เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่9.อุบัติเหตุพิศวาส 2
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-14 12:42:01“นรกชัดๆ ดันมาเจอหมอนี่เข้าให้”
“เกินไปแพรว ดีเสียอีกจะได้มีคนคุ้มครอง”
แพรวนราเดินทางมาถึงเมื่อตอนบ่าย พร้อมกับเร่งบุษบันยิกๆ เมื่อราตรีคืบคลานเข้ามา หญิงสาวอยากดื่ม อยากฟังเพลง เพราะปัญหาที่โถมทับทำเอาร่างกายล้า แพรวนราอยากปลดปล่อย เธออยากเต้นรำ กับการดื่มเบาๆ
เพราะบุษบันยังไม่เห็นนรสิงห์ เมื่อชายหนุ่มลุกออกไปรับโทรศัพท์ ดังนั้นเธอจึงเต็มใจที่จะนั่งร่วมโต๊ะ มันเป็นการดีกว่าที่มีผู้ชายอยู่ด้วย ในช่วงค่ำคืนที่มีอันตรายรอบตัว
แต่เมื่อผู้ชายคนนั้นเดินกลับมา เขาทรุดนั่งด้านข้างของบุษบัน ไม่สนใจดวงตาวาววับของหล่อน
หยิบแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ พร้อมทั้งมองไปที่ฟลอร์เต้นรำ...เหมือนไม่ได้สนใจทุกสิ่งรอบตัว
&
บทที่เกี่ยวข้อง
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่9.อุบัติเหตุพิศวาส 3
หนุ่มเสน่ห์แรงกดยิ้มมุมปาก นึกสนุกจนลืมสนใจเพื่อนรักสองหนุ่มมัวแต่สนใจคนข้างตัว ซึ่งรู้สึกว่าจะผิดฝา ผิดตัวยังไงไม่รู้?“หนาวมั้ยคุณ?”เสียงทุ้มๆ กระซิบถาม แพรวนราจึงเบือนสายตาหันกลับมามอง เธอขมวดคิ้วนิดๆ ก่อนจะส่ายใบหน้า “เห็นตัวสั่น...นึกว่าหนาว” สายตาของหิรัญจับอยู่ที่ผิวเปลือยตรงหัวไหล่กลมกลึงของตนเอง หญิงสาวจึงเริ่มรู้สึกสะท้านนิดๆ แต่จะให้ยอมรับตรงๆ ก็ใช่ที่ “จะหนาวอะไร ร้อนจะแย่” เธอตอบพร้อมกับย่นจมูกใส่ “ยอมรับมาเถอะน่าว่าหนาว...ไม่ต้องอาย” ชายหนุ่มยังตื้อต่อ เขาขึงตาปรามไอ้หนุ่มฝั่งตรงข้ามจนปวดตา เลยอยากตัดปัญหากวนใจ หากปิดสิ่งล่อต่อเสีย คงไม่มีสายตาโลมเลียเช่นนั้นมองมาที่ผู้หญิงข้างกายเขาอีก “ไม่ใช่หน้าหนาวนี่คุ๊ณ อากาศกำลังสบายๆ”&n
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่10.หัวใจไหวหวั่น 1
บทที่10.หัวใจไหวหวั่น หิรัญทิ้งตัวนั่งด้านข้างเพื่อน เขาปรายตามองแม่สาวอวบที่นั่งซ้อนอยู่บนตักนรสิงห์ยิ้มๆ เพื่อนของเขาเสน่ห์แรงไม่เคยเปลี่ยน ไม่ว่าจะเมื่อก่อน หรือตอนนี้ “อุ้ยตาย...คุณสิงห์ไม่บอกวีวี่นี่คะ ว่ามีเพื่อนมาด้วย” เสียงสาวเจ้าฉอเลาะ แต่หิรัญขี้คร้านจะฟัง เขารินบรั่นดีในขวดใส่แก้วตนเอง คีบน้ำแข็งโยนใส่ก้นแก้ว ก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ แกว่งแก้วไปมา แล้วจึงยกขึ้นจิบ... “ทำไมล่ะครับ...หรือว่าเพื่อนผมน่าสนใจมากกว่า” เสียงกลั้วหัวเราะเอ่ยถาม “เปล่าคะ” หล่อนรีบปฏิเสธ หากแต่ในใจคิดไม่เหมือนที่พูด เมื่อผู้ชายสองคนตรงหน้า น่าสนใจไม่แพ้กัน ในขณะที่นรสิงห์ดูเฟิร์มด้วยรูปลักษณ์หนุ
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่10.หัวใจไหวหวั่น 2
หิรัญโวย เขายกแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ อันดับแรกที่ต้องทำ คือหาทางช่วยบุษบัน พันธะที่มีต่อกันจะได้ขาดกันสักที...เอ...หรือว่าเขาจะให้หล่อนยืมสตางค์ดี แต่คนหยิ่งอย่างบุษบัน คงไม่ยอมรับข้อเสนอนั่น หิรัญคิดร้อยแปดพันเก้า เพื่อหาทางช่วยหญิงสาวคู่หมาย และนรสิงห์ก็สบช่องที่จะช่วยหล่อนพอดี เป็นการกำจัดหล่อนออกไปจากข้างกายหิรัญ เขากับเพื่อนจะได้ไม่แหนงใจกันในอนาคต หากบุษบันจะกลายมาเป็นคู่ชีวิตของเพื่อน เมื่อหิรัญรักและเชื่อฟังกำนันเหม...เพื่อนของเขาคงไม่กล้าขัดคำสั่งพ่อ...กรุงเทพฯ สายสมรยกมือทำความเคารพคนแปลกหน้าที่มายื่นข้อเสนอให้... แม้จะงงๆ แต่ข้อเสนอนั่น ก็ทำให้นางสนใจ เมื่อเป็นการช่วยปลดหนี้ โดยที่ไม่ต้องบีบให้บุษบันต้องแต่งงานทั้งที่ไม่เต็มใจ นางรู้สึกเสียดายบุตรชายของกำนันเหมอยู่เหมือนกัน แต่นางก็รู้ใจหลานสาวดี...ถึงบุษบันจะเป็นคนหัวอ่อน แต่หลานของนางก็มีจุดยืน...
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่11.ทวง... 1
อ้อมใจ...ใจเต้นแรง หล่อนเชิดใบหน้าขึ้น สนองจูบดุดันนั้นด้วยความเต็มใจ เธอไม่ได้หวาดหวั่น....แต่กำลังรู้สึกตื่นเต้นต่างหาก หญิงสาวรู้ว่าระหว่างนักรบกับตนเอง ต้องมีสักวันที่ลงเอยแบบนี้...เหมือนมีอะไรบางอย่างมาบอกเธอไว้อย่างนั้น นับตั้งแต่ภารตีแนะนำให้เขาและเธอรู้จักกัน เธอเล็งชายผู้นี้ไว้ และรออย่างอดทน เมื่อแววตาของนักรบ มักจะบอกกับเธอเช่นนั้น...นักรบบดจูบปากนุ่มอย่างถือสิทธิ์ เรียวลิ้นหนาแทรกเข้าไปข้างในโพรงปาก ดูดื่มความหวานซ่านนั้นไปทั่ว ดูดชิมความนุ่มหวานไม่รู้จักเบื่อ มือใหญ่เล้าโลมบนกายสาว หนักแน่นร้อนแรง ส่งผลให้อ้อมใจสะท้านสะเทือน “อ๊า...ซี๊ดดดดด” เสียงครางแผ่วๆ ดังอยู่ในลำคอของหญิงสาว แต่หาได้สะทกสะท้าน อ้อมใจระริกระรี้ แอ่นร่างกายแนบชิดและรอเวลาหฤหรรษ์ด้วยความกระสัน... นักรบนอนเอนๆ อยู่บนเตียง ในมือเขามีบุหรี่หนึ่งมวน อ้อมใจเดินมานั่งข้างๆ เธอส่งแก้วบรั่นดีให้ชายห
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่11.ทวง... 2
หญิงสาวปัดเรื่องเครียดๆ ทิ้งไป วันนี้เธอยังมีความสุข วันหน้าจะเป็นเช่นไรก็สุดแล้วแต่ ผัวหนุ่ม เมียสาว ที่เหมาะสมกันดั่งโลงเน่า กับผีเปื่อย ควงคู่กันเดินออกจากห้องทำงาน มีสายตาพนักงานหลายคนมองตาม มีทั้งชื่นชม และแอบสมเพช... นักรบกระหยิ่มในความโชคดีของตนเอง เขาสามารถครอบครองหัวใจรักของภารตีไว้ได้ เวลานี้เขามีเงินในกระเป๋า ขาดแค่อำนาจอย่างเดียว และในอนาคตเขาเล็งไว้...อำนาจนั่น เขาจะคว้ามาครองให้ได้ หากเขากล่อมวิภาวี แม่ของภารตีได้ ระหว่างมื้อค่ำ นักรบจึงเอ่ยลอยๆ “คุณแม่กับคุณน้า ใครมีอำนาจที่เดอะเพรสมากกว่ากันครับ?” เป็นคำถามง่ายๆ หากมองผ่านๆ แต่นักรบจงใจ เขาต้องการจุดชนวน เมื่อใครๆ ก็รู้ดีระหว่างพี่สาว กับน้องชาย นรสิงห์กุมอำนาจบริหารเพียงผู้เดียว วิภาวีกับคุณเปรม เป็น
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่11.ทวง... 3
เสียงห้วนห้าวทำลายความคิดเลื่อนลอยของตนเอง บุษบันกะพริบเปลือกตาถี่ เมื่อหมุนตัวกลับไปมองด้านหลัง เงาทะมึนตรงนั้น เธอรู้แค่ว่าเป็นผู้ชายตัวใหญ่ เมื่อแสงที่มีเหลืออยู่ หลังพระอาทิตย์ดวงโตทิ้งแผ่นฟ้าไป และม่านราตรีคืบคลานเข้ามา “ความจริงนะ ถ้าเธอต้องการ ผู้ชาย บอกสิ!! ฉันพร้อมสนองให้ แบบเต็มใจด้วย” นรสิงห์สาวเท้าผ่านเงามืด เขาเดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับยิ้มเยาะผู้หญิงตรงหน้า หญิงสาวถอนใจแรงๆ เธอเบือนหน้าหนี ริมฝีปากอิ่มเม้มจนเป็นเส้นตรง ไม่คิดจะต่อปากต่อคำ เพราะมันจะเป็นการทำให้ตนเองไร้ค่ามากขึ้น เมื่อคำหยามเหยียดของนรสิงห์นั้น เขาเปิดฉากโจมตีตนเองโดยไม่เปิดช่องให้สู้ “อย่าคิดว่าที่เธอไม่พูด จะทำให้ฉันไม่รู้ความคิดเธอนะ” เมื่อ
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่11.ทวง... 4
“คิดจะสู้ฉัน...เร็วไป10ปีบุษบัน”นรสิงห์ถอนปากออกจากการจุมพิต เขากระซิบเสียงแหบ ก่อนจะผลักหญิงสาวออกห่าง เพราะหากเขายังมัวรีรอ...อาจจะมีคนตาดีมองรอดเข้ามาในรถยนต์จนเห็นฉากสวีทหวานๆ หรืออาจจะเลยเถิดไปยันไหนต่อไหน เมื่อเขารู้ตัวเองดี...ไม่ว่าครั้งไหน...เขาไม่สามารถหยุดความต้องการที่มีกับบุษบันได้สักที“นั่งเฉยๆ ถ้าเธอร้องฉันจะจอดรถและเอา เธอที่ข้างทางนั่นล่ะ” ชายหนุ่มพูดเสียงกระแทก...เขาต้องรีบพาบุษบันไปจากตรงนี้ ก่อนที่ตนเองจะหน้ามืด และทำอย่างที่เอ่ยปากออกไป บุษบันแอบชำเลืองมองชายหนุ่มข้างตัว เธอกลืนน้ำลายเอือกๆ มือเรียวกำแน่นอยู่ที่หน้าตัก ฝ่ามือชื้นเหงื่อจนเปียกชุ่ม กับความรู้สึกพรั่นพรึง...ที่ผุดพรายขึ้นมาในหัวใจ...เธอไม่ใช่ผู้หญิงให้บริการที่ชายหนุ่มคิดจะใช้ แม้จะเคยพลาดท่าเสียทีครั้งหนึ่งก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีครั้งต่อๆ ไป...บุษบันรวบรวมสติที่กระเจิดกระเจิงเพราะฤทธิ์จูบแสนร้ายกาจนั้น กลับคืนมา
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่11.ทวง... 5
“ไม่...” เสียงปฏิเสธแผ่วหวิว ไม่มีน้ำหนักพอให้คนฟังเชื่อ“เธอโกหกไม่เก่งบุษบัน ฉันมองเห็นสิ่งที่เธอซ่อนไว้ ในนี้!!” นรสิงห์ยิ้มเจ้าเล่ห์ มือแข็งแรงของชายหนุ่มกดลงบนเนินทรวงอวบอูม เขาลากปลายนิ้วร้อนผ่าว...จากเนินทรวง เลาะเล็มไปใต้ฐานอก และเรื่อยลงไปจนถึงช่วงเอวกิ่ว บุษบันกลั้นลมหายใจเธอ โก่งตัวหนี พยายามห่อตัวให้เล็กลีบ แต่ไม่มีประโยชน์ใดใดเลย...ในที่สุดเธอก็พ่ายแพ้...ความรัญจวนสาดซัดจนหัวหมุนเมื่อนรสิงห์เป็นจอมอิทธิพล เขามีอำนาจเหนือเธอ และสามารถทำให้ตนเองแทบคลั่ง!! เมื่อชายหนุ่มเริ่มเล้าโลม... เธอครางแผ่วๆ เมื่อความเสียดสยิวแผ่กระจายไปทั่วตารางนิ้วของร่างกาย... แขม่วท้องจนแผ่นท้องยุบวาบ ตอนที่ฝ่ามือร้อนผ่าว...สอดเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตตัวโคร่ง...และกอบกุมเนินทรวงใต้ชั้นในผ้าลูกไม้ “อ่า...อือออออออ” หญิงสาวเผลอตัวคราง รีบหลุบเปลือกตาลงเพราะความละอาย... ลมหายใจเธ
บทล่าสุด
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ 8
“ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะดังไล่หลังมา “อย่าวิ่งสิบุษ เธอท้องอยู่นะ!!” แต่เมื่อนึกขึ้นได้ ชายหนุ่มตะโกนห้ามเสียงหลง เมื่อบุษบันกำลังมี ‘เจ้าตัวเล็ก’ นอนตีพุงอยู่ในท้องเจ้าหล่อนสายเลือดกษิดิศชญาธร ที่มาในจังหวะเหมาะเหม็ง ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่มีข้ออ้างในการย้อนกลับมาหาเธอ “ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้บุษท้อง” เสียงเปรยแผ่วๆ ของผู้ชายตัวใหญ่...นรสิงห์เดินเข้าไปอีกห้องหนึ่ง เขาเองก็ต้องรีบอาบน้ำ จะได้ออกไปจัดการอะไรๆ ให้มันเสร็จสมบูรณ์สักที ไม่คิดว่าตนเองจะยอมทิ้งชีวิตอิสระ แต่เมื่อคิดดูดีๆ มันก็ไม่ได้แย่นัก หากจะมีคนยืนข้างๆ มีความห่วงใยให้กัน มีความผูกพัน...นับจากนี้ไปตลอดจนลมหายใจเฮือกสุดท้าย ตื้ด...&nbs
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ 7
“แล้วเธอล่ะบุษ...คิดอะไรกับฉันมั้ย?” ชายหนุ่มย้อนถาม เขามองผิวแก้วสีระเรื่อตาพราว บุษบันหน้าร้อนฉ่า คำถามที่เธอรู้คำตอบดี แต่ตอนนี้ไม่มีความกล้าพอ... เมื่อผู้ชายตรงหน้า เป็นคนแรกที่เข้าถึงตัว ทุกสิ่งในร่างกายตนเองไม่ได้เป็นความลับสำหรับเขา...แถมซ้ำ...ในท้องเธอ มีสายเลือดของเขานอนตีแปลงอยู่ด้วย แบบนี้...เธอจะไม่รักเขา...ได้ยังไง แต่นรสิงห์ชิงพูดเสียก่อน... ‘The great big day in my life has begun when you come into my heart.’ วันดีๆ ในชีวิตฉัน...ได้เริ่มต้นขึ้น ตั้งแต่วันที่ฉันมีเธอ... ผิวแก้มเธอร้อนฉ่า ดวงตาพร่าเพราะน้ำตาเอ่อ ไม่คิดว่าตัวเองจะมีความสำคัญกับเขาขนาดนั
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ 6
“อะ!!” ร่างเล็กๆ สั่นระริก เธอขยุ้มผ้าใต้ฝ่ามือแน่น หลับตาพริ้มและเปล่งเสียงครางสั่นๆเมื่อเขาแทรกปลายนิ้วแข็งๆ เข้าไปด้านใน และขยับเคลื่อนไหวช้าๆ“อย่า...อย่าทำแบบนั้น ได้โปรด?!!” บุษบันครางเสียงหลง สะโพกผายส่ายสะบัดเหมือนปีกผีเสื้อ ไม่อาจจะขัดขืนความรู้สึกนี้ได้เลย เพราะเมื่อชายหนุ่มเข้าใกล้เขาทำให้เธออ่อนปวกเปียกเหมือนขี้ผึ้งถูกไฟรนทุกครั้ง...ร่างกายของเธอมันทรยศ มันไม่ฟังคำสั่งจากสมอง เมื่อมันสนองตอบชายหนุ่มและยินยอมให้เขาทำตามอำเภอใจมุมปากได้รูปกระตุกยิ้ม เข้าเหลือบมองใบหน้าบิดเบี้ยวของหญิงสาวหวานใจ ใบหน้างดงามแดงก่ำเธอแสดงออกถึงความพร้อมพรั่ง!! สารหล่อลื่นในร่างกายถูกขับออกมาจนเปียกเปรอะเนืองนอง และไม่ว่าเขาจะจับหันซ้ายหันขวา เธอก็พร้อมและเต็มใจที่จะสนองตอบอยู่แล้ว เสียงครางระส่ำช่วยยืนยันความคิดของเขาชายหนุ่มโหย่งตัวขึ้น ชักปลายนิ้วออกมาจากแอ่งสวรรค์ จรดแก่นกายแข็งตึงแนบเนินเนื้ออวบอิ่ม เขารวบเรียวขาเพรียวยาวไว้ที่ท้องแขนก่อนจะกดสะโพกสอบ บรรจงเสือกเสยความอลังการกับความอวบอูมเต็มแรง!!“อืมมมม...ซี๊ดดดดด
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ 5
หญิงสาวรวบผ้าห่มชิดตัวมากขึ้น เมื่อใต้ผืนผ้าหนาๆ เธอมีแค่อันเดอร์แวร์สองชิ้น เสื้อผ้าชิ้นอื่นๆ อันตทานหายไปจนหมด ตั้งแต่ตอนที่เธอยังไร้สติ... “ฉันไม่สัญญาหรอกนะว่าจะทำตัวเป็นคนดี ฉันก็เป็นฉันแบบนี้แหละ แต่รับประกัน ฉันไม่ใช่คนเหลาะแหละ ฉันมั่นใจเชียว ว่าฉันสามรถดูแลเธอกับลูกได้ ในอนาคต” นรสิงห์ย้ำอีกครั้ง ก่อนจะทิ้งตัวนอนแผ่บนพื้นเตียง เตียงหนาไหวยวบ เมื่อน้ำหนักตัวนรสิงห์ไม่ใช่น้อยๆ เลย “บุษกลัวว่า...บุษจะทำให้คุณเดือดร้อน บุษอาจจะเป็นที่รังเกียจ แล้วจะทำให้เราไปกันไม่รอด” หญิงสาวแย้งเสียงอ่อย เธอกับคนในครอบครัวเขา จะมีทางญาติดีกันเหรอ ในเมื่อเธอเคยเป็นคนที่พวกเขาตั้งป้อมรังเกียจ!! ชายหนุ่มพลิกตัวนอนคว่ำ เขาเอามือรองใต้คาง ตอนที่เงยหน้ามองบุษบัน “น
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ 4
คนตอบสำรวมเสียงสุดๆ เมื่อพอจะรู้ใจเจ้านายดี เวลานี้หัวหอกหนุ่มของเดอะเพรสกำลังร้อนเป็นไฟ แม้จะได้ตัวเจ้าสาวมาไว้ในกำมือแล้วก็ตาม แต่หากฟื้นขึ้นมาแล้วบุษบันยืนกรานคำเดิม...คนรอบตัวของนรสิงห์ คงได้โดนหางเลขกันเป็นแถวๆ ดอกไม้ดอกเล็กๆ ที่ประดับไว้บนเรือนผม ด้วยฝีมือสุดประณีตของช่างมือดี ส่งให้เส้นผมดำขลับดูงดงามออร่าพุ่งแต่ขัดนัยน์ตาของชายหนุ่มที่อุทิศตัวเป็นดั่งหมอนนุ่มให้บุษบันนอนอิงเสียจริงๆ เมื่อมือเร็วเท่าความคิด ดอกไม้สุดสวยนั่นจึงถูกแกะออกมาทีละดอก ช้าๆ เมื่อชายหนุ่มบรรจงเบามือที่สุด เพื่อกันไม่ให้คนหลับหมดสติรู้ตัว ในที่สุดก็ถึงจุดหมายปลายทาง บ้านพักบนเนินเขา ตัวบ้านตั้งโดดเด่น...เบื้องล่างคือน้ำทะเลใสแจ๋ว เสียงคลื่นดังไกลๆ เมื่อระยะทางจากตัวบ้านถึงชายหาด อยู่สูงกว่ากันไม่ใช่เล่น บ้านอีกหนึ่งหลังของกษิดิศชญาธร มีไว้เพื่อพักผ่อนโดยเฉพาะ เขาเลือกที่นี่ เพราะมันเดินทางยาก หากไม่มีรถยนต์ก็คงต้องเดินจนขาลาก กว่าจะถึงถนนที่มีรถยนต์วิ่งผ่านไป ผ่านมา&
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ 3
“หึ!! หล่อนคงมีเป้าให้เกาะอยู่แล้วซิ ถึงได้กล้ากำแหง” วิภาวียังไม่วายค่อนคอด “ความจริง... หิรัญกับบุษบัน เขาเป็นคู่หมายที่ผู้ใหญ่เขาทาบทามไว้อยู่แล้วครับ เพียงแต่ผมเข้าไปแทรกไว้ก่อน” ความลับคับอก พรางพรูออกมาจากปากหนุ่มรุ่นน้อง ไม่ใช่เพื่อแก้ต่างให้บุษบัน แต่เป็นคนยืนยันเพื่อความบริสุทธิ์ของเจ้าหล่อน และมันคือความจริง “โอ้ย!! ฉันไม่อยากจะเชื่อ นี่เราหนีผู้หญิงที่ชื่อบุษบันไม่พ้นจริงๆ เหรอ?” “ตีไม่อยากจะเชื่อว่าคุณรบโกหกตี” สาวท้องแก่ครางเสียงระโหย ในคำพูดของนักรบ มีเรื่องไหนที่เป็นความจริงบ้าง “แกก็เลิกงมงายกับไอ้ผัวเฮงซวยนั่นได้แล้วล่ะ... แต่ต้องถามฉันยัยตี มีเรื่องไหนบ้างที่ผัวแกมันไม่โกหกบ้าง” วิภาวีเป็นมารดาที่รักบุ
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ 2
กำนันเหมโวยคนแรก ตามด้วยบิดา มารดาของแพรวนรา แต่ก็เริ่มเห็นด้วย เมื่อหิรัญพยายามอธิบาย เมื่อสิ่งที่เขากับแพรวนราทำก็เพราะความหวังดีกับเพื่อน และสั่งสอนคนอีโก้สูงให้รู้ตัว เรื่องหัวใจ จะเอาเหตุผลร้อยแปดมาคัดง้างไม่ได้ ต้องใช้ใจแลกใจเท่านั้น ดังนั้น...แพรวนรากับหิรัญ จึงได้แนวร่วมเพิ่มขึ้น เพราะบิดา มารดาของแพรวนราก็รักบุษบันไม่ต่างอะไรกับลูกในไส้ จึงสงสารชะตากรรมที่หล่อนได้พบเจอ ข่าวลือจึงถูกแพร่ออกไป จากวงสังคมแคบๆ และขยายเป็นเรื่องใหญ่ในไม่ช้า และเข้าหูของนรสิงห์จนได้บ้านกษิดิศชญาธร... “สิงห์...แม่นั่นกำลังจะแต่งงานกับเพื่อนสิงห์ สิงห์รู้หรือเปล่า?” วิภาวีเดินหน้าตั้งเข้ามาถาม หลังกลับจากงานการกุศล และได้ยินข่าวซุบซิบนั่นเข้าพอดี&n
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบ 1
บทที่16.ตลบหลังเพื่อนจอมแสบในขณะที่เพื่อนรักกำลังจะมีความสุข...หนุ่มไฮโซ อีโก้เต็มบ่า กำลังทุกข์หนัก เก้าอี้ที่รองก้น ทั้งกระด้างและร้อน จนทนฝืนนั่งทำงานต่อไปไม่ไหว นรสิงห์ผุดลุกขึ้นยืน เขาเดินมาหยุดที่ริมกระจกใส เพ่งสายตาฝ่าเปลวแดด มองท้องถนน กบผู้คนที่เดินผ่านไป ผ่านมาด้วยสายตาเลื่อนลอย บุหรี่ม้วนเล็กๆ ถูกดึงออกมาจากซอง เปลวไฟลามเลียปลายม้วนเมื่อเจ้าตัวนึกอยากขึ้นมา เพราะเขาต้องการใช้ความคิด การสูบบุหรี่คือการแก้เครียดที่นรสิงห์เคยใช้ได้ผล แต่ครั้งนี้เหมือนจะไร้ประโยชน์ สารนิโคตินในบุหรี่ไม่ช่วยให้สมองของชายหนุ่มโปร่งโล่งเหมือนเคย เหมือนมีม่านควันบางๆ ไหลวนเวียนอยู่ในหัว ทำให้ความคิดที่เคยวิ่งฉิว เฉื่อยช้าลง... นรสิงห์ตัดสินใจดีดก้นบุหรี่ทิ้ง เขาเดินย่ำเท้าแรงๆ เหมือนต้องการระบายความไม่พอใจลงบนพื้นพรม แต่กลับไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย ทุกอย่างยังดูขวางหู ขวางตาไปหมด... ในที่สุด...ชายหนุ่มก็
กับดักรักลวงเล่ห์ร้าย บทที่15.กับดักรัก กับดักลวง... 3
หนุ่มตัวดำโน้มตัวลงมาใกล้ๆ “เชื่อผมมั้ยล่ะ?” เขากระซิบถาม ลมหายใจเป่ารดข้างแก้มของแพรวนรา เพราะความใกล้ชิด แถมแอบสูดกลิ่มหอมๆ ของหล่อนไปด้วย แพรวนราผงะ!! เธอเงยหน้าขึ้น แสยะยิ้ม แยกเขี้ยวให้หิรัญเมื่อกลับมาเป็นคนเดิม “คุณถอนตัวไม่ได้แล้วนะ ฉันเป็นคนจำแม่น อะไรที่เคยผ่านหู ฉันจำไม่ลืม...ถ้าทำไม่ได้อย่ามาพูด” “ตามนั้น!!” คนเอ่ยปากย้ำ เขายิ้มกว้าง มองปากอิ่มตาละห้อย เมื่อนึกอยากจุมพิตสาวสักทีแต่ไม่มีความกล้าพอ “แพรว...จูบทีได้มั้ย?” เสียงหิรัญพร่าสั่น เมื่อกลั้นใจถาม เขามองสบนัยน์ตาฉ่ำหวานของแพรวนราด้วยสายตาละห้อย นึกเสียวสันหลังวาบๆ ไม่คิดว่าแค่เริ่มต้น ตนเองก็จะ เกรง หล่อนเสียจนเป็นความกลัว ไอ้ชมรมกลัวเมียที่ผู้ชายส่วนใหญ่พูดถึง หลังแต่งงาน หรือมีชีวิตคู่ คงได้เปิดรับเขาไปเป็นสมาชิกเร
