LOGINShare
บทที่ 703
Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 704
แต่อย่างไรก็ตาม การจัดเตรียมอาหารค่ำของดอน อัลเบิร์ตในคืนนี้นั้นฟุ่มเฟือยมากจนจาค็อบตกตะลึงหอยเป๋าฮื้อสองหัวที่ดีที่สุดหนึ่งตัวสำหรับแต่ละตัวมีราคา 8,880 ดอลลาร์ต่อคน นอกเหนือจากเห็ดทรัฟเฟิลดำ คาเวียร์และอาหารอื่น ๆ ที่ราคาสูงถึงหลายพันดอลลาร์สำหรับการเสิร์ฟแต่ละครั้งเขาคาดว่าอาหารค่ำนี้มีมูลค่าอย่างน้อยสองถึงสามล้าน!จาค็อบไม่เคยกินอาหารราคาแพงแบบนี้มาตลอดชีวิต เขาสั่นด้วยความยินดีและพูดกับอัลเบิร์ตว่า “คุณโรดส์ ขอบคุณมากสำหรับการต้อนรับของคุณ! ผมซาบซึ้งจริง ๆ !”อัลเบิร์ตยิ้มอย่างแผ่วเบา หยิบนามบัตรจากกระเป๋ากางเกง แล้วพูดขณะยื่นให้จาค็อบ “คุณวิลสัน นี่คือนามบัตรของผม โปรดเก็บไว้! ครั้งหน้าถ้าคุณต้องการมาที่เฮเว่น สปริงส์อีกครั้ง เพียงโทรหาผมแล้วผมจะจองไดมอนด์ สวีท ให้คุณทันทีเลยครับ”จาค็อบยิ้มขณะถือนามบัตรเหมือนเด็กที่ได้รับอมยิ้มคนในสมาคมต่างเห็นเหตุการณ์นี้ด้วยความประหลาดใจ!จาค็อบสุดยอดจริง ๆ ! ดอน อัลเบิร์ตผู้มีชื่อเสียงและยิ่งใหญ่ กลายเป็นเหมือนพ่อบ้านผู้ถ่อมตนต่อหน้าเขาโดยไร้ซึ่งคุณสมบัติของราชาแห่งโลกใต้ดินเลยอัลเบิร์ตไม่เพียงแต่เสิร์ฟอาหารและเทไวน์ให้พวกเขาเท่าน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 705
ทุกคนในห้องสวีทตกใจกับเสียงทันทีพวกเขามองไปที่ประตูและเห็นชายร่างกำยำกำลังเดินเข้าไปในห้อง ในชุดสูทด้วยใบหน้าเย็นชาข้างหลังเขา ผู้ชายที่ดูหยิ่งผยองสี่คนเดินตามเข้ามาในห้องด้วยชายห้าคนนี้เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของโดนัลด์ เว็บบ์เคนและมาร์คัสติดตามคนเหล่านี้ด้วยรอยยิ้มชั่วร้ายบนใบหน้าของพวกเขาอัลเบิร์ตขมวดคิ้วด้วยความตกใจเมื่อเห็นพวกลอยด์และโวยวายว่า “หือ พวกแกนี่กล้ามาก กล้าเอาคนมาท้าทายฉันที่ร้านอาหารของฉันเหรอ?!”มาร์คัสพ่นลมหายใจอย่างรังเกียจ “อัลเบิร์ต โรดส์ แกอวดดีของแกไปเถอะ แต่แกจะต้องตายในไม่ช้า! ฉันจะไม่มีวันลืมความอัปยศและการดูถูกที่ฉันได้รับจากแก และฉันมาที่นี่เพื่อฆ่าแกในวันนี้!”ทุกคนอ้าปากค้างทันทีที่มาร์คัสพูดจบ!เขาจริงจังไหม?เขากล้าพอที่จะฆ่าดอน อัลเบิร์ต จริง ๆ เหรอ?!อัลเบิร์ตหัวเราะกับคำพูดที่ชั่วร้ายของเขาแทนและพูดว่า “แกเหรอ? ที่ต้องการจะฆ่าฉัน? แกคิดว่าชื่อของฉันเป็นแค่เรื่องโกหกเหรอ? แกรู้ไหมว่าฉันมีเด็กในเมืองนี้กี่คน?”เคนพูดแทรก “ให้ฉันบอกแกบางอย่าง อัลเบิร์ต มันไม่สำคัญแล้ว ว่าแกมีเด็กกี่คน สำหรับเหล่า รปภ.หลายสิบคนที่แกมีในร้านอาหารถูกกวาดเรียบ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 706
จาค็อบตัวสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว เขากระตุ้นมอร์แกนเมื่อเห็นเขายืนนิ่งและลังเล “มอร์แกน ไปซะ! หากพวกเขาโจมตีนายจริง ๆ ฉันไม่รู้จะพูดกับครอบครัวของนายได้อย่างไร!”จอห์นนี่ตะโกนอย่างเย็นชา “ถ้าไม่อยากไป ก็อยู่ต่อสิ”มอร์แกนกัดฟันด้วยความเจ็บปวด หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็หันหลังกลับและวิ่งออกจากห้องสวีทไปตอนนี้จาค็อบสิ้นหวังอย่างมาก แต่เขาโชคดีมากที่อัลเบิร์ตอยู่กับเขา เขาจึงสวดอ้อนวอนขอให้อัลเบิร์ตสามารถรับมือกับสถานการณ์ที่ยากลำบากนี้ได้เขารู้เพียงเล็กน้อยว่าอัลเบิร์ตไม่ได้มีอำนาจมากนักในขณะนี้ถ้าคนของเขาอยู่ใกล้ ๆ พวกเขาคงจะบุกเข้ามาในห้องไดมอนด์ สวีทเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แต่เนื่องจากไม่มีใครเข้ามาจึงพิสูจน์ว่าพวกเขาคงได้รับบาดเจ็บสาหัสและเสียชีวิตตามที่คนพวกนี้กล่าวเคนจ้องไปที่อัลเบิร์ตด้วยความขุ่นเคือง และตะโกนขึ้นว่า “อัลเบิร์ต โรดส์ วันนี้เป็นวันตายของนาย!”จากนั้นเขาก็หันกลับมากล่าวด้วยความเคารพต่อจอห์นนี่ว่า “คุณจอห์นนี่ ได้โปรดจัดการเขาได้เลยครับ!”จอห์นนี่พยักหน้า เขาก้าวไปข้างหน้า และพูดว่า “อัลเบิร์ต โรดส์ เตรียมตัวตายซะเถอะ!”อัลเบิร์ตค่อนข้างชำนาญในศิลปะการ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 707
เมื่อเคนและคนของเขาบุกเข้าไปในห้องไดมอนท์ สวีทนั้น ชาร์ลีกำลังเดินทางไปที่เฮเว่น สปริงส์โดยขับรถบีเอ็มดับเบิลยูของจาค็อบเขาไม่ได้วางแผนที่จะออกไปข้างนอกเลย แต่ดันมีความน่ารำคาญในบ้าน นั่นก็คือเอเลนเธอไม่สามารถหยุดบ่นจู้จี้จุกจิกกับเขาได้ อย่างแรกคือเธอบ่นเกี่ยวกับการใช้จ่ายสิ้นเปลืองของจาค็อบที่ต้องทุ่มเงินถึงสองหมื่นเหรียญในมื้ออาหารค่ำแทนค่าเครื่องสำอางของเธอและค่าเล่นไพ่นกกระจอกกับเพื่อนของเธอจากนั้นเธอก็หันเหความสนใจของเธอไปที่ชาร์ลี เพราะเธอไม่ชอบที่เขาไม่สามารถทำงานหาเงินนอกบ้านได้และอยู่แต่ในบ้านเพื่อสูบเลือดสูบเนื้อของพวกเขาเธอตื่นตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเธอยืนกรานที่จะแนะนำชาร์ลีให้ทำงานเป็น รปภ.ในลานจอดรถด้วยเงินเดือนเดือนละสามพันเหรียญและยืนยันว่าเขาจะต้องให้เงินเดือนทั้งหมดกับเธอเมื่อเขาได้รับเงินเดือนชาร์ลีรู้ว่ากระเป๋าตังค์ของเอเลนนั้นเกลี้ยงกริบ เพราะเธอหมดตัวจากการถูกหลอกลวงและเธอก็ไม่สามารถจ่ายค่าใช้จ่ายฟุ่มเฟือยได้เหมือนเมื่อก่อน ดังนั้นเธอจึงใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่บ้านเท่านั้น โดยจู้จี้จุกจิกอยู่ตลอดเวลาเธออารมณ์ไม่ดี และเธอคิดว่าชาร์ลีไม่เป็นที่พอใจต่อเธอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 708
เมื่อชาร์ลีเข้าไปในเฮเว่น สปริงส์ เขาพบพนักงานเสิร์ฟ และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยนอนกองอยู่บนพื้นชาร์ลีเดินเข้าไปหาพวกเขาเพื่อเช็คดูและตระหนักได้ว่าพวกเขาหมดสติ มีรอยฟกช้ำขนาดใหญ่ที่คอราวกับว่ามีใครบางคนใช้มือตบพวกเขาอย่างแรง“อืม ดูเหมือนว่าพวกเขาจะแข็งแรงมากทีเดียว!” ชาร์ลีขมวดคิ้ว จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและขึ้นไปที่ชั้นบน!ในเวลานี้ อัลเบิร์ตใกล้จะตายแล้ว ดวงตาของเขาค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นสีขาวในอีกด้านหนึ่งของห้องสวีท เคนและมาร์คัสได้สบสายตากันมาร์คัสหยิบมีดสั้นออกมาจากเข็มขัดแล้วพูดอย่างเย็นชาขณะที่มองดูจาค็อบที่กำลังสั่นอยู่ที่มุมห้องว่า “ในเมื่อจอห์นนี่จัดการอัลเบิร์ตได้แล้ว งั้นผมจะจัดการกับไอ้สารเลวจาค็อบ!”“พ่อ จับเขาไว้ ผมอยากจะสลักคำว่า 'พ่อตาของไอ้ขี้แพ้ที่น่าสมเพช' บนหน้าผากของเขา!”เคนพยักหน้าด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย “ได้! จัดการเลย! สลักคำอย่างสุดกำลังที่ลูกมี สลักจนถึงแกนกระโหลกศีรษะมันไปเลย!”จาค็อบตกใจมาก เขารู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเขาเกือบจะออกจากร่างไปแล้ว “ฉันบริสุทธิ์นะ ทำไมพวกคุณถึงทำกับฉันแบบนี้!”"บริสุทธิ์งั้นเหรอ?!" มาร์คัสเดินตรงไปยังจาค็อบและตบหน้าเขา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 709
ใบหน้าของชาร์ลีเย็นชาราวกับน้ำแข็ง!เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าเคนและมาร์คัสจะกล้าพาคนมาฆ่าอัลเบิร์ตและจาค็อบ!ตอนนี้เขาโกรธมากจนพร้อมที่จะฆ่า!ในทางกลับกัน เคนและมาร์คัสแทบจะลอยเหนือดวงจันทร์ทันทีเมื่อพวกเขาเห็นเขา!มาร์คัสเหมือนตกนรกทั้งเป็น เพราะเขาโดนดูถูกเหยียดหยามรวมทั้งอับอายขายหน้าทุกรูปแบบมาโดยตลอด!ทั้งหมดเป็นเพราะชาร์ลี!ในที่สุด เขาก็จะได้ล้างแค้นในคืนนี้!เคนก็มีความแค้นต่อชาร์ลีพอ ๆ กันเนื่องจากการโจมตีของเขาในวันนี้ ตอนแรกเขารู้สึกเสียใจที่เขาไม่สามารถฆ่าชาร์ลีได้ในวันนี้ แต่ชาร์ลีกลับมาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา! นี่มันช่างน่าประหลาดใจจริง ๆ!เคนหันไปหาจอห์นนี่อย่างรวดเร็วและตะโกนว่า “คุณจอห์นนี่! ไอ้สวะคนนี้คือชาร์ลี เวด! ฆ่ามันเดี๋ยวนี้!”มาร์คัสตะโกนอย่างร่าเริงเช่นกัน “ใช่ คุณจอห์นนี่ ฆ่าไอ้เวรนั่นเดี๋ยวนี้!”ชาร์ลีขมวดคิ้วและพูดอย่างสงบก่อนที่จะเกิดพายุว่า “ให้อัลเบิร์ตกับพ่อตาของฉันออกไปเดี๋ยวนี้และฉันอาจพิจารณาไว้ชีวิตพวกนาย”เคนโกรธจัด “ไอ้เวรนี่ นายกำลังพูดบ้าอะไรอยู่ ไอ้ยักษ์ขี้แพ้? นายจะอวดดีก่อนตายเหรอ? นายคิดว่านายมีพลังขนาดนั้นจริงเหรอ? นายไม่รู้หรือว่าคุณ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 710
กระดูกไหล่ซ้ายของจอห์นนี่แตกเป็นเสี่ยง ๆ มีเพียงชั้นของผิวหนังและเนื้อที่เชื่อมแขนซ้ายของเขากับไหล่ แขนซ้ายของเขาห้อยอยู่ข้าง ๆ อย่างไร้ชีวิต ขณะที่เขาดูตกใจ และงุนงงเป็นอย่างมาก!เขานับว่าเป็นหัวหน้าแห่งกองกำลังพิเศษที่มีพละกำลังมหาศาล! เขาแทบจะไม่มีคู่ต่อสู้ในกองทัพเลยด้วยซ้ำ!ด้วยความภาคภูมิใจและความแข็งแกร่งของเขา เขาจะไม่คิดด้วยซ้ำว่าจะมาเป็นบอดี้การ์ดของใครสักคนถ้าหากไม่ใช่เพราะเงินที่เสนอที่ไม่อาจต้านได้จากตระกูลเวบบ์จอห์นนี่ไม่เคยพ่ายแพ้มาหลายปีขนาดนี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อชาร์ลีเข้ามาหาเขาก่อน แขนซ้ายของเขาก็พิการ! ชาร์ลีมีพลังอะไร! มันน่าเหลือเชื่อเกินไป!ชาร์ลียิ้มให้กับจอห์นนี่ที่ตกใจและถามว่า “ทำไม? นายกลัวเหรอ?"จอห์นนี่ก้าวถอยหลังด้วยความตกใจและถามว่า “นายเป็นใคร? ทำไมนายถึงมีพละกำลังมากขนาดนั้น?”ชาร์ลีพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ “ฉันเป็นใครงั้นเหรอ? ฉันเป็นคนที่นายไม่ควรจะมายุ่งด้วย!”จอห์นนี่กัดฟันด้วยความสิ้นหวังและตะโกนบอกเหล่าสมุนของเขาว่า “ฆ่าเขาซะ!”ชายสี่คนรีบวิ่งไปข้างหน้าทันทีและจอห์นนี่ก็เข้าร่วมกับพวกเขาด้วย แม้กระทั่งแขนซ้ายที่พิการของเขา!ห้าชายฉกรรจ์ได้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 711
จอห์นนี่พิการไปบางส่วนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และร่างกายของเขาก็เจ็บปวดมากจนความหาญกล้าและพละกำลังทั้งหมดของเขาได้สลายไปจากร่างกายของเขาโดยสิ้นเชิง!เขาเหลือบมองชาร์ลีอย่างสิ้นหวังและภาพของเหยื่อทั้งหมดของเขาก็เริ่มแวบเข้ามาในหัวคืนนี้เขาจะเดินตามรอยเหยื่อของเขาแล้วงั้นเหรอ? เขาจะถูกบดขยี้และฆ่าโดยนักฆ่าฝีมือดีที่แข็งแกร่งกว่าเขาแล้วงั้นเหรอ?!จอห์นนี่รู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างมากในขณะนี้!อันที่จริงเขาแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่กลัวตายมันเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามยิ่งเขาฆ่ามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งรักชีวิตมากเท่านั้นเขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อย่างสบาย!นี่คือเหตุผลที่เขาทำงานภายใต้ตระกูลเวบบ์ในฐานะนักฆ่าของพวกเขาเขาจะฆ่าศัตรูของตระกูลทั้งหมดภายใต้คำสั่งของพวกเขา และเพื่อแลกกับรางวัลที่เขาจะได้รับมาอย่างมากมายหลังจากใช้ชีวิตอย่างฟุ่มเฟือยและสุขสบายมาหลายปี เขารู้สึกว่าชีวิตเขานั้นดีเกินกว่าจะยอมแพ้ในตอนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจยอมรับชะตากรรมของการตายในคืนนี้ได้เขาร้องไห้และอ้อนวอนว่า “ปรมาจารย์เวด ผมต้องขออภัยที่ประเมินคุณต่ำไป ผมไม่รู้ว่าคุณมีพลังมากขนาดนี้ ได้
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
