ขณะที่เอเลนกำลังทุกข์ทรมานอยู่ในศูนย์กักกัน ชาร์ลีได้รับโทรศัพท์จากไอแซคทันทีที่รับโทรศัพท์ ไอแซคพูดว่า “นายน้อย เอเลนถูกขังอยู่ในศูนย์กักกันแล้วครับ ผมยังจัดให้เธออยู่ในห้องขังเดียวกับหญิงชราของตระกูลวิลสันและเวนดี้ตามที่คุณต้องการ”ชาร์ลีถามว่า “คุณบอกผู้คุมแล้วหรือยัง?”ไอแซคตอบว่า “ครับ ผมได้สั่งให้ลูกน้องไปบอกผู้ที่มีหน้าที่ดูแลศูนย์กักกันนั่นแล้วครับ จะไม่มีใครเข้าไปยุ่งเกี่ยวหรือทำอะไร ในตอนที่เอเลนถูกทรมานในศูนย์กักกัน”"โอเค" ชาร์ลีตอบอย่างเย็นชาว่า “ผมอยากให้เธอทรมานอยู่ในนั้นมากกว่านี้หน่อย!”ไอแซครีบถาม “นายน้อยต้องการให้ผมเอาคนเข้าไปกำจัดเอเลนโดยตรงเลยไหมครับ? ด้วยวิธีนี้เธอจะไม่สามารถกวนคุณได้อีก”ชาร์ลีลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ไม่ต้องห่วง ผมขอดูก่อนว่าจะทำยังไงต่อ”อันที่จริง ชาร์ลีหวังว่าเอเลนจะหายไปจากโลกนี้โดยสมบูรณ์ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับแคลร์และชีวิตของเขาอีกต่อไปนอกจากนี้ เขาเชื่อว่าจาค็อบก็ไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้เช่นกัน ตรงกันข้าม เขาคงรู้สึกโล่งใจขึ้นเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีไม่แน่ใจว่าแคลร์จะมีปฏิกิริยาอย
ผู้คุมก้าวถอยหลังก่อนเขาจะดึงขาออกจากเงื้อมมือของเอเลน หลังจากนั้น เขาก็บอกกับผู้หญิงสองคนที่มารับอาหารว่า “เร็วเข้า มากับฉัน”ทั้งสองคนรีบไปข้างหน้าขณะที่พวกเขาเดินตามหลังผู้คุมไปอย่างใกล้ชิดเอเลนรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทางอย่างมากทันทีที่ผู้คุมเรือนจำปิดประตูข้างหลังเขา เจนนิเฟอร์ก็เดินไปหาเอเลนด้วยสีหน้ามืดมน เธอกัดฟันขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเคือง “คนที่มีนามสกุลปาร์คเกอร์! นี่เธอกล้ามากจริง ๆ ! เธอกล้าฟ้องจริง ๆ เหรอ?”เอเลนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะแพ่พ่าย! เธอรีบอ้อนวอน “ฉันขอโทษ! ฉันขอโทษ! ฉันคงจะสับสนนิดหน่อย ได้โปรดปล่อยฉันและยกโทษให้ฉันด้วยเถอะนะ!”“ยกโทษให้งั้นเหรอ?” เจนนิเฟอร์ยกมือขึ้นตบหน้าเอเลน เอเลนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยทันทีที่เธอถูกตบคุณท่านวิลสันเดินไปหาเอเลนและกัดฟันขณะที่เธอเหยียบลงไปที่นิ้วของเอเลนและสาปแช่งว่า “ไอ้ลูกหมาไร้ค่า! ดูเหมือนว่าแกยังถูกตีไม่พอด้วยซ้ำ! รอก่อนเถอะ! ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสิบห้าวัน! ฉันจะทุบตีแกต่อไปเพื่อสอนบทเรียนให้กับแกในอีกสิบห้าวันข้างหน้า!”ในเวลานี้เจนนิเฟอร์รีบพูดต่อว่า “คุณยายวิลสัน มันยากมากสำหรับคุณที่จะอยู่ร่วมห้องในห้องขังเดียว
เอเลนเกือบฉี่ราดกางเกงเมื่อได้ยินคำพูดของเจนนิเฟอร์เธอไม่สงสัยในคำพูดของเจนนิเฟอร์เลยเพราะเธอรู้ว่าเจนนิเฟอร์เป็นคนที่โหดร้ายมาก ยิ่งก่อนหน้านี้เธอเคยถูกเจนนิเฟอร์ทุบตีอย่างรุนแรงจนทำให้จิตใต้สำนึกของเธอหวาดผวาไปแล้วคุณท่านวิลสันรีบสนับสนุนเจนนิเฟอร์ขณะที่เธอเตะเอเลนและสาปแช่งต่อว่า “แล้วทีนี้แกจะเขียนจดหมายได้หรือยัง?”เอเลนร้องตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะพูดว่า “ฉันจะเขียนจดหมาย ฉันจะเขียนจดหมายให้คุณตอนนี้เลย โอเคไหม?”เจนนิเฟอร์ตบหน้าเธออย่างแรงก่อนจะพูดว่า “แกนี่มันช่างน่าสมเพชจริง ๆ ! แกมาปฏิเสธแทนที่จะให้ความร่วมมือตอนที่มีคนมาถามดี ๆ แต่แกกลับมาทำตามหลังที่โดนถูกทุบตีเท่านั้น!”เอเลนรู้สึกผิดอย่างจริงจังและโพล่งออกมาว่า “คุณก็เหมือนกัน! คุณก็ไม่ได้พูดกับฉันดี ๆ หรอก คุณเอาแต่ทุบตีฉันทันทีที่คุณเจอหน้าฉันเท่านั้นแหละ…”เจนนิเฟอร์กัดฟันด้วยความโกรธก่อนจะยกมือขึ้นตบหน้าเอเลนอีกครั้ง หลังจากนั้นเธอก็สาปแช่งและพูดว่า “นี่แกยังกล้าที่จะเถียงอีกงั้นเหรอ? แกนี่มันรนหาที่ตายซะแล้ว”หลังจากโดนตบ ฟันหน้า 2 ซี่ของเอเลนก็หลุดออกมาทันทีเอเลนรู้สึกเจ็บริมฝีปากบนมากและเธอก็เริ่มร
หลังจากที่เธอพูดจบ คุณท่านวิลสันก็ยกมือขึ้นก่อนที่เธอจะตบเอเลนอีกครั้ง จากนั้นเธอก็พูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันไม่เคยชอบแกเลยสักครั้งตั้งแต่วันที่จาค็อบต้องการจะแต่งงานกับแก! ในเมื่อแกก็ไม่ได้ชอบฉันมาหลายปีแล้วเหมือนกัน งั้นฉันก็จะทุบตีแกจนกว่าฉันจะพอใจ!”เอเลนเจ็บปวดใจถึงที่สุด!เธอไม่เคยคาดคิดว่าคุณท่านวิลสันจะไร้ยางอายได้ขนาดนี้!คุณท่านวิลสันเป็นคนเดียวที่สัญญากับเธอ แต่คุณท่านวิลสันก็กลับคำพูดแบบนั้น!อย่างไรก็ตามตอนนี้ไม่มีอะไรที่เอเลนทำได้เลย!นอกจากนี้เจนนิเฟอร์ก็ยังอยู่ที่นี่ เอเลนจึงไม่กล้าแม้แต่จะแสดงความไม่พอใจออกมาด้วยซ้ำ!ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอเลนรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก เธอได้แต่หวังอย่างยิ่งว่านี่เป็นเพียงฝันร้ายและหวังว่าเธอจะตื่นในไม่ช้า!หลังจากนั้นไม่นาน สองคนที่ออกไปเอาอาหารค่ำก็กลับมาพร้อมตะกร้าพลาสติกขนาดใหญ่สองใบในมือมีกล่องอาหารกลางวันหลายกล่องบรรจุอยู่ในทัปเปอร์แวร์เดียวกัน แม้แต่ข้าว และจานที่บรรจุในทัพเปอร์แวร์ก็เหมือนกันทุกประการทันทีที่ทั้งสองเข้ามาที่ประตู มีคนเริ่มส่งเสียงโห่ร้องว่า “กินกัน! กินข้าวกันเถอะ!”หลังจากนั้น นักโทษก็วิ่งไปหาพ
เอเลนที่โดนทุบตีอย่างรุนแรงก็หิวมากเช่นกันในตอนนี้เธอไม่สามารถแม้แต่จะกินอาหารที่ชาร์ลีเตรียมสำหรับมื้อกลางวันตอนเที่ยงได้แม้แต่คำเดียว เพราะหลังจากนั้นเธอก็ถูกตำรวจจับทันทีหลังจากความโกลาหลทั้งหมดในตอนบ่าย ควบคู่ไปกับความตกใจและการโดนทุบตี เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหิวมากหลังจากใช้พลังงานไปทั้งหมดดังนั้นเธอจึงคลานไปที่ถุงอาหารอย่างระมัดระวังก่อนที่จะหยิบกล่องอาหารกลางวันจากตะกร้าพลาสติก เธอกำลังจะซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งเพื่อกินคนเดียว แต่เจนนิเฟอร์ก็ตะโกนออกมาว่า “เอเลน นี่แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่?”เอเลนรีบตอบ “พี่…พี่ใหญ่ ฉันกำลังจะกินข้าว…”"กินข้าว?" เจนนิเฟอร์ตะโกนว่า “แกมันนังลูกสะใภ้ที่อกตัญญูต่อแม่สามีของตัวเอง นี่แกยังกล้าที่จะกินข้าวอีกเหรอ?”“ฉัน… ฉัน…” เอเลนสำลักขึ้นทันใด แต่เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของเจนนิเฟอร์ได้อย่างไรเจนนิเฟอร์ไม่พอใจมากและเธอก็ดุว่าเอเลนต่อไป “อะไรของแก? มาตรงนี้!"เอเลนทำได้เพียงพยักหน้าเล็กน้อยขณะที่เธอก้มลงและเดินไปหาเธอ หลังจากนั้นเธอก็พูดอย่างระมัดระวังว่า “พี่ใหญ่ มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?”เจนนิเฟอร์คว้ากล่องอาหารกลางวันจากมือของเอเลนก่อนจะ
"ไม่เลยครับ" ชาร์ลีแสร้งทำเป็นแปลกใจขณะที่เขาถามว่า “ทำไมเหรอ? มีอะไรหรือเปล่า? แม่ยังไม่กลับบ้านอีกเหรอ?”"เปล่าค่ะ" แคลร์ตอบว่า “ฉันคิดว่าแม่คงออกไปกับเพื่อนของแม่ แต่เพื่อนคนหนึ่งของแม่เพิ่งโทรหาฉันก่อนหน้านี้และบอกฉันว่าพวกเขาไม่สามารถติดต่อแม่ได้เลยตั้งแต่ช่วงบ่าย พวกเขารอแม่เพื่อยืนยันว่าพวกเขาจะรับประทานอาหารเย็นด้วยกันหรือเปล่า แต่พวกเขาหาแม่ไม่เจอเลย ฉันก็ถามพ่อเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย แต่เขาบอกฉันว่าเขาไม่รู้ว่าแม่อยู่ไหน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงตัดสินใจถามคุณแทนค่ะ”ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “ผมไม่รู้จริง ๆ ว่าแม่อยู่ที่ไหน แม่ขอเงินผมในตอนบ่าย บอกว่าอยากออกไปทานข้าวเย็นกับเพื่อน แต่เนื่องจากตอนนี้พ่อเป็นคนดูแลเงินของครอบครัวเรา ผมก็เลยบอกแม่ว่าผมต้องขอความยินยอมจากพ่อก่อน ผมไม่ได้ให้เงินแม่ของคุณเพราะพ่อของคุณไม่ยินยอมในเรื่องนี้ ผมเลยคิดว่าแม่ของคุณคงจะโกรธสักหน่อยแหละ”แคลร์พยักหน้าพลางครุ่นคิดก่อนจะพูดว่า “นั่นก็ค่อนข้างแปลก แม่ไม่ได้อยู่ที่บ้านและแม่ก็ไม่ได้ไม่เจอกับเพื่อน ๆ แล้วตอนนี้แม่อยู่ที่ไหนกันนะ?”ชาร์ลียักไหล่ก่อนจะพูดว่า “บางทีเธออาจจะออกไปเล่นไพ่นกกระจ
แคลร์แทบจะไม่แตะตะเกียบเลยระหว่างทานอาหารเย็นเธอหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาเพื่อพยายามโทรหาเอเลน และเธอก็ส่งข้อความหาแม่ของเธอมากมาย แต่ไม่มีคำตอบเลยในทางกลับกัน จาค็อบมีใบหน้าที่ผ่อนคลายและพึงพอใจเป็นอย่างมาก เขารู้สึกว่าคงจะดีถ้าเอเลนหนีออกจากบ้านเหมือนที่ฮันนาห์ทำ หากเป็นเช่นนั้นจริง ชีวิตของเขาคงได้รับการปลดปล่อยอย่างแท้จริงในตอนนี้แคลร์รู้สึกเป็นกังวลมากและเธอยังคงบอกว่าเธอต้องการไปที่สถานีตำรวจเพื่อแจ้งความกับตำรวจ จาค็อบพูดว่า “โถ่ แคลร์เอ้ย แม่ของลูกโตแล้วนะ บางทีแม่อาจมีบางอย่างที่ต้องทำข้างนอกจริง ๆ ก็ได้ใช่ไหมล่ะ? ทำไมลูกถึงดูเป็นห่วงแม่ของลูกจัง ถ้าแม่ตั้งใจจะหนีออกจากบ้านจริง ๆ ล่ะ? ลูกจะบอกให้เจ้าหน้าที่ตำรวจลากเธอกลับบ้านจริง ๆ เหรอ?”“มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันล่ะคะ?” แคลร์ตอบอย่างจริงจังว่า “เพราะแม่ตั้งตารอที่จะย้ายเข้ามาอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สท์ มาตั้งนานแล้ว ตอนนี้เราได้ย้ายเข้ามาอยู่ในวิลล่าแล้ว มันคงเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะหนีออกจากบ้าน! พ่อควรเข้าใจนิสัยของแม่ด้วยว่าแม่จะไม่ออกจากบ้านในเวลานี้! พ่อคะ นี่พ่ออยู่กับแม่มานานแล้ว พ่อยังไม่เข้าใจนิสัยของแม่
หลังจากตามหาไปรอบ ๆ สักพักและไม่พบเอเลนที่ไหนเลย จาค็อบก็พูดขึ้นมาทันทีว่า “ชาร์ลี เราควรหาที่กินเนื้อย่างแทนดีไหม? แคลร์เร่งพวกเรามากวันนี้และพ่อก็กินอย่างเร่งรีบ พ่อก็เลยไม่ค่อยจะอิ่มเอาซะเลย”ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “ได้ครับพ่อ ผมรู้จักร้านบาร์บีคิวริมถนนที่ขายเนื้อบาร์บีคิวที่อร่อยมาก ๆ อยู่ร้านนึง”จาค็อบตบต้นขาก่อนจะพูดว่า “งั้นก็ไปกันเถอะ คืนนี้เราควรกินเนื้อย่างและดื่มเบียร์ด้วยกันสักสองสามแก้ว”ชาร์ลีรีบตอบว่า “พ่อครับ ผมกำลังขับรถอยู่ คืนนี้ผมคงดื่มกับพ่อไม่ได้นะครับ”จาค็อบโบกมือก่อนจะพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเราจะหาคนมาขับแทน! เป็นโอกาสที่หายากสำหรับเราทั้งคู่ที่จะได้ดื่มด้วยกัน แม่ยายของนายก็มักจะจู้จี้และทำฉันปวดประสาทตลอดทั้งวัน มันน่ารำคาญจริง ๆ ในเมื่อเธอไม่อยู่ งั้นเรามาดื่มด้วยกันดีไหม?”ชาร์ลียักไหล่ก่อนจะยิ้มและพูดว่า “ในเมื่อพ่อพูดอย่างนั้น งั้นก็ไปดื่มกันเถอะครับ!”หลังจากนั้น ชาร์ลีก็ขับรถพาพวกเขาไปที่ร้านบาร์บีคิวริมถนนทั้งคู่สั่งเนื้อบาร์บีคิวจำนวนมากและเบียร์สองสามขวด หลังจากนั้นพวกเขาก็นั่งริมถนนอย่างมีความสุขในขณะที่เพลิดเพลินกับอาหารและเครื่องดื่มในฐาน