มีศูนย์กักกันสามแห่งในสถานีตำรวจโอลรัส ฮิลล์ หนึ่งสำหรับกักขังผู้ต้องสงสัยชาย อีกหนึ่งสำหรับผู้ต้องสงสัยหญิงและสำหรับผู้ต้องสงสัยเด็กและเยาวชนหลังจากสมาชิกวิลสันทั้งสี่คนถูกจับกุม พวกเขาถูกส่งไปยังศูนย์กักกันสองแห่ง โดยคุณท่านวิลสันและเวนดี้ถูกส่งไปที่ศูนย์กักกันหญิง ในขณะที่คริสโตเฟอร์และแฮโรลด์ถูกส่งไปยังศูนย์กักกันชายคุณท่านวิลสันรู้สึกคั่นเนื้อคั่นตัวและเสียววาบเมื่อเข้าไปในห้องขังครั้งแรก เธอนั่งบนเตียงเล็ก ๆ นึกถึงเรื่องที่เธอก่อครั้งล่าสุดของเธอช่วงเวลานี้เป็นภัยพิบัติครั้งใหญ่และเลวร้ายอย่างที่สุดสำหรับคุณท่านวิลสันและตระกูลวิลสัน ศาลยึดกิจการและทรัพย์สินทั้งหมดของเธอ ลูกชายของเธอปฏิเสธที่จะให้เธออยู่ในบ้านของธอมป์สัน เฟิร์สและเขายังเรียกตำรวจมาจับเธออีก! เธอรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้เธอนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียง ตบเตียงด้วยความสิ้นหวังและคร่ำครวญเสียงดัง “โอ๊ย ฉันทำอะไรผิด ตระกูลของฉันล้มละลาย ลูกชายของฉันก็ไม่ต้องการฉันและมันยังร่วมมือกับภรรยาของมันเพื่อจับฉันอีก! ไอ้ลูกเลวเนรคุณ! มันอยากให้ฉันตายที่นี่ใช่ไหม?!”เวนดี้นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็ผิดหวังแ
คำพูดของเจนนิเฟอร์กระตุ้นความโกรธของผู้คนโดยรอบทันที! พวกเขาส่งเสียงเชียร์เรียกร้องความยุติธรรมกันอย่างขุ่นเคือง!แม้ว่าทุกคนจะเป็นนักโทษ แต่ผู้คนที่นี่โดยส่วนใหญ่ไม่ได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรงและไม่ใช่คนชั่ว พวกเขามีความเห็นอกเห็นใจต่อคนชราและคนอ่อนแอพวกเขามองดูคุณท่านวิลสันที่เต็มไปด้วยผมหงอกและรอยเหี่ยวย่นใบหน้า พูดถึงชีวิตที่น่าสมเพชของเธอด้วยน้ำเสียงสะอื้น พวกเขาอดไม่ได้ที่จะเชื่อในคำพูดของเธอดังนั้น ทุกคนจึงเริ่มประณาม "ผู้กระทำความผิด" พร้อมกัน“พวกมันกล้าดียังไงถึงทิ้งแม่ที่แก่ขนาดนี้? พวกมันไม่ได้เป็นอะไร นอกจากเป็นพวกขี้ขลาด!”"คุณพูดถูก! พวกมันได้อยู่ในวิลล่าที่มีค่าหลักล้านดอลลาร์ แต่พวกมันกลับไม่ให้พื้นที่หญิงชราคนนี้ พวกมันน่ารังเกียจมาก!”“ยายอย่ากังวลไปเลย กรรมจะตามสนองนังลูกสะใภ้ชั่ว ๆ ของยายในไม่ช้าหรอก!”น้ำตาไหลอาบหน้าคุณท่านวิลสัน “ขอบคุณสำหรับความห่วงใยและความช่วยเหลือ ขอบคุณมาก! ฉันไม่คิดเลย ว่าจะเจอคนดี ๆ มากมายที่นี่!”เจนนิเฟอร์ถอนหายใจและพูดว่า “ยาย พูดตามตรง ตอนฉันเห็นยาย ฉันคิดถึงแม่ที่น่าสงสารของฉันที่ต้องเสียชีวิตจากการกินยาฆ่าแมลง มันไม่ง่ายสำหรับผู
อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่บอกกับเธอว่า เนื่องจากเธอเป็นผู้ต้องสงสัยหลักในคดีข้ามชาติคดีใหญ่นี้ เธอจึงไม่ได้รับอนุญาตให้พบหรือติดต่อครอบครัวของเธอ หรือแม้แต่จ้างทนายความก่อนที่จะมีการพิจารณาคดีความโกรธแค้นกำลังแผดเผาอย่างรุนแรงภายในตัวเอเลน และเธอไม่สามารถระบายมันออกมาได้หลังจากเข้าสู่กำแพงสูงของศูนย์กักกัน เจ้าหน้าที่ก็พาเอเลนเข้ากระบวนการกักขังในทันทีเป็นขั้นตอนที่ค่อนข้างซับซ้อนและยุ่งยาก ต้องถ่ายภาพของเธอและยืนยันตัวตนของเธอ จากนั้น เธอต้องถอดเสื้อผ้าและข้าวของทั้งหมดออก ก่อนจะส่งให้เจ้าหน้าที่ จากนั้นจึงสวมชุดนักโทษและนำของใช้ประจำวันที่จัดไว้ให้หลังจากที่เอเลนเปลี่ยนชุดนักโทษ เจ้าหน้าที่ ผู้ที่พาเธอมาที่นี่ได้ออกไปแล้ว หลังจากนี้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอจะต้องได้รับการจัดการโดยศูนย์กักกันผู้คุมหญิงคนหนึ่งพาเธอเข้าไปในเขตเรือนจำและอธิบายไปตามระเบียบ ขณะเดินว่า “นี่คือห้องขังที่มีคนยี่สิบคน เวลาตื่นนอนคือ 06.00 น. และจะปิดไฟเวลา 22.00 น. ทุกวัน อาหารสามมื้อจะถูกจัดเตรียมไว้ให้คุณในหนึ่งวันและคุณต้องกินมันในห้องขังของคุณเอง”จากนั้น เธอเหลือบมองเอเลนและพูดอย่างจำเจว่า “
เอเลนตกใจเมื่อได้ยินเสียงเธอหันกลับมาและเห็นคุณท่านวิลสันนั่งไขว่ห้างอยู่บนเตียงและกำลังชี้นิ้วสาปแช่งเธอคุณท่านวิลสันไม่คิดว่าจะได้เจอเอเลนที่ศูนย์กักกันนอกจากนี้ เอเลนยังสวมชุดนักโทษแบบเดียวกับเธออีกด้วย ดูเหมือนว่าเธอเพิ่งถูกจับในข้อหาก่ออาชญากรรม!เอเลนรู้สึกหงุดหงิดมากเมื่อเห็นคุณท่านวิลสันและเวนดี้เธอไม่ได้คาดคิดเช่นกัน ว่าจะถูกขังในห้องขังเดียวกับทั้งสองคนนี้เธอแค่หวังว่า เธอจะไม่ต้องลงเอยในห้องขังเดียวกับสองคนนี้ แต่เธอไม่คิดว่าตัวเองจะโชคร้ายขนาดนี้ดังนั้นเธอจึงรีบตะโกนออกไปทางหน้าต่างเล็ก ๆ ของประตูเหล็กในขณะที่ผู้คุมยังอยู่ใกล้ ๆ “สหาย! เจ้าหน้าที่! ขอเปลี่ยนเป็นห้องขังอื่นแทนได้ไหม? ฉันไม่อยากอยู่ในห้องขังเดียวกับคนเหล่านี้!”เจ้าหน้าที่ตอบว่า “คุณคิดว่าศูนย์กักกันนี้เป็นบ้านของคุณเหรอ? คุณคิดว่าคุณสามารถขอเปลี่ยนห้องได้ทุกเมื่อ ตามที่คุณต้องการใช่ไหม? หากคุณไม่อยากอยู่ในห้องขัง คุณก็ไม่ควรก่ออาชญากรรมตั้งแต่แรก ทำไมคุณถึงทำมันล่ะ?”เอเลนรีบตอบ “ฉันได้อธิบายให้คุณฟังหลายรอบแล้ว การฉ้อโกงนั่นทำโดยลูกเขยของฉัน ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย! ถ้าจะจับไปจับเขาแทน! ได้โปรดปล่
เมื่อเธอเห็นว่าเจนนิเฟอร์เป็นไปตามแผนของเธอแล้ว คุณท่านวิลสันก็ร้องไห้ออกมาอย่างรวดเร็ว พร้อมทั้งตีขาตัวเองและเริ่มคร่ำครวญว่า “ชีวิตนี้ฉันเศร้ามาก! ตระกูลของฉันโชคร้ายจริง ๆ ที่มีลูกสะใภ้ที่ชั่วร้ายแบบนี้! ฉันกำลังจะตายอยู่แล้ว แต่ลูกสะใภ้ของฉันยังมาตะคอกใส่ฉันและด่าฉัน!”เจนนิเฟอร์ทนไม่ไหวอีกต่อไปเมื่อเห็นหญิงชราร้องไห้ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงภาพที่น่าเศร้าของแม่ของเธอขณะถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลหลังจากกินยาฆ่าแมลงหมดขวด ตอนนั้นเธอยังไม่ตาย แต่หมอบอกเธอว่าแม่ของเธอไม่รอดแล้วเพราะปอดของเธอกลายเป็นพังผืดที่หายไม่ได้หลังจากกินยาฆ่าแมลงในปริมาณมากในตอนนั้นแม่ของเธอก็นอนร้องไห้อยู่บนเตียงอย่างน่าสงสารเช่นนี้เหมือนกัน เจนนิเฟอร์อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาขณะที่เธอนึกถึงฉากใจสลายเหล่านั้นเนื่องจากเอเลนบังคับและผลักไสหญิงชราคนนี้ไปสู่ทางตัน เจนนิเฟอร์จึงรู้สึกว่าเอเลนน่ารังเกียจยิ่งกว่า หากเทียบกับพี่สะใภ้ที่ขี้ขลาดของเธอเอง! ในเวลานี้ เธอไม่สามารถระงับความโกรธที่เธอรู้สึกอยู่ในใจได้เธอเดินไปหาเอเลนก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “แกมันขี้ขลาด! พ่อแม่ของแก ไม่ได้สอนให้แกให้เกียรติและเคารพครอบครัวของสามี
ขณะที่เอเลนกำลังทุกข์ทรมานอยู่ในศูนย์กักกัน ชาร์ลีได้รับโทรศัพท์จากไอแซคทันทีที่รับโทรศัพท์ ไอแซคพูดว่า “นายน้อย เอเลนถูกขังอยู่ในศูนย์กักกันแล้วครับ ผมยังจัดให้เธออยู่ในห้องขังเดียวกับหญิงชราของตระกูลวิลสันและเวนดี้ตามที่คุณต้องการ”ชาร์ลีถามว่า “คุณบอกผู้คุมแล้วหรือยัง?”ไอแซคตอบว่า “ครับ ผมได้สั่งให้ลูกน้องไปบอกผู้ที่มีหน้าที่ดูแลศูนย์กักกันนั่นแล้วครับ จะไม่มีใครเข้าไปยุ่งเกี่ยวหรือทำอะไร ในตอนที่เอเลนถูกทรมานในศูนย์กักกัน”"โอเค" ชาร์ลีตอบอย่างเย็นชาว่า “ผมอยากให้เธอทรมานอยู่ในนั้นมากกว่านี้หน่อย!”ไอแซครีบถาม “นายน้อยต้องการให้ผมเอาคนเข้าไปกำจัดเอเลนโดยตรงเลยไหมครับ? ด้วยวิธีนี้เธอจะไม่สามารถกวนคุณได้อีก”ชาร์ลีลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมขอดูก่อนว่าจะทำยังไงต่อ”อันที่จริง ชาร์ลีหวังว่าเอเลนจะหายไปจากโลกนี้โดยสมบูรณ์ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับแคลร์และชีวิตของเขาอีกต่อไปนอกจากนี้ เขาเชื่อว่าจาค็อบก็ไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน ตรงกันข้าม เขาคงรู้สึกโล่งใจขึ้นเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีไม่แน่ใจว่าแคลร์จะมีปฏิกิริยาอย
ผู้คุมก้าวถอยหลังก่อนเขาจะดึงขาออกจากเงื้อมมือของเอเลน หลังจากนั้น เขาก็บอกกับผู้หญิงสองคนที่มารับอาหารว่า “เร็วเข้า มากับฉัน”ทั้งสองคนรีบไปข้างหน้าขณะที่พวกเขาเดินตามหลังผู้คุมไปอย่างใกล้ชิดเอเลนรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทางอย่างมากทันทีที่ผู้คุมเรือนจำปิดประตูข้างหลังเขา เจนนิเฟอร์ก็เดินไปหาเอเลนด้วยสีหน้ามืดมน เธอกัดฟันขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเคือง “คนที่มีนามสกุลปาร์คเกอร์! นี่เธอกล้ามากจริง ๆ ! เธอกล้าฟ้องจริง ๆ เหรอ?”เอเลนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะแพ่พ่าย! เธอรีบอ้อนวอน “ฉันขอโทษ! ฉันขอโทษ! ฉันคงจะสับสนนิดหน่อย ได้โปรดปล่อยฉันและยกโทษให้ฉันด้วยเถอะนะ!”“ยกโทษให้งั้นเหรอ?” เจนนิเฟอร์ยกมือขึ้นตบหน้าเอเลน เอเลนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยทันทีที่เธอถูกตบคุณท่านวิลสันเดินไปหาเอเลนและกัดฟันขณะที่เธอเหยียบลงไปที่นิ้วของเอเลนและสาปแช่งว่า “ไอ้ลูกหมาไร้ค่า! ดูเหมือนว่าแกยังถูกตีไม่พอด้วยซ้ำ! รอก่อนเถอะ! ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสิบห้าวัน! ฉันจะทุบตีแกต่อไปเพื่อสอนบทเรียนให้กับแกในอีกสิบห้าวันข้างหน้า!”ในเวลานี้เจนนิเฟอร์รีบพูดต่อว่า “คุณยายวิลสัน มันยากมากสำหรับคุณที่จะอยู่ร่วมห้องในห้องขังเดียว
เอเลนเกือบฉี่ราดกางเกงเมื่อได้ยินคำพูดของเจนนิเฟอร์เธอไม่สงสัยในคำพูดของเจนนิเฟอร์เลยเพราะเธอรู้ว่าเจนนิเฟอร์เป็นคนที่โหดร้ายมาก ยิ่งก่อนหน้านี้เธอเคยถูกเจนนิเฟอร์ทุบตีอย่างรุนแรงจนทำให้จิตใต้สำนึกของเธอหวาดผวาไปแล้วคุณท่านวิลสันรีบสนับสนุนเจนนิเฟอร์ขณะที่เธอเตะเอเลนและสาปแช่งต่อว่า “แล้วทีนี้แกจะเขียนจดหมายได้หรือยัง?”เอเลนร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะพูดว่า “ฉันจะเขียนจดหมาย ฉันจะเขียนจดหมายให้คุณตอนนี้เลย โอเคไหม?”เจนนิเฟอร์ตบหน้าเธออย่างแรงก่อนจะพูดว่า “แกนี่มันช่างน่าสมเพชจริง ๆ ! แกมาปฏิเสธแทนที่จะให้ความร่วมมือตอนที่มีคนมาถามดี ๆ แต่แกกลับมาทำตามหลังที่โดนถูกทุบตีเท่านั้น!”เอเลนรู้สึกผิดอย่างจริงจังและโพล่งออกมาว่า “คุณก็เหมือนกัน! คุณก็ไม่ได้พูดกับฉันดี ๆ หรอก คุณเอาแต่ทุบตีฉันทันทีที่คุณเจอหน้าฉันเท่านั้นแหละ…”เจนนิเฟอร์กัดฟันด้วยความโกรธก่อนจะยกมือขึ้นตบหน้าเอเลนอีกครั้ง หลังจากนั้นเธอก็สาปแช่งและพูดว่า “นี่แกยังกล้าที่จะเถียงอีกงั้นเหรอ? แกนี่มันรนหาที่ตายซะแล้ว”หลังจากโดนตบ ฟันหน้า 2 ซี่ของเอเลนก็หลุดออกมาทันทีเอเลนรู้สึกเจ็บริมฝีปากบนมากและเธอก็เริ่มร