เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 708
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 709
ใบหน้าของชาร์ลีเย็นชาราวกับน้ำแข็ง!เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเคนและมาร์คัสจะกล้าพาคนมาฆ่าอัลเบิร์ตและจาค็อบ!ตอนนี้เขาโกรธมากจนพร้อมที่จะฆ่า!ในทางกลับกัน เคนและมาร์คัสแทบจะลอยเหนือดวงจันทร์ทันทีเมื่อพวกเขาเห็นเขา!มาร์คัสเหมือนตกนรกทั้งเป็น เพราะเขาโดนดูถูกเหยียดหยามรวมทั้งอับอายขายหน้าทุกรูปแบบมาโดยตลอด!ทั้งหมดเป็นเพราะชาร์ลี!ในที่สุด เขาก็จะได้ล้างแค้นในคืนนี้!เคนก็มีความแค้นต่อชาร์ลีพอ ๆ กันเนื่องจากการโจมตีของเขาในวันนี้ ตอนแรกเขารู้สึกเสียใจที่เขาไม่สามารถฆ่าชาร์ลีได้ในวันนี้ แต่ชาร์ลีกลับมาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา! นี่มันช่างน่าประหลาดใจจริง ๆ!เคนหันไปหาจอห์นนี่อย่างรวดเร็วและตะโกนว่า “คุณจอห์นนี่! ไอ้สวะคนนี้คือชาร์ลี เวด! ฆ่ามันเดี๋ยวนี้!”มาร์คัสตะโกนอย่างร่าเริงเช่นกัน “ใช่ คุณจอห์นนี่ ฆ่าไอ้เวรนั่นเดี๋ยวนี้!”ชาร์ลีขมวดคิ้วและพูดอย่างสงบก่อนที่จะเกิดพายุว่า “ให้อัลเบิร์ตกับพ่อตาของฉันออกไปเดี๋ยวนี้และฉันอาจพิจารณาไว้ชีวิตพวกนาย”เคนโกรธจัด “ไอ้เวรนี่ นายกำลังพูดบ้าอะไรอยู่ ไอ้ยักษ์ขี้แพ้? นายจะอวดดีก่อนตายเหรอ? นายคิดว่านายมีพลังขนาดนั้นจริงเหรอ? นายไม่รู้หรือว่าคุณ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 710
กระดูกไหล่ซ้ายของจอห์นนี่แตกเป็นเสี่ยง ๆ มีเพียงชั้นของผิวหนังและเนื้อที่เชื่อมแขนซ้ายของเขากับไหล่ แขนซ้ายของเขาห้อยอยู่ข้าง ๆ อย่างไร้ชีวิต ขณะที่เขาดูตกใจ และงุนงงเป็นอย่างมาก!เขานับว่าเป็นหัวหน้าแห่งกองกำลังพิเศษที่มีพละกำลังมหาศาล! เขาแทบจะไม่มีคู่ต่อสู้ในกองทัพเลยด้วยซ้ำ!ด้วยความภาคภูมิใจและความแข็งแกร่งของเขา เขาจะไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะมาเป็นบอดี้การ์ดของใครสักคนถ้าหากไม่ใช่เพราะเงินที่เสนอที่ไม่อาจต้านได้จากตระกูลเวบบ์จอห์นนี่ไม่เคยพ่ายแพ้มาหลายปีขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อชาร์ลีเข้ามาหาเขาก่อน แขนซ้ายของเขาก็พิการ! ชาร์ลีมีพลังอะไร! มันน่าเหลือเชื่อเกินไป!ชาร์ลียิ้มให้กับจอห์นนี่ที่ตกใจและถามว่า “ทำไม? นายกลัวเหรอ?"จอห์นนี่ก้าวถอยหลังด้วยความตกใจและถามว่า “นายเป็นใคร? ทำไมนายถึงมีพละกำลังมากขนาดนั้น?”ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ “ฉันเป็นใครงั้นเหรอ? ฉันเป็นคนที่นายไม่ควรจะมายุ่งด้วย!”จอห์นนี่กัดฟันด้วยความสิ้นหวังและตะโกนบอกเหล่าสมุนของเขาว่า “ฆ่าเขาซะ!”ชายสี่คนรีบวิ่งไปข้างหน้าทันทีและจอห์นนี่ก็เข้าร่วมกับพวกเขาด้วย แม้กระทั่งแขนซ้ายที่พิการของเขา!ห้าชายฉกรรจ์ได้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 711
จอห์นนี่พิการไปบางส่วนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และร่างกายของเขาก็เจ็บปวดมากจนความหาญกล้าและพละกำลังทั้งหมดของเขาได้สลายไปจากร่างกายของเขาโดยสิ้นเชิง!เขาเหลือบมองชาร์ลีอย่างสิ้นหวังและภาพของเหยื่อทั้งหมดของเขาก็เริ่มแวบเข้ามาในหัวคืนนี้เขาจะเดินตามรอยเหยื่อของเขาแล้วงั้นเหรอ? เขาจะถูกบดขยี้และฆ่าโดยนักฆ่าฝีมือดีที่แข็งแกร่งกว่าเขาแล้วงั้นเหรอ?!จอห์นนี่รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมากในขณะนี้!อันที่จริงเขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่กลัวตายมันเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามยิ่งเขาฆ่ามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรักชีวิตมากเท่านั้นเขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อย่างสบาย!นี่คือเหตุผลที่เขาทำงานภายใต้ตระกูลเวบบ์ในฐานะนักฆ่าของพวกเขาเขาจะฆ่าศัตรูของตระกูลทั้งหมดภายใต้คำสั่งของพวกเขา และเพื่อแลกกับรางวัลที่เขาจะได้รับมาอย่างมากมายหลังจากใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยและสุขสบายมาหลายปี เขารู้สึกว่าชีวิตเขานั้นดีเกินกว่าจะยอมแพ้ในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจยอมรับชะตากรรมของการตายในคืนนี้ได้เขาร้องไห้และอ้อนวอนว่า “ปรมาจารย์เวด ผมต้องขออภัยที่ประเมินคุณต่ำไป ผมไม่รู้ว่าคุณมีพลังมากขนาดนี้ ได้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 712
จอห์นนี่ไม่สามารถทำอะไรได้แล้วในตอนนี้ กระดูกไหล่ทั้งสองข้างของเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ เนื้อของเขาถูกทุบจนเละและถ้าเขาไปโรงพยาบาลในตอนนี้ ทางเดียวเท่านั้นคือการตัดแขน เขาจะไม่สามารถแม้แต่จะเช็ดก้นของตัวเองได้! มันจะเหมือนนรกทั้งเป็น!ไม่ เขาไม่อยากอยู่อย่างนั้นไปตลอดชีวิต!ในที่สุดมาร์คัสก็เห็นภาพที่ชัดขึ้นหลังจากที่พ่อตบและดุเขา มันไม่มีประโยชน์สำหรับเขาที่จะยังอวดดีต่อชาร์ลีในตอนนี้ ชายผู้แข็งแกร่งและทรงพลังอย่างจอห์นนี่ ผู้ซึ่งเอาชนะคนของดอน อัลเบิร์ตได้ก็ยังพ่ายแพ้อย่างง่ายดายแม้ว่าเขาจะขู่ชาร์ลีด้วยมีดที่คอของจาค็อบ เขาก็มั่นใจว่าชาร์ลีจะฆ่าเขาได้โดยที่จาค็อบไม่ได้เจ็บตัวด้วยซ้ำดังนั้นพ่อของเขาจึงฉลาดมาก!เขาคุกเข่าลงและโอดครวญ “ปรมาจารย์เวด ผมขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย…พ่อกับผมมาที่นี่วันนี้เพราะฌอน เวบบ์ บังคับให้เราทำ! ผมมันคนอ่อนแอ! ผมไม่กล้าที่จะทำอะไรด้วยตัวเองถึงแม้ว่าผมจะยืมความกล้าหาญจากสิงโตก็ตาม…”เขาคร่ำครวญและร้องไห้เสียงดังขณะขอโทษชาร์ลีชาร์ลีพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามว่า “อืม ดูเหมือนว่าพวกนายจะมีความปรารถนาอย่างมากที่อยากจะมีชีวิตอยู่นะ!”เคนรีบพูดต่อว่า “ใช่แล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 713
อัลเบิร์ตเคยเห็นโอสถที่งานเลี้ยงวันเกิดของนายท่านมัวร์และเขาก็ได้เห็นด้วยตาว่ามันมหัศจรรย์เพียงใดอย่างไรก็ตาม เขาไม่กล้าหวังว่าเขาจะได้รับโอกาสอันล้ำค่าแบบนี้ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกราวกับว่าเขาได้กินยามหัศจรรย์ แต่เขาก็ตกใจมากเพราะเขาก็ไม่แน่ใจว่ามันเกิดขึ้นจริงหรือไม่ชาร์ลียิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดว่า “มันเป็นโอกาสของนาย”อัลเบิร์ตน้ำตาไหลทันที!เขารู้ทันทีว่าปรมาจารย์เวดให้โอกาสที่หายากกับเขาที่เขาไม่กล้าฝันถึง!เขาไม่เคยคิดเลยว่าโอกาสที่หายากจะเกิดกับเขา เมื่อเขาเกือบจะตายในวินาทีที่แล้ว!โอสถ!โอกาสที่หายากที่สุดที่เขาไม่กล้าแม้แต่จะฝันถึงนั้นได้เกิดขึ้นแล้ว!ในตอนนี้ ความภักดีของอัลเบิร์ตที่มีต่อชาร์ลียิ่งสูงขึ้นไปกว่าเดิม!เขายังรู้สึกว่าชาร์ลีได้ช่วยชีวิตของเขาและจากนี้ไป ทุกวินาทีของชีวิตของเขาจะเป็นของชาร์ลีดังนั้นเขาจึงสาบานว่าเขาจะอุทิศตนให้กับปรมาจารย์เวด เพราะหากไม่มีชาร์ลี เขาคงตายไปแล้ว!ขณะที่ร่างกายของอัลเบิร์ตได้ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว เขาลุกขึ้นคุกเข่าต่อหน้าชาร์ลีและกล่าวว่า “ปรมาจารย์เวด ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! จากนี้ไป ชีวิตของผมจะเป็นของคุณ!”ชาร์
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 714
ชาร์ลีหันไปหาอัลเบิร์ตและถามด้วยความขบขัน “อัลเบิร์ต ในเมื่อมาร์คัส ลอยด์เป็นไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช งั้นคุณคิดว่าพ่อของเขาควรเป็นอย่างไร?”อัลเบิร์ตคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “อืม เนื่องจากลูกชายของเขาเป็นไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช…พ่อของเขาควรจะเป็น 'พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' ใช่ไหมครับ?”ชาร์ลีพยักหน้าอย่างพอใจ "ใช่! นายพูดถูก เขาเป็นพ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช”จากนั้นเขาหันไปหาเคนและถามด้วยรอยยิ้มว่า “เคน ลอยด์ คุณคิดว่าไง?”เคนพยักหน้าอย่างจริงจัง และพูดด้วยน้ำเสียงที่ประจบประแจงว่า “ใช่ครับ ดอน อัลเบิร์ตพูดถูก ผมเป็นพ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช!”"ดี" ชาร์ลีพยักหน้าและพูดกับอัลเบิร์ตว่า “เห็นไหม เขายอมรับด้วยตัวเอง ดังนั้นเตรียมปากกาของคุณให้พร้อม”"ปากกา?" อัลเบิร์ตจ้องเขม็ง และโพล่งขึ้นว่า “ปากกาอะไรครับปรมาจารย์เวด? อยากให้ผมเขียนอะไรไหม?”ชาร์ลีชี้ไปที่รอยที่แกะสลักบนหน้าผากของมาร์คัสแล้วพูดว่า “เขียนป้ายบนหัวเขาไง ลืมไปแล้วเหรอ?”อัลเบิร์ตตบหัวด้วยเสียงหัวเราะและกล่าวขอโทษว่า “อ๋าา ผมขอโทษที่พูดตรง ๆ ปรมาจารย์เวด พอดีว่าผมไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร!”เคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 715
เคนร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง เมื่อมีดแตะบนหน้าผากของเขา เขาก็คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดและถึงกับดิ้นรนสุดชีวิตอัลเบิร์ตตบหน้าเขาด้วยความหงุดหงิด และพูดว่า “ถ้าแหกปากอีกครั้งล่ะก็ผมจะตอนลูกชายคุณทันที!”เมื่อได้ยินแบบนั้น เคนก็ยังตัวสั่นแต่ก็พยายามนิ่งอยู่ เขากัดฟัน น้ำตาไหลอย่างต่อเนื่องขณะที่อัลเบิร์ตเริ่มสลักบนหน้าผากของเขาอัลเบิร์ตนั้นรวดเร็ว และแม่นยำมาก ไม่นาน คำว่า 'พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' ก็ถูกสลักบนหน้าผากของเคน!หน้าผากของเคนเต็มไปด้วยเลือดราวกับว่ามันเพิ่งผ่านเขียงมามาร์คัสตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างมากเมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด พ่อของเขาคงจะรู้สึกเจ็บปวดและเศร้าหมองเป็นอย่างมาก เพราะมีคำที่สลักอยู่บนหน้าผากของเขาอยู่มากมายเมื่อการสลักเสร็จสิ้น เคนก็สะอื้นและถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณปปล่อยพวกเราไปได้แล้วใช่ไหมครับ?”ชาร์ลีส่ายหัว “คุณคิดว่ามันจบแค่นั้นจริง ๆ เหรอ?”จากนั้น เขาพูดกับมาร์คัสว่า “เฮ้ ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช ผมขอโทรศัพท์คุณหน่อย”มาร์คัสหยิบ iPhone รุ่นล่าสุดออกมาอย่างรวดเร็ว เขาปลดล็อกหน้าจอ แล้วส่งต่อให้ชาร์ลี“คุณมี TikTok ไหม?” ชาร์ลีถาม“มีครับ…” มา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 716
ชาร์ลียิ้มและพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และกล่าวว่า “เร็วเข้า งั้นเรามาเริ่มกันเลย”จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและถ่ายไปที่เคนและมาร์คัสพ่อและลูกยืนเคียงข้างกัน มาร์คัสเช็ดน้ำตาแล้วยิ้ม “สวัสดีทุกคน ผมชื่อ มาร์คัส ลอยด์ ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช”เคนก็รีบพูดด้วยว่า “สวัสดีครับ ผมชื่อเคน ลอยด์ พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช”จากนั้นพวกเขาก็พูดพร้อมกันว่า “วันนี้พวกเราจะแสดงสแตนด์อัพคอมเมดี้กันนะครับ!”มาร์คัสกล่าวว่า “ผมพนันได้เลยว่าพวกคุณทุกคนคงเคยเห็นคำเหล่านี้ที่สลักอยู่บนหน้าผากของผมกันแล้ว ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะผมเป็นคนที่หยิ่งยโสและคำพูดเหล่านี้จะเตือนพวกคุณทุกคนว่าพวกคุณเป็นไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพชไงล่ะ”เคนกล่าวต่อว่า “มีคนพูดไว้ว่า 'พ่อและลูกเหมือนกัน' แต่ในกรณีของผมนั้น มันคือ 'ลูกและพ่อเหมือนกัน' ในเมื่อลูกชายของผมมีคำว่า 'ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' สลักไว้ที่หน้าผากของเขา ผมจึงไม่อาจปล่อยให้เขาหลงระเริงในความรุ่งโรจน์นั้นเองได้ ผมก็เลยเข้าร่วมกลุ่มและมีคำว่า 'พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' สลักไว้บนหน้าผากด้วย”มาร์คัสกล่าวว่า “จนถึงตอนนี้ คุณคงสงสัยว่าทำไมพ่อกับผมนั้นถึงหยิ่งผยอง? สาเหตุหลัก
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
