เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 774
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 775
เมื่อคุณท่านวิลสันได้ยินว่าคริสโตเฟอร์ขอให้เธอขายเฟอร์นิเจอร์หรือของเก่าของพวกเขา เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากรู้สึกโกรธเล็กน้อยเธอพูดด้วยความโกรธ "ฉันสามารถที่จะขายเฟอร์นิเจอร์ แต่ไม่คิดเกี่ยวกับการขายของเก่าของฉัน! วัตถุโบราณเหล่านั้นเป็นสิ่งเดียวที่พ่อของแกทิ้งไว้เพื่อเป็นเงินเกษียณก่อนที่เขาจะตาย! "คริสโตเฟอร์โน้มน้าวต่อว่า "แม่ครับสิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่เรามีชีวิตอยู่อย่างดีในขณะที่เรายังมีชีวิตอยู่! ทำไมแม่ต้องการเก็บโบราณวัตถุไว้ด้วย? แม่จะนำของเก่าเหล่านั้นไว้กับแม่เพื่อพบกับพ่อเมื่อแม่ตายเหรอครับ? ""อย่ามาพูดจาทุเรศที่นี่!" คุณท่านวิลสันสาปแช่งด้วยความโกรธเมื่อเธอตะโกนว่า "แกรู้อะไรบ้างงั้นเหรอ? เฟอร์นิเจอร์เหล่านี้ในบ้านของเราขึ้นทะเบียนกับธนาคารแล้ว เมื่อธนาคารมาที่นี่เพื่อยึดวิลล่า พวกเขาจะเอาพวกชุดเฟอร์นิเจอร์เหล่านี้ไปอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามธนาคารก็ไม่ได้รู้อะไรเกี่ยวกับของเก่าที่เรามี! โบราณวัตถุเหล่านี้จะสามารถช่วยชีวิตเราได้เมื่อธนาคารยึดบ้านของเรา! "ในที่สุดคริสโตเฟอร์ก็เข้าใจว่าแม่ของเขาในเวลานี้!หากพวกเขาขายเฟอร์นิเจอร์ตอนนี้มันจะเป็นการที่พวกเขากำจัดทรัพย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 776
อย่างไรก็ตามเพื่อที่จะมีชีวิตอยู่และไม่ถูกทุบตีหรืออยู่อย่างหิวโหย ฮันนาห์ทำได้แค่เลือกที่จะประนีประนอมและยอมแพ้เท่านั้นในเวลานี้ตระกูลวิลสันไม่ทราบว่าเธอกำลังทุกข์ทรมานและทนต่อความอัปยศอดสูเช่นนี้อยู่จริง ๆ แล้วพวกเขาคิดว่าเธออาศัยอยู่ที่โรงแรมระดับห้าดาวในขณะที่เธอได้รับการดูแลโดยคนรักที่อายุน้อยกว่าเธอถึงยี่สิบปีดังนั้นถึงแม้ว่าคุณท่านวิลสันจะสาปแช่งและดูถูกฮันนาห์ต่อหน้าลูกชายและลูกสาวของคริสโตเฟอร์และฮันนาห์ พวกเขาก็ฟังแต่ไม่ได้พูดอะไรเลย พวกเขาไม่ได้โกรธ แต่พวกเขายังรู้สึกถึงความโกรธและความไม่พอใจในหัวใจของพวกเขาในเวลานี้คนที่รู้สึกแย่ที่สุดในเวลานี้จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคริสโตเฟอร์สำหรับคริสโตเฟอร์ เขาไม่เพียงแต่สูญเสียความมั่งคั่งของตระกูลของเขา แต่เขาก็สูญเสียภรรยาไปด้วย เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยตลอดทั้งวันถ้าฮันนาห์ปรนเปรอตัวเองกับชายหนุ่มทุกประเภทข้างนอกตั้งแต่เธอมีเงินจำนวนมากกับเธอ ดังนั้นเมื่อก่อนเธอก็คงสามารถนอกใจเขากับผู้ชายคนอื่นได้เหมือนกันเหตุผลที่ทั้งแฮโรลด์และเวนดี้เกลียดฮันนาห์นั้นง่ายมาก มันเป็นเพียงเพราะเงิน!หากไม่มีเงิน ตระกูลวิลสันก็ตกอยู่ในสถานการณ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 777
ในเช้าวันรุ่งขึ้น ชาร์ลี และครอบครัวของเขากำลังทานอาหารเช้าก่อนขับรถไปที่เฟอร์นิเจอร์ ซิตี้แม้หลังจากคิดตลอดทั้งคืน เอเลนก็ไม่สามารถนึกถึงวิธีที่จะเอาเงินจากบัญชีธนาคารของจาค็อบได้เลย เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลมากขึ้นเมื่อเธอเห็นว่าพวกเขากำลังจะใช้เงินสองล้านดอลลาร์ในเวลาเดียวกันนี้ คุณท่านวิลสันและสมาชิกในครอบครัวของเธอทั้งหมดก็ตื่นตั้งแต่เช้าตรู่หลังจากที่พวกเขาทานอาหารเช้ากันเสร็จแล้ว รถบรรทุกก็มาถึงหน้าวิลล่าของพวกเขาเหล่าคนงานเริ่มโหลดโซฟาเล็กซิงตันจากวิลล่าของตระกูลวิลสันเข้าไปในรถบรรทุกก่อนที่จะตรงไปสู่ร้านเฟอร์นิเจอร์ ซิตี้กับสมาชิกครอบครัววิลสันมีร้านเฟอร์นิเจอร์ ซิตี้ขนาดใหญ่ในทางตะวันตกของโอลรัส ฮิลล์ที่มีผู้ขายเฟอร์นิเจอร์เกือบทั้งหมดในโอลรัส ฮิลล์มารวมตัวกันที่นี่มีเฟอร์นิเจอร์ทุกประเภทจากระดับต่ำ กลางและเกรดสูงที่เฟอร์นิเจอร์ ซิตี้ ดังนั้นนี่เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาในการซื้อขายเฟอร์นิเจอร์จาค็อบได้รับอิทธิพลอย่างมากจากนายท่านชราวิลสันมาโดยตลอด เขามีความรักกับวัตถุโบราณเช่นเดียวกับพ่อของเขา นอกจากนี้เขาไม่เพียงแต่จะเพลิดเพลินไปกับการซื้อของเก่าเท่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 778
"ห้องนั่งเล่นมีขนาดเกินหนึ่งร้อยตารางเมตร?" พนักงานขายตกตะลึงหลังจากฟังคำตอบของจาค็อบ หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า "มันใหญ่เกินไปไหมครับ?"จาค็อบหัวเราะเบา ๆ ก่อนที่เขาจะพูดว่า "บ้านของฉันเป็นวิลล่าที่ใหญ่ที่สุดในธอมป์สัน เฟิร์ส ดังนั้นห้องนั่งเล่นจะมีขนาดเล็กได้อย่างไรกันล่ะ?"พนักงานขายตกตะลึงในเวลานี้ และเขารีบพูดว่า "คุณผู้ชาย คุณมีห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่ งั้นมันก็เป็นปกติสำหรับคุณที่จะซื้อเฟอร์นิเจอร์มากขึ้นเพื่อให้ห้องนั่งเล่นของคุณดูว่างเปล่าน้อยลง!"หลังจากนั้นพนักงานขายรีบพาเขาไปที่ชุดโซฟาเล็กซิงตันก่อนที่เขาจะพูดว่า "คุณผู้ชายครับนี่คือชุดโซฟาเล็กซิงตัน 3 + 2 + 2 + 1 ของเราซึ่งเป็นงานผลิตตามคำสั่งของคุณลูกค้า สำหรับเจ้าของวิลล่าทั้งหมดของเรา ชุดโซฟาเล็กซิงตันนี้สามารถนั่งได้ถึงแปดคน! มันสง่างามและดีมากมันสามารถรองรับแขกทุกคนของคุณเมื่อพวกเขาเยี่ยมบ้านของคุณ"จาค็อบก้าวไปข้างหน้าเพื่อสัมผัสที่เท้าแขนของโซฟา เขาพอใจมากกับความรู้สึกที่สบายของชุดโซฟา ในเวลานี้เขาถามอยากรู้อยากเห็นต่อว่า "ชุดโซฟานี้ราคาเท่าไหร่?"อีกฝ่ายตอบกลับอย่างรวดเร็ว "คุณผู้ชายครับ ชุดโซฟานี้ทำจากไม้ไห่หนานเล็กซ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 779
จาค็อบสับสนกับคำถามของเจ้าของร้านมากเห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ที่นี่เพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์ ใครบอกว่าเขากันว่าเขาต้องการขายเฟอร์นิเจอร์?ดังนั้นเขาจึงบอกเจ้าของร้านอย่างรวดเร็ว "ผมมาที่นี่เพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์ คุณเข้าใจผมไหม?"พนักงานขายรีบก้าวไปข้างหน้าในขณะที่เขากล่าวว่า "เจ้านายครับ สุภาพบุรุษคนนี้อยู่ที่นี่เพื่อซื้อชุดโซฟาเล็กซิงตันครับ"หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้วเขารีบชี้นิ้วที่คริสโตเฟอร์ที่เพิ่งก้าวเข้าไปในร้านก่อนที่เขาพูดว่า "ส่วนสุภาพบุรุษคนนี้นี่คือคนที่ต้องการขายเฟอร์นิเจอร์ของเขาครับ"เจ้าของร้านตระหนักถึงความผิดพลาดของเขาอย่างรวดเร็ว และเขารีบบอกจาค็อบว่า "โอ้ผมขอโทษครับ! ผมเข้าใจผิดเอง"หลังจากนั้นเขามองไปที่คริสโตเฟอร์ก่อนที่เขาจะถามว่า "คุณผู้ชายครับ คุณมาที่นี่เพื่อขายเฟอร์นิเจอร์ของคุณใช่ไหมครับ?"เมื่อคริสโตเฟอร์ได้ยินว่าจาค็อบอยู่ที่นี่เพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์ เขาก็อยากหันหลังกลับและออกไปทันทีท้ายที่สุดเขาไม่ต้องการให้จาค็อบปฏิบัติต่อเขาเป็นเรื่องตลกอย่างไรก็ตามร้านค้าเฟอร์นิเจอร์นี้เป็นร้านเฟอร์นิเจอร์เล็กซิงตันที่ใหญ่ที่สุดในโอลรัส ฮิลล์ นอกจากนี้ยังเป็นร้านค้าเฟ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 780
หลังจากนั้นคริสโตเฟอร์ก็ไม่ใส่ใจกับจาค็อบได้อีกต่อไป เขาเพียงแค่มองเจ้าของร้านในขณะที่เขาพูดว่า "กรุณามากับผมเพื่อดูชุดโซฟากันเถอะครับ!""ได้เลยครับ!" เจ้าของร้านพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาจะเดินออกจากร้านเฟอร์นิเจอร์กับคริสโตเฟอร์คุณท่านวิลสันขมวดคิ้วขณะที่เธอจ้องมองจาค็อบแล้วถามอย่างเย็นชา "แกมาทำอะไรที่นี่?"แม้ว่าจาค็อบได้ตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับหญิงชราคนนี้ แต่ถึงอย่างไรก็ตามเธอก็ยังคงเป็นแม่ของเขาอยู่ดี ดังนั้นเขายังมีความเคารพต่อเธอเมื่อเขาเห็นเธอในเวลานี้จาค็อบตอบอย่างเคารพ "แม่ครับ พอดีการรีโนเวทวิลล่าของชาร์ลีได้เสร็จสิ้นแล้ว เราอยู่ที่นี่เพื่อซื้อเฟอร์นิเจอร์เพื่อให้เราสามารถย้ายเข้าสู่วิลล่าโดยเร็วที่สุด"จาค็อบเพียงแค่บอกความจริง แต่เมื่อคำพูดถึงหูของคุณท่านวิลสัน เธอรู้สึกอึดอัดมากจนรู้สึกราวกับว่ามีใครบางคนตบบนใบหน้าของเธอ!เพราะในตอนนี้เธอกำลังจะถูกไล่ออกจากวิลล่าของเธอ และเธอก็สิ้นหวังว่าเธอจะต้องขายบางสิ่งที่สามีของเธอทิ้งไว้ข้างหลัง อย่างไรก็ตามในเวลานี้จาค็อบและครอบครัวของเขาซึ่งเธอเคยไล่ออกจากบ้านก็กำลังเตรียมพร้อมที่จะย้ายไปอยู่ในวิลล่าสุดหรูที่ธอมป์สัน เฟ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 781
"พอได้แล้ว!" คุณท่านวิลสันโกรธมากและเธอตะโกนอย่างดุดัน ขณะจ้องไปที่เอเลนก่อนจะด่าว่า “นังชั่ว! ถ้าตระกูลวิลสันกำลังแย่ในตอนนี้น่ะเหรอ? ไม่ช้าก็เร็ว เราก็จะมีโอกาสลุกขึ้นได้อีกแน่นอน เมื่อวันนั้นมาถึง ฝันไปได้เลย ที่ฉันจะเอาแกกลับเข้าสู่ตระกูลวิลสัน แม้ว่าแกจะอ้อนวอนให้ฉันรับแกก็ตาม!”จาค็อบรีบพูดกับเอเลนว่า “เอเลน! พูดกับแม่แบบนี้ได้ยังไง? รีบขอโทษแม่เดี๋ยวนี้!”เอเลนขมวดคิ้วขณะจ้องมองจาค็อบและพูดอย่างเย็นชาว่า “คุณลืมไปเหรอยังว่ายายแก่คนนี้ไล่คุณออกจากตระกูลวิลสัน? นี่คุณกำลังจะปกป้องเธออีกแล้วเหรอ? คุณปฏิบัติกับเธอเหมือนหญิงชราเป็นแม่ของคุณ แต่หญิงชราเคยปฏิบัติกับคุณเหมือนคุณเป็นลูกไหม?”หลังจากที่เธอพูดจบ เอเลนก็ชี้ไปที่คุณท่านวิลสันก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “ยายแก่ ฉันหวังว่าคุณจะรับรู้ความจริงและสถานการณ์ที่คุณเป็นอยู่ในตอนนี้ คุณยังเสแสร้งทำเป็นว่า ตัวเองสูงส่งและมีอำนาจอยู่เหรอ? ให้ฉันบอกอะไรคุณบางอย่างเถอะ ฉันจะไม่กลับไปแม้ว่าคุณจะคุกเข่าลงและอ้อนวอนให้ฉันกลับไปหาตระกูลวิลสัน! ตระกูลวิลสันไม่มีค่าอะไรเลย คุณเองก็น่าสมเพชมาก ขนาดต้องขายเฟอร์นิเจอร์ของคุณเองเพื่อให้พอมีรายได้ป
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 782
พนักงานขายพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “คุณสามารถกลับมาที่นี่ได้อีกครับ หากต้องการซื้อชุดโซฟาจากเรา”เมื่อพวกเขาหันหลังกลับ คุณท่านวิลสันก็หายตัวไปพร้อมกับคนอื่น ๆ ในตระกูลของเธอแล้วจาค็อบไปหลายร้านที่ขายเฟอร์นิเจอร์ไม้เล็กชิงตันแต่เขาไม่เห็นชุดโซฟาที่เขาชอบเลยตอนนี้เอเลนรู้สึกกังวลมาก เธอจึงเสนอว่าพวกเขาซื้อเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ สำหรับห้องนอนและห้องรับประทานอาหารก่อน ไม่อย่างนั้นการเดินทางมาที่ เดอะเฟอร์นิเจอร์ซิตี้ ของพวกเขาในวันนี้คงจะอย่างสูญเปล่าจาค็อบรู้สึกว่า พวกเขาไม่ควรจะเสียเวลาแบบนี้ต่อไป เลยไปเดินดูร้านอื่นแทนเอเลนเลือกเตียงที่ราคาหลายหมื่นดอลลาร์สำหรับตัวเธอเอง ในขณะที่แคลร์เลือกเซทห้องนอนที่มีราคาทั้งเซทประมาณหนึ่งหมื่นดอลลาร์ ในเวลานี้ พวกเขายังซื้อเฟอร์นิเจอร์อย่างอื่นด้วย เช่น ตู้เสื้อผ้า โต๊ะรับประทานอาหาร และอื่น ๆ สำหรับห้องนอนและห้องนั่งเล่นพวกเขายังซื้อเครื่องใช้ในบ้านและของเบ็ดเตล็ดที่จำเป็น ทั้งหมดรวมกันเป็นเงินเจ็ดแสนกว่าดอลลาร์เล็กน้อยในเวลานี้ เอเลนแอบทำคะแนนกับจาค็อบ เธอรู้ว่าจาค็อบมีเงินเหลืออยู่ประมาณ 1.2 ล้านดอลลาร์ เธอจึงตัดสินใจพยายามโน้มน้าวจ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
