เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 876
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 877
ร่างของมาทิลด้าแข็งทื่อทันทีเมื่อจาค็อบเดินมากอดเธอจากด้านหลังตลอดยี่สิบปีที่ผ่าน ส่วนลึกในหัวใจของเธอ เธอหวังเสมอ ว่าจาค็อบจะกอดเธอให้แน่นในอ้อมแขนของเขาเพราะนี่คือผู้ชายคนเดียวที่เธอรักในชีวิตของเธอในเวลานี้ คนรักคนแรกของเธอจากเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว กำลังโอบกอดเธอแน่นในอ้อมแขนของเขา ขณะที่มือของเขาโอบรอบท้องของเธอไว้แน่น มาทิลด้ารู้สึกราวกับว่าเธอได้ความรู้สึกที่เธอเคยมีเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วกลับคืนมาความรู้สึกที่แท้จริงของมาทิลด้าผุดขึ้นในใจเธออย่างกะทันหันและเธอก็ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการวางมือของเธอเองบนมือของเขาอย่างอ่อนโยนได้อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอวางมือบนมือของจาค็อบ เธอก็ตระหนักได้ว่ามันผิดที่ทำแบบนี้เธอรีบออกจากอ้อมกอดของจาค็อบ ขณะที่เธอจัดผมให้เป็นปกติด้วยความตกใจ หลังจากนั้น เธอพูดตะกุกตะกักว่า “จาค็อบ เราไม่ควรทำแบบนี้นะ นายยังคงเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ฉันให้เอเลนผิดหวังแบบนี้ไม่ได้!”จาค็อบกังวลมากจึงโพล่งออกมาทันทีว่า “เอเลนเป็นคนหักหลังต่อความไว้ใจของเธอ และทำให้เธอผิดหวังตั้งแต่แรก! ตอนที่เราทั้งคู่ยังอยู่ด้วยกัน เอเลนรู้ว่าเราทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 878
”ดังนั้น นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถตัดสินใจได้เหมือนตอนที่เรายังเป็นวัยรุ่นอยู่ เราต้องคิดให้รอบคอบและพิจารณาทุกอย่างก่อนที่เราจะตัดสินใจได้”จาค็อบตอบทันทีว่า “ฉันรับไม่ได้กับสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไป ฉันรู้ว่าเธอยังมีความรู้สึกกับฉันอยู่ลึก ๆ และฉันก็มีความรู้สึกต่อเธอด้วย ในเมื่อเรายังมีความรู้สึกต่อกัน ทำไมเราจะผ่านมันไปด้วยกันไม่ได้ล่ะ?”ขณะที่เขาพูด จาค็อบถามอย่างจริงจังว่า “มาทิลด้า ฉันอยากให้เธอบอกความจริงกับฉัน ตอนนี้เธอมีความรู้สึกกับฉันบ้างไหม?”มาทิลด้าเขินอายเล็กน้อย เธอตอบว่า “นายหวังให้ฉันตอบคำถามของนายว่าอย่างไร? อย่างไรก็ตามเราทั้งคู่ต่างก็รักกันอย่างสุดซึ้ง ในตอนนั้นเรามีความสัมพันธ์ที่ดี เราเป็นรักแรกของกันและกัน และเราได้หลอกตัวเองมานานกว่ายี่สิบปี”หลังจากนั้น มาทิลด้าตอบว่า “ฉันบอกนายไปแล้วว่าฉันรู้สึกอย่างไร แต่เราไม่ควรนึกถึงแค่ความรู้สึกของตัวเองในการตัดสินใจความสัมพันธ์ของเรา”จาค็อบร้องไห้หนักขึ้น เขาดูเหมือนเด็กที่ทุกข์ทรมาน เด็กที่ได้รับความคับข้องใจมากมายเขาได้รับความทุกข์ทรมานด้านความรู้สึกมากเกินไป ในตลอดหลายปี นั่นคือเหตุผลที่เขารู้สึกสุขใจอย่างมากเมื่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 879
จู่ ๆ จาค็อบก็เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย เมื่อพวกเขาพูดถึงเรื่องนี้เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของมาทิลด้า ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “มาทิลด้า ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ ทุกคำที่ฉันพูดมาจากก้นบึ้งของหัวใจฉัน กว่ายี่สิบปีที่ผ่านมา หลังจากที่เธอจากฉันไป ฉันไม่เคยมีความสุขเลย ไม่เลยแม้แต่วันเดียว เราต่างก็อายุมากแล้ว ทำไมเราไม่ละทิ้งความหวาดระแวงเหล่านี้และมุ่งไปที่การไล่ตามความรักของเราแทนล่ะ?”มาทิลด้าถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่เธอจะพูดว่า “จาค็อบ ฉันก็คิดเกี่ยวกับเรื่องทุกเรื่องที่นายพูด บอกตามตรง ฉันก็วาดฝันและคิดในใจไว้เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ปัจจุบันของเรา มันไม่เหมือนเดิมแล้วจริง ๆ สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดในชีวิตคือบุคคลที่สาม ดังนั้น ฉันจึงไม่ต้องการเป็นบุคคลที่สามในความสัมพันธ์ของใคร นั่นคือเหตุผลที่เราไม่ควรกระวนกระวายและรีบเร่งในเรื่องนี้ นายควรให้เวลาฉันบ้างและฉันก็จะให้เวลานายคิดถึงเรื่องของเราด้วย”จาค็อบถามอย่างเร่งรีบว่า “เธอจะยอมคบกับฉันใช่ไหม หลังจากฉันหย่ากับเอเลน?”มาทิลด้าจ้องจาค็อบด้วยดวงตาโตอันสวยงามที่มีริ้วรอยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอ ตัวก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “จาค็อบ ฉันย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 880
ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันต่อ กลิ่นไหม้ก็กระจายไปทั่วห้องครัวในทันทีมาทิลด้าอุทาน “ไม่นะ! กุ้งผัดของฉัน!”หลังจากนั้น เธอรีบผลักจาค็อบออก เธอหน้าแดงและวิ่งไปที่เตา เมื่อเธอมองดูกระทะ เธอก็คร่ำครวญทันที “หมดกัน! มันหมดแล้ว! กุ้งไหม้หมดแล้ว!”จาค็อบรีบเตือนเธอว่า “ปิดไฟเร็ว! ไม่อย่างนั้นจะไหม้ยิ่งกว่าเดิม!”มาทิลด้ารีบปิดแก๊สบนเตา กุ้งในกระทะไหม้เกรียมจนหมด ในเวลานี้ เธอทำได้เพียงพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “นี่เป็นความผิดของนายเลย! เดิมทีกุ้งผัดเป็นอาหารที่ดีที่สุดของฉัน แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว…”จาค็อบรู้สึกผิดและอายมาก ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า “ฉันควรออกไปซื้อกุ้งอีกถุงไหม?”ในเวลานี้ ทั้งชาร์ลีและพอลที่กำลังเพลิดเพลินกับชาอยู่ข้างนอก ก็ได้กลิ่นไหม้ออกมาจากห้องครัวด้วยเช่นกัน ชาร์ลีถามโดยทันทีว่า “คุณคิดว่าพวกเขาทำอะไรไหม้ไหม?”พอลขมวดคิ้วก่อนจะตอบว่า “แม่ของผมเป็นแม่ครัวที่มืออาชีพมาก ผมไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นในตอนที่แม่ทำอาหาร…”ชาร์ลีลุกขึ้นและพูดว่า “พอล คุณนั่งรอผมสักครู่ก่อนนะ ผมจะเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น เผื่อมีบางอย่างผิดปกติ”พอลรีบตอบไปว่า “งั้นผมจะไปกับคุณด้วย”เม
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 881
คู่รักครั้งแรกยังคงทำงานกันอย่างหนักในครัว และในที่สุดพวกเขาก็ออกมาพร้อมกับจานที่เต็มไปด้วยอาหารหลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงจาค็อบออกมาบอกกับชาร์ลีและพอลว่า “เตรียมตัวให้พร้อม! เราจะได้กินเร็ว ๆ นี้”หลังจากนั้น จาค็อบถามพอลว่า “เอาล่ะ พอล คืนนี้นายอยากดื่มกับลุงสักแก้วสองแก้วไหม?”พอลยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบกล่องของขวัญออกมาแล้วพูดว่า “ลุงวิลสัน บังเอิญว่าผมได้นำสุรา กุ้ยโจว เหมาไถ อายุ 30 ปีมาสองขวดด้วย กุ้ยโจว เหมาไถ ขวดนี้ไม่ได้เป็นแค่เหมาไถธรรมดาทั่วไป แต่นี่คือสุราที่ส่งออกเมื่อกว่ายี่สิบปีที่แล้ว สุรานี้ถูกส่งออกไปยังอเมริกาและได้รับการเก็บรักษาไว้โดยนักสะสมในอเมริกาจนถึงปัจจุบัน แต่ละขวดมีน้ำหนักประมาณสองกิโลกรัม”จาค็อบแปลกใจมากและพูดว่า “สามสิบปีหลังจากส่งออกไปเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว? มันจะไม่เกินห้าสิบปีเหรอ?”"ใช่ครับ!" พอลยิ้มก่อนจะพูดว่า “ผมเชื่อว่าตอนนี้ก็ประมาณห้าสิบหกปีแล้ว”จาค็อบถอนหายใจขณะที่เขาพูด “โอ้ สุราขวดนี้มีค่าเกินไป มันจะเสียเปล่าสำหรับนายที่จะให้สิ่งนี้กับลุง นายควรเก็บไว้เองดีกว่านะ”พอลรีบตอบว่า “คุณลุงวิลสัน ไม่ต้องสุภาพกับผมขนาดนั้นก็ได้ครับ เด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 882
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมจะทำทุกอย่างและขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ใครจะรู้ว่าจะมีคนยอมช่วยผมไหม? พวกเขามีอำนาจและความสามารถมากกว่าเรามาก ดังนั้นพวกเขาจะมีเครือข่ายและช่องทางติดต่อที่ดีกว่าเราอย่างแน่นอน บางทีพวกเขาอาจจะรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่”แคลร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเธอกล่าวอย่างขอบคุณ “ชาร์ลี ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่างนะคะ!”ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูด “ยัยเด็กโง่ ผมเป็นสามีของคุณ ทำไมคุณถึงสุภาพกับผมนักล่ะ?”ขณะที่เขาพูด ชาร์ลีก็ตบไหล่เธอเบา ๆ ก่อนเขาจะพูดว่า “ลงไปกินข้าวกันก่อน โอเคไหม? หลังจากอาหารเย็น ผมจะออกไปหาเพื่อนบางคน เพื่อดูว่าพวกเขาจะยินดีช่วยผมไหม ถ้าพวกเขาไม่เต็มใจช่วยผม ผมก็จะอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมสัญญาว่าจะพาแม่กลับบ้านอย่างปลอดภัย!”แคลร์พยักหน้าซ้ำ ๆ เธอรู้สึกสบายใจและโล่งใจขึ้นมากในเวลานี้ก่อนหน้านี้ แคลร์รู้สึกมาโดยตลอด ว่าเธอเป็นคนเดียวในครอบครัวที่กังวลการหายตัวไปของแม่ของเธอ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ที่ชาร์ลียืนอยู่กับเธออย่างเด็ดเดี่ยว และเนื่องจากเขาเต็มใจที่จะช่วยเธอ เธอจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมากชาร์ลีอดไม่ได้ที่จ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 883
ชาร์ลีรู้สึกอยากอาหารขึ้นมาทันทีที่เห็นอาหารทุกจานที่จัดเตรียมโดยมาทิลด้า อย่างไรก็ตาม ด้วยความสุภาพ เขาไม่หยิบตะเกียบเพื่อชิมอาหารเดี๋ยวนั้น แต่เขากลับหยิบขวดสุราขึ้นมาก่อนจะเทลงไปสองสามแก้วหลังจากนั้น เขาหยิบแก้วไวน์ในมือก่อนจะยิ้มและพูดว่า “อาฮอลล์และพอล ผมขอต้อนรับพวกคุณกลับมาที่ออสเกียและโอลรัส ฮิลล์ ผมอยากให้การต้อนรับพวกคุณอย่างอบอุ่นที่นี่ ในบ้านของเราในฐานะแขกของเรา วันนี้มาดื่มด้วยกันนะครับ”จาค็อบรีบพูดด้วยว่า “ใช่แล้ว! วันนี้มาดื่มด้วยกัน!”มาทิลด้าหยิบแก้วไวน์ของเธอขึ้นมาก่อนจะพูดอย่างจริงใจว่า “ฉันซาบซึ้งในความใจดีและความเอื้อเฟื้อที่มีต่อฉันและลูกชาย ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เพลิดเพลินกับอาหารที่ทำเองในบ้านเพื่อนเก่าของฉันตั้งแต่วันแรกที่ฉันได้กลับมาที่โอลรัส ฮิลล์ ฉันอยากจะขอบคุณสำหรับโอกาสนี้จริง ๆ”จาค็อบยิ้มก่อนจะพูดว่า “มาทิลด้า เราเป็นเพื่อนเก่าแก่กันมาหลายปีแล้ว ทำไมเธอถึงสุภาพกับฉันในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้?หลังจากนั้น จาค็อบพูด “นอกจากนี้ เหตุผลเดียวที่เรามีอาหารมากมายบนโต๊ะในคืนนี้ ก็ต้องขอบคุณเธอเลย! เธอเป็นคนทำอาหารและเตรียมทุกอย่าง อันที่จริง ฉันรู้สึก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 884
ในเวลานี้ มาทิลด้าตักปลานึ่งซอสน้ำส้มสายชูให้แก่แคลร์ ก่อนที่เธอยิ้มและพูดว่า “แคลร์ ทำไมหนูไม่ลองทานปลาดูล่ะ? นี่ก็เป็นหนึ่งในอาหารจานพิเศษของอาด้วย แต่อาไม่ได้ทำอาหารนี้มานานแล้ว เลยไม่แน่ใจว่าหนูจะอร่อยกับมันหรือเปล่านะ”เมื่อแคลร์เห็นมาทิลด้าวางปลาลงในจานของเธอด้วยความตั้งใจ แคลร์พยักหน้าเล็กน้อยเพื่อไม่ให้ทำร้ายความรู้สึกของเธอ หลังจากนั้นเธอก็พูดว่า “ขอบคุณนะคะอาฮอลล์ แต่อาไม่ต้องคอยตักอาหารให้หนูก็ได้ค่ะ คุณอาควรกินข้าวก่อน”มาทิลด้าพยักหน้าก่อนยิ้มและพูดว่า “ก็ได้จ่ะ ถ้าอย่างนั้น ให้แน่ใจว่าวันนี้หนูจะกินเยอะขึ้น ถ้าหนูเอื้อมไม่ถึงจานไหน ก็บอกให้ชาร์ลีตักให้หนูนะ”แคลร์พยักหน้าทันที หลังจากนั้น เธอชิมปลาที่มาทิลด้าใส่ไว้ในจามของเธอ แคลร์อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจด้วยความตกใจทันทีที่เธอชิมปลาการทำอาหารของมาทิลด้านั้นอร่อยและน่าทึ่งจริง ๆ เนื้อปลานุ่ม เคี้ยวหนึบ และหอมมากจาค็อบก็ตกตะลึงเช่นกันเขาไม่เคยทานอาหารที่ทำเองที่บ้านอร่อย ๆ แบบนี้มามาก่อนในชีวิต การรับประทานอาหารมื้ออร่อยที่บ้านช่างแตกต่างกับการไปทานอาหารอร่อยที่ร้านจริง ๆความรู้สึกอบอุ่นที่ได้รับความสุขในตอนที่ทาน
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
