ตอนที่ 15 คนเคยมีประวัติ

แคทรียาจ้องมองรองเท้าคู่ใหม่ตาลอย แบบก็ไม่โดนใจ สีก็ไม่ชอบ แถมยี่ห้อก็ไม่ใช่แบรนด์ที่เธอชอบใช้เป็นประจำอีก รสนิยมไม่ผ่านอย่างแรง แต่ทว่ามันกลับนุ่มสวมสบายเท้ากว่าคู่ที่เธอเพิ่งถอดโยนทิ้งถังขยะไปอย่างไม่น่าเชื่อ

ยิ่งคิดถึงตอนที่เธอโดนอุ้มเข้ามาในร้านนี้ด้วยแล้วก็ยิ่งรู้สึกคันคะเยอในหัวใจพิกล ไหนจะสายตาของพนักงานในร้านที่คอยแอบชำเลืองแลมาที่เธอและดิฐกรอย่างอิจฉาในความสวีตหวาน ยิ่งตอนเลือกรองเท้าให้ สาวๆ ในร้านก็ยิ่งตาร้อนผ่าวๆ

‘เอาคู่ไหนดี’

แคทรียาเหลือบมองไปทั่วทั้งร้านที่ไม่มีรองเท้าคู่ใดเลยที่เข้าตากรรมการ มีแต่แบบเชยๆ ไม่ก็รองเท้าผ้าใบ จะให้เธอใส่ไปวิ่งมาราธอนอีกหรือไง

‘คู่นั้นดีไหม’ หญิงสาวรีบส่ายหน้าเมื่อเห็นอีกฝ่ายชี้ไปที่รองเท้าเปิดส้นคู่หนึ่งที่หน้าตาเชยบรรลัย

‘งั้นก็คู่โน้น ท่าทางจะนุ่มดีนะ’

แคทรียารีบส่ายหน้าหวืออีกรอบ จะกี่คู่ก็ไม่โดนใจสักคู่ จนสุดท้ายคนช่วยเลือกก็ชักจะเหลืออด จึงหลับหูหลับตาเดินไปหยิบรองเท้าแตะจากชั้นวางมาคู่หนึ่ง แล้ววางลงตรงหน้าให้อย่างเสียไม่ได้ แต่เธอก็ยังคงนิ่ง ตามองรองเท้าหน้าตาแสนธรรมดาค่อนไปทางเช้ยเชยอย่างปลงๆ

บางทีรสนิยมก็ไม่ใช่เรื่องที่จะสอนกันได้