เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1445
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1446
ชาร์ลียื่นมือขวาออกมาปิดใบหน้าของเขาไว้ครึ่งหนึ่ง เพราะเขาไม่รู้จะตอบพ่อตาโง่เง่าอย่างไรแล้วตอนนี้เองที่จาค็อบรับสายแล้วพูดอย่างเป็นกันเองว่า “ฮัลโหลแคลร์ พ่ออยู่กับชาร์ลีแล้ว และตอนนี้เรากลับบ้าน”ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงโกรธเกรี้ยวของแคลร์ดังขึ้นจากเบาะหลัง “พ่อ! ทำให้หนูผิดหวังมาก!”จาค็อบส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจ เนื่องจากเขาไม่ได้จับโทรศัพท์ให้แน่น โทรศัพท์จึงหลุดจากมือ แล้วตกลงไปในช่องว่างในรถเขาไม่แม้แต่เก็บโทรศัพท์ขึ้นมา แต่หันกลับมาจ้องมองแคลร์ด้วยความสยดสยอง “แค… แคลร์เหรอ?! ลูก… ทำไมลูกมานั่งอยู่ในรถได้ล่ะ?!”แคลร์ถามด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว “แล้วทำไมหนูถึงจะอยู่ในรถไม่ได้ล่ะคะ? ถ้าหนูไม่ได้อยู่ในรถ หนูก็คงไม่รู้ว่าพ่อแอบนอกใจแม่ลับหลัง!”จาค็อบรู้สึกเสียใจมากจึงโพล่งออกมาว่า “โอ้! แคลร์ อย่าพูดไร้สาระนะ พ่อนอกใจแม่แกตั้งแต่เมื่อไหร่?!”แคลร์ตอบว่า “พ่อกับป้าฮอลล์มาถึงจุดที่แลกของขวัญราคาแพงกันแล้ว แล้วพ่อยังออกเดตตอนกลางคืน และยังดินเนอร์ด้วยกันเป็นการส่วนตัวลับหลังแม่! ถ้าอย่างนี้ไม่เรียกว่าการนอกใจแล้วเรียกว่าอะไรคะ?”จาค็อบรีบตอบว่า “พ่อไม่ได้นอกใจ! พ่อกับป้าฮอล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1447
แคลร์ตะลึงงันและไม่รู้ว่าควรจะตอบโต้อย่างไรจาค็อบซึ่งอยู่ตรงเบาะหน้าข้างคนขับรู้สึกเสียใจมากจนถึงกับร้องไห้สะอึกสะอื้นในขณะที่พูดว่า “ในตอนนั้นพ่อกับแม่ของแกไม่มีอารมณ์ความรู้สึกหรือความรักต่อกันเลย ถ้าจะให้พูดอย่างเป็นเรื่องเป็นราว ก่อนที่พ่อจะเมาในคืนนั้น พ่อคุยกับแม่ของแกไม่เกินสองสามคำ แกน่าจะมองเห็นได้อย่างชัดเจนนะว่า ป้าฮอลล์นั้นดีกว่าแม่ของแกในทุก ๆ ด้าน เป็นไปไม่ได้เลยที่ผู้ชายธรรมดา ๆ จะทิ้งป้าฮอลล์ แล้วเลือกแม่ของแกมาแทน พ่ออับจนหนทางมากและถูกบีบบังคับให้เข้าสู่ทางตัน!”ในขณะที่จาค็อบพูดอยู่นั้น เขาได้มองออกไปทางหน้าต่างด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยในขณะที่พูดอย่างหดหู่ใจ ตอนแรกพ่อกับป้าฮอลล์วางแผนชีวิตหลังจบการศึกษาเอาไว้แล้ว เราจะไปเรียนต่อที่อเมริกาด้วยกัน แกน่าจะรู้นะว่าคนสมัยนั้นนิยมไปเรียนต่อต่างประเทศกัน พวกเราล้วนทำงานหนัก และเต็มใจทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ไปเรียนต่อต่างประเทศ ตอนนั้นพ่อกับป้าฮอลล์คิดกันว่า ถ้าเรามีพัฒนาการและมีหนทางที่ดีในอเมริกา เราก็จะทำเรื่องขอย้ายถิ่นฐานที่มีความสามารถระดับสุดยอด แล้วตั้งถิ่นฐานในอเมริกาไปเลย เราวางแผนอนาคตไว้อย่างชัดเจนมาก ในตอนนั้นอนาคตท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1448
“พ่อเข้าใจ! พ่อเข้าใจ!” จาค็อบพยักหน้าอย่างตื่นเต้นในขณะที่พูดซ้ำ ๆ ว่า “พ่อจะไม่ใส่นาฬิกาเรือนนี้ที่บ้าน”ถึงแม้ว่าชาร์ลีจะนั่งอยู่ข้าง ๆ โดยไม่พูดอะไรเลยมานาน เขาก็รู้สึกโล่งอกเล็กน้อยเมื่อได้ยินดังนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสำหรับพ่อตาของเขาในตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ จริง ๆ แล้วเหตุผลสำคัญที่ทำให้เขาต้องยอมกล้ำกลืนฝืนทนเอเลนมาตลอดหลายปีนั้น ก็เป็นเพราะแคลร์นั่นแหละถ้าไม่ใช่เพราะลูกสาวของเขา เขาก็คงไม่ยอมทนอยู่ได้นานขนาดนั้นหรอก ดังนั้นจึงมองได้ว่าพ่อตาของเขาก็ไม่ได้เป็นคนไร้ประโยชน์ อย่างน้อย ๆ ความรักของพ่อที่มีต่อแคลร์ก็ถือว่ายิ่งใหญ่นักยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ตอนที่แคลร์ถามเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จาค็อบก็ไม่เคยพูดถึงเลยสักครั้งว่าสาเหตุที่เขาต้องทนทุกข์กับเรื่องมากมายมาตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมานั้นก็เป็นเพราะแคลร์ เขาช่างคู่ควรกับคำกล่าวที่ว่า ความรักของพ่อนั้นช่างยิ่งใหญ่และเสียสละอย่างแท้จริง ***เมื่อพวกเขากลับมาถึงธอมป์สัน เฟิร์ส ชาร์ลีกำลังจะขับรถเข้าไปในเขตวิลล่า แล้วจู่ ๆ เขาก็มองเห็นนานาโกะที่สวมแมสก์ปิดบังใบหน้ากำลังยืนอยู่ตรงประตูทางเข้าหมู่บ้านแม้ว่าแมสก์นั้นจะปิดบังใบหน้
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1449
เมื่อชาร์ลีออกมาจากเขตวิลล่า เขาก็หานานาโกะไม่เจอแล้วเขามองไปรอบ ๆ สองสามครั้ง แต่ก็ไม่พบนานาโกะเลยชาร์ลีอดที่จะรู้สึกงุนงงสับสนนิดหน่อยไม่ได้ เขารู้ว่าเขามองไม่ผิด ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะสวมแมสก์ปิดบังใบหน้า แต่เขาก็แน่ใจเหลือเกินว่าผู้หญิงคนนั้นคือนานาโกะเนื่องจากเธออุตส่าห์เดินทางมาถึงที่นี่ก็เพื่อมาตามหาเขาอย่างแน่นอน แล้วจู่ ๆ ทำไมเธอถึงหายตัวไปล่ะ?”ในขณะที่เขากำลังคิดถึงเรื่องนี้อยู่นั้น ชาร์ลีก็อดถอนหายใจไม่ได้ เขานึกไม่ออกจริง ๆ ว่าหญิงสาวชาวญี่ปุ่นคนนี้กำลังมีเรื่องวุ่นวายอะไรอยู่ภายในใจในขณะเดียวกันนานาโกะกำลังซ่อนตัวอยู่ในร้านชานม พร้อมกับแอบมองชาร์ลีจากระยะไกลเมื่อเธอเห็นใบหน้าที่ดูสิ้นหวังและหมดอาลัยของชาร์ลี เธอก็มีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นภายในใจเธอมาที่นี่เพื่อตามหาชาร์ลีในคืนนี้จริง ๆ การแข่งขันรอบสุดท้ายกำลังจะเกิดขึ้น และเธอรู้ดีว่าการเอาชนะออโรร่านั้นเป็นเรื่องยากมากสำหรับเธอ เธออาจได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการแข่งขันในครั้งนี้ก็ได้จริง ๆ แล้วอาจารย์และครอบครัวของเธอต่างก็ไม่ต้องการให้เธอเข้าร่วมการแข่งขันในรอบสุดท้ายนี้เลยแต่นานาโกะรู้สึกว่านักกีฬาที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1450
นานาโกะจึงบอกเจ้าของร้านว่า “คุณคะ ขอชานมอีกแก้วหนึ่งค่ะ”เจ้าของร้านตอบว่า “คุณครับ เรากำลังจะปิดร้านแล้วนะครับ พนักงานของเราก็เลิกงานแล้วด้วย ผมต้องขอโทษด้วยที่ตอนนี้เราไม่สามารถชงชานมให้คุณได้แล้วนะครับ”“โอเคค่ะ” นานาโกะพยักหน้าอย่างช่วยอะไรไม่ได้ในเวลานี้เธอเห็นชาร์ลีเดินไปทางประตูทางเข้าวิลล่าธอมป์สัน เฟิร์สด้านขวามือ เธอจึงรีบถือแก้วชานมวิ่งตามเขาไปชาร์ลีคิดว่านานาโกะกลับไปแล้ว เขาจึงไปที่ร้านขายยาเพื่อซื้ออาหารเสริมชนิดเม็ดที่ช่วยบำรุงตับให้กับพ่อตาของเขาเมื่อเขามาถึงร้านขายยาเขาก็พบโปสเตอร์ขนาดใหญ่แขวนอยู่ตรงทางเข้าร้านขายยา ซึ่งเป็นภาพโปสเตอร์ของควินน์ผู้งดงามจนไม่มีใครเทียบได้ กำลังถือยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาเอาไว้ในมือ นอกจากนี้ยังมีคำบรรยายสั้น ๆ ที่ควินน์เขียนขึ้นเองว่า “ยาใหม่ของชาวออสเกียนที่ผลิตขึ้นในประเทศ ฉันวางใจในยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยา”โดยมีลายเซ็นของควินน์อยู่บนโปสเตอร์ด้วยเมื่อชาร์ลีเดินเข้าไปในร้านขายยา เขาก็เห็นใคร ๆ หลายคนกำลังพูดคุยอยู่กับพนักงานขาย “คุณครับ! ผมต้องการยาแก้โรคกระเพาะของนักปรุงยาที่มีควินน์ โกลดิ้งรับรองให้ ผมขอหนึ่งกล่องคร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1451
อันที่จริงนานาโกะไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรในตอนนี้ ดังนั้นจู่ ๆ เธอจึงคิดที่จะมอบชานมให้กับชาร์ลีถึงแม้ว่าชาร์ลีจะรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่ได้ดื่มน้ำแม้แต่หยดเดียวตั้งแต่ขับรถออกไปรับพ่อตา แล้วตอนนี้เขาก็รู้สึกกระหายน้ำเล็กน้อยด้วยดังนั้นเขาจึงรับชานมนั้นมาไว้ในมือโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่จะยิ้มแล้วพูดว่า “ขอบคุณครับ บังเอิญผมรู้สึกกระหายน้ำขึ้นมานิดหน่อยพอดีเลย”หลังจากพูดออกไปอย่างนั้นแล้ว ชาร์ลีก็ก้มหน้าลงและดูดชานมเข้าไปอึกใหญ่ในเวลานี้นี่เองที่นานาโกะนึกขึ้นมาได้ในทันที แล้วร้องอุทานอยู่ภายในใจ ‘อุ๊ย! เมื่อกี้นี้ฉันจิบชานมจากแก้วนั้นไปสองสามอึกแล้ว… ถึงแม้ฉันจะดื่มชานมไปเพียงสองสามอึก แต่ก็ยังถือว่าดื่มไปแล้ว! นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันได้จูบกับชาร์ลีทางอ้อมหรอกเหรอ?’ชาร์ลีไม่รู้ว่านานาโกะได้ดื่มชานมไปก่อนเขาแล้ว ในขณะที่เขายังคงดื่มชานมต่อไปอยู่นั้น ชาร์ลีก็พูดว่า “คุณอิโตะ ทำไมคุณถึงมาหาผมในช่วงกลางดึกขนาดนี้? มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?นานาโกะรู้สึกเขินอายและละอายใจเล็กน้อยเธอได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวดถึงยี่สิบปีว่าควรทำตัวให้สมกับเป็นผู้หญิง และเธอรู้ถึงความสำคัญของคำ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1452
”บรรพบุรุษชาวออสเกียนของเราคิดอยู่เสมอว่า เราจะพัฒนาตนเองให้ดีขึ้นได้ยังไง ถึงแม้ว่าเราจะทำการสู้รบ แต่เราก็ไม่ได้สู้รบเพื่อตัวเราเอง เราต่อสู้กับตัวตนของเราเองทั้งในอดีตและปัจจุบัน!”“เหตุผลที่เราต่อสู้กับตัวตนในอดีตของเรา ก็เพื่อให้เราก้าวข้ามตัวตนในปัจจุบันและอดีตของเราได้ เราต้องการพัฒนาตนเองทางด้านการแพทย์ เพื่อที่เราจะได้มีอายุยืนยาวขึ้น เราต้องการปรับปรุงเทคนิคการทำฟาร์ม เพื่อให้เราสามารถเลี้ยงดูผู้คนได้มากขึ้น เราต้องการพัฒนาทักษะการต่อสู้ป้องกันตัว เพื่อที่เราจะสามารถพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นได้”ในขณะที่พูดอยู่นั้น ชาร์ลีมองไปที่นานาโกะแล้วถามว่า “ถ้าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมการแข่งขันอีกต่อไป คุณจะเลิกพัฒนาตัวเองหรือแม้แต่เลิกฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ในอนาคตหรือเปล่า?”นานาโกะโพล่งออกมาว่า “ไม่เลิกแน่นอนค่ะ! ถึงแม้ว่าฉันจะไม่สามารถเข้าร่วมการแข่งขันได้อีก ฉันก็จะไม่ยอมทิ้งศิลปะการต่อสู้อย่างแน่นอน!ชาร์ลียิ้มก่อนจะพูดว่า “นั่นสินะ คุณชื่นชอบศิลปะการต่อสู้และการต่อสู้เพื่อตัวเอง และไม่ได้ใช้ศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวเพื่อเอาชนะผู้อื่น ดังนั้นไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะชนะ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1453
ชาร์ลีไม่รู้ว่าเขามองนานาโกะแบบไหนเพราะเขาไม่มีกระจกอยู่ในมือตอนนั้น จึงมองไม่เห็นว่าเขาแสดงออกทางสีหน้าอย่างไรแต่อย่างไรก็ตามเขาจำอารมณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นได้ในตอนนั้นเขารู้สึกเป็นกังวลมากเมื่อเห็นเธอโดนคู่ต่อสู้โจมตีอย่างต่อเนื่องดังนั้นสิ่งที่นานาโกะเห็นในตอนนั้นน่าจะเป็นแววตาที่ดูเป็นกังวลของเขาหรือเปล่านะ?ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้อยู่นั้นชาร์ลีก็รู้สึกอายอยู่นิดหน่อยเหมือนกัน เขาถอนหายใจในขณะที่พูดอย่างจริงจังว่า “อย่าทำตัวงี่เง่าในอนาคตอีกล่ะ คุณสามารถออกไปแข่งขันได้อย่างเต็มที่ แต่อย่าเอาตัวเองเข้าไปอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงอันตราย เพียงเพราะความคิดหมกมุ่นของตัวเอง”เมื่อนานาโกะได้ยินชาร์ลีแสดงความกังวล เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากราวกับเป็นผู้หญิงเอวบางร่างน้อยและบอบบาง เธอพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้วค่ะคุณเวด!”ชาร์ลีมองดูเธอแล้วยังคงเห็นรอยฟกช้ำและรอยแผลเป็นบริเวณหางตา ในเวลานี้เขาอดที่จะเตือนเธอไม่ได้ว่า “ในการแข่งขันครั้งต่อไประหว่างคุณกับออโรร่า คุณต้องจดจำไว้เสมอว่า จะต้องให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของตัวเอง ถ้าคุณรู้สึกว่าคุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของออโรร่าเมื่อไหร
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
