บทที่ 347

เวนดี้รู้สึกตื่นเต้นมาก เมื่อคิดว่า ในที่สุดเธอก็ได้มีโอกาสแก้แค้นแคลร์และชาร์ลีได้แล้ว เธอจับแขนของเคนเน็ธอย่างตื่นเต้นขณะที่พาเขาไปหาสองคนนั้น

ทันทีที่พวกเขาเข้าใกล้ทั้งคู่ เวนดี้ก็พูดอย่างหยิ่งผยองไปว่า “โอ้ ดูสิว่าใครอยู่ที่นี่! ผู้หญิงที่ถูกไล่ออกจากตระกูลวิลสันกับลูกเขยของตระกูลวิลสันที่ไม่ได้เป็นอะไรไม่ได้เลย นอกจากเศษขยะ! พวกเธอมีคุณสมบัติพอที่จะเข้าร่วมการประชุมสุดยอดครั้งนี้ด้วยเหรอ?”

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว เวนดี้ก็มองแคลร์ด้วยสายตาดูถูกตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนที่เธอจะตะคอกอย่างหยิ่งยโสไปว่า “แคลร์ เธอเพิ่งเปิดสตูดิโอนี่ ตอนนี้ก็ยังไม่มีพนักงานแม้แต่คนเดียวเลยด้วยซ้ำ! เธอคิดว่าบริษัทของเธอ มีสิทธิ์ที่จะมาเข้าร่วมการประชุมสุดยอดอุตสาหกรรมแบบนี้ได้เหรอ? ฉันคิดว่า เอ็มแกรนด์กรุ๊ปต้องตาบอดแน่ ๆ ที่เชิญเธอมาเข้าร่วมการประชุมสุดยอดในวันนี้!”

เมื่อชาร์ลีเห็นว่าเวนดี้เดินเข้ามาหาพวกเขาเช่นนั้น เขาก็ถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เวนดี้ เมื่อวันก่อน เธอยังคุกเข่าต่อหน้าเราและร้องขอความเมตตาอยู่เลย แถมคุณย่าของเธอยังตบเธอด้วยซ้ำ เพราะดูหมิ่นฉัน ลืมไปแล้วเหรอ? ฉันคิดว่าเธอควรจะกังวลเกี่