังครับ” แสร้งหลับตาแล้วทำเสียงงัวเงีย“อย่ามาเจ้าเล่ห์นะ ออกไป!”“อย่าเสียงดังสิเมียจ๋า เดี๋ยวลูกตื่นเอานะ”“ไม่ได้เป็นอะไรกันไม่ต้องเรียกแบบนั้น” แหวใส่คนเจ้าเล่ห์เสียงเบาหวิวอย่างเริ่มหงุดหงิด ทั้งที่ความเป็นจริงเธอกำลังหวั่นไหวให้เขา ทว่าคนเจ้าเล่ห์กลับเงียบทำหูทวนลมแล้วข่มตานอนต่อ “บอกให้ออกไปนอนข้างนอกไง” ไม่ยอมแพ้ก้าวลงจากเตียงดึงแขนแกร่งให้ลุกขึ้นพรึ่บ!“อ๊ะ!” เพียงคนบนเตียงออกแรงกระตุกท่อนแขนเล็กเบา ๆ ร่างบางก็เสียหลักล้มทับค
ตอนที่ 48 บทลงโทษ“วันนี้คุณมีนาดูอารมณ์ไม่ดีเลยนะคะ” เจนกล่าวแสดงความคิดเห็นกับฮัททสึที่เพิ่งเดินเข้ามาพร้อมกับลูกชาย หลังจากมีนาเดินเข้ามาก่อนด้วยสีหน้าที่หงุดหงิด“คงงอนผมน่ะครับ”“สู้ ๆ นะคะ คุณฮัททสึ ง้ออีกนิดเดียวคุณมีนาต้องยอมใจอ่อน แน่ ๆ ค่ะ น้ำหยดลงหินทุกวัน หินมันยังกร่อน ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลกค่ะ”“ขอบคุณครับ” เริ่มมีแรงฮึดสู้อีกครั้ง เขาจะไม่ยอมแพ้“ให้พี่ช่วยไหม?” ฮัททสึเดินจากหน้าร้านเข้ามากล่าวอาสา เมื่อเห็นว่ามีนากำลังทำบัญชีอยู่หน้าตาเคร่งเครียด โดยที่ลูกชายตัวน้อยนั่งดูการ์ตูนอยู่บนโซฟา“ไม่ต้อง ไปช่วยพี่เจนหน้าร้านเถอะ” ตอบเสียงห้วน ๆ โดยไม่ละสายตาไปจากบัญชีตรงหน้าที่เธอไม่ถนัดเอาเสียเลย แต่ก่อนเป็นหน้าที่ของมาเรีย แต่เพราะแม่ป่วยเธอจึงลาออกกลับไปดูแลแม่ที่บ้าน“คนไม่มีแล้ว มาเดี๋ยวพี่ทำให้เอง พี่ถนัด”“ไม่เข้าใจหรือวะ…ว้าย!” ไม่ทันได้กล่าวจบเพราะความรำคาญ ทว่าต้องหวีดเสียงแทนด้วยความตกใจ เมื่อก้นลอยขึ้นจากเก้าอี้เข้าสู่อ้อมแขนแกร่งในท่าเจ้าสาวเสียก่อน เธอจึงรีบตวัดรัดลำคอแกร่งกร้านไว้โดยอัตโนมัติเพราะกลัวตก ทำให้ใบหน้าทั้งสองใกล้กันเพียงคืบนิ้วเท่านั้น“ปล่อยเดี๋ยว
มีนาจูงมือลูกชายเข้ามาในร้านด้วยสีหน้าแปลกใจ เมื่อทุกโต๊ะในร้านถูกจัดเป็นระเบียบเรียบร้อย รวมถึงขนมหวานต่าง ๆ ที่เธอทำเตรียมเอาไว้ในตู้เย็นหลังร้านถูกนำมาจัดเข้าตู้โชว์พร้อมเปิดรับลูกค้าทั้งที่พนักงานเหลือเพียงคนเดียวคงจัดการทุกอย่างไม่ทัน เพราะมาเรียลาป่วยได้ห้าวันแล้ว เธอจึงต้องรีบพาลูกชายมาที่ร้านเร็วกว่าเดิม เพื่อช่วยพนักงานเตรียมเปิดร้าน แต่ผิดคาด ห้าวันมานี้เธอแทบไม่ได้ช่วยอะไรเลย มาถึงก็รอขายและทำขนมหวานบางอย่างที่หมด“สวัสดีค่ะคุณมีนา”“สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เตรียมร้านเสร็จเร็วมาก ๆ เลยนะคะพี่เจน คงเหนื่อยแย่เลยค่ะ”“ไม่เหนื่อยเลยค่ะคุณมีนา ดีที่มี…” รีบหยุดพูดแทบไม่ทัน เมื่อกำลังจะเผยความลับบางอย่างออกมา“มีอะไรคะ?”“เอ่อ...” ตอบอย่างอึก ๆ อัก ๆ ท่าทางมีพิรุธ “มะ...มีแฟนพี่มาช่วยค่ะ เลยเสร็จเร็วกว่าปกติ”“อ๋อ ๆ ค่ะ นาฝากขอบคุณแฟนพี่เจนด้วยนะคะ เย็นนี้นาฝากขนมไปให้แฟนพี่เจนด้วยนะคะถือว่าเป็นการตอบแทน”“ค่ะ”มีนาส่งยิ้มให้พนักงานสาวอย่างใจดีถึงแม้จะยังเคลือบแคลงสงสัย แต่เธอก็เลือกที่จะไม่เซ้าซี้เอาความ จูงมือลูกชายเดินเข้าไปหลังร้าน เจนยกมือทาบอกพลางถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกทันทีที่
@อเมริกา“แอะ~" ฮาชิยิ้มร่าจนตาหยีเป็นรูปสระอิด้วยความคิดถึงปู่และย่าที่นาน ๆ ทีมาเยี่ยมหน ความตาตี่และเค้าโครงหน้าคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อผู้ให้กำเนิดตอนเยาว์วัยไม่มีผิดเพี้ยน“อย่าวิ่งครับลูก” มีนาปรามลูกชายด้วยความเป็นห่วงกลัวว่าจะล้มหน้าคะมำเอาได้ แต่มีหรือเด็กชายแสนแสบจะฟัง เร่งฝีเท้าอันเล็กตรงมาหาผู้เป็นปู่ ก่อนปีนป่ายขึ้นนั่งบนตักแกร่งอย่างซุกซน ทำเอามีนาถึงกับส่ายหน้าเอือมระอา“ไปไหนมาครับหลานปู่”“ปู" ริมฝีปากน้อย ๆ พยายามเปล่งเสียงเรียกผู้เป็นปู่อย่างรู้ความ พลางแก้มป่องซบบนแผงอกแกร่งอย่างออดอ้อน ท่ามกลางสายตาเอ็นดูของผู้เป็นแม่และผู้เป็นย่า“คิดถึงแค่ปู่เหรอครับหลานย่า” จีน่าแสร้งปั้นสีหน้าน้อยใจ ทำให้เด็กชายวัยหนึ่งขวบรีบผละใบหน้าจิ้มลิ้มออกจากแผงอกของผู้เป็นปู่ แล้วปีนลงจากตักแกร่งด้วยตัวเอง เดินเตาะแตะเข้าไปสวมกอดผู้เป็นย่าราวกับเป็นการปลอบใจ“ตึ๋ง~ ” “ไหนย่าขอหอมหน่อยสิ” จีน่าอุ้มหลานชายขึ้นมานั่งบนตัก แล้วโน้มใบหน้าฟัดแก้มป่องของหลานชายทันทีอย่างมันเขี้ยว เมื่อหลานชายขี้อ้อนทำแก้มป่องอนุญาตยอมให้ผู้เป็นย่าหอมอย่างน่ารักน่าเอ็นดู ทำให้คนเป็นแม่ที่มองอยู่ถึงกับยิ้มแก้มปริ
ตอนที่ 45 หนีมาไกล / ยังไร้ร่องรอยหนึ่งปีต่อมา@อเมริกาออด ออด ออด เสียงออดประตูหน้าบ้านดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังพับเสื้อผ้าใส่ตะกร้าอยู่ตรงโซฟาในห้องนั่งเล่น ละความสนใจออกจากสิ่งที่ทำ หยัดกายลุกขึ้นเดินไปเปิดประตูให้กับแขกที่มาเยือน“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ “สองมือยกขึ้นไหวพ่อและแม่ของสามี ที่เธอต้องการหย่าขาดอย่างสุภาพ แล้วเชิญเข้าไปนั่งในบ้านหลังจากที่ท่านทั้งสองพยักหน้ารับ“เป็นยังไงบ้างหนูมีนา ไม่ลำบากอะไรนะ “จีน่าเอ่ยถามลูกสะใภ้อย่างเป็นห่วง เมื่อต้องใช้ชีวิตอยู่กับหลานชายเพียงสองคนในต่างถิ่นต่างแดนหากย้อนไปปีก่อน หลังรู้เรื่องราวจากลูกชายตัวดี สามีของเธอจึงให้คนตามสืบเบาะแสเพิ่มเติมของลูกสะใภ้ระหว่างอยู่ที่ไร่ส้มในจังหวัดเชียงใหม่ ซึ่งทราบข่าวว่าลูกสะใภ้กำลังจะหนีลูกชายไปไกลถึงสหรัฐอเมริกาอีกครั้งเธอและสามีจึงตัดสินใจอาสาพาลูกสะใภ้หนี โดยการติดต่อผ่านบิดามารดาของลูกสะใภ้ให้ช่วยเหลืออีกแรง ด้วยความเป็นห่วงหลานชายที่กำลังจะลืมตาดูโลก ไม่อยากให้ไปใช้ชีวิตลำบากกันตามประสากันสองคนแม่ลูก บวกกับความรู้สึกผิดที่เลือกตัดอนาคตเด็กสาวคนหนึ่ง ซึ่งอาจจะได้ศึกษาต่อจนจบ มีหน้าที่การงานก
ตอนที่ 44 ขอโอกาสแก้ตัว“เมื่อกี้เธอจะล้มน่ะครับผมเลยเข้าไปช่วยได้ทัน “เลือกที่จะไม่แสดงสถานะ จนกว่าเขาจะทำให้แม่ของลูกยอมใจอ่อนกลับไปกับเขา หากลั่นวาจาอะไรออกไปคงยากที่จะเข้าถึงตัวแม่ของลูก ดูท่าแล้วไอ้หน้าจืดนี่ก็คงชอบเมียเขาอยู่มากทีเดียว“อ๋อครับ น้องเขาน่าสงสารมากเลยนะครับ ครอบครัวเธอเป็นหนี้จนเธอต้องเสียสละตัวเองไปแต่งงานกับลูกชายเจ้าหนี้เพื่อเป็นการทดแทน โคตรจะไม่แฟร์กับเธอเลยครับ แต่ผมก็เข้าใจนะถ้าเป็นผม ผมก็คงไม่มีทางเลือกเช่นกัน หนำซ้ำไอ้ผู้ชายคนนั้นยังทำร้ายจิตใจเธอสารพัด ขนาดท้องยังจะพรากลูกไปจากเธออีก ทำให้ท้องเพราะผลประโยชน์ของตัวเองล้วน ๆ ไม่แมนเอาซะเลย”ฮัททสึแทบอยากจะพุ่งเข้าไปตะบันหน้าเจ้าของไร่ส้มให้หายแค้น เมื่อเจ้าของไร่ส้มสาธยายยาวเหยียดในความเลวชามของเขา ราวกับถูกตบหน้าย้ำ ๆ แต่ก็ได้กัดฟันแน่นข่มกลั้นอารมณ์เดือดดาลเอาไว้ในใจ ไม่ให้ปะทุออกมาทำลายความตั้งใจ“แล้วคุณแทนเคยเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นหรือเปล่าครับ? “กล่าวถามเสียงเรียบแข็งลองเชิง จ้องมองเจ้าของไร่ส้มนิ่ง“ไม่เลยครับ น้องชายแค่เล่าให้ฟังครับ แต่ไม่ได้เอารูปไอ้สารเลวคนนั้นให้ดู”ไอ้สารเลวเหรอวะ !ทำได้เพียงทวนค
ตอนที่ 43 ตามอยู่ห่าง ๆ สามวันต่อมา@เชียงใหม่“ไอ้หน้าจืดนั่นกล้าดียังไงมาแตะต้องเมียกูวะ! “กำหมัดแน่นด้วยความหึงหวง อยากจะเข้าไปตะบันหน้าให้หายหงุดหงิดก็ทำไม่ได้ ทำได้แต่ตามดูอยู่ห่าง ๆ จากไร่ส้มจนถึงตลาดสด “ผมว่านายเข้าไปแสดงตัวเลยดีกว่าครับ เอาแต่ตามเฝ้าดูแล้วหงุดหงิดอยู่คนเดียวอย่างนี้ ก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นหรอกครับ “เทนกล่าวไปตามความจริง เกือบสองวันเต็มที่ผู้เป็นนายเอาแต่ติดตามอยู่ห่าง ๆ“เข้าไปให้โดนด่าดิไอ้สัส! ไหนจะไอ้หน้าจืดนั่นอีก”“นายพูดเหมือนกลัวคุณมีนาเลยนะครับ ทั้งที่เมื่อก่อน….”“มึงหยุดพูดไอ้เทน! กูไม่ได้กลัวอะไรทั้งนั้น กูแค่รอจังหวะให้เด็กนั่นอยู่คนเดียวซะก่อน ทางจะได้สะดวก “แหวใส่แล้วแก้ต่างให้กับตัวเอง นัยน์ตาเลิ่กลั่กอย่างเสียอาการ“ครับ “เทนตอบรับไปอย่างส่ง ๆ ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม โดยไม่เชื่อคำพูดของผู้เป็นนาย“หายไปไหนแล้ววะ! “ครั้นเงยหน้าขึ้นมอง แม่ของลูกกลับหายไป ทั้งที่เมื่อครู่ยังยืนเลือกซื้อปลาอยู่กับไอ้หน้าจืด “โถ่เว้ย! เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้เทนชวนกูคุย คาดสายตาจนได้ “โยนความผิดให้ลูกน้องสนิทอย่างหัวเสีย แล้วเร่งฝีเท้าเดินตามหาคนตัวเล็ก“กูผิดอีกแล้วสิ
ตอนที่ 42 สภาพ“หึ “ไทหัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างนึกขำกับอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ของคนที่กำลังจะเป็นแม่คน “เฉไฉเก่งนะมึง”มีนามุ่ยหน้าจิ๊ปากใส่คนรู้ทันอย่างหมั่นไส้“กูไม่หิวหรอก ว่าแต่ไอ้พี่แทนอยู่ไหน?”“พี่แทนออกไปซื้อปุ๋ยกับคนงานน่ะ เดี๋ยวอีกสักพักก็คงมา”“อือ”“แล้ววันนี้แกจะค้างที่นี่ไหม?”“ตอนเย็นก็กลับแล้ว”“อันตรายนะขับรถตอนกลางคืนอ่ะ”“กูเป็นผู้ชายมึงไม่ต้องเป็นห่วงกูหรอกน้า หลานกูดิ้นบ้างหรือเปล่าวะ? “ไทเลื่อนสายตามองไปที่ท้องนูนของมีนา“ดิ้นทุกวันเลยล่ะ โดยเฉพาะเวลาที่ฉันพูดด้วยจะดิ้นแรงเป็นพิเศษ เหมือนหนูน้อยในท้องกำลังตอบโต้ให้ฉันรู้ว่าแกได้ยินที่ฉันพูด “มือบางลูบท้องนูนเบา ๆ ขึ้นลงแววตาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน เมื่อเอ่ยถึงลูกน้อยในท้อง เพราะลูกเธอถึงมีแรงยึดสู้ต่อไป และ เพิ่มพลังให้เธอเข้มแข็งยืนหยัดด้วยตัวเอง“กูขอจับดูได้ไหม?”“อือ เอาสิ”ไทยิ้มบาง ๆ หลังจากได้รับอนุญาต จากนั้นจึงย้ายที่ไปนั่งข้าง ๆ มีนา ฝ่ามือใหญ่วางทาบหน้าท้องนูนอย่างเบามือด้วยความตื่นเต้น“ขยับหน่อยสิครับหลาน”“พูดจาอ่อนโยนก็เป็นนิไท “มีนาอดที่จะแซวไม่ได้ แทบไม่เคยได้ยินไทใช้โทนเสียงนุ่มนวลเลยด้วยซ้ำ“กูพูดออกจ