บทที่8.ตกบันไดพลอยโจน 1

บทที่8.ตกบันไดพลอยโจน

นรสิงห์ถอนใจแรงๆ เขายกมือขึ้นปลดกระดุมสูท ทอดสายตามองคนสติลางเลือนเพราะฤทธิ์ยาบางอย่าง...ด้วยแววตาที่ไม่มีใครอ่านออก นอกจากเจ้าตัว

มันเป็นเรื่องบังเอิญแบบเหลือเชื่อ...เขาดันโผล่ไปขวางทางของนักรบแบบไม่ตั้งใจ หมูจะหามดันเอาคานเข้าไปสอด นักรบคงคิดเช่นนั้นตอนที่เจอกันจังๆ หน้าห้องพักในโรงแรมแห่งนี้ นรสิงห์แวะมาหาหิรัญ เมื่อเคี่ยวเข็ญให้เพื่อนรักนอนพักที่บ้านด้วยกัน ไอ้หนุ่มลานมันดันเกิดความเกรงใจ หิรัญจึงขอมานอนพักที่โรงแรมแห่งนี้แทน...

ศีรษะทุยได้รูปส่ายแรงๆ ไม่คิดว่าหน้าฉากแสนจะเป็นสุภาพบุรุษ เบื้องหลังแล้ว นักรบโสมมจนไม่น่าให้อภัย

ชายหนุ่มทรุดนั่ง ทอดมองบุษบันนิ่งๆ

คนหมดสติที่ไม่รู้ตัวเอง เริ่มดิ้นกระสับกระส่าย มือเรียวบางดึงทึ้งเสื้อผ้าบนร่างกาย ใบหน้าหวานคมแดงก่ำ

โอ๊ะ!! หนุ่มเสน่ห์แรงเริ่มตระหนก เขานิ่งขึงเมื่อเสื้อตัวโคร่งถูกสลัดทิ้งเป็นชิ้นแรก

“ฉิบหายล่ะ ไอ้ห่านั่นเอาอะไรให้หล่อนกินวะ!!”

เสียงบ่นพึม แต่กลับทำอะไรไม่ถูก เมื่อคนบนเตียงกระสับกระส่ายมากขึ้น หล่อนไม่ได้หยุดดิ้น แต่กลับทุรนทุรายมากขึ้นอีกนับเท่า ใบหน้าหวานที่เขาชอบแอบมองมีเหงื่อชุ่มไปทั้งวงหน้า ริ