บทที่ 538

เคียนนอนอยู่บนเตียงด้วยน้ำตาคลอเบ้าพลางมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบ ๆ เขาสามารถได้กลิ่นเหม็นจากลมหายใจของเขาทุกครั้งที่เขาหายใจ และเขารู้สึกรังเกียจตัวเองมาก

“เคียน”

เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่เศร้าหมอง และอ้างว้างบนใบหน้าของลูกชาย โดนัลด์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นทุกข์

เคียนไม่ได้มองเขา แต่ยังคงจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง เขากระแอมและพูดว่า “พ่อ ทำไมพ่อไม่ปล่อยให้ผมตายล่ะ? ผมใกล้จะตายแล้วจริง ๆ เพราะผมต้องทำเรื่องน่าขยะแขยงทุก ๆ ชั่วโมง…”

โดนัลด์รีบก้าวไปข้างหน้า ในขณะที่จับมือลูกชายและพูดว่า “ลูกรักของพ่อ แกต้องจำไว้ว่าการมีชีวิตอยู่ดีกว่าตายเสมอ!”

เคียนร้องไห้ออกมาก่อนจะพูดว่า “แต่ใครจะมีชีวิตที่น่าสังเวชกว่าผมอีก? ถ้าผมต้องอยู่แบบนี้ไปตลอดชีวิต ผมยอมตายตอนนี้เลยดีกว่า…”

โดนัลด์รู้สึกทุกข์มาก และเขาพูดอย่างจริงจังว่า “เคียน ไม่ต้องกังวลนะ พ่อจะรักษาแกให้หายแน่นอน ไม่ว่าพ่อจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม พ่อสัญญา!"

เคียนหันหน้ามามองพ่อของเขา ก่อนที่เขาจะถามโดยไม่รู้ตัวว่า “พ่อ พ่อพูดจริง ๆ เหรอ?”

ขณะที่เคียนพูดขึ้นนั้น กลิ่นเหม็นรุนแรงจากปากของเขากระทบโดนโดนัลด์จัง ๆ

ดวงตาของโดนัลด์แดงขึ้นทันที แ