เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 802
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 803
ขณะที่คุณท่านวิลสันกำลังจะคุกเข่า จาค็อบก็ตื่นตระหนก และรีบเอื้อมมือออกไปหยุดเธอหญิงชราตั้งใจที่จะคุกเข่าต่อไป เธอทรุดตัวลงกับพื้นโดยคุกเข่าลง เธอคิดว่าเธอจะยอมรับความพ่ายแพ้ก่อนและดูว่าจาค็อบนั้นดื้อรั้นจริง ๆ และไม่สงสารเธอแต่ถึงอย่างไรก็ตามจาค็อบก็มีความคิดเดียวกับเอเลนแม้ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดีกับเอเลนและวางแผนที่จะแยกจากเธอ แต่ทั้งคู่ก็เห็นพ้องต้องกันว่าพวกเขาจะปล่อยให้คุณท่านวิลสันอาศัยอยู่ในวิลล่ากับพวกเขาไม่ได้!ดังนั้นจาค็อบจึงอุ้มหญิงชราไว้ในอ้อมแขนและพูดอย่างเย็นชาว่า “แม่ครับ ช่วยหยุดการแสดงเพื่อขอความเห็นอกเห็นใจเถอะครับ เพราะไม่ว่าแม่จะพูดอะไร ผมจะปล่อยให้แม่อยู่ในวิลล่านี้ไม่ได้!”คุณท่านวิลสันพูดอย่างเศร้า ๆ “จาค็อบ วิลสัน ไอ้สารเลว ไอ้เนรคุณ! ฉันให้กำเนิดแกมา ไอ้เด็กเลว! แกกล้าดียังไงมาห้ามฉันไม่ให้อยู่กับแกหลังจากที่แกย้ายเข้าไปอยู่ในวิลล่าหลังใหญ่แบบนี้?!”จาค็อบพยักหน้า และพูดอย่างหนักแน่นว่า “แม่ครับ ไม่ว่าจะชอบหรือไม่ นี่คือความจริง ยังไงผมก็ให้แม่อยู่ที่นี่ไม่ได้!”“ได้ยินแล้วยัง?” เอเลนคำรามด้วยมือเท้าสะเอวของเธอ “ไปให้พ้นในขณะที่เรากำลังพูดจาดี
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 804
ชาร์ลีพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม เนื่องจากพวกเขายังคงต้องการที่จะดื้อรั้นอยู่ เขาจึงไม่ยอมแพ้“คุณย่าครับ ในเมื่อคุณไม่มีที่อยู่ แล้วผมจะจัดที่ให้คุณได้อย่างไร? รวมอาหารและที่อยู่อาศัยแถมไม่ต้องเสียเงินสักบาทเดียว”"หุบปาก!" คุณท่านวิลสันดูถูกเหยียดหยาม “แกต้องการให้ฉันอาศัยอยู่ในอพาร์ตเมนต์เก่าที่เราสี่คนเคยอาศัยอยู่ใช่ไหม? ไม่มีทาง! ฉันไม่อยากอยู่ในที่โทรมแบบนั้นหรอกนะ! ฉันจะย้ายเข้ามาอยู่ในวิลล่าธอมป์สัน เฟิร์สในวันนี้!”ชาร์ลีพูดอย่างขบขัน “โอ้ ไม่ใช่หรอกครับ คุณย่าก็คิดมากไป เราได้ซื้ออพาร์ตเมนต์เก่าไว้และเราก็จะไม่ให้คุณอยู่ฟรีแน่นอน”เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหาไอแซคทันที“ครอบครัววิลสันได้มาสร้างปัญหาที่ธอมป์สัน เฟิร์ส ช่วยโทรหาใครสักคน และขังพวกคนเหล่านี้ไว้ในศูนย์กักกันเป็นเวลา 2 สัปดาห์”ไอแซคตอบอย่างรวดเร็วว่า “รับทราบครับ คุณเวด ผมจะไปจัดการเดี๋ยวนี้”เอเลนรู้สึกรำคาญอย่างมากกับคุณท่านวิลสัน เธอพยายามผลักหญิงชราออกประตูด้วยความพยายามอย่างมาก คุณท่านวิลสันกรีดร้องอย่างโมโหและโทรหาตำรวจเองว่า “คุณตำรวจ ช่วยด้วย! ลูกสะใภ้ของฉันไม่ต้องการที่จะดูแลฉัน เธอต้องการไล่ฉั
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 805
เอเลนรีบบุกต่อ “คุณตำรวจคะ อย่าไปฟังเธอ! เธอไล่สามีของฉันออกจากครอบครัวและตัดความสัมพันธ์กับเขาไปนานแล้ว!”เจ้าหน้าที่มองไปที่เอเลน จากนั้นจึงมองไปที่คุณท่านวิลสัน และถามด้วยความสงสัย “สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงเหรอครับ?”“ไม่อย่างแน่นอน!” คุณท่านวิลสันเร่งเร้าว่า “ตอนนั้นฉันใช้อารมธ์ไปหน่อยน่ะค่ะ!”“ใช้อารมณ์ไปหน่อย?!” จาค็อบเริ่มโมโห “แม่ครับ แม่ไล่ผมออกจากบ้านไปนานแล้ว แม่ไล่ผมและแคลร์ออกจากวิลสัน กรุ๊ป แม่หักเงินบำนาญของเอเลนและผมในบริษัท แล้วตัดสัมพันธ์กับผม! ตอนนี้แม่ตกอยู่ในวิกฤต อยู่ดี ๆ เรื่องที่เคยเกิดขึ้นก็กลายเป็นสิ่งที่แม่พูดว่าแม่ใช้อารมณ์ไปหน่อยเนี่ยเหรอครับ!?”เจ้าหน้าที่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาถามว่า “วิลล่านี้เป็นของใครครับ?”ชาร์ลีพูดว่า “มันเป็นของผมครับ”เจ้าหน้าที่พยักหน้า และถามว่า “ความสัมพันธ์ของคุณกับหญิงชราเป็นอย่างไรบ้างครับ?”ชาร์ลียักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “เราไม่ได้เกี่ยวข้องกันจริง ๆ เธอเป็นคุณย่าของภรรยาของผม”เจ้าหน้าที่หันไปหาคุณท่านวิลสัน “คุณมาผิดที่แล้วครับ คุณควรพูดคุยกับลูกของคุณเกี่ยวกับปัญหาเรื่องการดูแล แต่คุณไม่สามารถบุกเข้าไปในบ้านของหลาน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 806
เจ้าหน้าที่สองคนจับแขนเขา แฮโรลด์จ้องชาร์ลีด้วยความเกลียดชังขณะที่เขาถูกลากออกจากบ้าน และตะโกนว่า “เฮ้ย ไอ้สารเลว นายต้องการแบบนี้ใช่ไหม?”ชาร์ลียิ้ม “ลองเดาดูสิ”คริสโตเฟอร์ตะโกนออกมาว่า “ชาร์ลี เวด นายจะต้องชดใช้กับเรื่องนี้! ฉันจะฆ่านายเอง!”หัวหน้าเจ้าหน้าที่ตะโกนขึ้นว่า “เงียบเดี่ยวนี้”จากนั้นตำรวจก็พาทั้งสี่ขึ้นรถตำรวจและขับรถไปที่สถานีขณะที่เอเลนมองดูรถขับออกไป เธอตื่นเต้นมากจนตัวสั่น และพูดขึ้นมาว่า “เย้! ในที่สุดเราก็ไล่พวกเขาออกจากที่นี่! ยายแก่นั่นจะได้รับเวรรับกรรมของตัวเอง!”จาค็อบถอนหายใจด้วยความไม่พอใจ “ระวังปากของเธอถึงจะไม่เป็นไรที่เธอไม่ต้องการให้แม่อยู่ที่นี่ แต่หญิงชรายังคงเป็นแม่ของฉัน และแม่จะเป็นแบบนั้นตลอดไป”เอเลนขมวดคิ้วอย่างดูถูก “หึ คุณจะเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าแม่ก็ได้ ตราบใดที่ยายแก่ไม่อยู่ในบ้านของฉัน!”แคลร์ที่เงียบอยู่ตลอด เธอถอนหายใจแล้วพูดว่า “คุณย่าน่าสงสารมาก ตอนนี้เราลองให้พวกเขาอาศัยอยู่ในบ้านหลังเก่าของเราก่อนดีไหมคะ?”“ให้พวกมันอาศัยอยู่ที่นั่นน่ะเหรอ?” เอเลนพึมพำ "ไม่มีทาง! ฉันควรจะซื้อหมูสี่ตัวเพื่อเลี้ยงไว้ในบ้านหลังนั้นมากกว่าปล่อยให
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 807
เอเลนคิดว่าชาร์ลีไอ้ขี้แพ้จะไม่กล้าปฏิเสธเธอถ้าเธอขอเงินจากเขาโดยตรงทันทีที่เธอได้รับเงินจากเขา เธอสามารถชวนเพื่อน ๆ ไปทานอาหารที่ร้านอาหารสุดหรู ตามด้วยสปาและทรีตเมนต์บำรุงผิวหน้า นี่คือสิ่งที่เรียกว่าวิถีชีวิตชนชั้นสูงชาร์ลีส่ายหัวตามคำขอของเธอ “แม่ครับ ผมให้เงินคุณไม่ได้หรอกนะครับ”"ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?" เอเลนขมวดคิ้วอย่างงุนงง“ตอนนี้พ่อมีหน้าที่ดูแลกองทุนและค่าใช้จ่ายภายในบ้าน ถ้าคุณต้องการใช้เงิน คุณจะต้องได้รับการอนุมัติจากพ่อก่อน”"พูดว่าอะไรนะ?!" เอเลนคำรามอย่างเร่งรีบ “คำขอของฉันไม่มีความหมายแล้วใช่ไหม?”ชาร์ลีพยักหน้า “ถ้าเป็นเรื่องเงินต้องไปถามจากพ่อก่อนนะครับ”“นี่ แกกล้าเอาจาค็อบมาเพื่อเอาชนะฉันเหรอ! ฉันเป็นแม่ยายของแกนะ ถ้าฉันขอเงินแก แกก็ต้องให้เงินฉันโดยไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น!”ชาร์ลียิ้ม “แน่นอน ผมจะให้เงินคุณถ้าพ่อบอกว่าโอเค ผมจะให้เงินคุณทั้งหมดด้วยซ้ำ!”“แก…” เอเลนเผชิญหน้ากับชาร์ลีด้วยความตกใจ “โอ้ นี่คือสิ่งที่แกต้องการจะทำใช่ไหม? ต้องการท้าทายฉันอย่างนั้นใช่ไหม?!”“แม่ครับ พ่อจะเป็นคนดูแลเรื่องเงินในอนาคต แม่เป็นคนพูดเองนะครับไม่ใช่ผมสักหน่อย ผมแค่ทำตามค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 808
เอเลนวิ่งขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองและพยายามเปิดประตูห้องของชาร์ลีและแคลร์ เธอยิ้มอย่างมีชัยเมื่อลูกบิดประตูเปิดออกอย่างง่ายดายเมื่อเธอเข้าไปในห้องแล้ว เธอก็เริ่มคุ้ยสิ่งของของพวกเขาอย่างไรก็ตาม มันเป็นวันแรกที่พวกเขาย้ายเข้ามาอยู่ในวิลล่า พวกเขาไม่มีเวลาเก็บสิ่งของไว้ในตู้และไม่ได้มีของมีค่าวางอยู่รอบๆเอเลนค้นหาอยู่นานแต่ไม่พบกระเป๋าสตางค์ของชาร์ลีหรือบัตรธนาคาร เมื่อเธออยู่ในท่ามกลางความคับข้องใจ ดวงตาของเธอกะพริบอย่างกระตือรือร้นเมื่อเห็นเสื้อโค้ตของชาร์ลีแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า เธอรีบเดินไปข้างหน้าและควานหากระเป๋ากางเกงอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุด เธอพบบัตรธนาคารสีดำและสีทองในกระเป๋าใบหนึ่งในบัตรเต็มไปด้วยคำจากภาษาต่างประเทศที่เธอไม่เข้าใจ ยกเว้นบัตรจากซิตี้แบงก์เธอไม่รู้ว่ามันเป็นบัตรธนาคารประเภทไหน แม้จะมองดูการ์ดไปมาอย่างระมัดระวังแล้วก็ตาม แต่การ์ดนั้นดูพิเศษมากเธอรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งกับการค้นพบของเธอ เธอรีบเก็บการ์ดไว้ในกระเป๋าเสื้อและกระซิบกับตัวเองว่า “ฮิฮิ ชาร์ลี โอ้ ชาร์ลี นายไม่อยากให้เงินฉันใช่ไหม? ไม่เป็นไรนะ เพราะว่าฉันจะเอาไปเอง! นอกจากนี้ ถ้านายพูดด้วยน้ำเสียงที
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 809
คุณนายลูอิสถอนหายใจ “มันเป็นงานของฉันที่จะพานายเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่นายไม่มีภาระหน้าที่ที่จะต้องดูแลฉันและจ่ายค่ารักษาพยาบาลราคาแพงให้ฉันนะ นอกจากนี้ ฉันรู้ดีว่าชีวิตของนายในตระกูลวิลสันเป็นอย่างไร…”จากนั้นเธอก็พูดต่อว่า “ไม่ต้องกังวลนะชาร์ลี ฉันจะหาวิธีตอบแทนนายเอง”ชาร์ลีดีใจมาก คุณนายลูอิสปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นลูกชายของเธอจริง ๆ และเธอก็ห่วงใยเขามากเขาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจว่า “คุณนายลูอิส คุณไม่ต้องกังวลเรื่องเงินหรือเรื่องที่จะจ่ายเงินคืนให้ผมหรอกนะครับ”“ไม่ ฉันทำไม่ได้! มันเป็นเงินจำนวนมาก ฉันต้องจ่ายคืนนายสิ!”“ไม่ครับ คุณนายลูอิส ผมจดจำความเมตตาของคุณที่มีต่อผมเสมอ เป็นหน้าที่ของผมที่จะต้องจ่ายเงินเพื่อการรักษาของคุณ ถ้าคุณยังยืนกรานที่จะคืนเงินให้ผม แสดงว่าคุณกำลังปฏิบัติกับผมเหมือนคนแปลกหน้าและผมอาจจะไม่อยากเจอคุณอีก!”คุณนายลูอิสยิ้มอย่างอบอุ่นกับคำพูดของเขา แต่เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถรับเงินของเขาแบบนั้นได้ เธอจะคืนเงินให้เขาไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ตามแต่เธอพูดทางโทรศัพท์ว่า “ในเมื่อตอนนี้นายเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็จะฟังนาย ว่าแต่นายกับแคลร์เป็นอย่างไรบ้าง?”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 810
เอเลนลองเดาเป็นวันครบรอบแต่งงานของชาร์ลีและแคลร์ที่ตู้เอทีเอ็มทันทีหน้าจอขึ้นว่า “สวัสดี ท่านผู้มีเกียรติสมาชิก ซิตี้แบงก์ สุพรีม วีไอพี รหัสผ่านของคุณไม่ถูกต้อง วันนี้คุณเหลืออีก 1 ครั้ง”“เวรเอ้ย!” เอเลนสาปแช่ง “ผิดอีกแล้ว? โถ่เว้ย ฉันเหลือแค่โอกาสเดียวเท่านั้น…”เธอกระทืบเท้าอย่างกังวล จู่ ๆ ก็มีความคิดหนึ่งแวบเข้ามาในหัว อาจจะเป็นวันเกิดของชาร์ลีเองหรือเปล่า?เธออยากลองเดาดู แต่จู่ ๆ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าเธอไม่รู้ว่าวันเกิดของเขาคือเมื่อไหร่ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาและโทรหาแคลร์อย่างเขินอายเธอรีบถามทันทีที่รับสาย “แคลร์ วันเกิดของชาร์ลีคือวันไหน?”แคลร์ถามด้วยความสงสัย “แม่คะ ทำไมถึงอยากรู้ขึ้นมาล่ะ?”เธอรู้ว่าแม่ของเธอดูถูกชาร์ลีมาตลอด เธอจึงไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องการรู้วันเกิดของชาร์ลีอย่างกะทันหันเอเลนพูดอย่างเขินอาย “โอ้ เอ่ออ ชาร์ลีได้ให้วิลล่ากับเราแล้วใช่ไหม? เขาทำงานหนักเพื่อสิ่งนั้น ดังนั้นแม่จึงต้องการตอบแทนเขาด้วยการฉลองวันเกิดของเขาไงล่ะ”“วันที่สอง เดือนกุมภาพันธ์ค่ะ”เอเลนขมวดคิ้ว “2 กุมภาพันธ์? แบบนี้ก็ตรงกับพิธีฉลองของชาวคริสต์นะสิ?”“ใช่ค่ะ”“หืม… แล้ววั
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
