เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 350
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 351
แคลร์รู้สึกเหมือนกับว่า มีการเปลี่ยนแปลงที่น่ากลัวในตัวชาร์ลี เคนเน็ธที่เพิ่งหนีออกมาจากห้องโถง กลับมาพร้อมกับบอดี้การ์ดสี่คนที่ยืนอยู่เคียงข้างเขา!บอดี้การ์ดทั้งสี่คนนี้ เป็นบอดี้การ์ดที่มีฝีมือที่สุดที่ทำงานให้กับเขา แต่ละคนมีความแข็งแกร่ง และทักษะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาในความคิดของเขา มันคงเป็นเรื่องง่ายสำหรับบอดี้การ์ดทั้งสี่คนที่จะฆ่าชาร์ลี!อย่างไรก็ตาม เขาไม่ต้องการฆ่าชาร์ลีต่อหน้าฝูงชนวันนี้เขาต้องการบังคับให้ชาร์ลียอมจำนนและเรียกเขาว่า ‘ปู่’ ต่อหน้าทุกคนที่นี่! หลังจากที่เขากู้หน้าของตัวเองกลับคืนมาแล้ว เขาก็จะทำลายความเป็นชายของชาร์ลีทันที!หลังจากนั้น เขาจะหาโอกาสอื่นเพื่อกำจัดชาร์ลีในอนาคต!ทุกสิ่งที่เขาจะทำในวันนี้ทั้งหมด ก็เพื่อบรรเทาความโกรธแค้นที่อัดอั้นไว้ เคนเน็ธรู้ว่า วิธีเดียวที่เขาจะสามารถคลายความเกลียดชังทั้งหมดที่เขารู้สึกอยู่ข้างในได้ก็คือ การฆ่าชาร์ลี!อย่างไรก็ตาม เขามีชีวิตอยู่มานานกว่าห้าสิบปีแล้ว เขาไม่เคยรู้สึกอับอาย หรือขายหน้าเท่าวันนี้เลยหลังจากวิ่งเข้าไปในสถานที่ประชุมพร้อมกับบอดี้การ์ด เคนเน็ธชี้ไปที่ชาร์ลีก่อนที่เขาจะตะโกนไปว่า “วันนี้ถ้าใค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 352
บอดี้การ์ดมีสายตาที่หวาดกลัวขณะที่พวกเขาจ้องมองไปที่ชาร์ลี!ทำไมหนุ่มคนนี้ถึงได้น่ากลัวขนาดนี้?! ทั้งสามคนโจมตีเขาในคราวเดียวกัน แต่พวกเขาพ่ายแพ้ให้กับชายหนุ่มเพียงคนเดียวจริง ๆ หรือ? พวกเขาสูญเสียประสิทธิภาพในการต่อสู้ไปอย่างนั้นเหรอ?! นี่… ชายหนุ่มคนนี้คือพระเจ้า!ชาร์ลีเดินเข้าไปหาบอดี้การ์ดทั้งสามคน ก่อนที่เขาจะจ้องมองพวกนั้นด้วยสีหน้าเย็นชา และพูดไปว่า “ไหน ๆ นายสนุกกับการเป็นสุนัขให้คนอื่น ฉันจะทำให้แน่ใจว่า ในอนาคตนายจะได้คลานบนพื้น!”หลังจากนั้นชาร์ลีก็เหยียบไปที่ขาขวาข้างหนึ่งของบอดี้การ์ด!แกร็บ!กระดูกสะบ้าหัวเข่าข้างขวาของชายคนนั้นแหลกทันทีหลังจากนั้น เขาก็ยกเท้าขึ้นอีกครั้ง และบดไปที่กระดูกสะบ้าหัวเข่าข้างซ้ายของอีกฝ่ายเมื่อบอดี้การ์ดอีกสองคนเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาต่างก็ตัวสั่นด้วยความตกใจ!หลังจากนั้น บอดี้การ์ดทั้งสองก็เริ่มโอดครวญ และขอความเมตตาจากชาร์ลีชาร์ลีตอบอย่างเย็นชาไปว่า “เมื่อต้องทำร้ายคนอื่น นายเป็นพวกอันธพาลที่โหดร้ายกว่าใคร ๆ ถึงอย่างนั้น เวลาที่นายเจ็บปวด นายก็จะขี้ขลาดมากกว่าใคร ๆ ด้วย! ถ้าฉันปล่อยนายไปวันนี้ เมื่อต้องจัดการกับคนที่อ่อนแอกว่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 353
รอบตัวเขาคอนนี้เต็มไปด้วยคำเยาะเย้ยเหยียดยามเคนเน็ธป๊อดมาก! เขาเรียกชาร์ลีว่า ‘พ่อ’ สามครั้งในช่วงเวลาไม่กี่นาที!นี่เขาเป็นประธานของโมเดสเวย์กรุ๊ปที่มีชื่อเสียงจริง ๆ หรือ? เขาสร้างความอับอายให้กับตัวเองและบริษัทของเขามากขนาดนี้!ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เคนเน็ธไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย!ชายผู้ยิ่งใหญ่ รู้ว่าเมื่อใดควรโอนอ่อนผ่อนตามและเมื่อใดไม่ควรทำคุณต้องมีชีวิตอยู่ และจากนั้นคุณจะใช้ความเป็นลูกผู้ชายได้ ใช่ไหม?ถ้าคุณตายไป ความเป็นลูกผู้ชายของคุณจะสำคัญอะไร?ดังนั้นเขาจึงรีบไปหาชาร์ลีเพื่อประจบประแจงชาร์ลี “พ่อ ช่วยเมตตายกโทษให้ฉันด้วย! ฉันสาบานว่า ฉันจะเป็นหนี้ชีวิตของพ่อตลอดไปนะพ่อนะ!”ชาร์ลีโบกมือและหัวเราะ “คุณควรเรียกผมว่า พ่อก่อนหน้านี้ ตอนที่ผมถามดี ๆ ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว”เคนเน็ธอ้าปากค้างด้วยความตะลึง คิดว่าชาร์ลีอยากจะก่อกวนเขา เขาอ้อนขออย่างหมดหวังในขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้ม “พ่อ ขอร้องนะครับ ฉันขอโทษพ่อ! โปรดยกโทษให้ฉัน… ”ชาร์ลีมองไปที่เวนดี้ซึ่งยืนอยู่ด้วยความงุนงง และพูดอย่างเรียบเฉยว่า “เวนดี้ วิลสัน เสี่ยเลี้ยงของเธอคุกเข่าแล้ว ทำไมเธอยังยืนอยู่อีกล่ะ?”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 354
เคนเน็ธกัดริมฝีปากอย่างอดทนต่อความอัปยศ และความโกรธในใจนี้ ขณะที่เขาพูดกับชาร์ลีด้วยความเคารพว่า “คุณปู่ ฉันขอไปได้ไหมครับ?”ชาร์ลีแตะแก้มเขาแล้วพูดว่า “ได้สิ ไปเลย หลานชายที่รักของปู่!”น้ำตาแห่งความอัปยศไหลออกมาจากดวงตาของเคนเน็ธ ขณะที่เขาหันเดินออกไปอย่างสั่นเทาเวนดี้รีบตามเขาออกไปจากสถานที่จัดงานเช่นกันพวกเขาเดินเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ กังวลว่าชาร์ลีจะหยุดพวกเขาอีกครั้ง แต่ชาร์ลีหมดความสนใจที่จะแกล้งพวกเขาแล้วตอนนี้อวัยวะเพศของเคนเน็ธทำงานผิดปกติไปแล้ว เขาจะติดอยู่ในความสิ้นหวังไปตลอดชีวิต!หลังจากพวกเขาออกไป ดอน อัลเบิร์ตก็รีบไปหาชาร์ลีและพูดว่า “ปรมาจารย์เวด ผมขอโทษที่มาสายนะครับ เป็นความผิดของผมที่ปล่อยให้คุณเสียเวลาและความพยายามไปกับไอ้ถังขยะนั่น ผมยินดีรับโทษสำหรับความประมาทเลินเล่อของผมครับ”ชาร์ลีโบกมืออย่างเฉยเมยและถามไปว่า “คุณมาที่นี่ทำไม? นี่มันการประชุมสุดยอดสำหรับอุตสาหกรรมการก่อสร้างและการตกแต่งไม่ใช่เหรอ? คุณอยู่ในวงการนี้ด้วยเหรอ?”“ครับ!” อัลเบิร์ตหัวเราะเบา ๆ และตอบว่า “ผมเป็นตัวแทนจัดหาปูนซีเมนต์และทรายรายใหญ่ที่สุดในโอลรัสฮิลล์ ซึ่งหมายความว่าผมเป็นต
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 355
ตอนนี้เคนเน็ธโกรธมาก และเวนดี้ก็เป็นเครื่องมือที่ดีสำหรับเขาในการระบายความโกรธออกมา เขาจะได้ไม่เผาตัวเองด้วยโทสะ!ทันทีที่พวกเขากลับไปที่คฤหาสน์วิลสัน เคนเน็ธก็ลากเวนดี้ออกจากรถแล้วรีบเข้าไปในบ้านคริสโตเฟอร์ ฮันนาห์ และคุณท่านวิลสันนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น เมื่อพ่อแม่เห็นเคนเน็ธและเวนดี้รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบนทันทีโดยไม่ได้ทักทายพวกเขาเลย ความอึดอัดก็ลอยขึ้นมาอยู่บนใบหน้าของพวกเขาทันทีคุณท่านวิลสันกระแอมในลำคอและพูดว่า “พวกเรา ควรจะขอบคุณเคนเน็ธที่ชอบเวนดี้นะ เลิกคิดมากได้แล้ว”คริสโตเฟอร์พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจและตอบไปว่า “คุณแม่ ผมไม่ได้คิดมาก ผมแค่รู้สึกอึดอัดนิดหน่อยน่ะ”คุณท่านวิลสันพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม “มันน่าอึดอัดขนาดนั้นเลยเหรอ? เธอได้รับเงินที่เขาจ่ายแล้วไม่ใช่เหรอ? เงินห้าสิบล้านที่เคนเน็ธมอบให้เวนดี้ ตอนนี้อยู่ในมือเธอแล้วหรือยังล่ะ?”“ครับ คุณแม่ อยู่กับผมแล้ว”คุณท่านวิลสันถอนหายใจและลดเสียงลงเล็กน้อย ก่อนจะพูดไปว่า “เห็นไหมล่ะ? ถ้าเวนดี้และเคนเน็ธสนิทสนมกันมากขึ้นกว่านี้ เขาอาจให้เงินเธอถึงห้าร้อยล้านก็ได้! ถ้าเงินไม่เข้ากระเป๋าเธอแล้วจะเข้ากระเป๋าใครล่ะ? ลองคิดดูสิ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 356
ดูเหมือนว่าเสียงจะดังมาจากห้องของเวนดี้และเคนเน็ธ คริสโตเฟอร์และฮันนาห์สบตากันอย่างสงสัย และรีบไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นในขณะนี้ เวนดี้วิ่งลงบันไดมาด้วยเสื้อผ้ายุ่งเหยิงพร้อมกับเสียงร้องไห้คริสโตเฟอร์เห็นลายฝ่ามือสีแดงบนใบหน้าของเธอ และถามอย่างร้อนรนไปว่า “เป็นอะไรไปเวนดี้? เคนเน็ธตบลูกงั้นเหรอ?”เวนดี้คร่ำครวญร้องไห้อย่างไร้เดียงสา “คุณพ่อ คุณแม่คะ หนูไม่รู้ว่าทำไม แต่ความเป็นชายของเขาหยุดทำงานกะทันหัน! หนูลองหลายวิธีแล้ว แต่… แต่ก็ยังเหมือนเดิม แล้วเขาก็โกรธและตบหนู… ”“อะไร? อะไรหยุดการทำงานนะ?” คริสโตเฟอร์ถามด้วยความประหลาดใจ “หนูหมายถึงอะไร? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”เวนดี้ไม่ได้สนใจว่าจะเป็นเรื่องที่ทำให้ลำบากใจเลยแม้แต่น้อย เธอรีบอธิบายไปว่า “คือไอ้นัjน! ความเป็นชายของเขา! มันไม่แข็งตัวไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยค่ะ!”“ฮะ?!” ฮันนาห์ร้องเสียงหลง “เป็นเพราะอายุมากหรือเปล่าลูก?”เวนดี้ส่ายหัว “ไม่ค่ะ! เมื่อคืนเขายังปกติอยู่เลย! แต่ไม่รู้ทำไมวันนี้ จู่ ๆ มันก็ใช้ไม่ได้… ”ในที่สุดคริสโตเฟอร์ก็เข้าใจว่า ทำไมลูกสาวของเขาถึงถูกตบ เป็นเรื่องปกติที่ผู้ชายจะเสียสติ เมื่อจู่ ๆ ความเป็นชายของเขาเก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 357
โรงพยาบาลซิลเวอร์วิงเนื่องจากเป็นตอนกลางคืนแล้วที่พวกเขาไปโรงพยาบาล พวกเขาจึงทำได้แค่รอให้คิวที่แผนกฉุกเฉินเท่านั้นหลังจากรอคิวยี่สิบนาที ในที่สุดก็ถึงตาของพวกเขา และสิ่งแรกที่หมอถามก็คือ “ครับ? คุณเป็นอะไรมาครับ?”เคนเน็ธไล่คริสโตเฟอร์ออกจากวอร์ด ก่อนจะพูดกับหมอว่า “หมอ ผมคิดว่า ผมไร้สมรรถภาพในทันที คุณช่วยตรวจสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมได้ไหม?”“ไร้สมรรถภาพ?!” หมออ้าปากค้างด้วยความงงงวยและพูดต่อว่า “ไร้สมรรถภาพนี้ เป็นโรคทางระบบประสาท ไม่ได้อยู่ในกรณีฉุกเฉิน ผมขอแนะนำให้คุณมาอีกครั้งในเช้าวันพรุ่งนี้ และไปที่แผนกบุรุษวิทยาโดยตรง และให้แพทย์ที่นั่นตรวจให้ ที่แผนกฉุกเฉินเรา ส่วนใหญ่จะดูแลกรณีที่เป็นฉุกเฉิน เช่น ปวดหัว เป็นไข้ การบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ หรือโรคกล้ามเนื้อกระตุกเท่านั้น”เคนเน็ธส่งเสียงอย่างไม่พอใจ “ความไร้สมรรถภาพของผมเป็นกรณีฉุกเฉิน! ผมไม่ควรพบคุณเพื่อรับการรักษาทันทีหรือไง?!”หมอกระแอมในลำคอ และเริ่มด้วยน้ำเสียงที่อึดอัด “ตลอดหลายปี ที่ผมเป็นหมอมา ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนว่า มีอาการไร้สมรรถภาพทางเพศอย่างกะทันหัน… ความผิดปกตินี้มีกระบวนการต่อเนื่องกัน ตอนแรกจะไม่เป็นไรมาก จาก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 358
เมื่อสัมผัสได้ถึงความเงียบและบรรยากาศอันน่าอึดอัดที่ผิดปกตินี้ เคนเน็ธจึงถามออกไปว่า “หมอ เป็นยังไงบ้าง?”หมอส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และตอบไปว่า “คุณวิลสัน ผมเกรงว่า เราจะแก้ไขปัญหาของคุณไม่ได้ จากการทดสอบและผลการทดสอบของเรา แสดงให้เห็นว่า คุณมีอาการผิดปกติที่เราเรียกว่า เนื้อร้ายที่อวัยวะเพศ ซึ่งหมายความว่า เส้นประสาทรอบอวัยวะเพศของคุณได้รับความเสียหายที่ไม่สามารถรักษาให้เหมือนเดิมได้อีกต่อไป ผมเสียใจด้วยครับ”“เป็นไปได้ไหมที่โรงพยาบาลของคุณไม่ดีพอ?” คริสโตเฟอร์ถามออกไปหมอเหลือบตามองเขาด้วยความรำคาญ ก่อนจะพูดต่อไปว่า “ด้วยการแพทย์และเทคโนโลยีในปัจจุบันของเรา สามารถรักษาเส้นประสาทที่ถูกทำลาย และปล่อยให้มันฟื้นตัวอย่างช้า ๆ ได้ แต่เราไม่สามารถทำอะไรเกี่ยวกับเส้นประสาทที่เป็นเนื้อตายได้ครับ มันเหมือนกับการประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ บางคนฟื้นตัวได้ช้า แต่บางคนก็ไม่สามารถกลับมายืนได้อีกเลย”จากนั้นเขาก็หันกลับไปมองเคนเน็ธ และพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “ในกรณีของคุณ ไม่มีใครในโลกที่สามารถทำอะไรกับมันได้ และไม่สามารถรักษาให้หายได้”“อะไรนะ?! อ๊าก! เป็นไปได้ยังไง!!!”ใบหน้าของเคนเน็ธซีดเผ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
