และปีนี้คนที่จะได้รับเลือกขึ้นไปเป็นพิธีกรก็คือมีนา ดาวดวงใหม่ของวิทยาลัยเธอได้ถูกเสนอชื่อจากอาจารย์และเพื่อนๆรุ่นเดียวกับเธอ เพราะเธอเป็นคนที่สวยอ่อนหวานเธอจึงเป็นที่รักและที่เอ็นดูของอาจารย์และเพื่อนๆรุ่นพี่ไปด้วย “ชุดนี้แหละเหมาะแล้ว…”“แต่ฉันไม่มีเงิน!”มีนากระซิบข้างหูน้ำฝน น้ำฝนก็แสยะยิ้ม“แกก็ให้แฟนแกซื้อให้สิ…”“อ้อ…ฉันก็ลืมไปว่าแค่ค่าถุงยางอนามัยพี่เขายังไม่มีปัญญาซื้อเลย…”น้ำฝนพูดออกมาด้วยนำ้เสียงกระแหนะกระแหนดูถูกเคนโซ แฟนของเพื่อนเธอที่เธอรู้สึกไม่ชอบใจที่เขาจนและเอาเปรียบเพื่อนเธอมากไป“ฝน!”มีนาเรียกเพื่อนเธอเสียงเข้มที่เพื่อนเธอว่าแฟนของเธอด้วยถ้อยคำรุนแรงแบบนี้“ฉันพูดความจริง..”น้ำฝนพูดเสร็จเธอก็ลอยหน้าลอยตาทำไม่รู้ไม่ชี้ ทำให้มีนาได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยใจก่อนจะหันไปมองชุดนั้นอย่างเสียดาย“หึ…มึงอยากกวนส้นตีนกูดีนัก…คราวนี้แหละ…กูจะเอาคืนมึงให้สาสมเลย..ไอ้เคนโซ!!”ครามหนุ่มนักเรียนช่างที่ยืนแอบมองสองสาวแฟนของคู่อริอยู่ในมุมอับของร้านเอ่ยออกมาด้วยความคับแค้นใจดวงตาของเขาสั่นไหวเต็มไปด้วยไฟในตาอย่างคนโกรธจัดและคนที่มีความแค้นสะสมมานานเขาแสยะยิ้มที่เห็นว่าสองสา
เย็นวันเดียวกัน17:00น.เคนโซ คิณภพ….ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาปื้นนนนนนนนนนนน“ฝนตก!”ผมพึมพำออกมาอย่างหัวเสีย ที่ฝนก็มาตกตอนที่ผมกำลังจะขี่รถกลับบ้าน รอให้ผมถึงบ้านก่อน...ก็ไม่ได้ค่อยตกเห้อ!ปื้นนนนนนนนนเอี๊ยด!ผมกำเบรกรถพร้อมกดไฟเลี้ยวเพื่อจะเลี้ยวรถลงจอดศาลาข้างทางเพื่อจะพามีนาหลบฝน ถ้าผมมาคนเดียว ผมคงจะขี่รถฝ่าสายฝนกลับบ้านไปเลย แต่นี่ผมพามีนามาด้วยและเธอก็ไม่ได้ใส่เสื้อกันฝนป่านนี้เธอคงจะเปียกหมดแล้วพรึบ“แวะหลบฝนก่อนนะ…มีนา…”ผมเอ่ยบอกมีนาไปในขณะที่ผมถอดหมวกกันน็อคออกมาจากศีรษะอย่างลวกๆแล้วมีนาเองก็ลงจากรถผม เมื่อมีนาลงจากรถผมไปแล้วผมก็ลงจากรถและจูงรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของผมเข้ามาหลบฝนในศาลาข้างทางด้วย โชคดีที่ตรงนี้มีไฟเลยพอให้แสงสว่างกับเราได้บ้าง“เปียกหรือเปล่าคะ?”ผมเอ่ยถามมีนาไปพลางมองไปที่ชุดยูนิฟอร์มของเธอ ที่ตอนนี้เธอกำลังใช้กระดาษทิชชูเช็ดเสื้อช็อปของเธออยู่ ซึ่งมันก็เปียกนะ แต่เปียกน้อยกว่าของผมน่ะ“นิดหน่อยค่ะ…”“ครับ..”ผมพยักหน้าให้มีนาพร้อมกับยิ้มบางๆให้เธอและเดินลงมานั่งลงที่นั่งในศาลาเพื่อรอฝนให้หยุดตก เม็ดฝนเม็ดใหญ่ต่างพากันลงมากระแทกกับสังกะสีของศาลาทำให้เกิดเส
“คะครับ…”เสียงเรียกของมีนาทำให้ผมสะดุ้งหลุดออกจากภวังค์“ฝนหยุดตกแล้วค่ะ”มีนาว่าผมก็มองไปรอบๆจริงด้วย ฝนหยุดตกแล้ว นี่ผมเหม่อมัวแต่คิดถึงแต่พี่เอยไปนานเท่าไหร่กันนะ ถึงไม่รู้เลยว่าฝนมันหยุดตกไปตั้งแต่ตอนไหน“น้องมีนาคะ…”ผมเอ่ยเรียกมีนาในขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้นยืน เธอหยุดการกระทำและหันมามองหน้าผม“คะ?”มีนามองหน้าผมพลางขมวดคิ้วอย่างสงสัย ผมก็มองหน้าเธอด้วยสีหน้าจริงจัง ผมยื่นมือไปจับมือเธอมากุมไว้“เป็นแฟนพี่…มันลำบาก…”“ใช่ไหมคะ?”“พี่ไม่มีรถยนต์ให้น้องมีนานั่งตากแอร์…มีแต่พาน้องมีนาตากฝนตากลม…”“พี่ไม่มีเงินพาน้องมีนาไปช้อปปิ้งซื้อของแพงๆ”“เป็นแฟนพี่มันลำบาก…มากนะคะ..”ผมบอกเธอไปยาวเหยียดมีนาก็มองหน้าผมนิ่ง อย่างสงสัยผมว่าผมอยากจะพูดอะไรกับเธอกันแน่“พี่เคนมีอะไรก็บอกกับมีนาตรงๆได้ค่ะ..”“พี่ไม่ใช่ผู้ชายที่ดีพอ…พี่ไม่รวย…พี่มันจน..”“พี่ไม่มีอะไรเหมาะสมกับผู้หญิงที่แสนดีแบบมีนาเลย..”“ถ้าเกิดวันหนึ่ง…น้องมีนาเจอคนที่ดีกว่าพี่…”“มีนาไปได้เลยนะคะ…ไม่ต้องสนใจพี่….”“พี่เคนโซพูดแบบนี้…?”“หมายความว่าพี่เคนโซอยากเลิกกับมีนาเหรอคะ?”มีนามองหน้าผมดวงตาสั่นไหวน้ำเสียงของเธอแข็งกร้าว “เปล่าค่
ผมจะบอกเธอได้ไงล่ะ ว่าผมน่ะใช้ถุงยางหมดแพ็คภายในอาทิตย์เดียว แถมในแพ็คมีหนึ่งโหลนะครับผมจะบอกให้ ผมใช้กับเธอไปแค่สองกล่องนอกนั้นกับคนอื่นทั้งหมด พรึบ “มีไหมครับ?”ผมนี่ถามมีนาทันทีที่เธอเดินออกมาจากร้านขายยาหลังจากที่เธอเข้าไปเกือบราวๆห้านาทีด้วยสีหน้าลุ้นๆกับคำตอบเขาเธอ เพราะขนาดถุงยางของผมที่ใช้เป็นขนาดใหญ่พิเศษซึ่งหาซื้อยากตามท้องตลาดทั่วไป เพราะขนาดเจ้าโลกของผมมีขนาดใหญ่เกินมาตรฐานของชายไทยน่ะครับ ผมโคตรจะภูมิใจในตัวเองตรงนี้มากๆถึงผมจะเรียนโง่เรื่องอื่นห่วยแตก แต่ขอน้องชายใหญ่ไว้ก่อนก็ภูมิใจล่ะ “มีค่ะ^\\^”มีนาเดินเข้ามาใกล้ผมและเอ่ยบอกผมด้วยใบหน้าเขินอาย พรึบ ผมคว้าเอวมีนามาใกล้ชิดร่างผมที่คร่อมมอเตอร์ไซค์อยู่ เธอก็มีสีหน้าที่ตกใจอยู่เล็กน้อยเพราะกลัวคนอื่นจะเห็น แต่ตอนนี้ฟ้าเริ่มมืดรถสัญจรไปมาก็ไม่ค่อยจะมี ผู้คนตรงนี้ก็ไม่มีเลย “งั้นไปกันดีกว่าครับ…” “พี่อยากฟัดมีนาใจจะขาดแล้ว^_^”ผมเอ่ยบอกเธอเสียงกระเส่าพลางมองต่ำไปที่เรือนร่างของมีนา เธอก็ทำหน้างอใส่ผมอย่างเขินอาย “พี่เคนอ่ะ..”ผมปล่อยเอวของมีนา เธอก็เดินไปขึ้นรถของผมโดยท่านั่งข้าง ผมก็สวมใส่หมวกกันน็อคและรีบสตาร์ทรถออก
“อื้อ!ไม่นะ..เราจะให้กิเลสมาครอบงำแบบนี้ไม่ได้…”ฉันพูดเตือนสติตัวเองและหยุดการกระทำทุกอย่างของตัวลงและหันหลังเดินกลับออกมาจากหน้าห้องนั้นกลับเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง“เลิกคิด….”ฉันหลับตาพร้อมกับส่ายศีรษะไปมาให้ฉันเลิกคิดถึงการร่วมรักของสองคนนั้นได้แล้วพรึบฉันทิ้งตัวลงนอนไปกับที่นอนและข่มใจข่มตาให้หลับและมันก็ได้ผล…ฉันหลับจริงๆ คงจะเป็นเพราะฉันอ่อนเพลียและเหนื่อยล้ากับการร้องไห้มาอย่างหนักก็ได้วันนี้ฉันก็ขาดเรียนไม่ได้ไปมหาลัย….เพิ่งรู้นะว่าการอกหักมันทำให้เราไม่มีจิตใจจะทำอะไรเลย มันห่อเหี่ยวหัวใจยังไงแปลกๆ มันเคยมีเขาแต่อตนนี้ไม่มีแล้ว.....30นาทีต่อมา…ห้องนอนขวัญเอย…..พรึบฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเพราะฉันหลับจริงแต่ในสมองของฉันยังคงเห็นแต่ฉากเลิฟซีนสุดเร้าร้อนของเคนโซและแฟนของเขา จนทำให้จิตใจของฉันไม่สงบสุข กิเลสก่อเกิดขึ้นภายในใจของฉันจนฉันต้องตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่ร้อนรุ่มไปทั้งตัวและตรงจุดเสียวของฉันเต็มไปด้วยความชุ่มแฉะ“อื้ออ”ทำให้ฉันอดใจไม่ไหวที่จะตอบสนองตัวเองด้วยการสัมผัส ฉันยื่นมือทั้งสองข้างไปลูบไล้เต้าอวบอิ่มของฉันผ่านชุดนอนซีทรูสายเดี่ยวผ้าเนื้อบางสีครีมที่ผ้าสามารถมองเห
“อื้ออออออ!”ฉันครวญครางออกมาอย่างน่าอายแต่นาทีนี้ความเสียวซ่านไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกอับอายมันกลับทำให้ฉันรู้สึกดีเวลาร้องครวญครางออกมาแบบนั้น “อื้ออ๊ะๆๆๆ”ฉันครางถี่รัวเมื่อฉันใช้มือแหวกจีสตริงให้พ้นจากร่องสวาทของฉันและจัดการใช้ส่วนหัวของดิลโด้ถูขึ้นลงไปกับร่องสวาทของฉันอย่างแผ่วเบาทำให้ร่างของฉันชักกระตุกถี่รัวไปด้วยความเสียวซ่าน“อื้ออออ”ฉันหลับตาพริ้มซู้ดปากขึ้นลงอย่างสุขสมเมื่อส่วนหัวของดิลโด้ไปแตะโดนปุ่มกระสันของฉันยิ่งสร้างความเสียวซ่านให้ฉันเพิ่มขึ้นไปอีกฉันจ่อดิลโด้ไว้กับปุ่มกระสันนานเป็นพิเศษเพราะตรงนี้คือจุดเสียวซ่านและมอบความสุขให้ฉันจนฉันเสร็จไปไม่รู้ต่อกี่น้ำและกี่น้ำแล้ว“อื้ออออ”มือเล็กของฉันลูบคลึงเต้าอวบอิ่มพร้อมกับเขี่ยยอดปทุมถันของตัวเองไปด้วยเพื่อสร้างความเสียวให้ฉันเพิ่มขึ้นไปอีกแจ๊ะๆๆๆๆๆ“อื้อออ”เสียงน้ำมากมายที่ออกมาจากร่องสวาทของฉันกระทบกับดิลโด้ที่ทำจากซิลิโคนทำให้เกิดเสียงดัง ฉันค่อยๆใช้นิ้วมือแหวกร่องสวาทที่อวบอิ่มโหนกนูนของฉันให้อ้าออกจากกันอย่างกว้างๆเพื่อจะทำการสอดใส่ดิลโด้เข้าไปในร่องสวาทของฉัน“อื้ออออ”ฉันหลับตาพริ้มครางกระเส่าออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่
เคนโซ คิณภพ…“เคนโซ…นายจะทำอะไรฉัน?”พี่ขวัญเอยเอ่ยถามผมพลางมองผมด้วยแววตาสั่นไหวที่บ่งบอกว่าเธอกำลังกลัวผม ผมก็กระตุกรอยยิ้มให้เธอก่อนจะมองไปที่เรือนร่างของพี่ขวัญเอยที่ตอนนี้เธอนำผ้านวมมาปกปิดร่างของเธอไว้“ก็ทำให้พี่มีความสุขไงครับ….”“พี่เอยแอบไปดูผมกับมีนาอีกแล้วนะ…”“ไม่สิ…ไม่ใช่แค่ผมกับมีนาแต่พี่เอยแอบดูผมกับผู้หญิงทุกคนที่ผมพามานอนด้วยต่างหากล่ะ…”“และพอดูเสร็จพี่ก็กลับมาช่วยตัวเอง”ผมพูดพร้อมกับมองพี่เอยด้วยแววตากรุ้มกริ่ม พี่เอยก็หลบสายตาผมใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างเขินอาย เธอคงคิดส่าผมไม่รู้สินะ ว่าเธอแอบดูกิจกรรมรักของผมกับผู้หญิงที่ผมพามาน่ะว่าแต่ทำไมเธอน่ารักน่าฟัดขนาดนี้ว่ะ“ถ้าพี่เอยอยากให้ผมช่วยเนี่ย….”“บอกผมตรงๆได้นะครับ..”“หรือว่าถ้าพี่เอยอยากมีอะไรกับผม…แต่ไม่อยากเป็นแฟนหรือเป็นกิ๊กผม…”“เรามามีความสัมพันธ์แบบfriend with benefit^_^”“friend with benefit?”พี่เอยทวนคำพูดของผมด้วยใบหน้างุนงงและสงสัย ผมก็กรีดยิ้มให้เธอก่อนจะเดินมุ่งตรงไปหาเธอบนที่นอนของเธอพรึบผมนั่งลงบนที่นอนนุ่มๆของพี่เอยพลางยิ้มหวานให้เธอ เธอก็มองหน้าผมด้วยแววตางุนงง“ความสัมพันธ์ที่เป็นเหมือนเพื่อนน
“นายเพิ่งจะมีอะไรกับแฟนนายมา…?”“ยังไม่พออีกเหรอไง?”พี่เอยมองหน้าผมพร้อมกับเอ่ยถามผม ผมก็ยิ้มให้เธอ“มีนาน่ะ…จืดชืด…สู้พี่เอยไม่ได้หรอกครับ…”ผมพูดไปตามความจริง พี่เอยน่ะ..เด็ดสุดและผมชอบสุดตั้งแต่ผมมีอะไรกับผู้หญิงมา“ผมน่ะ…ชอบผู้หญิงเซ็กส์จัดแบบพี่…”“ไอ้เด็กบ้า!”พี่เอยว่าผมเสียงเข้มหน้าตาเขินอายจนแดงก่ำ ผมก็ยิ้มให้เธออย่างน่ารักๆก่อนจะขยับใบหน้าหล่อเข้าไปหาพี่เอยใหม่อีกครั้งและจัดการซุกไซ้ซอกคอหอมๆของเธอต่อทันที“อื้อออ”เสียงหวานของพี่เอยครวญครางออกมาเมื่อผมยื่นมือไปลูบไล้เต้าอวบอิ่มของเธออย่างนุ่มนวลและนวดคลึงเบาๆเพื่อสร้างอารมณ์ให้เธอ พี่เอยก็แอ่นหน้าอกขึ้นลงสู้กับมือของผม ผมจึงยิ่งได้ใจที่รู้ว่าร่างกายของเธอกำลังตอบสนองผม ผมก็ไม่รอช้าเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปหาริมฝีปากอวบอิ่มของพี่เอยและจัดการจูบเธอทันที“อื้ออจ๊วฟฟฟ”“จ๊วฟฟฟฟ”ผมดูดดื่มริมฝีปากของพี่เอยอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลเธอก็คล้อยตามผม เธอจูบตอบผมมันเป็นสัญญาณว่าเธอยินดีรับข้อเสนอของผมสินะ“จ๊วฟฟฟ”ผมเริ่มจูบพี่เอยแรงขึ้นจากจูบที่อ่อนโยนก็กลายเป็นเร้าร้อนด้วยอารมณ์ที่ร้อนรุ่มของเราทั้งคู่ ผมยื่นมือลงไปหาเนินสามเหลี่ยมของเธอร่างขอ
“แต่เขาก็ไม่สนใจกูสักนิด…”ไอ้กราฟว่าพร้อมกับทำหน้าเศร้าสลดลง ดวงตาสั่นไหว ผมก็มองหน้ามันอย่างสงสัย “มึงหมายความว่าไง..มึงรู้จักพี่ขวัญเอยด้วยเหรอวะ?”“รู้จักสิว่ะ…รู้จักมาก่อนมึงอีก..รู้จักดีด้วย…”มันว่าต่อและมองหน้าผมด้วยแววตาน้อยใจ อะไรของมันเนี่ย “พี่ขวัญเอยเป็นรุ่นพี่คนสวยที่คณะกู…กูอยู่มหาลัยเดียวกับเธอและสาขาเดียวกัน…กูชอบพี่เอยตั้งแต่วันแรกของการรับน้อง…”“กูตามจีบเธอ….แต่เธอก็ปฏิเสธกูเพราะเธอมีแฟนแล้ว..”“แฟนเธอคือเจ้าของร้านจิวเวลรี่ชื่อดังของเมืองไทย…”“เจ้าของร้านจิวเวลรี่ชื่อดัง?”ผมทวนคำพูดของไอ้กราฟขึ้น มันก็มองหน้าผมและพยักหน้าเป็นคำตอบให้ผม เจ้าของร้านเพชร แสดงว่าไอ้พี่คีรีอะไรของพี่เอยโคตรจะรวย“แต่กูเพิ่งจะรู้จากข่าววงในของมหาลัยว่าพี่เอยกับแฟนของเธอ…เลิกกัน…”ไอ้กราฟเล่าต่อ ผมก็ตั้งใจฟังมันเล่าเพราะผมอยากรู้เรื่องของเธอคนนี้ ซึ่งเธอไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับตัวของเธอให้ผมฟังเลยสักนิด“แต่ที่กูไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ทั้งสวยและรวยมากอย่างพี่เอย…ถึงมาที่นี่เพื่อทำงานอย่างที่มึงบอกวะ?”ไอ้กราฟถามผมกลับด้วยสีหน้าสงสัย“สวยและรวยมาก?”ผมก็ทวนคำพูดของมันต่ออีก“ก็เอ่อดิว่ะ…คุณพ่อ
“ยังเลยครับ….”“ถึงว่าหน้าตายังเด็กอยู่เลย…แต่คงอยากรู้อยากลองสินะ…”“ที่นี่สาวๆสวยๆอึ๋มๆๆเอ็กซ์ๆทั้งนั้น…ซู๊ดดด”ชายคนนี้ว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบสีข้างของริมฝีปากอย่างหน้าตาหื่นกาม ทำให้ผมยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีกว่าไอ้สถานที่นี้ มันคือสถานที่อะไรกันแน่“ใช่ครับ…บังเอิญว่าผมกำลังมีแฟน…แต่ทำเรื่องอย่างว่าไม่เป็นสักเท่าไหร่”ผมว่าพร้อมกับก้มหน้าลงอย่างให้ดูตัวเองเขินอายเล่นละครให้สมจริงที่สุดพรึบ“ไม่เป็นไรไอ้น้องชาย…”ชายคนตรงหน้าผมว่าพร้อมกับยื่นมือมาตบไหล่ผม ผมก็เงยหน้าขึ้นไปยิ้มแหยๆให้เขา“ตามพี่มา…วันนี้พี่จะพาน้องเที่ยวเองหึๆๆ^_^”“จริงเหรอครับพี่ชาย…ขอบคุณจริงๆครับ^_^”ผมว่าอย่างดีใจและยกมือไหว้ขอบคุณผู้ชายคนนี้“ไม่เป็นไรๆๆมาๆตามพี่มา^_^”“ครับ…แต่ผมขอพาเพื่อนไปด้วยคนได้ไหมครับ?”“อ้อ…ชอบแบบแซนด์วิชสินะ^_^”ชายคนนี้ว่าพร้อมกับหันไปมองหน้าไอ้กราฟที่มันยืนทำหน้าโง่อยู่ ผมก็หันมายิ้มแหยๆให้ชายคนนี้ “ก็คงอย่างงั้นครับ^\\^”ผมว่าพร้อมกับยื่นมือไปลูบท้ายทอยอย่างเขินอาย“งั้น…ตามพี่มา^_^”“ครับ^_^”ผมก้มศีรษะให้เขาและเดินตามหลังเขาไปจนไปถึงไอ้กราฟ ผมก็จับมือมันลากให้เดินตามผมมา“สวัสดีครับ…ป
วันต่อมาในเวลาเดียวกัน…ด้านเคนโซโมเดลลิ่งQเคนโซ คิณภพ….พรึบ“ไอ้ทรงพลมันนัดพี่เอยมาทำอะไรที่นี่?”ผมเอ่ยพึมพำขึ้นมาอย่างสงสัยเมื่อรถตู้คันสีดำที่ผมจำทะเบียนรถได้แม่นหยุดลงด้านหน้าของตึกสูงห้าชั้นที่อยู่ในตัวเมือง“heaven queen?”ผมพึมพำป้ายชื่อสีชมพูสลับกับสีม่วงที่อยู่ด้านหน้าของตึกแห่งนี้ ป้ายไฟสว่างมาก“แล้วกูจะไปรู้ไหมครับ…กูก็ขับตามรถที่มึงบอกให้กูขับตามมาเนี่ย”ไอ้กราฟบ่นอุบ ผมก็หันหน้าไปทำหน้าหงุดหงิดใส่มัน ที่มันพูดจากวนบาทาผมมากผมเป็นคนวางแผนเตรียมให้ไอ้กราฟไปจอดรอที่ด้านข้างของบ้านเช่าผม พอพี่เอยขึ้นรถตู้ของไอ้ทรงพลไปปุบผมเองก็ขึ้นรถของไอ้กราฟมาปับเช่นกันเพื่อจะตามเธอไปอยู่ห่างๆด้วยความเป็นห่วง“มึงเอารถไปจอด…เดี๋ยวกูจะตามเข้าไปดูพี่เอยก่อน…”ผมหันไปสั่งไอ้กราฟ มันก็ทำหน้าเบะใส่ผมแต่ก็ยอมทำตามที่ผมบอกนะ“เสร็จแล้วเดี๋ยวกูจะตามเข้าไป…เผื่อมึงอยากมีอะไรให้กูช่วย…”“เอ่อๆๆอย่าพูดมากสัส…”ผมบอกไอ้กราฟไปและรีบเปิดประตูลงจากรถของไอ้กราฟทันทีเพราะเห็นร่างระหงของพี่ขวัญเอยเดินเข้าไปในด้านในของตัวตึกแล้วพรึบตุ๊บๆๆๆๆผมรีบปิดประตูรถสปอร์ตคันสีดำของไอ้กราฟและวิ่งตามพี่เอยไปอย่างห่าง
“ฉันอยากมีแฟนที่คบกันจนสร้างอนาคตไปด้วยกัน…”ฉันพูดต่อด้วยแววตาเพ้อฝัน แต่จริงๆนะฉันอยากคบกับใครสักคน ไปนานๆจนแก่เฒ่าเลยล่ะ^_^ปี้น(เสียงแตรรถ)“ฉันไปทำงานล่ะ…รถของคุณทรงพลมาแล้ว…”ฉันว่าพร้อมกับหันไปมองยังหน้าบ้านที่มีรถตู้คันสีดำที่คุ้นตาฉันจอดอยู่หน้าบ้าน จึงทำให้บทสนทนาของฉันกับเคนโซต้องจบลงพรึบฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและหันมามองหน้าเคนโซที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม“ดูแลตัวเองดีๆนะครับ…ผมเป็นห่วง…”เคนโซว่าเสียงออดอ้อนพร้อมกับจับมือรั้งไว้ไม่ให้ฉันไป“อืม…นายก็อย่าลืมปิดบ้านปิดช่องให้เรียบร้อย”“ครับ…แม่^_^”เพลี๊ะ“โอ้ย!…พี่เอยผมเจ็บนะ”เคนโซร้องเสียงหลงที่โดยฉันตบลงไปที่หัวไหล่ของเขา ที่มาล้อเลียนฉัน“ฉันไปแหละ!”ฉันพูดเสร็จก็สะบัดมือของเคนโซที่จับฉันอยู่ให้ออกไปและฉันก็รีบเดินไปขึ้นรถตู้ของคุณทรงพลทันทีอย่างเร่งรีบเพื่อไม่ให้เขารอนาน คุณทรงพลเขาไม่ได้มารับฉันด้วย เขาส่งเพียงแต่คนขับรถประจำตัวของเขามาแทน ฉันก็นั่งเงียบมาตลอดทางโดยหันหน้าออกไปมองนอกกระจกก็พบกับเส้นทางที่ฉันไม่คุ้นเคยเลยสักนิด1ชั่วโมงต่อมา…โมเดลลิ่งQพรึบ“ขอบคุณครับ^_^”คุณทรงพลเอ่ยขอบคุณฉันที่ยื่นแก้วเหล้าที่ชงเสร็จส
บ้านเช่าA19:30น.ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“พี่เอยจะไปที่ไหนเหรอครับ?”เคนโซเอ่ยถามฉันทันทีที่ฉันเดินลงบันไดมาถึงขั้นสุดท้าย ฉันก็หันไปมองเขาที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโซฟาโดยที่เขาเปิดโทรทัศน์ดูอยู่ ฉันก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวยาวตัวเดียวกับเขาเพื่อจะสวมใส่รองเท้าบูทมินิมอลสีดำเต็มส้นมีซิปด้านข้างที่มีความหุ้มแค่ตาตุ่มฉัน“ทำไมพี่เอยแต่งตัวโป๊อีกแล้วครับ…ไหนว่าเข็ดแล้วไง?”เคนโซว่าอย่างสงสัยแต่สายตาเขาจับจ้องมาที่ฉันมันเป็นไปด้วยความไม่พอใจ วันนี้ฉันใส่เสื้อครอปคล้องคอสายเดี่ยวเปิดหลังแต่เสื้อมันตกแต่งผูกเชือกที่ด้านหลังอวดโชว์แผ่นหลังที่ขาวเนียนของฉัน และฉันยังใส่กระโปรงหนังพีซีผูกเชือกด้านข้างที่อวดเรียวขาอ่อนขาวๆของฉันอีกด้วยและฉันปล่อยผมของฉันให้สยายเต็มแผ่นหลังดูรวมๆแล้วก็เข้าขั้นโป๊นั้นแหละ เพราะกระโปรงฉันมันสั้นมากถ้าเผลอนั่งไม่ดีเห็นอะไรต่ออะไรของฉันแน่“เคนโซ….ฉันไปทำงาน…เพื่อนที่ทำงานก็แต่งตัวแบบนี้กันทั้งนั้น…”“ฉันไปทำงานแลกกับเงินหลักหมื่นนะ…”ฉันบอกเคนโซเสียงเข้มและแววตาจริงจัง“งั้นพี่เอยบอกผมได้ไหมครับ…ว่าพี่เอยจะไปที่ไหน?”“ผมจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงพี่….”เคนโซว่าเสียงอ่อนพร้อมกับทำ
“ทำไมคุยกับมันต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วย?!”เสียงไม่พอใจอย่างห้วนๆของผู้ชายที่นั่งมองหน้าฉันอย่างไม่พอใจเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันวางสายคุณทรงพลไปแล้ว และเขาก็จ้องฉันตลอดเวลาที่ฉันคุยโทรศัพท์กับคุณจอมพลโดยที่เขาไม่ละสายตาและไม่กระพริบตาเลยด้วย“เขาเป็นนายจ้างฉัน…เขาแค่โทรมาเพื่อให้ฉันไปทำงานให้เขา…ฉันก็ต้องพูดดีๆกับเขาสิไม่งั้นเขาจะจ้างฉันเหรอ?”ฉันว่าเสียงเข้มพร้อมกับใบหน้าจริงจังใส่เคนโซไป เขาก็ถอนหายใจออกมาใบหน้าหล่อหงุดหงิดดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด“หึงฉันหรือไง?”ฉันเอ่ยถามเคนโซไปอย่างสงสัย เพราะไอ้อาการที่เขากำลังแสดงออกมันคืออาการหึงหวงชัดๆเพราะฉันก็มักจะทำแบบนี้บ่อยๆเวลาที่หึงพี่คีรีกับเลขาสาวสวยของเขา“ผมก็แค่เป็นห่วง…”เคนโซว่าเสียงอ้อมแอ้มพลางหันหน้าเสมองไปทางอื่น ใบหูของเขาเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ เด็กน้อยโกหกไม่เนียนเลยนะจ๊ะ^_^พรึบ“อาหารที่สั่งมาแล้วค่ะ^_^”เสียงหวานใสของพนักงานเอ่ยขึ้น ฉันก็หันไปมองยังอาหารที่เธอค่อยๆวางลงบนโต๊ะตรงหน้าฉันด้วยแววตาแพรวพราว“ขอบคุณค่ะ^_^”ฉันเอ่ยขอบคุณพนักงานไป เธอก็ก้มศีรษะให้ฉันอย่างสุภาพและเดินออกไปจากโต๊ะของฉันที่เธอวางอาหารครบทุกอย่างแล้ว“ฟืดดด…อันนี้แ
13:50น.ร้านส้มตำรสเลิศ….ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“เชิญครับ^_^”“ขอบใจย่ะ!”ฉันเอ่ยบอกเคนโซไปพลางเบะปากให้เขาอย่างหมั้นไส้ที่เขาขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่งอย่างเป็นสุภาพบุรุษ “ด้วยความเต็มใจครับ^_^”เคนโซยิ้มละมุนให้ฉันพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่ฉันก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับฉัน ฉันก็ส่ายศีรษะไปมาและหันมองไปรอบๆร้านอาหารข้างทางแห่งนี้ โต๊ะที่เคนโซกับฉันเลือกเป็นโต๊ะด้านในสุด ซึ่งตรงนี้บรรยากาศดีมากซึ่งก็มีผู้คนนั่งกินอยู่ตามโต๊ะของทางร้าน ผู้คนก็ไม่ได้มากนักแต่สีหน้าของแต่ละคนดูมีความสุขกับรสชาติของอาหารที่นี้นะพรึบ“สวัสดีค่ะ…คุณลูกค้าต้องการรับอะไรดีคะ?”“นี่เมนูค่ะ^_^”พนักงานสาวเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสพร้อมกับยื่นเมนูอาหารมาให้ฉันกับเคนโซคนละใบ ฉันก็ยื่นมือไปหยิบใบเมนูอาหารของร้านมาดู เคนโซเองก็หยิบใบเมนูอีกอันหนึ่งไปดูเช่นกัน“ผมเอาเป็นส้มตำปูหอยหนึ่งครกครับ…”“น้ำตกหมูหนึ่ง….ลาบเลือดหมูหนึ่ง…และก็ข้าวเหนียวหนึ่งกระติ๊บครับ…”“อ้อแล้วก็ไก่อย่างห้าไม้ครับ^_^”เคนโซดูเมนูแค่ไม่ถึงหนึ่งนาทีเขาก็เงยหน้าขึ้นไปรัวสั่งเมนูกับพนักงานของร้านจนเธอจดรายการอาหารมือเป็นระวิง“แล้วพี่เอยรั
“เข้าใจไหม…เด็กน้อย?”“เข้าใจครับเมีย^_^”เคนโซว่าพร้อมกับยิ้มกว้างให้ฉันจนตาปิด “เมียอะไร!”ฉันว่าเสียงดัง แต่ทำไมฉันรู้สึกเขินและชอบคำนี้ที่เคนโซเรียกฉันนะ“ก็ผมเรียกพี่เอยว่าพี่สาวไม่ถนัด…ก็เลยจะขอเรียกเมียแทนได้ไหมครับ^_^”“บ้า!…ไปเลยเดี๋ยวฉันไปมหาลัยสาย!!”ฉันว่าเสียงดังอย่างกลบเกลื่อนอาการเขินอายของตัวเอง ฉันรีบเดินออกมาจากบ้านไปรอเคนโซที่หน้าบ้าน“เร็วๆ!”ฉันตะโกนเร่งเคนโซ ที่เขาเอาแต่อมยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่คนเดียว ไอ้เด็กบ้า!ชอบทำให้ใจฉันเต้นผิดปกติ!“ครับๆๆๆ^_^”เคนโซตอบรับคำฉันเสียงใสก่อนจะรีบใส่รองเท้า และล็อคประตูไม้บ้านเช่าและรีบเข็นรถเครื่องคันใหญ่ของเขาออกมาจากโรงจอดรถที่อยู่ด้านข้างของบ้านเคนโซเข็นรถมอเตอร์ไซค์มาหยุดตรงหน้าฉันแล้วเขาก็ขึ้นนั่งคร่อมรถมอเตอร์ไซค์พรึบ“สวมใส่หมวกกันน็อคด้วยครับคนสวย^_^”“ย่ะ!”ฉันยื่นมือไปรับหมวกกันน็อคมาจากเคนโซและรีบสวมใส่มันทันทีก่อนจะกระโดดขึ้นนั่งข้างรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ของเขาเพราะคนนั่งซ้อนมันอยู่สูงกว่าคนนั่งขับ ฉันจึงต้องโน้มตัวไปหาเคนโซพรึบ“กอดผมแน่นๆนะครับ…พี่เอยคนสวยของผม^_^”เคนโซว่าพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือฉันให้ไปกอดเอว
สองวันต่อมา…. ขวัญเอย กมลวรรณ..... 08:30น. พรึบ “ให้ผมไปส่งพี่เอยนะครับ….”เสียงอ่อนโยนของเคนโซดังตามหลังฉันมา ฉันก็หันไปมองหน้าเขาที่สวมใส่ยูนิฟอร์มเด็กวิทยาลัยเต็มยศ ฉันก็เดินมุ่งตรงไปยังโซฟาเพื่อจะสวมใส่รองเท้าส้นสูงของตัวเองเพื่อจะไปมหาลัย พรึบ “พี่ยังไม่หายดีเลย….”เคนโซว่าพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากลางบ้านข้างๆฉัน ฉันก็หันไปยิ้มให้เขา “อืม…ได้สิ^_^”ฉันตอบตกลงเคนโซไป เขาก็ยิ้มร่าอย่างดีใจ ตลอดสองวันที่ฉันนอนซมเพราะเจ็บหน้าที่โดนตบและเจ็บท้องน้อยที่โดนต่อยไปหลายที ก็ได้เคนโซนี้แหละที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี เขาน่ารักและอ่อนโยนมากเลยนะ^_^ “ต่อไปนี้ผมจะไปคอยรับคอยส่งพี่เอยเองนะครับ…” “ผมจะไม่ปล่อยให้พี่เอยไปเจอเหตุการณ์เลวทรามแบบนั้นอีกแล้ว…”เคนโซว่าเสียงอ่อนแต่แววตาของเขาดุดันจนน่ากลัว “อืม…ฉันก็คงเข็ดไปอีกนานเลยล่ะ…ฉันจะไม่แต่งตัวนุ่งน้อยห่มน้อยแบบนั้นอีกแล้ว…”ฉันว่าเสียงเศร้า อย่างคนที่เข็ดแล้วจริงๆ การจะโดนข่มขืนนี่มันเป็นอะไรที่โคตรสะเทือนใจและทำให้ฉันหวาดกลัวกับการไปไหนมาไหนคนเดียวไปเลยล่ะ “และกระโปรงของพี่เนี่ย…มีแต่แบบนี้เหรอครับ?”เคนโซว่าพลางเอื้อมมือหนามาลูบไล้ขาอ่