เคนโซ คิณภพ…“เคนโซ…นายจะทำอะไรฉัน?”พี่ขวัญเอยเอ่ยถามผมพลางมองผมด้วยแววตาสั่นไหวที่บ่งบอกว่าเธอกำลังกลัวผม ผมก็กระตุกรอยยิ้มให้เธอก่อนจะมองไปที่เรือนร่างของพี่ขวัญเอยที่ตอนนี้เธอนำผ้านวมมาปกปิดร่างของเธอไว้“ก็ทำให้พี่มีความสุขไงครับ….”“พี่เอยแอบไปดูผมกับมีนาอีกแล้วนะ…”“ไม่สิ…ไม่ใช่แค่ผมกับมีนาแต่พี่เอยแอบดูผมกับผู้หญิงทุกคนที่ผมพามานอนด้วยต่างหากล่ะ…”“และพอดูเสร็จพี่ก็กลับมาช่วยตัวเอง”ผมพูดพร้อมกับมองพี่เอยด้วยแววตากรุ้มกริ่ม พี่เอยก็หลบสายตาผมใบหน้าของเธอแดงก่ำอย่างเขินอาย เธอคงคิดส่าผมไม่รู้สินะ ว่าเธอแอบดูกิจกรรมรักของผมกับผู้หญิงที่ผมพามาน่ะว่าแต่ทำไมเธอน่ารักน่าฟัดขนาดนี้ว่ะ“ถ้าพี่เอยอยากให้ผมช่วยเนี่ย….”“บอกผมตรงๆได้นะครับ..”“หรือว่าถ้าพี่เอยอยากมีอะไรกับผม…แต่ไม่อยากเป็นแฟนหรือเป็นกิ๊กผม…”“เรามามีความสัมพันธ์แบบfriend with benefit^_^”“friend with benefit?”พี่เอยทวนคำพูดของผมด้วยใบหน้างุนงงและสงสัย ผมก็กรีดยิ้มให้เธอก่อนจะเดินมุ่งตรงไปหาเธอบนที่นอนของเธอพรึบผมนั่งลงบนที่นอนนุ่มๆของพี่เอยพลางยิ้มหวานให้เธอ เธอก็มองหน้าผมด้วยแววตางุนงง“ความสัมพันธ์ที่เป็นเหมือนเพื่อนน
“นายเพิ่งจะมีอะไรกับแฟนนายมา…?”“ยังไม่พออีกเหรอไง?”พี่เอยมองหน้าผมพร้อมกับเอ่ยถามผม ผมก็ยิ้มให้เธอ“มีนาน่ะ…จืดชืด…สู้พี่เอยไม่ได้หรอกครับ…”ผมพูดไปตามความจริง พี่เอยน่ะ..เด็ดสุดและผมชอบสุดตั้งแต่ผมมีอะไรกับผู้หญิงมา“ผมน่ะ…ชอบผู้หญิงเซ็กส์จัดแบบพี่…”“ไอ้เด็กบ้า!”พี่เอยว่าผมเสียงเข้มหน้าตาเขินอายจนแดงก่ำ ผมก็ยิ้มให้เธออย่างน่ารักๆก่อนจะขยับใบหน้าหล่อเข้าไปหาพี่เอยใหม่อีกครั้งและจัดการซุกไซ้ซอกคอหอมๆของเธอต่อทันที“อื้อออ”เสียงหวานของพี่เอยครวญครางออกมาเมื่อผมยื่นมือไปลูบไล้เต้าอวบอิ่มของเธออย่างนุ่มนวลและนวดคลึงเบาๆเพื่อสร้างอารมณ์ให้เธอ พี่เอยก็แอ่นหน้าอกขึ้นลงสู้กับมือของผม ผมจึงยิ่งได้ใจที่รู้ว่าร่างกายของเธอกำลังตอบสนองผม ผมก็ไม่รอช้าเลื่อนริมฝีปากขึ้นไปหาริมฝีปากอวบอิ่มของพี่เอยและจัดการจูบเธอทันที“อื้ออจ๊วฟฟฟ”“จ๊วฟฟฟฟ”ผมดูดดื่มริมฝีปากของพี่เอยอย่างอ่อนโยนและนุ่มนวลเธอก็คล้อยตามผม เธอจูบตอบผมมันเป็นสัญญาณว่าเธอยินดีรับข้อเสนอของผมสินะ“จ๊วฟฟฟ”ผมเริ่มจูบพี่เอยแรงขึ้นจากจูบที่อ่อนโยนก็กลายเป็นเร้าร้อนด้วยอารมณ์ที่ร้อนรุ่มของเราทั้งคู่ ผมยื่นมือลงไปหาเนินสามเหลี่ยมของเธอร่างขอ
“อื้ออ…จุก..”เธอร้องบอกผมเมื่อผมกระแทกลำกายใหญ่ของผมเข้าไปในร่องสวาทของเธออย่างเน้นๆและลึกมาก มากจนผมรับรู้ได้ว่าส่วนหัวของลำกายใหญ่ของผมไปแตะสัมผัสกับอะไรสักอย่างที่อยู่ด้านในของเธอ“ใหญ่จัง…อ๊ะ!”เสียงพูดของพี่เอยขาดหายไปเมื่อผมดึงลำกายใหญ่ออกจนเกือบสุดลำและกระแทกกลับเข้าไปในร่องสวาทของเธอใหม่อย่างสุดลำเช่นกันและมันก็เป็นอยู่แบบนั้นหลายทีพั่บ!“อ๊ะ!”เธอร้องเสียงหลง ผมก็มองหน้าเธอก่อนจะก้มหน้าลงไปซุกไซ้ซอกคอของเธออย่างลุ่มหลงในกลิ่นกายหอมๆและนุ่มๆของเธอ“อื้ออออ”เสียงหวานครางกระเส่า ผมอดใจไม่ไหวอีกต่อไปจึงขยับลำกายใหญ่ของผมเข้าออกร่องสวาทของเธอแรงขึ้นและถี่ขึ้นพั่บๆๆๆๆๆๆๆๆ“อ๊ะๆๆๆๆๆๆ”เสียงของพี่เอยครางกระเส่าถี่รัวร่างของเธอขยับเขยื้อนไปตามแรงกระแทกของผมเต้าอวบอิ่มกระเพื่อมเด้งไปมาอย่างน่ามอง ยิ่งมองผมก็ยิ่งมีความต้องการเธอเพิ่มมากขึ้นจนกระแทกถี่รัวและเน้นอย่างเป็นจังหวะรัวเร็ว“อ๊าาาาห์ซี๊ดดด!”ผมสูดปากออกมาอย่างเสียวซ่านไปทั่วทั้งลำกายใหญ่ ด้านในของพี่เอยตอดรัดลำกายใหญ่ของผมถี่รัวพร้อมกับร่างเล็กที่ชักกระตุกของเธอ ผมจึงผ่อนสะโพกลงเมื่อรับรู้ได้ว่าเธอกำลังเสียวซ่านเป็นอย่างมากที่ผมพ
เช้าวันต่อมา….บ้านเช่าA…โต๊ะอาหารของบ้าน08:30น.ขวัญเอย กมลวรรณ…พรึบ“ทำอะไรอยู่เหรอครับ…พี่ขวัญเอยขวัญใจของผม^_^”เสียงทุ้มหวานเอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างสูงของเคนโซที่นั่งลงเก้าอี้ตัวข้างๆฉัน ฉันที่กำลังกินข้าวเช้าอยู่ก็หันไปมองหน้าเขาด้วยสายตาดุๆ แต่ไอ้เด็กบ้าเคนโซมันกลับยิ้มละมุนให้ฉัน“นอนอยู่….”ฉันตอบเขาเสียงเรียบอย่างไม่ใส่ใจนักก่อนจะหันมาก้มหน้าก้มตากินข้าวมันไก่ในจานของฉันต่อ ฉันซื้อมาและแช่ไว้ในตู้เย็นเมื่อวันก่อน วันนี้หิวข้าวแต่เช้าเลยนำมาเวฟ“กวนผมเหรอครับ?”เคนโซชะโงกหน้ามาใกล้ฉันมากขึ้นและเอ่ยถามฉัน ที่ฉันตอบเขาอย่างกวนๆไปเพราะดูก็รู้ว่าฉันกำลังนั่งกินข้าวอยู่ยังจะถามอีกว่าฉันทำอะไร!“แล้ววันนี้ไม่ไปเรียนหรือไง?”ฉันถามเคนโซกลับพร้อมกับยื่นมือไปเลื่อนหน้าจอไอแพดตรงหน้าฉันที่ตอนนี้ฉันกำลังนั่งดูซีรีย์เกาหลีอยู่“วันนี้วันเสาร์ครับ…วิลัยปิด…”“อ้อเหรอ?”ฉันเอ่ยตอบรับเคนโซไปด้วยน้ำเสียงกวนๆ“ครับ…แล้วพี่เอยล่ะครับ…ไม่ไปเรียนเหรอ?”เคนโซเองก็ถามฉันเสียงกระแทกกลับมา“วันนี้ฉันไม่มีเรียน…และก็ขี้เกียจออกไปไหนด้วยอ่ะ..”ฉันตอบเขาไปแต่ไม่ได้หันไปมองหน้าเขา“อื้อ”ฉันหันขวับไปมองเคนโซอย่า
จี๋ๆๆๆๆ“พี่เอยนี่…เซ็กส์จัดจริงๆนะครับ..”“โคตรขี้หงี่เลย…”“ใครได้พี่ไปเป็นเมียเนี่ย…คงจะน้ำหมดตัวแน่..”เคนโซกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างหูฉัน “พูดมาก!”ฉันก็หันไปมองหน้าเคนโซอย่างเอาเรื่อง เคนโซก็ยิ้มกริ่มให้ฉันก่อนจะโน้มหน้ามากดปลายจมูกโด่งของเขาแนบลงมาบนแก้มนวลของฉัน“ฟอดดดด”“อื้ออเคน…”ฉันครางกระเส่าถี่รัวเมื่อเคนโซยื่นมือมาดึงเสื้อสายเดี่ยวของฉันลงมาให้พ้นเต้าอวบอิ่มของฉันและเขาก็ใช้ปลายนิ้วเขี่ยวนไปรอบๆปานยอดปทุมถันและยอดปทุมถันสีชมพูสดของฉัน“หัวนมสีชมพู…ใหญ่จัง…”“พี่เอยเซ็กซี่และหุ่นเย้ายวนขนาดนี้…แฟนพี่ปล่อยพี่หลุดมือมาได้ไง…?”เคนโซเอ่ยออกมาอย่างสงสัย เขาเงยใบหน้าหล่อใสของเขามองหน้าฉัน ฉันก็เม้มริมฝีปากแน่น“ถ้าจะเอาฉัน…เลิกพูดถึงแฟนเก่าฉันซะ”ฉันกดเสียงต่ำแววตาจริงจังใส่เคนโซไป เขาก็ไหวไหล่เล็กน้อยก่อนจะก้มหน้าลงไปหายอดปทุมถันของฉันและจัดการยื่นปลายลิ้นสากของเขาเลียไปรอบๆปานสีชมพูสดของฉันจนมันเปียกชุ่มพรึบ“อ๊ะ!”ฉันร้องออกมาเมื่อเคนโซถอดกางเกงขาสั้นของฉันออกไปจากท่อนล่างของฉัน และจัดการจับขาของฉันให้ขึ้นมายันเป็นรูปตัวเอ็มบนเก้าอี้ที่มีพนักพิงที่ฉันนั่งอยู่ แผ่นหลังของฉันแนบ
“พี่กำลังทำให้ผมคลั่ง!”เคนโซเอ่ยเสียงกระเส่าออกมาเมื่อฉันอ้าปากดูดกลืนท่อนเอ็นยักษ์ของเคนโซและใช้มือรูดขึ้นรูดลงเพื่อสร้างความเสียวซ่านให้เคนโซ ร่างของเคนโซสั่นสะท้านไปด้วยความเสียว มือหนาเริ่มปรนเปรอความสุขให้ฉันโดยการใช้ปลายนิ้วเรียวของเขาสอดใส่เข้าไปในร่องสวาทของฉัน“อื้อออ”ฉันบิดเอวไปมาอย่างเสียวซ่านและอ้าขาให้กว้างขึ้นเพื่อยอมรับความเสียวซ่านที่เคนโซมอบให้พรึบ“ผมไม่ไหวแล้วครับ…พี่เอย…”“อยากกระแทกพี่เต็มทนแล้ว…”เคนโซจับศีรษะของฉันที่ผงกขึ้นลงไปกับท่อนเอ็นของเขาออกมาและเอ่ยบอกฉัน ใบหน้าหล่อเหยเก ฉันก็พยักหน้ารับรู้ เพราะฉันเองก็ไม่ไหวแล้วกับการเล้าโลมที่เคนโซมอบให้ฉันพรึบ“อื้ออเคน…เคนขา…”ฉันครางกระเส่าเรียกเคนโซเสียงหวานอย่างอารมณ์พาไป เคนโซก็ยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจและเขาก็จัดการจับร่างของฉันให้ลุกขึ้นมานั่งยองๆคร่อมร่างของเขาโดยที่ฉันหันหน้าเข้าหาเขาเคนโซเป็นคนจัดท่าทางทุกท่า อย่างเชี่ยวชาญและชำ่ชองเพราะฉันไม่เคยทำและไม่รู้จะทำยังไงด้วย“อื้อออ”ฉันครางกระเส่าด้วยความเสียวซ่านเมื่อเคนโซจับลำกายใหญ่ของเขาถูเสียดสีไปกับร่องสวาทของฉันและจัดการดันท่อนเอ็นร้อนระอุของเขาเข้ามาในร่องส
15:00น.สองวันต่อมา…มหาลัยQAใต้ตึกคณะบริหารธุรกิจ..ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“ฉันต้องขอโทษเธอด้วยนะ..”“ที่วันนั้นหนีกลับมาก่อนและแถมยังไม่ได้ไปสมัครงานตามนัดอีก…”ฉันเอ่ยบอกถุงแป้งไปพร้อมกับทำสีหน้าเศร้าสร้อยที่สลดและเสียใจสุดๆให้เธอไป ถุงแป้งก็มองหน้าฉันพร้อมกับผ่อนลมหายใจออกมาตอนนี้ฉันกับถุงแป้งกำลังนั่งเล่นกันอยู่ที่ลานว่างของตึกใต้คณะเราเพื่อรอเวลาเรียนคลาสต่อไปจากนี้อีกยี่สิบนาที“อืม…ฉันก็ไม่โกรธเธอหรอก….ว่าแต่เธอยังอยากไปทำงานที่โรงแรมนั้นอยู่ไหม?”“ฉันไม่อยากทำแล้วล่ะ…”ฉันตอบถุงแป้งไป จะให้ฉันไปทำได้ยังไงอีก ภาพบาดตาบาดใจก็ตามหลอกหลอนฉันอีกน่ะสิ“เธอไม่ต้องหางานทำแล้วเหรอ?”ถุงแป้งมองหน้าฉันด้วยสีหน้าสงสัยฉันก็ผ่อนลมหายใจออกมาอย่างเหนื่อยล้ากับการหาเงินใช้เองนี่มันลำบากมากนะเงินติดตัวที่ฉันมีก็ร่อยหรอลงไปทุกทีๆไหนจะต้องจ่ายค่าเทอมเองอีกและค่าอะไรหลายๆอย่างอีกเห้อ!คนที่เคยใช้ชีวิตคุณหนูมาทั้งชีวิตอย่างฉัน จะทนความลำบากแบบนี้ได้อีกนานแค่ไหนกันนะ?“ทำสิ…”ฉันตอบถุงแป้งไปเสียงเอื่อยๆ ถุงแป้งก็มองหน้าฉันอย่างสงสัยและเห็นใจแหละ ฉันว่าเธอเป็นเพื่อนที่ดูจริงใจดีนะ เพราะเพื่อนๆที่ฉันค
16:30น.หน้ามหาลัย QAพรึบ“ฉันไปก่อนนะขวัญเอย…”“เคๆๆขอบใจมากไว้เจอกันนะถุงแป้ง^_^”“จ้า^_^”ถุงแป้งยิ้มให้ฉันก่อนที่เธอจะเดินขึ้นนั่งซ้อนท้ายวินมอเตอร์ไซค์ไป ฉันก็ยืนยิ้มแฉ่งอย่างคนที่ตื่นเต้นเพราะกำลังจะมีงานทำ มันก็หมายความว่าฉันกำลังจะมีเงินแล้วน่ะสิ^_^ปื้นนนนนนนนเอี๊ยด!ฉันขมวดคิ้วมองมอเตอร์ไซค์คันใหญ่เบื้องหน้าฉันที่เจ้าของสวมใส่ช็อปสีแดงเขาจอดรถเทียบตรงหน้าฉันแบบพอดิบพอดีเป๊ะเลยจ้ะ ฉันว่าดูคุ้นๆตานะ ความสูงและเสื้อผ้ารวมไปถึงรถที่เขาขี่ด้วยน่ะ มันคุ้นมากจริงๆเขาค่อยๆถอดหมวกกันน็อคออกไปจากศีรษะของเขาและเอามือเสยผมที่ยุ่งเหยิงของเขาให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะหันมามองหน้าฉัน“พี่ขวัญเอย^_^”เคนโซยิ้มละมุนให้ฉันพร้อมกับเรียกฉันเสียงอ่อนหวาน ฉันก็ทำหน้าเซ็งๆใส่เขาไปทันที “มาทำไม?”ฉันเอ่ยถามเขาเสียงแข็ง เคนโซก็เบะปากเล็กน้อยเหมือนทำท่าน้อยใจกับคำถามที่ฉันถามเขา“ทำไมพี่เอยทักทายผมแบบนี้ล่ะครับ…รู้ไหมผมเสียใจนะ”เคนโซว่าพร้อมกับทำหน้าจ๋อย เขาจึงลงมาจากรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ของเขาและเดินเข้ามาหาฉันแทน“เข้าเรื่องสักที..ฉันไม่ว่างจะมาเล่นกับนายฉันจะไปทำงาน”“ทำงาน?….พี่เอยจะไปทำงานอะไรครับ?
“แต่เขาก็ไม่สนใจกูสักนิด…”ไอ้กราฟว่าพร้อมกับทำหน้าเศร้าสลดลง ดวงตาสั่นไหว ผมก็มองหน้ามันอย่างสงสัย “มึงหมายความว่าไง..มึงรู้จักพี่ขวัญเอยด้วยเหรอวะ?”“รู้จักสิว่ะ…รู้จักมาก่อนมึงอีก..รู้จักดีด้วย…”มันว่าต่อและมองหน้าผมด้วยแววตาน้อยใจ อะไรของมันเนี่ย “พี่ขวัญเอยเป็นรุ่นพี่คนสวยที่คณะกู…กูอยู่มหาลัยเดียวกับเธอและสาขาเดียวกัน…กูชอบพี่เอยตั้งแต่วันแรกของการรับน้อง…”“กูตามจีบเธอ….แต่เธอก็ปฏิเสธกูเพราะเธอมีแฟนแล้ว..”“แฟนเธอคือเจ้าของร้านจิวเวลรี่ชื่อดังของเมืองไทย…”“เจ้าของร้านจิวเวลรี่ชื่อดัง?”ผมทวนคำพูดของไอ้กราฟขึ้น มันก็มองหน้าผมและพยักหน้าเป็นคำตอบให้ผม เจ้าของร้านเพชร แสดงว่าไอ้พี่คีรีอะไรของพี่เอยโคตรจะรวย“แต่กูเพิ่งจะรู้จากข่าววงในของมหาลัยว่าพี่เอยกับแฟนของเธอ…เลิกกัน…”ไอ้กราฟเล่าต่อ ผมก็ตั้งใจฟังมันเล่าเพราะผมอยากรู้เรื่องของเธอคนนี้ ซึ่งเธอไม่เคยเล่าอะไรเกี่ยวกับตัวของเธอให้ผมฟังเลยสักนิด“แต่ที่กูไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ทั้งสวยและรวยมากอย่างพี่เอย…ถึงมาที่นี่เพื่อทำงานอย่างที่มึงบอกวะ?”ไอ้กราฟถามผมกลับด้วยสีหน้าสงสัย“สวยและรวยมาก?”ผมก็ทวนคำพูดของมันต่ออีก“ก็เอ่อดิว่ะ…คุณพ่อ
“ยังเลยครับ….”“ถึงว่าหน้าตายังเด็กอยู่เลย…แต่คงอยากรู้อยากลองสินะ…”“ที่นี่สาวๆสวยๆอึ๋มๆๆเอ็กซ์ๆทั้งนั้น…ซู๊ดดด”ชายคนนี้ว่าพร้อมกับยกมือขึ้นมาลูบสีข้างของริมฝีปากอย่างหน้าตาหื่นกาม ทำให้ผมยิ่งสงสัยหนักเข้าไปอีกว่าไอ้สถานที่นี้ มันคือสถานที่อะไรกันแน่“ใช่ครับ…บังเอิญว่าผมกำลังมีแฟน…แต่ทำเรื่องอย่างว่าไม่เป็นสักเท่าไหร่”ผมว่าพร้อมกับก้มหน้าลงอย่างให้ดูตัวเองเขินอายเล่นละครให้สมจริงที่สุดพรึบ“ไม่เป็นไรไอ้น้องชาย…”ชายคนตรงหน้าผมว่าพร้อมกับยื่นมือมาตบไหล่ผม ผมก็เงยหน้าขึ้นไปยิ้มแหยๆให้เขา“ตามพี่มา…วันนี้พี่จะพาน้องเที่ยวเองหึๆๆ^_^”“จริงเหรอครับพี่ชาย…ขอบคุณจริงๆครับ^_^”ผมว่าอย่างดีใจและยกมือไหว้ขอบคุณผู้ชายคนนี้“ไม่เป็นไรๆๆมาๆตามพี่มา^_^”“ครับ…แต่ผมขอพาเพื่อนไปด้วยคนได้ไหมครับ?”“อ้อ…ชอบแบบแซนด์วิชสินะ^_^”ชายคนนี้ว่าพร้อมกับหันไปมองหน้าไอ้กราฟที่มันยืนทำหน้าโง่อยู่ ผมก็หันมายิ้มแหยๆให้ชายคนนี้ “ก็คงอย่างงั้นครับ^\\^”ผมว่าพร้อมกับยื่นมือไปลูบท้ายทอยอย่างเขินอาย“งั้น…ตามพี่มา^_^”“ครับ^_^”ผมก้มศีรษะให้เขาและเดินตามหลังเขาไปจนไปถึงไอ้กราฟ ผมก็จับมือมันลากให้เดินตามผมมา“สวัสดีครับ…ป
วันต่อมาในเวลาเดียวกัน…ด้านเคนโซโมเดลลิ่งQเคนโซ คิณภพ….พรึบ“ไอ้ทรงพลมันนัดพี่เอยมาทำอะไรที่นี่?”ผมเอ่ยพึมพำขึ้นมาอย่างสงสัยเมื่อรถตู้คันสีดำที่ผมจำทะเบียนรถได้แม่นหยุดลงด้านหน้าของตึกสูงห้าชั้นที่อยู่ในตัวเมือง“heaven queen?”ผมพึมพำป้ายชื่อสีชมพูสลับกับสีม่วงที่อยู่ด้านหน้าของตึกแห่งนี้ ป้ายไฟสว่างมาก“แล้วกูจะไปรู้ไหมครับ…กูก็ขับตามรถที่มึงบอกให้กูขับตามมาเนี่ย”ไอ้กราฟบ่นอุบ ผมก็หันหน้าไปทำหน้าหงุดหงิดใส่มัน ที่มันพูดจากวนบาทาผมมากผมเป็นคนวางแผนเตรียมให้ไอ้กราฟไปจอดรอที่ด้านข้างของบ้านเช่าผม พอพี่เอยขึ้นรถตู้ของไอ้ทรงพลไปปุบผมเองก็ขึ้นรถของไอ้กราฟมาปับเช่นกันเพื่อจะตามเธอไปอยู่ห่างๆด้วยความเป็นห่วง“มึงเอารถไปจอด…เดี๋ยวกูจะตามเข้าไปดูพี่เอยก่อน…”ผมหันไปสั่งไอ้กราฟ มันก็ทำหน้าเบะใส่ผมแต่ก็ยอมทำตามที่ผมบอกนะ“เสร็จแล้วเดี๋ยวกูจะตามเข้าไป…เผื่อมึงอยากมีอะไรให้กูช่วย…”“เอ่อๆๆอย่าพูดมากสัส…”ผมบอกไอ้กราฟไปและรีบเปิดประตูลงจากรถของไอ้กราฟทันทีเพราะเห็นร่างระหงของพี่ขวัญเอยเดินเข้าไปในด้านในของตัวตึกแล้วพรึบตุ๊บๆๆๆๆผมรีบปิดประตูรถสปอร์ตคันสีดำของไอ้กราฟและวิ่งตามพี่เอยไปอย่างห่าง
“ฉันอยากมีแฟนที่คบกันจนสร้างอนาคตไปด้วยกัน…”ฉันพูดต่อด้วยแววตาเพ้อฝัน แต่จริงๆนะฉันอยากคบกับใครสักคน ไปนานๆจนแก่เฒ่าเลยล่ะ^_^ปี้น(เสียงแตรรถ)“ฉันไปทำงานล่ะ…รถของคุณทรงพลมาแล้ว…”ฉันว่าพร้อมกับหันไปมองยังหน้าบ้านที่มีรถตู้คันสีดำที่คุ้นตาฉันจอดอยู่หน้าบ้าน จึงทำให้บทสนทนาของฉันกับเคนโซต้องจบลงพรึบฉันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและหันมามองหน้าเคนโซที่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม“ดูแลตัวเองดีๆนะครับ…ผมเป็นห่วง…”เคนโซว่าเสียงออดอ้อนพร้อมกับจับมือรั้งไว้ไม่ให้ฉันไป“อืม…นายก็อย่าลืมปิดบ้านปิดช่องให้เรียบร้อย”“ครับ…แม่^_^”เพลี๊ะ“โอ้ย!…พี่เอยผมเจ็บนะ”เคนโซร้องเสียงหลงที่โดยฉันตบลงไปที่หัวไหล่ของเขา ที่มาล้อเลียนฉัน“ฉันไปแหละ!”ฉันพูดเสร็จก็สะบัดมือของเคนโซที่จับฉันอยู่ให้ออกไปและฉันก็รีบเดินไปขึ้นรถตู้ของคุณทรงพลทันทีอย่างเร่งรีบเพื่อไม่ให้เขารอนาน คุณทรงพลเขาไม่ได้มารับฉันด้วย เขาส่งเพียงแต่คนขับรถประจำตัวของเขามาแทน ฉันก็นั่งเงียบมาตลอดทางโดยหันหน้าออกไปมองนอกกระจกก็พบกับเส้นทางที่ฉันไม่คุ้นเคยเลยสักนิด1ชั่วโมงต่อมา…โมเดลลิ่งQพรึบ“ขอบคุณครับ^_^”คุณทรงพลเอ่ยขอบคุณฉันที่ยื่นแก้วเหล้าที่ชงเสร็จส
บ้านเช่าA19:30น.ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“พี่เอยจะไปที่ไหนเหรอครับ?”เคนโซเอ่ยถามฉันทันทีที่ฉันเดินลงบันไดมาถึงขั้นสุดท้าย ฉันก็หันไปมองเขาที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโซฟาโดยที่เขาเปิดโทรทัศน์ดูอยู่ ฉันก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาตัวยาวตัวเดียวกับเขาเพื่อจะสวมใส่รองเท้าบูทมินิมอลสีดำเต็มส้นมีซิปด้านข้างที่มีความหุ้มแค่ตาตุ่มฉัน“ทำไมพี่เอยแต่งตัวโป๊อีกแล้วครับ…ไหนว่าเข็ดแล้วไง?”เคนโซว่าอย่างสงสัยแต่สายตาเขาจับจ้องมาที่ฉันมันเป็นไปด้วยความไม่พอใจ วันนี้ฉันใส่เสื้อครอปคล้องคอสายเดี่ยวเปิดหลังแต่เสื้อมันตกแต่งผูกเชือกที่ด้านหลังอวดโชว์แผ่นหลังที่ขาวเนียนของฉัน และฉันยังใส่กระโปรงหนังพีซีผูกเชือกด้านข้างที่อวดเรียวขาอ่อนขาวๆของฉันอีกด้วยและฉันปล่อยผมของฉันให้สยายเต็มแผ่นหลังดูรวมๆแล้วก็เข้าขั้นโป๊นั้นแหละ เพราะกระโปรงฉันมันสั้นมากถ้าเผลอนั่งไม่ดีเห็นอะไรต่ออะไรของฉันแน่“เคนโซ….ฉันไปทำงาน…เพื่อนที่ทำงานก็แต่งตัวแบบนี้กันทั้งนั้น…”“ฉันไปทำงานแลกกับเงินหลักหมื่นนะ…”ฉันบอกเคนโซเสียงเข้มและแววตาจริงจัง“งั้นพี่เอยบอกผมได้ไหมครับ…ว่าพี่เอยจะไปที่ไหน?”“ผมจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงพี่….”เคนโซว่าเสียงอ่อนพร้อมกับทำ
“ทำไมคุยกับมันต้องยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ด้วย?!”เสียงไม่พอใจอย่างห้วนๆของผู้ชายที่นั่งมองหน้าฉันอย่างไม่พอใจเอ่ยขึ้นทันทีที่ฉันวางสายคุณทรงพลไปแล้ว และเขาก็จ้องฉันตลอดเวลาที่ฉันคุยโทรศัพท์กับคุณจอมพลโดยที่เขาไม่ละสายตาและไม่กระพริบตาเลยด้วย“เขาเป็นนายจ้างฉัน…เขาแค่โทรมาเพื่อให้ฉันไปทำงานให้เขา…ฉันก็ต้องพูดดีๆกับเขาสิไม่งั้นเขาจะจ้างฉันเหรอ?”ฉันว่าเสียงเข้มพร้อมกับใบหน้าจริงจังใส่เคนโซไป เขาก็ถอนหายใจออกมาใบหน้าหล่อหงุดหงิดดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด“หึงฉันหรือไง?”ฉันเอ่ยถามเคนโซไปอย่างสงสัย เพราะไอ้อาการที่เขากำลังแสดงออกมันคืออาการหึงหวงชัดๆเพราะฉันก็มักจะทำแบบนี้บ่อยๆเวลาที่หึงพี่คีรีกับเลขาสาวสวยของเขา“ผมก็แค่เป็นห่วง…”เคนโซว่าเสียงอ้อมแอ้มพลางหันหน้าเสมองไปทางอื่น ใบหูของเขาเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ เด็กน้อยโกหกไม่เนียนเลยนะจ๊ะ^_^พรึบ“อาหารที่สั่งมาแล้วค่ะ^_^”เสียงหวานใสของพนักงานเอ่ยขึ้น ฉันก็หันไปมองยังอาหารที่เธอค่อยๆวางลงบนโต๊ะตรงหน้าฉันด้วยแววตาแพรวพราว“ขอบคุณค่ะ^_^”ฉันเอ่ยขอบคุณพนักงานไป เธอก็ก้มศีรษะให้ฉันอย่างสุภาพและเดินออกไปจากโต๊ะของฉันที่เธอวางอาหารครบทุกอย่างแล้ว“ฟืดดด…อันนี้แ
13:50น.ร้านส้มตำรสเลิศ….ขวัญเอย กมลวรรณ….พรึบ“เชิญครับ^_^”“ขอบใจย่ะ!”ฉันเอ่ยบอกเคนโซไปพลางเบะปากให้เขาอย่างหมั้นไส้ที่เขาขยับเก้าอี้ให้ฉันนั่งอย่างเป็นสุภาพบุรุษ “ด้วยความเต็มใจครับ^_^”เคนโซยิ้มละมุนให้ฉันพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่ฉันก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับฉัน ฉันก็ส่ายศีรษะไปมาและหันมองไปรอบๆร้านอาหารข้างทางแห่งนี้ โต๊ะที่เคนโซกับฉันเลือกเป็นโต๊ะด้านในสุด ซึ่งตรงนี้บรรยากาศดีมากซึ่งก็มีผู้คนนั่งกินอยู่ตามโต๊ะของทางร้าน ผู้คนก็ไม่ได้มากนักแต่สีหน้าของแต่ละคนดูมีความสุขกับรสชาติของอาหารที่นี้นะพรึบ“สวัสดีค่ะ…คุณลูกค้าต้องการรับอะไรดีคะ?”“นี่เมนูค่ะ^_^”พนักงานสาวเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสพร้อมกับยื่นเมนูอาหารมาให้ฉันกับเคนโซคนละใบ ฉันก็ยื่นมือไปหยิบใบเมนูอาหารของร้านมาดู เคนโซเองก็หยิบใบเมนูอีกอันหนึ่งไปดูเช่นกัน“ผมเอาเป็นส้มตำปูหอยหนึ่งครกครับ…”“น้ำตกหมูหนึ่ง….ลาบเลือดหมูหนึ่ง…และก็ข้าวเหนียวหนึ่งกระติ๊บครับ…”“อ้อแล้วก็ไก่อย่างห้าไม้ครับ^_^”เคนโซดูเมนูแค่ไม่ถึงหนึ่งนาทีเขาก็เงยหน้าขึ้นไปรัวสั่งเมนูกับพนักงานของร้านจนเธอจดรายการอาหารมือเป็นระวิง“แล้วพี่เอยรั
“เข้าใจไหม…เด็กน้อย?”“เข้าใจครับเมีย^_^”เคนโซว่าพร้อมกับยิ้มกว้างให้ฉันจนตาปิด “เมียอะไร!”ฉันว่าเสียงดัง แต่ทำไมฉันรู้สึกเขินและชอบคำนี้ที่เคนโซเรียกฉันนะ“ก็ผมเรียกพี่เอยว่าพี่สาวไม่ถนัด…ก็เลยจะขอเรียกเมียแทนได้ไหมครับ^_^”“บ้า!…ไปเลยเดี๋ยวฉันไปมหาลัยสาย!!”ฉันว่าเสียงดังอย่างกลบเกลื่อนอาการเขินอายของตัวเอง ฉันรีบเดินออกมาจากบ้านไปรอเคนโซที่หน้าบ้าน“เร็วๆ!”ฉันตะโกนเร่งเคนโซ ที่เขาเอาแต่อมยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่คนเดียว ไอ้เด็กบ้า!ชอบทำให้ใจฉันเต้นผิดปกติ!“ครับๆๆๆ^_^”เคนโซตอบรับคำฉันเสียงใสก่อนจะรีบใส่รองเท้า และล็อคประตูไม้บ้านเช่าและรีบเข็นรถเครื่องคันใหญ่ของเขาออกมาจากโรงจอดรถที่อยู่ด้านข้างของบ้านเคนโซเข็นรถมอเตอร์ไซค์มาหยุดตรงหน้าฉันแล้วเขาก็ขึ้นนั่งคร่อมรถมอเตอร์ไซค์พรึบ“สวมใส่หมวกกันน็อคด้วยครับคนสวย^_^”“ย่ะ!”ฉันยื่นมือไปรับหมวกกันน็อคมาจากเคนโซและรีบสวมใส่มันทันทีก่อนจะกระโดดขึ้นนั่งข้างรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันใหญ่ของเขาเพราะคนนั่งซ้อนมันอยู่สูงกว่าคนนั่งขับ ฉันจึงต้องโน้มตัวไปหาเคนโซพรึบ“กอดผมแน่นๆนะครับ…พี่เอยคนสวยของผม^_^”เคนโซว่าพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือฉันให้ไปกอดเอว
สองวันต่อมา…. ขวัญเอย กมลวรรณ..... 08:30น. พรึบ “ให้ผมไปส่งพี่เอยนะครับ….”เสียงอ่อนโยนของเคนโซดังตามหลังฉันมา ฉันก็หันไปมองหน้าเขาที่สวมใส่ยูนิฟอร์มเด็กวิทยาลัยเต็มยศ ฉันก็เดินมุ่งตรงไปยังโซฟาเพื่อจะสวมใส่รองเท้าส้นสูงของตัวเองเพื่อจะไปมหาลัย พรึบ “พี่ยังไม่หายดีเลย….”เคนโซว่าพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟากลางบ้านข้างๆฉัน ฉันก็หันไปยิ้มให้เขา “อืม…ได้สิ^_^”ฉันตอบตกลงเคนโซไป เขาก็ยิ้มร่าอย่างดีใจ ตลอดสองวันที่ฉันนอนซมเพราะเจ็บหน้าที่โดนตบและเจ็บท้องน้อยที่โดนต่อยไปหลายที ก็ได้เคนโซนี้แหละที่ดูแลฉันเป็นอย่างดี เขาน่ารักและอ่อนโยนมากเลยนะ^_^ “ต่อไปนี้ผมจะไปคอยรับคอยส่งพี่เอยเองนะครับ…” “ผมจะไม่ปล่อยให้พี่เอยไปเจอเหตุการณ์เลวทรามแบบนั้นอีกแล้ว…”เคนโซว่าเสียงอ่อนแต่แววตาของเขาดุดันจนน่ากลัว “อืม…ฉันก็คงเข็ดไปอีกนานเลยล่ะ…ฉันจะไม่แต่งตัวนุ่งน้อยห่มน้อยแบบนั้นอีกแล้ว…”ฉันว่าเสียงเศร้า อย่างคนที่เข็ดแล้วจริงๆ การจะโดนข่มขืนนี่มันเป็นอะไรที่โคตรสะเทือนใจและทำให้ฉันหวาดกลัวกับการไปไหนมาไหนคนเดียวไปเลยล่ะ “และกระโปรงของพี่เนี่ย…มีแต่แบบนี้เหรอครับ?”เคนโซว่าพลางเอื้อมมือหนามาลูบไล้ขาอ่