LOGINShare
บทที่ 588
Related chapters
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 589
เอเลนตกหลุมพรางอย่างสมบูรณ์ เธอไม่รู้ว่าเธอตกหลุมพรางไปแล้ว ทั้งหมดที่เธอคิดได้ตอนนี้ก็คือทำยังไงเธอถึงจะได้รับเงินคืนดังนั้นเอเลนจึงรู้สึกประหม่ามากเมื่อได้ยินว่าลินดาไม่ต้องการเล่นต่ออีกต่อไป ในเวลานี้เธอโพล่งออกมาทันทีว่า “เราจะหยุดเล่นเพียงเพราะคุณต้องการหยุดเล่นตอนนี้ได้อย่างไรกัน?! เราตกลงเล่นต่ออีกแปดรอบแล้ว! ตอนนี้เราเล่นไปแค่สามรอบเท่านั้น!”ลินดาตอบอย่างช่วยไม่ได้ “น้องเอเลน ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเล่นกับคุณนะ แต่ประเด็นก็คือคุณไม่มีเงินจะเล่นกับเราแล้ว!”หลังจากที่เธอพูดจบ ลินดาก็พูดว่า “ทำไมเราไม่จัดการให้เสร็จกันก่อนล่ะ? ทำไมคุณไม่ชำระบัญชีนี้ก่อน แล้วเราจะเล่นเกมที่เล็กกว่านี้ก็ได้นะ เอาไหม? ฉันจะยังคงเล่นกับคุณแม้ว่าจะเป็นเกมหนึ่งพันบาทหรือหนึ่งร้อยบาทก็ตาม มันจะดีกว่าไหม?”“หนึ่งพันบาทเหรอ? หนึ่งร้อยบาทเหรอ?” เอเลนโพล่งออกมาอย่างกังวล “เราจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร? ฉันจะได้เงินคืนได้อย่างไรถ้าเราจะวางเดิมพันเพียงแค่นิดเดียว?”ลินดาตอบอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ถ้าคุณต้องการเดิมพันต่อหนึ่งหมื่นบาท คุณต้องเอาเงินของคุณออกมาก่อน ไม่อย่างนั้นฉันไม่อยากเล่นอีกแล้ว และเราจะหยุดเล่นใ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 590
เอเลนแอบตัดสินใจเงียบ ๆ ที่จะหาวิธีได้เงินคืนกลับมาทั้งหมดและทำกำไรให้มากขึ้นในครั้งนี้!เธอให้ทุกอย่างที่เธอมีเพื่อได้เล่นเกมต่ออย่างไรก็ตาม เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะสูญเสียเงินหนึ่งล้านสามแสนสองหมื่นบาทในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง!ในเวลานี้เอเลนสับสนไปหมดแล้ว เธอไม่เต็มใจที่จะหยุดเล่นหลังจากสูญเสียเงินทั้งหมดของเธอ และเธอก็พูดอย่างรวดเร็วว่า “มาเถอะ มาเล่นกันอีกรอบ!”ลินดาพูดว่า “น้องเอเลน ตอนนี้คุณไม่มีเงินแล้ว ดังนั้นคุณจะจ่ายเงินให้เราอย่างไรถ้าคุณแพ้หลังจากที่เราเล่นต่อไป?”"ฉัน…"เอเลนไม่รู้ว่าเธอควรตอบคำถามของเธออย่างไรเธอได้หมดทุกอย่างที่เธอมีเธอใช้เงินออมของเธอจนหมดและเธอยังจำนองบ้านเพียงหลังเดียวที่ทุกคนในครอบครัวของเธออยู่อาศัยเธอไม่มีอะไรอย่างอื่นที่เธอสามารถจำนองได้อีกต่อไปอย่างไรก็ตาม ลินดามีดวงตาที่เฉียบแหลมและเธอสามารถรับรู้ถึงคุณค่าของสร้อยข้อมือหยกบนข้อมือของเอเลนได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นเธอจึงโพล่งออกมาว่า “โอ้ ฉันคิดว่าคุณมีสร้อยข้อมือหยกที่มีค่าด้วย!”“สร้อยข้อมือหยก?” เอเลนมองลงไปที่ข้อมือของเธอและนึกขึ้นได้ว่าเธอยังมีสมบัติล้ำค่าอยู่บนตัวเธอสร้อยข้อมือหยก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 591
ฮันนาห์รู้อยู่แล้วว่าซีคเป็นคนที่มอบวิลล่าให้กับชาร์ลีที่ธอมป์สัน เฟิร์สดังนั้นเธอจึงรู้ว่าเธอจะต้องกดดันเอเลนให้ถึงขีดจำกัด หากเธอต้องการได้วิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สจากเอเลนฮันนาห์รู้ว่าชาร์ลีจะไม่นั่งดูเฉย ๆ หากเอเลนทำอะไรที่ไม่สมเหตุสมผลในเวลานั้นเธอก็จะมีโอกาสได้ครอบครองวิลล่าฮันนาห์จึงบอกเอเลนว่า “เธอเสียเงินไปมากแล้ว ฉันคิดว่ามันยากมากสำหรับเธอที่จะได้เงินทั้งหมดของเธอคืนมา หากเรายังคงเดิมพันเพียงหมื่นบาท ทำไมเราไม่เพิ่มเงินเดิมพันแทนล่ะ? ห้าหมื่นบาทเป็นไง? เพราะเธอมีเงินเพียงพอที่จะชดเชยกับวิลล่าของเธอ แต่ถ้าเธอชนะ เธอสามารถชนะและเอาเงินคืนทั้งหมดได้อย่างง่ายดายในเวลาเพียงสองเกม!”เอเลนสูญเสียเหตุผลทั้งหมดของเธอไปแล้ว ณ จุดนี้ และเธอเพียงต้องการเอาเงินทั้งหมดของเธอคืน เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เอเลนก็พยักหน้าเห็นด้วยทันทีขณะที่เธอโพล่งออกมา “เอาล่ะ! มาเดิมพันที่ห้าหมื่นบาทกันเถอะ!”ลินดาพูดว่า “แต่คุณไม่มีโฉนดบ้านสำหรับวิลล่าใช่ไหม?”เอเลนตอบว่า “มันไม่สำคัญเลย วิลล่าเป็นของลูกเขยฉัน และทุกอย่างที่ลูกเขยของฉันเป็นเจ้าของก็เป็นของฉัน!”ลินดาส่ายหัวขณะที่เธอพูดว่า “ฉันคิดว่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 592
อันที่จริง เงินห้าล้านบาทมาจากเงินมากกว่าสองล้านบาทของเอเลน ซึ่งรวมถึงเงินสองล้านบาทที่ฮันนาห์ใช้เป็นเหยื่อล่อ ลินดาเพียงแค่ให้ยืมเงินห้าล้านบาทซ้ำ ๆ กับที่เอเลนเก็บไว้และเสียกลับไปให้เธอ หลังจากผ่านไปทั้งคืน เงินห้าสิบล้านบาทที่เอเลนได้รับจากการจำนองวิลล่าก็หายไปแล้วในเวลานี้ ลินดาบอกเอเลนว่า “น้องเอเลน ฉันขอโทษ แต่ดูเหมือนว่าคุณใช้เงินห้าสิบล้านบาทที่คุณได้รับจากการจำนองไปหมดแล้วนะจ๊ะ”เอเลนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะเป็นบ้า และเธอก็โพล่งออกมาทันทีว่า “บ้านของฉันมีมูลค่ามากกว่าหนึ่งร้อยล้านบาท! คุณไม่สามารถรับจำนองจากฉันได้เพียงห้าสิบล้านบาท! คุณควรให้เงินฉันอีกห้าสิบล้านบาทเพื่อซื้อมัน!”"ฉันขอโทษนะจ๊ะ" ลินดายิ้มเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “เราเซ็นสัญญาจำนองแล้วและทุกอย่างก็ถูกเขียนเป็นที่เรียบร้อย คุณเป็นคนตกลงที่จะจำนองวิลล่าให้ฉันเป็นเงินห้าสิบล้านบาท ตามข้อตกลงของเรา คุณมีเวลาสามวันในการหาเงิน หากคุณกำลังพยายามหาเงิน มันจะเป็นห้าสิบล้านบาท บวกอีกห้าล้านบาทเป็นดอกเบี้ย ดังนั้น คุณเป็นหนี้ฉันทั้งหมดห้าสิบห้าล้าน ถ้าคุณสามารถจ่ายเงินให้ฉันได้ห้าสิบห้าล้านบาท คุณก็เก็บวิลล่าไว้ได้ แต่ถ้า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 593
ลินดาได้เปิดเผยธาตุแท้จริงของเธอแล้วเธอเข้าสู่ขั้นตอนสุดท้ายของการฆ่าหมูแล้ว!เมื่อเอเลนเห็นท่าทีอาฆาตบนใบหน้าของลินดา เธอรู้สึกว่าเธอไม่อาจเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวยได้เลยทันใดนั้นเอง เธอก็เดาได้ว่าเธออาจถูกโกงหลังจากมองไปที่ฮันนาห์ เธอรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติในตอนนี้ทำไมฮันนาห์เพิ่งจะมาขอโทษเธอในวันนี้? ยิ่งกว่านั้น ทำไมฮันนาห์จึงใช้ความคิดริเริ่มที่จะเชิญเธอให้มาเล่นไพ่นกกระจอกกับพวกเขาด้วย?ฮันนาห์เป็นคนวางแผนเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ?มีบางอย่างผิดปกติกับลินดาด้วย!เธอไม่ใช่คนที่เล่นไพ่นกกระจอกไม่เก่งไม่ใช่เหรอ?ดังนั้นเธอจะชนะเงินจำนวนมากจากเธอได้อย่างไร?ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เอเลนก็ตระหนักว่าเธออาจถูกหลอก!ในเวลานี้ เอเลนชี้นิ้วไปที่ฮันนาห์ก่อนที่เธอโพล่งออกมาอย่างโกรธจัด “แกคนที่มีนามสกุลควีน! แกมันช่างเป็นนังสารเลวที่ไร้ยางอาย! นี่แกสมรู้ร่วมคิดกับคนอื่นจริง ๆ และตั้งกับดักเพื่อโกงเงินของฉัน!”ฮันนาห์ผงะและรีบตอบกลับไปว่า “เอเลน เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? ทำไมเธอถึงบอกว่าฉันโกงเธอในตอนที่เธอสูญเสียเงินด้วยตัวเอง? เธอไม่เห็นหรือว่าวันนี้ฉันก็เสียเงินด้วยนะ?”เอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 594
ทันทีที่เขาก้าวผ่านประตูหน้า ชายคนนั้นมีสีหน้าเย็นชาในขณะที่เขาตะโกนว่า “เวรเอ้ย! ใครคือคนที่ปฏิเสธที่จะจ่ายเงินให้กับน้าของฉัน?”ลินดาชี้นิ้วไปที่เอเลนก่อนจะพูดว่า “ฮัดสัน เธอคือคนนั้นแหละ!”ผู้มาเยือนในครั้งไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลานชายของเธอ ฮัดสัน ฮาวเวิร์ดฮัดสันจ้องเอเลนเย็นเยียบก่อนจะพูดว่า “อะไรนะ? คุณกล้าที่จะไม่จ่ายเงินให้น้าของฉันงั้นเหรอ? คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? คุณเบื่อที่จะอยู่ในโอลรัส ฮิลล์แล้วหรือยัง?”เอเลนกลัวมากจนเธอตัวสั่นขณะที่เธอพูดว่า “ฉัน… ฉันไม่มีเงินจ่ายให้คุณจริง ๆ …”ลินดาตอบอย่างเย็นชาว่า “หยุดพูดไร้สาระกับฉันเสียที! ยกวิลล่าของคุณมาถ้าคุณไม่มีเงิน! ไม่อย่างนั้นฉันจะสอนบทเรียนให้คุณในวันนี้!”เอเลนใกล้จะทรุดตัวแล้วเธอก็รีบตะโกนว่า “ฉันไม่มีเงิน! ฉันไม่มีเงินเลย! ฉันไม่มีเงินให้คุณแม้ว่าคุณจะฆ่าฉัน!”ฮัดสันก้าวไปข้างหน้าและกระชากผมของเธอไว้กับเอเลนก่อนจะตบหน้าเธออย่างแรงในตอนนี้แก้มของเอเลนบวมแดง จมูกของเธอเริ่มมีเลือดออกจากการตบนั้นเอเลนนั่งลงบนพื้นขณะที่เธอเริ่มร้องไห้ เธอตะโกนด้วยความเจ็บปวด ฮัดสันตบหน้าเธออีกครั้งในขณะที่เขาสาปแช่ง “นังบ้า! หากแก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 595
ทันทีที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ เอเลนก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกอับอายอย่างมากในการเอาชนะของเธอในเวลานี้เอเลนร้องไห้และอ้อนวอนว่า “ได้โปรดอย่าบังคับให้ฉันถ่ายวิดีโอเลยนะ ฉันจะโทรหาลูกเขยของฉันและขอให้เขามาที่นี่โดยไม่สร้างปัญหาให้กับคุณเลย ฉันจะขอให้เขานำโฉนดวิลล่ามาที่นี่ทันทีและฉันจะไม่พูดอะไรอีก”ฮัดสันไม่แยแสมากในขณะที่เขาจ้องที่เธอด้วยสีหน้าเย็นชาในขณะที่เขากล่าวว่า "นี่เป็นกฎของฉันและนี่คือวิธีที่ฉันทำสิ่งต่าง ๆ แกต้องถ่ายวิดีโอนี้ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันนี้ ต่อให้แกปฏิเสธที่จะทำ แกก็ยังต้องถ่ายวิดีโอนี้!”“หากแกถอดเสื้อผ้าด้วยตัวเอง เราทุกคนก็สามารถยุติเรื่องนี้ได้อย่างสงบ อย่างไรก็ตาม หากแกปฏิเสธที่จะร่วมมือกับฉัน ฉันจะขอให้คนของฉันฉีกเสื้อผ้าของแกออกแทน!”ขณะที่เขาพูด ฮัดสันมองเอเลนขึ้นลง ๆ ก่อนที่เขาจะพูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า “ใช่ ฉันลืมบอกแกว่าคนญี่ปุ่นชอบซื้อหนังแนวนี้จากประเทศของเราในปัจจุบันนี้จริง ๆ ผู้หญิงอย่างแกเหมาะกับตลาดญี่ปุ่นอย่างแน่นอน ถ้าฉันขายวิดีโอของแกให้ญี่ปุ่นในอนาคต แกอาจจะกลายเป็นคนดังไปเลยก็ได้!”เอเลนแทบจะเป็นลมด้วยความกลัวทันทีที่เธอได
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 596
เอเลนโพล่งออกมาทันที “ชาร์ลี แม่ไม่ได้ต้องการเงินของนายหรอกนะ”ฮะ?ชาร์ลีรู้สึกประหลาดใจมากในเวลานี้ อะไรกันเนี่ย? เธอไม่ต้องการเงินของเขา? แม่ยายของเขามีมนุษยธรรมแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?ชาร์ลีประหลาดใจมาก แต่เขาเกือบอาเจียนเป็นเลือดด้วยความโกรธเมื่อได้ยินประโยคถัดไปของเอเลนในเวลานี้ เอเลนกล่าวว่า “ชาร์ลี แค่นำโฉนดที่ดินสำหรับวิลล่าที่ซีค ไวท์ มอบให้นายมาที่นี่!”"อะไรนะ?" ชาร์ลีโพล่งออกมาทันที “แม่ รู้ไหมว่าวิลล่านั้นมีมูลค่าเท่าไหร่? มูลค่าหนึ่งร้อยสามสิบล้านบาท! อย่าบอกนะว่าแม่เสียเงินมากกว่าหนึ่งร้อยล้านบาทโดยการเล่นไพ่นกกระจอกกับเหล่าหญิงชรานั่น!”เอเลนสำลักและเธอพูดว่า “ไม่ ฉันไม่ได้สูญเสียหนึ่งร้อยล้านบาท ฉันเสียเงินไปมากกว่าหกสิบล้านบาท และฉันเป็นหนี้เธออีกห้าสิบห้าล้านบาท…”หลังจากนั้น เอเลนโพล่งออกมาว่า “ลูกเขยที่รัก นายต้องนำโฉนดบ้านสำหรับวิลล่ามาที่นี่เพื่อช่วยฉัน ถ้านายไม่ช่วยฉัน ฉันต้องตายแน่คราวนี้!”ชาร์ลีโพล่งออกมา “แม่! วิลล่านี้มีมูลค่าหนึ่งร้อยสามสิบล้านบาท แม่กำลังแลกมันเป็นเงินห้าสิบห้าล้านบาทจริง ๆ เหรอ?”เอเลนรู้สึกกังวลมาก และเธอพูดว่า “ลูกเขยที่รัก โ
Latest chapter
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
