ตอนที่ 7 ย้อนอดีตเรื่องความรัก 1

ขังรักเมียลับ

ตอนที่ 7 ย้อนอดีตเรื่องความรัก 1

ระหว่างทางที่จะไปส่งพาฝันไปทำงานนั้นสองหนุ่มสาวแวะกินกาแฟเพื่อคลายความง่วง

“กาแฟร้านนี้อร่อยนะคะพี่นักรบฝันชอบร้านนี้ที่สุดเลยค่ะ” พาฝันบอกกับชายหนุ่มพร้อมกับยกกาแฟร้อนขึ้นมาดื่ม นักรบมองหญิงสาวแล้วยิ้มออกมา

“พี่ก็ชอบที่สุด แต่ไม่ใช่กาแฟนะแต่เป็นฝันต่างหาก แล้วนี่อะไรกินเลอะเหมือนกับเด็กๆ”

นักรบพูดพร้อมกับชี้ไปที่ใบหน้าของหญิงสาว พาฝันดึงผ้าเช็ดหน้ามาเช็ด

“ออกหรือยังคะพี่นักรบ” พาฝันถามแต่นักรบส่ายหน้าและชี้ไปที่ใบหน้าแต่ว่าพาฝันเช็ดยังไงก็เช็ดไม่ถูกตำแหน่งสักที

“ส่งผ้าเช็ดหน้ามาให้พี่มา เดี๋ยวพี่เช็ดให้”

นักรบพูดพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งข้างๆ พาฝันก่อนที่ชายหนุ่มจะสะบัดผ้าให้กระจายออกแต่ว่าเขาไม่ได้เช็ดให้กับพาฝันเขาแค่กางผ้าออกและสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายหนุ่มยื่นใบหน้าเข้าไปประกบริมฝีปากของพาฝันอย่างแผ่วเบา แล้วค่อยๆ เลื่อนใบหน้าออก

“พี่นักรบ !”

พาฝันทีไปที่แขนชายหนุ่มเบาๆ ด้วยความเขินอาย

“ทำไมทำอะไรแบบนี้คะ ฝันให้เช็ดหน้าให้นะคะไม่ได้ให้พี่มาฉวยโอกาสแบบนี้” พาฝันยังคงตำหนิชายหนุ่ม นักรบยื่นหน้าเข้าไปกระซิบหญิงสาว

“ก็ฟองนมมันติดที่มุมปากหากใช้ผ้าเช็ดพี่ก็เสียดายและพี่ก็อยากลองชิมฟองนมด้วย และแน่นอนว่ามันหวานมากด้วย” นักรบพูดออกมาแล้วเลียริมฝีปากตัวเองและส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้กับพาฝัน

“พี่นี่มันเจ้าเล่ห์แพรวพราวที่สุด อย่าให้ฝันรู้นะว่าไปทำตัวเจ้าชู้กับผู้หญิงที่ไหนไม่อย่างนั้นได้เห็นดีกันแน่ค่ะ”

“ไม่กล้าหรอกจ้า พี่ไม่กล้านอกใจคนรักของพี่แน่นอนพี่จะรักฝันจนกว่าฝันจะหมดรักพี่”

ในขณะที่ทั้งสองคนกำลังนั่งคุยกันด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความสุขนั้นก็หารู้ไม่ว่าที่ทำงานในตอนนี้นั้นกำลังมีปัญหาเรื่องงานเป็นอย่างมาก

“ปิติภัทรนายใจเย็นๆ ก่อนนะเพื่อนเรื่องนี้ต้องมีทางแก้ไขได้อย่างแน่นอน อย่าเพิ่งใจร้อนอย่าเพิ่งวู่วามมันต้องมีทางออกเชื่อกันบ้างสิเพื่อน”

ปิยะพ่อของพาฝันบอกกับพ่อของนักรบที่ทั้งสองครอบครัวเป็นเพื่อนสนิทกันเป็นอย่างมาก ถึงขนาดหมั้นหมายลูกไว้ด้วยกันเพราะต่างก็คิดว่าเรือล่มในหนองทองจะไปไหน

ทั้งที่รุ่นพ่อทำธุรกิจร่วมกันแล้วรุ่นลูกก็เหมาะที่จะสร้างอนาคตด้วยกันอีกอย่างเด็กสองคนก็รักใคร่กันดีอยู่แล้วเลยไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเลยตกลงให้สองคนระหว่างนักรบและพาฝันหมั้นหมาย และแต่งงานกันได้ตามที่ใจหนุ่มสาวต้องการ

เมื่อมาถึงบริษัททั้งสองตรงมาที่ลิฟต์ “รอด้วยค่ะ รอด้วย” เสียงหวานๆ ของออยดังมาแต่ไกลพร้อมกับพี่ชายของเธอนั่นก็คือ ชวกร หุ้นส่วนเล็กๆ ของบริษัทที่พ่อของพวกเขาลงทุนไว้เช่นกัน

“พี่สองคนไปไหนกันมาเหรอคะ” ออยเอ่ยถามพร้อมกับส่งยิ้มให้กับนักรบ แต่สายตามองข้ามพาฝันไป

“ไปลองชุดแต่งงานมาค่ะ” พาฝันตอบแทนแฟนหนุ่มของเธอพร้อมกับควงแขนของนักรบเอาไว้

“ดีใจด้วยนะไอ้นักรบจะได้เป็นฝั่งเป็นฝาสักทีนะมึง” ชวกรพูดพร้อมกับตบไหล่นักรบเบาๆ

“ขอบใจมากเพื่อนว่าแต่รู้หรือยังว่าจะนายจะต้องไปดูงานที่ ต่างประเทศสัก3-4วัน หรืออาจจะอาทิตย์หนึ่งมั้งเห็นคุณลุงปิยะแจ้งในที่ประชุมเมื่อช้านะ”

“หนึ่งอาทิตย์เลยเหรอคะ ทำไมไวจังว่าแต่พี่กรพอรู้ไหมคะว่าเดินทางเมื่อไหร่”

“พี่ไม่แน่ใจเหมือนกันต้องถามคุณลุงดูอีกที”

ทั้งสี่คนสนทนากันอยู่ภายในลิฟต์ กระทั่งขึ้นไปยังห้องทำงานสูงสุดทุกคนต่างก็แยกย้ายกันออกไปในทันที นักรบรีบจูงพาฝันเข้ามาในห้องทำงานของตนเองแล้วรีบปิดประตูและล็อคเอาไว้ในทันที

“ล็อคทำไมคะเดี๋ยวพี่อุเทนก็เข้ามาไม่ได้หรอก ฝันไปเปิดให้นะคะ” พาฝันพูดจบก็หมุนตัวเพื่อที่จะไปเปิดประตูให้แต่ช้ากว่านักรบที่ช้อนร่างหญิงสาวขึ้นมาในท่าเจ้าสาวแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา “พี่นักรบจะทำอะไรคะ?”

พาฝันถึงกับเสียงสั่นทั้งที่นั่งอยู่บนตักแกร่งของชายหนุ่ม เธอรู้สึกได้ว่ามันมีอะไรตึงๆ ที่ใต้สะโพกของเธอ

“พี่แค่อยากตักตวงความสุขจากฝันให้มากที่สุดแค่เมืองไทยพี่ก็คลั่งจะแย่อยู่แล้ว นี่ไปต่างประเทศพี่จะบ้าตาย”

“ไม่ตายหรอกค่ะ แล้วอะไรคะที่พี่บอกว่าอยากตักตวง”

“พี่อยากจะกลืนกินฝันอยากให้เราสองคนหลอมรวมร่างเป็นคนๆ เดียวกันพี่ไม่อยากไป อยากกลืนกินฝันแต่พี่จะอดใจไว้รอจนกว่าจะถึงวันที่เราเข้าหอถึงเวลานั้นพี่คงห้ามใจตัวเองไม่ได้เป็นแน่”

................................

พ่อคนคลั่งรัก อย่าลืมกดติดตามนักเขียนนะคะ กดใจ เก็บเข้าชั้นจะได้ไม่พลาดทุกการอัพเดทค่ะ