เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 357
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 358
เมื่อสัมผัสได้ถึงความเงียบและบรรยากาศอันน่าอึดอัดที่ผิดปกตินี้ เคนเน็ธจึงถามออกไปว่า “หมอ เป็นยังไงบ้าง?”หมอส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และตอบไปว่า “คุณวิลสัน ผมเกรงว่า เราจะแก้ไขปัญหาของคุณไม่ได้ จากการทดสอบและผลการทดสอบของเรา แสดงให้เห็นว่า คุณมีอาการผิดปกติที่เราเรียกว่า เนื้อร้ายที่อวัยวะเพศ ซึ่งหมายความว่า เส้นประสาทรอบอวัยวะเพศของคุณได้รับความเสียหายที่ไม่สามารถรักษาให้เหมือนเดิมได้อีกต่อไป ผมเสียใจด้วยครับ”“เป็นไปได้ไหมที่โรงพยาบาลของคุณไม่ดีพอ?” คริสโตเฟอร์ถามออกไปหมอเหลือบตามองเขาด้วยความรำคาญ ก่อนจะพูดต่อไปว่า “ด้วยการแพทย์และเทคโนโลยีในปัจจุบันของเรา สามารถรักษาเส้นประสาทที่ถูกทำลาย และปล่อยให้มันฟื้นตัวอย่างช้า ๆ ได้ แต่เราไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเส้นประสาทที่เป็นเนื้อตายได้ครับ มันเหมือนกับการประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ บางคนฟื้นตัวได้ช้า แต่บางคนก็ไม่สามารถกลับมายืนได้อีกเลย”จากนั้นเขาก็หันกลับไปมองเคนเน็ธ และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ในกรณีของคุณ ไม่มีใครในโลกที่สามารถทำอะไรกับมันได้ และไม่สามารถรักษาให้หายได้”“อะไรนะ?! อ๊าก! เป็นไปได้ยังไง!!!”ใบหน้าของเคนเน็ธซีดเผ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 359
”โอ้? คุณรู้จักหมอซิมมอนส์ด้วยเหรอครับ?” หมอถามอย่างอยากรู้อยากเห็นเคนเน็ธหัวเราะอย่างชื่นมื่น “แน่นอน มากกว่ารู้จักด้วย! หมอชื่อดังที่คุณพูดถึง เขาเป็นเพื่อนของตระกูลเรา! ย้อนกลับไปตอนที่เขาตกต่ำ ตระกูลของเราช่วยให้เขาลุกขึ้นมาได้อีกครั้ง และได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขามีในตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่โอลรัสฮิลล์ด้วย เยี่ยมมาก!”เขากระโดดลงจากเตียงและเร่งคริสโตเฟอร์ “รีบพาผมไปที่คลินิกของดร.ซิมมอนส์เดี๋ยวนี้เลย!”หลังจากขอที่อยู่ของคลินิกแอนโธนี คริสโตเฟอร์ก็ขับรถพาเคนเน็ธไปที่คลินิกซีรีนเวิลด์อย่างรวดเร็วทันทีที่พวกเขามาถึงทางเข้าคลินิก เคนเน็ธก็กระโดดลงจากรถ และรีบเข้าไปในคลินิกอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเห็นชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเจ้าหน้าที่ของคลินิก ผลักชายหนุ่มที่มีไม้ยันรักแร้อยู่ออกจากประตูชายหนุ่มเดินกะเผลกอย่างน่าอนาถ ขณะอ้อนวอนขอร้อง “ท่าน ท่านครับ ผมขอร้องล่ะ! คุณช่วยแจ้งดร.ซิมมอนส์ว่า ผมต้องการความช่วยเหลือจากเขา ผมจะให้เขาห้าสิบบาท ถ้าเขาสามารถรักษาขาของผมได้!”เจ้าหน้าที่คลินิกกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ขอโทษครับ คุณแกรนท์ ดร.ซิมมอนส์บอกว่า คุณทำให้ผู้ช่วยชีวิตของเขาขุ่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 360
เนื้อร้ายที่อวัยวะเพศ?นี่เป็นปัญหาที่ค่อนข้างจะยุ่งยากเป็นพิเศษ!ไม่มีวิธีที่มีประสิทธิภาพในการรักษาปัญหานี้ได้ ทั้งในการแพทย์แผนจีนและตะวันตก ถ้ามันเป็นเนื้อร้ายอย่างแท้จริง มันก็ไม่สามารถรักษาได้แอนโธนี่รีบถามไปว่า “มันเกิดขึ้นได้อย่างไร? เธอทำอะไรลงไป? เนื้อร้ายที่อวัยวะเพศเป็นโรคที่หายากมากนะ!”เคนเน็ธไม่ต้องการพูดถึงเหตุการณ์ที่น่าอับอายของเขา เขาจึงพึมพำไปว่า “ผมไม่รู้ว่าเป็นได้ยังไง แต่มันก็เกิดขึ้นแบบนี้ ผมไปตรวจที่โรงพยาบาลซิลเวอร์วิง แล้วหมอบอกว่ามันเป็นเนื้อร้าย… ”จากนั้นเขาก็คร่ำครวญและวิงวอนไปว่า “ลุงซิมมอนส์ ช่วยผมด้วยนะครับ! ตอนนี้ ลุงเท่านั้นที่สามารถช่วยผมได้!”แอนโธนีรู้สึกว่า ปัญหายุ่งยากเกินกว่าที่เขาจะจัดการได้ แม้จะมีทักษะทางการแพทย์ แต่สิ่งที่เขาทำได้มากที่สุดก็คือ ทำให้เนื้อร้ายคงที่เพื่อไม่ให้อวัยวะเพศของเขาเหี่ยว แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะรักษาเนื้อร้าย และฟื้นฟูการทำงานของมัน...เขาถอนหายใจและพูดว่า “เคนเน็ธ เนื้อร้ายเป็นที่รู้กันทั่วไปว่าเป็นปัญหาที่ยุ่งยาก และยากที่จะรักษาได้ มันร้ายแรงมาก ฉันเกรงว่าจะไม่มีอะไรที่สามารถทำได้… ”เคนเน็ธพูดอย่างเร่งด่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 361
แอนโธนีตะลึงมากเมื่อได้ยินคำพูดของไซล่า! เขาจึงถามว่า “ว่าไงนะ? แกกำลังบอกว่าเคนเน็ธ ทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคืองงั้นเหรอ?!”"ใช่ค่ะ!" ไซล่าพยักหน้าอย่างตื่นเต้น “ยิ่งไปกว่านั้น หนูได้ยินมาว่า มันเป็นการต่อสู้ที่ค่อนข้างรุนแรง แถมเขายังไปจีบภรรยาของปรมาจารย์เวดอีกด้วยนะคะ เขาบอกว่าเขาจะให้เงินเธอ 100 ล้านบาท เพื่อหลับนอนกับเธอ!”ใบหน้าของแอนโธนีกลายเป็นสีแดงสด เขาไม่คาดคิดว่า เคนเน็ธจะทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคืองถึงขนาดนี้! เคนเน็ธคิดว่า ตัวเองเป็นใครกัน!จิตใจของเขาวิ่งพล่านไปด้วยความโกรธ‘ปรมาจารย์เวดได้ช่วยเหลือฉันด้วยความใจกว้าง และความเมตตาที่ฉันไม่มีวันตอบแทนได้ แล้วนายล่ะ เคนเน็ธ? มันก็จริง หากย้อนเวลากลับไปพ่อของนายเคยช่วยฉัน แต่ฉันก็ได้ชดใช้หนี้ให้กับตระกูลวิลสันแล้ว เพราะฉันเป็นหมอประจำตระกูลของนายมาหลายสิบปีแล้ว! แล้วพ่อของนายก็ยังได้ล่วงลับไปแล้ว ฉันไม่มีภาระผูกพันอะไรต่อตระกูลของนายอีกต่อไป ฉันยังสามารถยื่นมือช่วยนายได้ทุกวิถีทางถ้านายบาดเจ็บ แต่นายดันเลือกที่จะไปมีปัญหาผิดคน! นายทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคือง! ศัตรูของปรมาจารย์เวดก็คือ ศัตรูของฉัน!ใบหน้าของแอนโธนีมืดขรึมลงส
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 362
“ปรมาจารย์? มังกรที่แท้จริง?” เคนเน็ธโพล่งออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ “ลุงซิมมอนส์ นี่สมองของลุงมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า? ลุงจะถูกไอ้โจรเวรนั่นหลอกได้ยังไง? เขาไม่ใช่เซียน หรือ มังกรที่แท้จริงอะไรเลย เขาเป็นแค่ลูกเขยไร้ประโยชน์...ของตระกูลวิลสันที่เขาแต่งงานด้วย พวกเขาต่างก็ปฏิบัติต่อผมเหมือนราชา! พวกเขายังยกเวนดี้ วิลสันให้มาเป็นเด็กของผมด้วย ชาร์ลีเป็นแค่มดที่ต่ำต้อยเมื่อเทียบกับผม!”จากนั้นเขาพูดต่อด้วยน้ำเสียงขุ่นเคือง “คุณลุงซิมมอนส์ ลุงคิดดีแล้วใช่ไหมที่เดิมพันทั้งหมดที่ลุงมีกับไอ้ขี้แพ้ และตัดความสัมพันธ์กับตระกูลของผม ลุงจะลบมิตรภาพที่มีมาอย่างยาวนานระหว่างตระกูลของเราเหรอครับ?”“ไอ้สารเลว!” ใบหน้าของแอนโธนีบิดเบี้ยวด้วยความขุ่นเคือง เขาหยิบสากตำยาบนโต๊ะแล้วกระแทกเข้าที่หัวของเคนเน็ธอย่างดุเดือดพร้อมกับก่นด่าว่า “แก และปากที่โสโครกของแก! ออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้!”เคนเน็ธไม่สามารถหลบเขาได้ทัน สากก็กระแทกหน้าผากของเขาอย่างแรงทำให้มันบวมขึ้นทันทีเขากัดฟันด้วยความเจ็บปวดและตะโกนว่า "โธ่เว้ย ไอ้แก่สารเลว! แกเชื่อคำพูดของคนโกหก และยังกล้ามาทุบตีฉันอีก! ฉันจะฆ่าแก!”เขาหยิบเก้าอี้ที่อยู
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 363
ที่จริงแล้วเคนเน็ธต้องการฆ่าชาร์ลีด้วยซ้ำอย่างไรก็ตาม เขาตระหนักว่า มันคงไม่ฉลาดนักที่จะหุนหันพลันแล่น มังกรที่ยิ่งใหญ่ไม่สามารถเทียบได้กับงูพื้นเมืองเขารู้ชัดเจนว่า ตอนนี้เขาไม่สามารถสู้กับชาร์ลีได้ตรง ๆ เพราะดูเหมือนว่าชาร์ลีจะมีพลัง และแข็งแกร่งมากทีเดียว ซึ่งหมายความว่าเขาต้องมีทักษะในศิลปะการต่อสู้และการป้องกันตัวอย่างแน่นอนมันยากมากที่จะจัดการผู้ชายที่มีทั้งความรู้ และความแข็งแกร่ง เขาต้องเอาคนที่มีความสามารถเท่ากัน หรือมากกว่าชาร์ลีมาสู้เขา ไม่อย่างนั้นก็คงจะแพ้อย่างราบคาบกันหมด!ถึงกระนั้นสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการแก้ความอ่อนแอของเขา ไม่อย่างนั้นเขาคงจะเหมือนอยู่ในนรก!ความโกรธของเคนเน็ธที่มีต่อแอนโธนีเริ่มลุกโชนขึ้นอีกครั้งเมื่อคิดแบบนี้!ไอ้แก่สารเลว! เห็นได้ชัดว่าแอนโธนีมียาที่สามารถรักษาเขาได้ แต่เขากลับไม่ต้องการให้มันกับเขา!ในความเป็นจริง แอนโธนียังไล่เขาออกจากคลินิกของเขาเองด้วยซ้ำ เพราะไอ้ชาร์ลีขี้แพ้นั่น! บัดซบ!ในขณะเดียวกัน คริสโตเฟอร์ก็กังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของเคนเน็ธ เพราะถ้าหากเขาแก้ไขเรื่องนี้ไม่ได้ ลูกสาวของเขาจะเป็นอย่างไร มันเป็นจุดจบของคว
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 364
ณ คลินิกซีรีนเวิลด์ แอนโธนีสูดหายใจฮึดฮัดหงุดหงุดรำคาญในคืนนี้มีคนสองคนมาที่คลินิกเพื่อรักษา และทั้งคู่ก็ต่างทำให้ปรมาจารย์เวดไม่พอใจ!เจสัน แกรนท์คนที่พยายามจะอวดดีต่อหน้าปรมาจารย์เวดที่โรงพยาบาลเมื่อวันก่อน ซึ่งทำให้เขาจบไม่สวย ดอน อัลเบิร์ตได้โยนเขาออกไปนอกหน้าต่างชั้นสาม และทำให้เขาขาหัก เขาถึงกับต้องมาที่นี่เพื่อรับการรักษา!แล้วก็เคนเน็ธ วิลสัน!คนที่น่ารังเกียจที่สุด และไร้ยางอายสิ้นดี ไอ้สารเลวนั่น!เขาเกือบจะให้ยาวิเศษกับไอ้เวรนั่น ก่อนที่จะรู้ว่ามันไปทำให้ปรมาจารย์เวดขุ่นเคือง!ถ้าเขาเผลอไปรักษาเคนเน็ธจริง ๆ เขาก็ไม่ต่างอะไรจากการไปทรยศคนที่ช่วยเหลือเขามาใช่ไหมล่ะ?!เขาหันไปหาไซล่าและถอนหายใจ “โอ้ ให้ตายสิ ไซล่า โชคดีที่แกมาทันเวลา ไม่งั้นปู่อาจจะให้ยาวิเศษกับเคนเน็ธไปแล้ว!”ไซล่าสั่นสะท้านเมื่อคิดเรื่องที่เกิดขึ้น “คุณปู่คะ หนูได้ยินมาว่าปรมาจารย์เวดเป็นสาเหตุที่ทำให้เคนเน็ธไร้สมรรถภาพ!”"อย่างนั้นเองเหรอ?!" แอนโธนีสะกดจิตด้วยความกลัว “ปรมาจารย์เวดช่างทรงพลังอย่างแท้จริง เขาสามารถทำลายประสาทของอวัยวะเพศได้ แม้แต่ศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดก็ไม่สามารถผ่าตัดเส้นประสาทได้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 365
บาร์บาร่าอ้าปากค้างด้วยความตกใจ และถามอย่างลนลาน “อะไรนะ?! แอนโธนี คุณกำลังพูดถึงอะไร? เรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว คุณจะตัดสัมพันธ์กับเราแบบนั้นได้อย่างไรกัน?”เสียงจริงจังของแอนโธนีดังขึ้น “บาร์บาร่า ผมรู้สึกขอบคุณมากสำหรับความช่วยเหลือของพี่ชายวิลสัน เมื่อผมต้องการมันมากที่สุดเขาก็เป็นมิตรที่แท้จริง และผมได้ตอบแทนบุญคุณให้กับครอบครัวของคุณมาหลายปีแล้วโดยไม่ขออะไรตอบแทน ความกตัญญูนั้นเป็นหลักการของผม คุณรู้ใช่ไหม?”"แน่นอนสิ!" บาร์บาร่าตอบ “แต่ฉันไม่เข้าใจว่า ทำไมคุณถึงต้องการหยุดความสัมพันธ์กับพวกเรากะทันหันแบบนี้? หากเป็นความผิดพลาดของฉัน บอกฉันมาได้เลย ฉันจะได้แก้ไข!”“ไมหรอก บาร์บาร่า มันไม่ใช่ความผิดของคุณ จริง ๆ แล้วมันเป็นความผิดของลูกชายของคุณ เคนเน็ธ”“เคนเน็ธ?” บาร์บาร่าพูดด้วยความประหลาดใจ “เกิดอะไรขึ้น? เขาไปทำให้คุณขุ่นเคืองเหรอ? แต่ตอนนี้เขาอยู่ที่โอลรัสฮิลล์นะ!”"ใช่ครับ ผมก็อยู่ที่โอลรัสฮิลล์เหมือนกัน” แอนโธนีพูดอย่างจริงจัง “และผมก็เพิ่งเจอกับเคนเน็ธ บอกตามตรงนะครับว่าเ ขาไม่ได้ทำอะไรผมหรอกครับ แต่เขาทำให้ผู้ช่วยชีวิตของผมขุ่นเคือง ผู้ชายคนนี้มีความสำคัญกับผมมาก จนผ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
