เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 717
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 718
ในขณะนี้ เคนหยุดชั่วขณะหนึ่ง และมองไปรอบ ๆ อย่างไม่สบายใจ จากนั้นเขาก็หายใจหอบและพูดต่อ “พูดตามตรง เมียของโดนัลด์นั้นสวยจริง ๆ เธอเป็นที่รู้จักว่าสวยที่สุดในตอนใต้!”มาร์คัสรีบถามขึ้นว่า “พ่อหมายถึงเมียที่โดนัลด์ต้องการนอนกับผู้ชาย 10,000 คนหรือเปล่า?”“ใช่ เธอนั่นแหละ!” เคนพูดด้วยท่าทางหลงใหล “พ่อเคยฝันว่าจะนอนกับเธอสักครั้ง! ลองนึกภาพว่าเมียของโดนัลด์ เวบบ์กำลังนอกใจเขากับพ่อดูสิ มันเจ๋งขนาดไหน?!”มาร์คัสพูดอย่างบ้าคลั่ง “พ่อครับ ผมได้ยินมาว่าเธอโอเคกับผู้ชายทุกคน งั้นขอผมไปกับพ่อด้วยได้ไหม?”เคนหัวเราะและพูดว่า “แน่นอนสิลูก! ไปกันเลยไหม ยังไม่ถึง 21.00 น. ถ้าเราขับรถไปตอนนี้ เราจะไปถึงเมืองซัด เบอร์รี่ตอนเที่ยงคืนและนั่นเป็นเวลาที่เมียของโดนัลด์จะดูแลเรา!”“ว้าว สุดยอดไปเลย!” มาร์คัสยิ้มอย่างตื่นเต้น “ไปกันเถอะ!”ในขณะนี้ ชาร์ลีกดปุ่มหยุดและพยักหน้าด้วยความยินดี “ไม่เลวเลย ผมคิดว่าคุณทั้งคู่มีพรสวรรค์เชียวล่ะ เอาล่ะ เริ่มหนีกันได้แล้ว!”รอยยิ้มหายไปจากใบหน้าของเคนทันที และถูกแทนที่ด้วยการขมวดคิ้ว “ปรมาจารย์เวด คุณจะโพสต์วิดีโอตอนนี้ไหมครับ?”“ใช่” ชาร์ลีพยักหน้า และพูดว่า “ฉ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 719
เคนและมาร์คัส ลอยด์ได้หายตัวไปจากสายตาของพวกเขา อัลเบิร์ตพบว่าการลงโทษของปรมาจารย์เวดเป็นเรื่องน่าขบขัน เขาทำให้ชายสองคนตื่นตระหนกไปตลอดชีวิตโดยที่มือของเขาไม่สกปรก เป็นการลงโทษที่ดีที่สุดสำหรับพวกเขาในขณะนี้ บอดี้การ์ดทั้งห้ายังคงนอนอยู่บนพื้นห้องไดมอนด์อัลเบิร์ตถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณจะทำอย่างไรกับคนเหล่านี้ดีครับ? คุณอยากจะฆ่าพวกมันไหมครับ หรือว่า…”ชาร์ลีคลิกลิ้นของเขาแล้วถามว่า “อืม คิดสิ นายมีความคิดดี ๆ บ้างไหม?”อัลเบิร์ตจ้องไปที่จอห์นนี่ด้วยความเกลียดชังเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าตระกูลเวบบ์จะฆ่าเขาจริง ๆขอบคุณปรมาจารย์เวด เขาสามารถเอาชีวิตรอดได้ ไม่อย่างนั้นเขาคงตายไปแล้วในเงื้อมมือของจอห์นนี่!ดังนั้นความเกลียดชังของอัลเบิร์ตที่มีต่อตระกูลเวบบ์จึงมาถึงจุดสูงสุดในทันทีเขาหวังว่าเขาจะสามารถสับจอห์นนี่ออกเป็นล้านชิ้นได้ในขณะนี้!เขาหันไปหาชาร์ลี และพูดว่า “ปรมาจารย์เวด ทิ้งคนพวกนี้ไว้กับผมเถอะครับ!”ชาร์ลีถามด้วยความสงสัย “นายคิดจะทำอะไร?”อัลเบิร์ตพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมจะพามันไปหาหมาของผม และให้อาหารแก่สุนัขของผมทีละเล็กทีละน้อย!”จากนั้นเขาก็เสริมว่า “คืนนี้ผมจะให้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 720
สี่คำสำหรับคนแรกห้าคำสำหรับคนที่สองหกคำสำหรับคนที่สามเจ็ดคำสำหรับคนที่สี่และเขาเป็นคนที่ห้า นั่นหมายความว่าเขาต้องถูกสลักคำแปดคำบนหน้าผากของเขางั้นเหรอ?บนหน้าผากของเขามีที่ว่างไม่เพียงพอสำหรับคำมากมายขนาดนั้น!!จอห์นนี่หลั่งน้ำตาและอ้อนวอนขณะเช็ดน้ำตาน้ำมูก “ปรมาจารย์เวด โปรดยกโทษให้ผมด้วย ผมจะซื่อสัตย์ต่อคุณ ผมจะเป็นสุนัขรับใช้ของคุณ ผมจะทำตามทุกความต้องการของคุณ…”ชาร์ลีตอบอย่างตรงไปตรงมาว่า “คุณยังไม่มีคุณสมบัติที่จะเป็นสุนัขรับใช้ของผม แต่ถ้าคุณยังพูดพล่ามเรื่องไร้สาระต่อไป ผมจะปล่อยให้อัลเบิร์ตให้อาหารคุณกับสุนัขของเขา! ผมทำตามที่ผมพูดเสมอ ลองดูสิ!”จอห์นนี่หุบปากทันทีเขากลัวชาร์ลีจริง ๆ !เขาไม่กล้าโพล่งอะไรอีกหลังจากชาร์ลีขู่เพราะเขากลัวชาร์ลีจะฆ่าเขาจริง ๆ !ในขณะนี้ อัลเบิร์ตหยิบมีดขึ้นมาจากพื้น เขาเดินไปหาชายคนแรกและถามว่า “ปรมาจารย์เวด คุณอยากแกะสลักอะไรเป็นอย่างแรกดีครับ?”ชาร์ลีคิดขณะพูด “มันต้องสั้นและกระชับ! ขอคิดก่อนนะ…"หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง ชาร์ลีอุทานว่า “ผมรู้แล้ว! 'ฌอน เวบบ์ โง่เง่า'!”ชายคนนั้นแทบทรุดตัวลงทั้งน้ำตาหากถ้อยคำเหล่านั้นถูกสลัก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 721
หลังจากที่จอห์นนี่เงียบ อัลเบิร์ตก็ลากชายคนที่สามมาถามว่า “คุณเวด แล้วคนนี้ล่ะ?”“ฌอน เว็บบ์ เป็นโจรกระจอก”อัลเบิร์ตพยักหน้า เขาผ่อนคลายมือและเริ่มสลักคำหกคำบนใบหน้าของชายคนนั้นจากนั้นก็ถึงคิวของชายคนที่สี่“คุณเวด คราวนี้มีเจ็ดคำ”“อืม… 'โดนัลด์ เว็บบ์ อ่อนแอบนเตียง'”อัลเบิร์ตอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและพูดว่า “คุณเวด ทำไมเราไม่พูดให้ตรงกว่านี้ล่ะ? แค่บอกว่าเขาไร้สมรรถภาพหรือมีภาวะหย่อนทางเพศน่ะครับ”ชาร์ลีโบกมือให้ “มันละเอียดอ่อนมาก เราไม่สามารถพูดถึงมันอย่างตรงไปตรงมา พวกสาว ๆ จะเขินอายได้ เมื่อเห็นมัน”อัลเบิร์ตทำงานศิลปะเสร็จเร็วมากคนสุดท้ายที่เหลือคือจอห์นนี่จอห์นนี่จ้องดูใบหน้าเปื้อนเลือดของเหล่าพี่น้อง ด้วยความกลัวเขาเป็นคนที่มีทิฐิและหยิ่งผยอง ความแข็งแรงและพลังอันล้ำลึกของเขาทำให้เขาคิดว่าเขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกและมันครอบงำเขาอย่างช้า ๆอย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขาไม่กล้าโพล่งคำใด ๆ ไม่เช่นนั้น ชาร์ลีอาจจะเอาจริงเอาจังกับการสลักบทกวีบนใบหน้าของเขา!เขาทนไม่ได้ถ้าเป็นบทกวี 'กุหลาบแดง'!ดังนั้นเขาจึงหลั่งน้ำตาอย่างเงียบ ๆ และรอเวลาที่ศักดิ์ศรีของเขาจะถูกทำล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 722
แต่ใครจะรู้ว่าพวกเขากำลังพูดความจริงหรือโกหก?อัลเบิร์ตรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยในตอนนี้ เขาตบจอห์นนี่ด้วยความหงุดหงิดและตะโกนว่า “แกจะหุบปากจะได้ไหม?! ถ้าฉันได้ยินเสียงบ่นอีก ฉันจะสลักวิลเลียม เชคสเปียร์บรรเลงให้ทั่วตัวแก!”การตบนั้นแรงมาก นัยน์ตาของจอห์นนี่ว่างเปล่าชั่วขณะหนึ่ง ตอนนี้เขาไม่กล้าโพล่งแม้แต่คำเดียว ดังนั้นเขาจึงร้องไห้ขณะที่ทนคมมีดที่กำลังกรีดอยู่บนใบหน้าของเขาเขาสัมผัสได้ถึงคมใบมีด ที่กำลังตัดผ่านผิวหนังบนหน้าผากของเขา ความเจ็บปวดที่ท่วมท้นทำให้เขาแทบจะเป็นลม และเลือดไหลอย่างไม่หยุดจากหน้าผากของเขา มันทำให้เขาไม่อาจลืมตาได้เขาเสียใจทุกอย่างที่เขาทำในวันนี้ ถ้าเขารู้ ว่าเขาจะต้องทนทุกข์อันมีจุดจบน่าสังเวชที่แบบนี้ เขาคงไม่ตกลงที่จะฆ่าอัลเบิร์ตไม่ว่าโดนัลด์จะสั่งให้เขาทำมากเพียงใด…น่าเสียดาย ที่โลกนี้ไม่มีปุ่มย้อนกลับ…ในขณะนี้ บอดี้การ์ดทั้งห้าของโดนัลด์กลายเป็นป้ายโฆษณาขนาดเท่าคน โดยมีคำสลักอยู่ทั่วใบหน้าของพวกเขา โดยเฉพาะจอห์นนี่ หน้าผากของเขาไม่กว้างพอที่จะใส่คำได้แปดคำ ดังนั้นคำบางคำจึงถูกสลักไว้บนแก้มของเขา ซึ่งมันน่าสยดสยองยิ่งกว่านั้น คำทั้งหมดบนใบหน้าของ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 723
จาค็อบเฝ้าดูอยู่เงียบ ๆ จากมุมหนึ่ง ขณะที่ลูกเขยของเขาหันหลังให้และนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงของเหตุการณ์อย่างพลิกผัน เขาอึ้งเขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมชาร์ลีถึงแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้ และทำไมเขาถึงมีออร่าของความแข็งแกร่งอยู่รอบตัวเขาชาร์ลีคนนี้แตกต่างกับชาร์ลี คนที่มักจะโดนเอเลนดูถูกและตำหนิที่บ้านอย่างสิ้นเชิงในเวลานี้ ชาร์ลีก้าวไปข้างหน้าก่อนจะถามว่า “พ่อ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”จาค็อบรีบส่ายหัวขณะที่เขาพูดว่า “โอเค พ่อสบายดี โชคดีที่ผมมาทัน ไม่อย่างนั้นพ่อคงจะต้องพบกับชะตากรรมที่แย่มาก…”ชาร์ลียิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “พ่อ ผมรู้สึกขอบคุณจริง ๆ ที่พ่อสบายดี ผมได้สอนบทเรียนแก่คนเหล่านั้นแล้ว ตอนนี้พ่อพอใจไหม?”"พอใจ! พ่อพอใจมาก!” จาค็อบพยักหน้าซ้ำ ๆ หลังจากนั้น เขาถามด้วยสีหน้ากังวลว่า “ชาร์ลี ไม่คิดว่ามันโหดร้ายเกินไปหน่อยเหรอ? นายไม่กลัวว่า…พวกตระกูลเว็บบ์จะพยายามมาแก้แค้นนายเหรอ?”ชาร์ลียิ้มขณะที่เขาพูดว่า “พ่อไม่ต้องกลัวการเอาคืนหรือการแก้แค้นเลย เมื่อต้องเผชิญอยู่กับพวกตระกูลเว็บบ์ พวกมันจะฆ่าพ่อแน่ ๆ แม้ว่าพ่อจะไม่ไปทำอะไรพวกมัน ทำไมพ่อไม่เล่นตามน้ำกับพวกมันไปแทน? หรือพ่อไม่เห็นด้วยก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 724
แม่ของมาร์คัสไม่กล้าพูดอะไรอีกหลังจากได้ยินเรื่องนี้ เธอรู้ว่าสถานการณ์นั้นร้ายแรงมาก เธอจึงรีบจัดของเคนถามมาร์คัส ว่า “ลองดูสถานการณ์ใน TikTok ของชาร์ลี ว่าได้อัปโหลดวิดีโอของเราบน TikTok แล้วหรือยัง?”มาร์คัสยกมือขึ้นขณะที่เขาพูด “โทรศัพท์ของผมอยู่กับชาร์ลี เขาใช้โทรศัพท์ของผมถ่ายวิดีโอ”“ไอ้เวรเอ้ย” เคนรีบหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วขว้างใส่มาร์คัส ขณะที่เขาพูด “เร็วเข้าและดูสถานการณ์บน TikTok!”มาร์คัสถือโทรศัพท์ของพ่อไว้ในมือ ก่อนที่เขาจะดาวน์โหลดแอปพลิเคชั่น TikTok บนโทรศัพท์มือถือเขาเลื่อนดูวิดีโอบน TikTok และพบว่าไม่มีวิดีโอที่เขาแสดงตลกกับพ่อของเขา รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย เขารีบบอกพ่อของเขาอย่างรวดเร็วว่า “ชาร์ลีอาจจะยังไม่ได้โพสต์วิดีโอลง TikTok”"ดีแล้ว" เคนพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เราไม่ควรรอช้ากว่านี้ รีบเข้า รีบแพ็ค! เราจะออกเดินทางในอีกครึ่งชั่วโมง!”หลังจากนั้น เคนบอกภรรยาของเขาว่า “อย่าเอาของที่คุณไม่สามารถเอาติดตัวไปด้วยได้ในตอนนี้ เราสามารถโทรหาแม่ของคุณภายหลังได้และขอให้เขาช่วยเราขายข้าวของที่เหลือเป็นเงินสด หลังจากนั้นก็ให้เขาไปแลกเงินเงินของเราไปเป็นสกุลเงินอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 725
ในที่สุดรถก็มาถึงแชงกรีลาโถถัง ชายทั้งห้าคนไม่สามารถเปิดประตูรถได้ด้วยตัวเองพนักงานโรงแรมแชงกรีลามักจะดูถูกรถเช่าทุกคัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ค่อยไปเปิดประตูรถให้แขกที่มาด้วยรถแท็กซี่ เมื่อพวกเขาเห็นรถแท็กซี่ พวกเขาจงใจทำราวกับว่ามองไม่เห็นรถและปฏิเสธที่จะก้าวออกไปเพื่อเปิดประตูรถให้พวกเขาในรถเกิดความเงียบชั่วขณะหนึ่ง ในเวลานี้ จู่ ๆ จอห์นนี่ก็ตะโกนใส่คนขับแท็กซี่ว่า “บ้าเอ้ย! ตาบอดเหรอ?! แกไม่รู้วิธีเปิดประตูรถให้เรารึไง?”คนขับรถแท็กซี่รู้สึกรำคาญเล็กน้อย และพูดว่า "ถ้าอย่างนั้น คุณควรจ่ายค่าแท็กซี่ให้ผมก่อน คุณบอกผมว่าจะจ่ายเงินให้ผมหนึ่งหมื่นเหรียญสำหรับการเดินทางครั้งนี้”จอห์นนี่ตอบว่า “ช่วยฉันเปิดประตูรถก่อน พอลงจากรถก็เอาเงินในกระเป๋าไปเองเลย ฉันไม่สามารถขยับแขนได้ตอนนี้ เพราะแขนของฉันได้รับบาดเจ็บ”คนขับรถแท็กซี่ลงจากรถก่อนที่เขาจะช่วยเปิดประตูรถหลังจากนั้นทั้งห้าคนมีเลือดไหลท่วมหัวและใบหน้าในที่สุดก็ก้าวออกจากรถเต็มไปด้วยเลือดและรอยฟกช้ำ รวมถึงคำที่ถูกสลักไว้ทั่วหน้าผาก พวกเขาดูน่ากลัวและสะดุดตามากทันทีที่พวกเขาก้าวลงจากรถและปรากฏตัวที่ทางเข้าโรงแรมแชงกรีลา พวกเขา
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
