ในครัวเวลานี้ มาทิลด้าสวมผ้ากันเปื้อนและเริ่มที่จะจัดเตรียมและผสมส่วนผสมต่าง ๆ พร้อมทั้งปรุงโดยมีจาค็อบคอยให้ความช่วยเหลือจาค็อบยืนอยู่ข้าง ๆ และเขาช่วยเธอด้วยความตั้งใจอย่างสุดความสามารถเขาฝันถึงวันนี้มาเสมอ ในที่สุดเขาก็สามารถเตรียมอาหารเย็นแสนอร่อยในครัวร่วมกับมาทิลด้า ผู้หญิงอันเป็นที่รักของเขาได้อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยคาดหวังว่าความฝันของเขาจะเป็นจริง หลังจากผ่านไปกว่ายี่สิบปีมาทิลด้าก็เต็มไปด้วยความรู้สึกมากเช่นกัน เธออยู่ที่สหรัฐอเมริกากับสามีมานานกว่ายี่สิบปีแล้ว และแม้ว่าทั้งสองจะทำอาหารและเตรียมอาหารด้วยกันอยู่บ่อย ๆ แต่เธอก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเธอรู้สึกว่า ตราบใดที่ชายคนนี้ยืนอยู่ใกล้เธอ และตราบใดที่เขาอยู่เคียงข้างเธอ เขาสามารถนำความรู้สึกใกล้ชิดที่ไม่มีวันจบมาให้เธอได้เสมอดังนั้นเธอจึงเต็มไปด้วยความสุขและความพอใจที่เธอสามารถทำอาหารให้เขาและยุ่งอยู่ในครัวไปพร้อมกับเขาขณะที่ทั้งสองกำลังทำอาหารร่วมกัน นั่นก็ย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาจะถูกเนื้อต้องตัวกันบ้าง บางครั้งมือของพวกเขาก็สัมผัสกันและกัน บางครั้งส่วนอื่น ๆ ของร่างกายก็จะโดนกัน ในไม่ช้า ทั้งสองก็แอบข
ร่างของมาทิลด้าแข็งทื่อทันทีเมื่อจาค็อบเดินมากอดเธอจากด้านหลังตลอดยี่สิบปีที่ผ่าน ส่วนลึกในหัวใจของเธอ เธอหวังเสมอ ว่าจาค็อบจะกอดเธอให้แน่นในอ้อมแขนของเขาเพราะนี่คือผู้ชายคนเดียวที่เธอรักในชีวิตของเธอในเวลานี้ คนรักคนแรกของเธอจากเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว กำลังโอบกอดเธอแน่นในอ้อมแขนของเขา ขณะที่มือของเขาโอบรอบท้องของเธอไว้แน่น มาทิลด้ารู้สึกราวกับว่าเธอได้ความรู้สึกที่เธอเคยมีเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้วกลับคืนมาความรู้สึกที่แท้จริงของมาทิลด้าผุดขึ้นในใจเธออย่างกะทันหันและเธอก็ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการวางมือของเธอเองบนมือของเขาอย่างอ่อนโยนได้อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เธอวางมือบนมือของจาค็อบ เธอก็ตระหนักได้ว่ามันผิดที่ทำแบบนี้เธอรีบออกจากอ้อมกอดของจาค็อบ ขณะที่เธอจัดผมให้เป็นปกติด้วยความตกใจ หลังจากนั้น เธอพูดตะกุกตะกักว่า “จาค็อบ เราไม่ควรทำแบบนี้นะ นายยังคงเป็นผู้ชายที่แต่งงานแล้ว ฉันให้เอเลนผิดหวังแบบนี้ไม่ได้!”จาค็อบกังวลมากจึงโพล่งออกมาทันทีว่า “เอเลนเป็นคนหักหลังต่อความไว้ใจของเธอ และทำให้เธอผิดหวังตั้งแต่แรก! ตอนที่เราทั้งคู่ยังอยู่ด้วยกัน เอเลนรู้ว่าเราทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที
”ดังนั้น นี่ไม่ใช่สิ่งที่เราสามารถตัดสินใจได้เหมือนตอนที่เรายังเป็นวัยรุ่นอยู่ เราต้องคิดให้รอบคอบและพิจารณาทุกอย่างก่อนที่เราจะตัดสินใจได้”จาค็อบตอบทันทีว่า “ฉันรับไม่ได้กับสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไป ฉันรู้ว่าเธอยังมีความรู้สึกกับฉันอยู่ลึก ๆ และฉันก็มีความรู้สึกต่อเธอด้วย ในเมื่อเรายังมีความรู้สึกต่อกัน ทำไมเราจะผ่านมันไปด้วยกันไม่ได้ล่ะ?”ขณะที่เขาพูด จาค็อบถามอย่างจริงจังว่า “มาทิลด้า ฉันอยากให้เธอบอกความจริงกับฉัน ตอนนี้เธอมีความรู้สึกกับฉันบ้างไหม?”มาทิลด้าเขินอายเล็กน้อย เธอตอบว่า “นายหวังให้ฉันตอบคำถามของนายว่าอย่างไร? อย่างไรก็ตามเราทั้งคู่ต่างก็รักกันอย่างสุดซึ้ง ในตอนนั้นเรามีความสัมพันธ์ที่ดี เราเป็นรักแรกของกันและกัน และเราได้หลอกตัวเองมานานกว่ายี่สิบปี”หลังจากนั้น มาทิลด้าตอบว่า “ฉันบอกนายไปแล้วว่าฉันรู้สึกอย่างไร แต่เราไม่ควรนึกถึงแค่ความรู้สึกของตัวเองในการตัดสินใจความสัมพันธ์ของเรา”จาค็อบร้องไห้หนักขึ้น เขาดูเหมือนเด็กที่ทุกข์ทรมาน เด็กที่ได้รับความคับข้องใจมากมายเขาได้รับความทุกข์ทรมานด้านความรู้สึกมากเกินไป ในตลอดหลายปี นั่นคือเหตุผลที่เขารู้สึกสุขใจอย่างมากเมื่
จู่ ๆ จาค็อบก็เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย เมื่อพวกเขาพูดถึงเรื่องนี้เขาจ้องเข้าไปในดวงตาของมาทิลด้า ก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “มาทิลด้า ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับเธอ ทุกคำที่ฉันพูดมาจากก้นบึ้งของหัวใจฉัน กว่ายี่สิบปีที่ผ่านมา หลังจากที่เธอจากฉันไป ฉันไม่เคยมีความสุขเลย ไม่เลยแม้แต่วันเดียว เราต่างก็อายุมากแล้ว ทำไมเราไม่ละทิ้งความหวาดระแวงเหล่านี้และมุ่งไปที่การไล่ตามความรักของเราแทนล่ะ?”มาทิลด้าถอนหายใจเบา ๆ ก่อนที่เธอจะพูดว่า “จาค็อบ ฉันก็คิดเกี่ยวกับเรื่องทุกเรื่องที่นายพูด บอกตามตรง ฉันก็วาดฝันและคิดในใจไว้เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ปัจจุบันของเรา มันไม่เหมือนเดิมแล้วจริง ๆ สิ่งที่ฉันเกลียดที่สุดในชีวิตคือบุคคลที่สาม ดังนั้น ฉันจึงไม่ต้องการเป็นบุคคลที่สามในความสัมพันธ์ของใคร นั่นคือเหตุผลที่เราไม่ควรกระวนกระวายและรีบเร่งในเรื่องนี้ นายควรให้เวลาฉันบ้างและฉันก็จะให้เวลานายคิดถึงเรื่องของเราด้วย”จาค็อบถามอย่างเร่งรีบว่า “เธอจะยอมคบกับฉันใช่ไหม หลังจากฉันหย่ากับเอเลน?”มาทิลด้าจ้องจาค็อบด้วยดวงตาโตอันสวยงามที่มีริ้วรอยเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอ ตัวก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “จาค็อบ ฉันย
ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันต่อ กลิ่นไหม้ก็กระจายไปทั่วห้องครัวในทันทีมาทิลด้าอุทาน “ไม่นะ! กุ้งผัดของฉัน!”หลังจากนั้น เธอรีบผลักจาค็อบออก เธอหน้าแดงและวิ่งไปที่เตา เมื่อเธอมองดูกระทะ เธอก็คร่ำครวญทันที “หมดกัน! มันหมดแล้ว! กุ้งไหม้หมดแล้ว!”จาค็อบรีบเตือนเธอว่า “ปิดไฟเร็ว! ไม่อย่างนั้นจะไหม้ยิ่งกว่าเดิม!”มาทิลด้ารีบปิดแก๊สบนเตา กุ้งในกระทะไหม้เกรียมจนหมด ในเวลานี้ เธอทำได้เพียงพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “นี่เป็นความผิดของนายเลย! เดิมทีกุ้งผัดเป็นอาหารที่ดีที่สุดของฉัน แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว…”จาค็อบรู้สึกผิดและอายมาก ดังนั้นเขาจึงรีบพูดว่า “ฉันควรออกไปซื้อกุ้งอีกถุงไหม?”ในเวลานี้ ทั้งชาร์ลีและพอลที่กำลังเพลิดเพลินกับชาอยู่ข้างนอก ก็ได้กลิ่นไหม้ออกมาจากห้องครัวด้วยเช่นกัน ชาร์ลีถามโดยทันทีว่า “คุณคิดว่าพวกเขาทำอะไรไหม้ไหม?”พอลขมวดคิ้วก่อนจะตอบว่า “แม่ของผมเป็นแม่ครัวที่มืออาชีพมาก ผมไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นในตอนที่แม่ทำอาหาร…”ชาร์ลีลุกขึ้นและพูดว่า “พอล คุณนั่งรอผมสักครู่ก่อนนะ ผมจะเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น เผื่อมีบางอย่างผิดปกติ”พอลรีบตอบไปว่า “งั้นผมจะไปกับคุณด้วย”เม
คู่รักครั้งแรกยังคงทำงานกันอย่างหนักในครัว และในที่สุดพวกเขาก็ออกมาพร้อมกับจานที่เต็มไปด้วยอาหารหลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงจาค็อบออกมาบอกกับชาร์ลีและพอลว่า “เตรียมตัวให้พร้อม! เราจะได้กินเร็ว ๆ นี้”หลังจากนั้น จาค็อบถามพอลว่า “เอาล่ะ พอล คืนนี้นายอยากดื่มกับลุงสักแก้วสองแก้วไหม?”พอลยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบกล่องของขวัญออกมาแล้วพูดว่า “ลุงวิลสัน บังเอิญว่าผมได้นำสุรา กุ้ยโจว เหมาไถ อายุ 30 ปีมาสองขวดด้วย กุ้ยโจว เหมาไถ ขวดนี้ไม่ได้เป็นแค่เหมาไถธรรมดาทั่วไป แต่นี่คือสุราที่ส่งออกเมื่อกว่ายี่สิบปีที่แล้ว สุรานี้ถูกส่งออกไปยังอเมริกาและได้รับการเก็บรักษาไว้โดยนักสะสมในอเมริกาจนถึงปัจจุบัน แต่ละขวดมีน้ำหนักประมาณสองกิโลกรัม”จาค็อบแปลกใจมากและพูดว่า “สามสิบปีหลังจากส่งออกไปเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว? มันจะไม่เกินห้าสิบปีเหรอ?”"ใช่ครับ!" พอลยิ้มก่อนจะพูดว่า “ผมเชื่อว่าตอนนี้ก็ประมาณห้าสิบหกปีแล้ว”จาค็อบถอนหายใจขณะที่เขาพูด “โอ้ สุราขวดนี้มีค่าเกินไป มันจะเสียเปล่าสำหรับนายที่จะให้สิ่งนี้กับลุง นายควรเก็บไว้เองดีกว่านะ”พอลรีบตอบว่า “คุณลุงวิลสัน ไม่ต้องสุภาพกับผมขนาดนั้นก็ได้ครับ เด
ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมจะทำทุกอย่างและขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ใครจะรู้ว่าจะมีคนยอมช่วยผมไหม? พวกเขามีอำนาจและความสามารถมากกว่าเรามาก ดังนั้นพวกเขาจะมีเครือข่ายและช่องทางติดต่อที่ดีกว่าเราอย่างแน่นอน บางทีพวกเขาอาจจะรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับแม่”แคลร์ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเธอกล่าวอย่างขอบคุณ “ชาร์ลี ขอบคุณมากสำหรับทุกอย่างนะคะ!”ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูด “ยัยเด็กโง่ ผมเป็นสามีของคุณ ทำไมคุณถึงสุภาพกับผมนักล่ะ?”ขณะที่เขาพูด ชาร์ลีก็ตบไหล่เธอเบา ๆ ก่อนเขาจะพูดว่า “ลงไปกินข้าวกันก่อน โอเคไหม? หลังจากอาหารเย็น ผมจะออกไปหาเพื่อนบางคน เพื่อดูว่าพวกเขาจะยินดีช่วยผมไหม ถ้าพวกเขาไม่เต็มใจช่วยผม ผมก็จะอ้อนวอนขอความช่วยเหลือจากพวกเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมสัญญาว่าจะพาแม่กลับบ้านอย่างปลอดภัย!”แคลร์พยักหน้าซ้ำ ๆ เธอรู้สึกสบายใจและโล่งใจขึ้นมากในเวลานี้ก่อนหน้านี้ แคลร์รู้สึกมาโดยตลอด ว่าเธอเป็นคนเดียวในครอบครัวที่กังวลการหายตัวไปของแม่ของเธอ อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ที่ชาร์ลียืนอยู่กับเธออย่างเด็ดเดี่ยว และเนื่องจากเขาเต็มใจที่จะช่วยเธอ เธอจึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมากชาร์ลีอดไม่ได้ที่จ
ชาร์ลีรู้สึกอยากอาหารขึ้นมาทันทีที่เห็นอาหารทุกจานที่จัดเตรียมโดยมาทิลด้า อย่างไรก็ตาม ด้วยความสุภาพ เขาไม่หยิบตะเกียบเพื่อชิมอาหารเดี๋ยวนั้น แต่เขากลับหยิบขวดสุราขึ้นมาก่อนจะเทลงไปสองสามแก้วหลังจากนั้น เขาหยิบแก้วไวน์ในมือก่อนจะยิ้มและพูดว่า “อาฮอลล์และพอล ผมขอต้อนรับพวกคุณกลับมาที่ออสเกียและโอลรัส ฮิลล์ ผมอยากให้การต้อนรับพวกคุณอย่างอบอุ่นที่นี่ ในบ้านของเราในฐานะแขกของเรา วันนี้มาดื่มด้วยกันนะครับ”จาค็อบรีบพูดด้วยว่า “ใช่แล้ว! วันนี้มาดื่มด้วยกัน!”มาทิลด้าหยิบแก้วไวน์ของเธอขึ้นมาก่อนจะพูดอย่างจริงใจว่า “ฉันซาบซึ้งในความใจดีและความเอื้อเฟื้อที่มีต่อฉันและลูกชาย ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้เพลิดเพลินกับอาหารที่ทำเองในบ้านเพื่อนเก่าของฉันตั้งแต่วันแรกที่ฉันได้กลับมาที่โอลรัส ฮิลล์ ฉันอยากจะขอบคุณสำหรับโอกาสนี้จริง ๆ”จาค็อบยิ้มก่อนจะพูดว่า “มาทิลด้า เราเป็นเพื่อนเก่าแก่กันมาหลายปีแล้ว ทำไมเธอถึงสุภาพกับฉันในเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้?หลังจากนั้น จาค็อบพูด “นอกจากนี้ เหตุผลเดียวที่เรามีอาหารมากมายบนโต๊ะในคืนนี้ ก็ต้องขอบคุณเธอเลย! เธอเป็นคนทำอาหารและเตรียมทุกอย่าง อันที่จริง ฉันรู้สึก