Share

บทที่ 362

“ปรมาจารย์? มังกรที่แท้จริง?” เคนเน็ธโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ “ลุงซิมมอนส์ นี่สมองของลุงมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? ลุงจะถูกไอ้โจรเวรนั่นหลอกได้ยังไง? เขาไม่ใช่เซียน หรือ มังกรที่แท้จริงอะไรเลย เขาเป็นแค่ลูกเขยไร้ประโยชน์...ของตระกูลวิลสันที่เขาแต่งงานด้วย พวกเขาต่างก็ปฏิบัติต่อผมเหมือนราชา! พวกเขายังยกเวนดี้ วิลสันให้มาเป็นเด็กของผมด้วย ชาร์ลีเป็นแค่มดที่ต่ำต้อยเมื่อเทียบกับผม!”

จากนั้นเขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “คุณลุงซิมมอนส์ ลุงคิดดีแล้วใช่ไหมที่เดิมพันทั้งหมดที่ลุงมีกับไอ้ขี้แพ้ และตัดความสัมพันธ์กับตระกูลของผม ลุงจะลบมิตรภาพที่มีมาอย่างยาวนานระหว่างตระกูลของเราเหรอครับ?”

“ไอ้สารเลว!” ใบหน้าของแอนโธนีบิดเบี้ยวด้วยความขุ่นเคือง เขาหยิบสากตำยาบนโต๊ะแล้วกระแทกเข้าที่หัวของเคนเน็ธอย่างดุเดือดพร้อมกับก่นด่าว่า “แก และปากที่โสโครกของแก! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”

เคนเน็ธไม่สามารถหลบเขาได้ทัน สากก็กระแทกหน้าผากของเขาอย่างแรงทำให้มันบวมขึ้นทันที

เขากัดฟันด้วยความเจ็บปวดและตะโกนว่า "โธ่เว้ย ไอ้แก่สารเลว! แกเชื่อคำพูดของคนโกหก และยังกล้ามาทุบตีฉันอีก! ฉันจะฆ่าแก!”

เขาหยิบเก้าอี้ที่อยู
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status