เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 714
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 715
เคนร้องไห้ด้วยความสิ้นหวัง เมื่อมีดแตะบนหน้าผากของเขา เขาก็คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดและถึงกับดิ้นรนสุดชีวิตอัลเบิร์ตตบหน้าเขาด้วยความหงุดหงิด และพูดว่า “ถ้าแหกปากอีกครั้งล่ะก็ผมจะตอนลูกชายคุณทันที!”เมื่อได้ยินแบบนั้น เคนก็ยังตัวสั่นแต่ก็พยายามนิ่งอยู่ เขากัดฟัน น้ำตาไหลอย่างต่อเนื่องขณะที่อัลเบิร์ตเริ่มสลักบนหน้าผากของเขาอัลเบิร์ตนั้นรวดเร็ว และแม่นยำมาก ไม่นาน คำว่า 'พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' ก็ถูกสลักบนหน้าผากของเคน!หน้าผากของเคนเต็มไปด้วยเลือดราวกับว่ามันเพิ่งผ่านเขียงมามาร์คัสตัวสั่นด้วยความกลัวอย่างมากเมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด พ่อของเขาคงจะรู้สึกเจ็บปวดและเศร้าหมองเป็นอย่างมาก เพราะมีคำที่สลักอยู่บนหน้าผากของเขาอยู่มากมายเมื่อการสลักเสร็จสิ้น เคนก็สะอื้นและถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณปปล่อยพวกเราไปได้แล้วใช่ไหมครับ?”ชาร์ลีส่ายหัว “คุณคิดว่ามันจบแค่นั้นจริง ๆ เหรอ?”จากนั้น เขาพูดกับมาร์คัสว่า “เฮ้ ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช ผมขอโทรศัพท์คุณหน่อย”มาร์คัสหยิบ iPhone รุ่นล่าสุดออกมาอย่างรวดเร็ว เขาปลดล็อกหน้าจอ แล้วส่งต่อให้ชาร์ลี“คุณมี TikTok ไหม?” ชาร์ลีถาม“มีครับ…” มา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 716
ชาร์ลียิ้มและพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และกล่าวว่า “เร็วเข้า งั้นเรามาเริ่มกันเลย”จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและถ่ายไปที่เคนและมาร์คัสพ่อและลูกยืนเคียงข้างกัน มาร์คัสเช็ดน้ำตาแล้วยิ้ม “สวัสดีทุกคน ผมชื่อ มาร์คัส ลอยด์ ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช”เคนก็รีบพูดด้วยว่า “สวัสดีครับ ผมชื่อเคน ลอยด์ พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช”จากนั้นพวกเขาก็พูดพร้อมกันว่า “วันนี้พวกเราจะแสดงสแตนด์อัพคอมเมดี้กันนะครับ!”มาร์คัสกล่าวว่า “ผมพนันได้เลยว่าพวกคุณทุกคนคงเคยเห็นคำเหล่านี้ที่สลักอยู่บนหน้าผากของผมกันแล้ว ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะผมเป็นคนที่หยิ่งยโสและคำพูดเหล่านี้จะเตือนพวกคุณทุกคนว่าพวกคุณเป็นไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพชไงล่ะ”เคนกล่าวต่อว่า “มีคนพูดไว้ว่า 'พ่อและลูกเหมือนกัน' แต่ในกรณีของผมนั้น มันคือ 'ลูกและพ่อเหมือนกัน' ในเมื่อลูกชายของผมมีคำว่า 'ไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' สลักไว้ที่หน้าผากของเขา ผมจึงไม่อาจปล่อยให้เขาหลงระเริงในความรุ่งโรจน์นั้นเองได้ ผมก็เลยเข้าร่วมกลุ่มและมีคำว่า 'พ่อของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' สลักไว้บนหน้าผากด้วย”มาร์คัสกล่าวว่า “จนถึงตอนนี้ คุณคงสงสัยว่าทำไมพ่อกับผมนั้นถึงหยิ่งผยอง? สาเหตุหลัก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 717
มาร์คัสรับคำพูดของเคนอย่างรวดเร็วและอุทานว่า “ถ้าผมไปหาตระกูลเวบบ์ ไอ้หมาแก่นั่นจะต้องการให้ผมเป็นอาเสี่ยของเขาไหมเนี่ย?”เคนดีดนิ้วของเขา “อ๊ะ! อย่าพูดเชียวนะ เพราะพ่อคิดว่ามันเป็นไปได้มาก!”มาร์คัสรีบพูดว่า “แต่พ่อ ไม่เป็นไรหรอก! ถ้าไอ้หมาแก่นั่นเรียกเราทั้งสองว่าเสี่ย แล้วจะแยกความแตกต่างระหว่างอายุของเราได้ยังไงล่ะ?”เคนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า “ใช่ ที่ลูกพูดนั้นก็ถูก แล้วถ้าพ่อจะเป็นเสี่ยเลี้ยงของเขา ก็ไม่เป็นไรใช่ไหม?”มาร์คัสยิ้มอย่างเขินอาย "ฟังดูดีสำหรับผมนะ!"เคนกล่าวว่า “อันที่จริงแล้ว ทุกคนในตระกูลเวบบ์มีรสนิยมส่วนตัวที่น่าสนใจทีเดียว เคียน เวบบ์ชอบกินอึ ไอ้หมาแก่ชอบสะสมเสี่ยเลี้ยง แม้แต่โดนัลด์ เวบบ์ก็มีรสนิยมที่แปลกเหมือนกันนะ”"จริงเหรอครับ?" มาร์คัสถามว่า “มันคืออะไร? เขาชอบกินของแบบนั้นด้วยเหรอ?”“ไม่ใช่” เคนตอบ “พ่อได้ยินมาว่าเขาชอบเห็นเมียตัวเองมีชู้น่ะสิ”“ชอบเห็นเมียตัวเองมีชู้? มันหมายความว่าอะไร?”“หมายความว่าเขามีเมียที่รักสนุกและเขาก็สนุกกับมัน! อันที่จริง ยิ่งเมียของเขานอนกับผู้ชายมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้นเท่านั้น!”มาร์คัสอ้าปากค้างด้วย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 718
ในขณะนี้ เคนหยุดชั่วขณะหนึ่ง และมองไปรอบ ๆ อย่างไม่สบายใจ จากนั้นเขาก็หายใจหอบและพูดต่อ “พูดตามตรง เมียของโดนัลด์นั้นสวยจริง ๆ เธอเป็นที่รู้จักว่าสวยที่สุดในตอนใต้!”มาร์คัสรีบถามขึ้นว่า “พ่อหมายถึงเมียที่โดนัลด์ต้องการนอนกับผู้ชาย 10,000 คนหรือเปล่า?”“ใช่ เธอนั่นแหละ!” เคนพูดด้วยท่าทางหลงใหล “พ่อเคยฝันว่าจะนอนกับเธอสักครั้ง! ลองนึกภาพว่าเมียของโดนัลด์ เวบบ์กำลังนอกใจเขากับพ่อดูสิ มันเจ๋งขนาดไหน?!”มาร์คัสพูดอย่างบ้าคลั่ง “พ่อครับ ผมได้ยินมาว่าเธอโอเคกับผู้ชายทุกคน งั้นขอผมไปกับพ่อด้วยได้ไหม?”เคนหัวเราะและพูดว่า “แน่นอนสิลูก! ไปกันเลยไหม ยังไม่ถึง 21.00 น. ถ้าเราขับรถไปตอนนี้ เราจะไปถึงเมืองซัด เบอร์รี่ตอนเที่ยงคืนและนั่นเป็นเวลาที่เมียของโดนัลด์จะดูแลเรา!”“ว้าว สุดยอดไปเลย!” มาร์คัสยิ้มอย่างตื่นเต้น “ไปกันเถอะ!”ในขณะนี้ ชาร์ลีกดปุ่มหยุดและพยักหน้าด้วยความยินดี “ไม่เลวเลย ผมคิดว่าคุณทั้งคู่มีพรสวรรค์เชียวล่ะ เอาล่ะ เริ่มหนีกันได้แล้ว!”รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของเคนทันที และถูกแทนที่ด้วยการขมวดคิ้ว “ปรมาจารย์เวด คุณจะโพสต์วิดีโอตอนนี้ไหมครับ?”“ใช่” ชาร์ลีพยักหน้า และพูดว่า “ฉ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 719
เคนและมาร์คัส ลอยด์ได้หายตัวไปจากสายตาของพวกเขา อัลเบิร์ตพบว่าการลงโทษของปรมาจารย์เวดเป็นเรื่องน่าขบขัน เขาทำให้ชายสองคนตื่นตระหนกไปตลอดชีวิตโดยที่มือของเขาไม่สกปรก เป็นการลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาในขณะนี้ บอดี้การ์ดทั้งห้ายังคงนอนอยู่บนพื้นห้องไดมอนด์อัลเบิร์ตถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณจะทำอย่างไรกับคนเหล่านี้ดีครับ? คุณอยากจะฆ่าพวกมันไหมครับ หรือว่า…”ชาร์ลีคลิกลิ้นของเขาแล้วถามว่า “อืม คิดสิ นายมีความคิดดี ๆ บ้างไหม?”อัลเบิร์ตจ้องไปที่จอห์นนี่ด้วยความเกลียดชังเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตระกูลเวบบ์จะฆ่าเขาจริง ๆขอบคุณปรมาจารย์เวด เขาสามารถเอาชีวิตรอดได้ ไม่อย่างนั้นเขาคงตายไปแล้วในเงื้อมมือของจอห์นนี่!ดังนั้นความเกลียดชังของอัลเบิร์ตที่มีต่อตระกูลเวบบ์จึงมาถึงจุดสูงสุดในทันทีเขาหวังว่าเขาจะสามารถสับจอห์นนี่ออกเป็นล้านชิ้นได้ในขณะนี้!เขาหันไปหาชาร์ลี และพูดว่า “ปรมาจารย์เวด ทิ้งคนพวกนี้ไว้กับผมเถอะครับ!”ชาร์ลีถามด้วยความสงสัย “นายคิดจะทำอะไร?”อัลเบิร์ตพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะพามันไปหาหมาของผม และให้อาหารแก่สุนัขของผมทีละเล็กทีละน้อย!”จากนั้นเขาก็เสริมว่า “คืนนี้ผมจะให้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 720
สี่คำสำหรับคนแรกห้าคำสำหรับคนที่สองหกคำสำหรับคนที่สามเจ็ดคำสำหรับคนที่สี่และเขาเป็นคนที่ห้า นั่นหมายความว่าเขาต้องถูกสลักคำแปดคำบนหน้าผากของเขางั้นเหรอ?บนหน้าผากของเขามีที่ว่างไม่เพียงพอสำหรับคำมากมายขนาดนั้น!!จอห์นนี่หลั่งน้ำตาและอ้อนวอนขณะเช็ดน้ำตาน้ำมูก “ปรมาจารย์เวด โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมจะซื่อสัตย์ต่อคุณ ผมจะเป็นสุนัขรับใช้ของคุณ ผมจะทำตามทุกความต้องการของคุณ…”ชาร์ลีตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “คุณยังไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นสุนัขรับใช้ของผม แต่ถ้าคุณยังพูดพล่ามเรื่องไร้สาระต่อไป ผมจะปล่อยให้อัลเบิร์ตให้อาหารคุณกับสุนัขของเขา! ผมทำตามที่ผมพูดเสมอ ลองดูสิ!”จอห์นนี่หุบปากทันทีเขากลัวชาร์ลีจริง ๆ !เขาไม่กล้าโพล่งอะไรอีกหลังจากชาร์ลีขู่เพราะเขากลัวชาร์ลีจะฆ่าเขาจริง ๆ !ในขณะนี้ อัลเบิร์ตหยิบมีดขึ้นมาจากพื้น เขาเดินไปหาชายคนแรกและถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณอยากแกะสลักอะไรเป็นอย่างแรกดีครับ?”ชาร์ลีคิดขณะพูด “มันต้องสั้นและกระชับ! ขอคิดก่อนนะ…"หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง ชาร์ลีอุทานว่า “ผมรู้แล้ว! 'ฌอน เวบบ์ โง่เง่า'!”ชายคนนั้นแทบทรุดตัวลงทั้งน้ำตาหากถ้อยคำเหล่านั้นถูกสลัก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 721
หลังจากที่จอห์นนี่เงียบ อัลเบิร์ตก็ลากชายคนที่สามมาถามว่า “คุณเวด แล้วคนนี้ล่ะ?”“ฌอน เว็บบ์ เป็นโจรกระจอก”อัลเบิร์ตพยักหน้า เขาผ่อนคลายมือและเริ่มสลักคำหกคำบนใบหน้าของชายคนนั้นจากนั้นก็ถึงคิวของชายคนที่สี่“คุณเวด คราวนี้มีเจ็ดคำ”“อืม… 'โดนัลด์ เว็บบ์ อ่อนแอบนเตียง'”อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า “คุณเวด ทำไมเราไม่พูดให้ตรงกว่านี้ล่ะ? แค่บอกว่าเขาไร้สมรรถภาพหรือมีภาวะหย่อนทางเพศน่ะครับ”ชาร์ลีโบกมือให้ “มันละเอียดอ่อนมาก เราไม่สามารถพูดถึงมันอย่างตรงไปตรงมา พวกสาว ๆ จะเขินอายได้ เมื่อเห็นมัน”อัลเบิร์ตทำงานศิลปะเสร็จเร็วมากคนสุดท้ายที่เหลือคือจอห์นนี่จอห์นนี่จ้องดูใบหน้าเปื้อนเลือดของเหล่าพี่น้อง ด้วยความกลัวเขาเป็นคนที่มีทิฐิและหยิ่งผยอง ความแข็งแรงและพลังอันล้ำลึกของเขาทำให้เขาคิดว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกและมันครอบงำเขาอย่างช้า ๆอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขาไม่กล้าโพล่งคำใด ๆ ไม่เช่นนั้น ชาร์ลีอาจจะเอาจริงเอาจังกับการสลักบทกวีบนใบหน้าของเขา!เขาทนไม่ได้ถ้าเป็นบทกวี 'กุหลาบแดง'!ดังนั้นเขาจึงหลั่งน้ำตาอย่างเงียบ ๆ และรอเวลาที่ศักดิ์ศรีของเขาจะถูกทำล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 722
แต่ใครจะรู้ว่าพวกเขากำลังพูดความจริงหรือโกหก?อัลเบิร์ตรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยในตอนนี้ เขาตบจอห์นนี่ด้วยความหงุดหงิดและตะโกนว่า “แกจะหุบปากจะได้ไหม?! ถ้าฉันได้ยินเสียงบ่นอีก ฉันจะสลักวิลเลียม เชคสเปียร์บรรเลงให้ทั่วตัวแก!”การตบนั้นแรงมาก นัยน์ตาของจอห์นนี่ว่างเปล่าชั่วขณะหนึ่ง ตอนนี้เขาไม่กล้าโพล่งแม้แต่คำเดียว ดังนั้นเขาจึงร้องไห้ขณะที่ทนคมมีดที่กำลังกรีดอยู่บนใบหน้าของเขาเขาสัมผัสได้ถึงคมใบมีด ที่กำลังตัดผ่านผิวหนังบนหน้าผากของเขา ความเจ็บปวดที่ท่วมท้นทำให้เขาแทบจะเป็นลม และเลือดไหลอย่างไม่หยุดจากหน้าผากของเขา มันทำให้เขาไม่อาจลืมตาได้เขาเสียใจทุกอย่างที่เขาทำในวันนี้ ถ้าเขารู้ ว่าเขาจะต้องทนทุกข์อันมีจุดจบน่าสังเวชที่แบบนี้ เขาคงไม่ตกลงที่จะฆ่าอัลเบิร์ตไม่ว่าโดนัลด์จะสั่งให้เขาทำมากเพียงใด…น่าเสียดาย ที่โลกนี้ไม่มีปุ่มย้อนกลับ…ในขณะนี้ บอดี้การ์ดทั้งห้าของโดนัลด์กลายเป็นป้ายโฆษณาขนาดเท่าคน โดยมีคำสลักอยู่ทั่วใบหน้าของพวกเขา โดยเฉพาะจอห์นนี่ หน้าผากของเขาไม่กว้างพอที่จะใส่คำได้แปดคำ ดังนั้นคำบางคำจึงถูกสลักไว้บนแก้มของเขา ซึ่งมันน่าสยดสยองยิ่งกว่านั้น คำทั้งหมดบนใบหน้าของ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
