เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1411
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1412
นานาโกะขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “คุณเวดคะ ช่วยขยายความคำพูดของคุณหน่อยค่ะ!”ชาร์ลีกล่าวว่า “ก่อนอื่นเลย ถ้าคุณอยากจะเดินบนเส้นทางของโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ คุณควรพัฒนาจิตใจและร่างกายของคุณก่อน แล้วจึงค่อยพัฒนาศิลปะการต่อสู้ต่าง ๆ“กล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือ การแสวงหาบนเส้นทางสายนี้ คุณต้องให้ความสำคัญทางด้านจิตใจมากกว่าความแข็งแกร่งทางร่างกาย และประเภทของศิลปะการต่อสู้”“ไม่สำคัญหรอกว่าคุณจะฝึกฝนการต่อสู้ การชกมวยที่ใช้เท้าเตะได้ คาราเต้ เทควันโด มวยหวิงชุน หรือมวยไท่เก๊ก แต่สิ่งที่สำคัญกว่าก็คือหัวใจของคุณเอง!”นานาโกะถามด้วยความงุนงง “หัวใจของฉันเหรอ? หัวใจของฉันผิดอะไรคะ?”ชาร์ลีดุว่าด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่ง “หัวใจของคุณมีแต่ความเมตตากรุณา เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและชั้นเชิง มีแต่ความใจแคบ ไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ และที่สำคัญที่สุดก็คือ…ไม่มีความดุร้าย!“ความดุร้าย?!” ใบหน้าของนานาโกะดูเหยเกแล้วกลายเป็นบูดบึ้งในขณะที่อุทานว่า “คุณหมายความว่ายังไงคะ? ความดุร้ายคืออะไร?”ชาร์ลีกล่าว่า “สิ่งที่เรียกว่าความดุร้ายนั้นเป็นธรรมชาติของหมาป่า ซึ่งหมายถึงความทนทานและความเหี้ยมโหดที่เปรียบเสมือนหมาป่า เมื่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1413
คำพูดของชาร์ลีทำให้นานาโกะรู้ว่า เธอไม่เคยเป็นนักสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมมาก่อนเลยเธอเคยคว้าแชมป์โลก และได้รับการสวมมงกุฎให้เป็นหนึ่งในนักต่อสู้ระดับสูงสุดที่มีอายุน้อยที่สุดในโลก แต่เธอไม่เข้าใจหลักการขั้นพื้นฐานของศิลปะการต่อสู้เลยเมื่อเห็นเธอร้องไห้อย่างหนักและตัวสั่นเทา ชาร์ลีก็อดที่จะถอนหายใจและพูดขึ้นไม่ได้ว่า “ผมขอโทษที่ใช้คำพูดที่รุนแรงเกินไป แต่ผมหวังว่าคุณคงจะเข้าใจแล้วนะว่า จิตวิญญาณของศิลปะการต่อสู้ที่แท้จริงนั้นคืออะไร!”นานาโกะเงยหน้าขึ้น เธอจ้องมองชาร์ลีด้วยดวงตากลมโตสีแดงก่ำ จากนั้นเธอก็ย่อตัวคุกเข่าลงบนพื้น ในขณะที่พูดพร้อมกับร้องไห้ฟูมฟาย “กรุณาสอนสั่งฉันด้วยเถอะค่ะ ฉันพร้อมที่จะฟังคำแนะนำของคุณ!”แทนที่จะช่วยพยุงตัวเธอให้ลุกขึ้น ชาร์ลีกลับพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า “จิตวิญญาณของศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวไม่ใช่ความแข็งแกร่งทางร่างกาย แต่เป็นความแข็งแกร่งทางจิตใจ!”“ถ้าคุณมีความแข็งแกร่งจากภายใน ต่อให้คุณกลายเป็นคนพิการ คุณก็จะยังคงมีจิตวิญญาณของศิลปะการต่อสู้อยู่ อาจารย์ของคุณคือตัวอย่างที่ดีที่สุด ถึงแม้เขาจะเป็นคนหัวแข็งและหยิ่งยโส แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถยอมรับผล
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1414
นานาโกะรีบวางมือลงบนพื้นพร้อมกับก้มศีรษะลงแล้วพูดว่า “คุณเวดคะ ฉันขอโทษคุณและชาวออสเกียนทุกคนในนามของชาวญี่ปุ่นทุกคนที่เคยทำร้ายชาวออสเกียนในอดีต ฉันเสียใจค่ะ! ฉันจะพยายามหาทางชดใช้ในเรื่องติดค้างของชาวญี่ปุ่นนี้ไปตลอดชีวิตเลยค่ะ!”ชาร์ลีโบกมือปฏิเสธ “ช่างมันเถอะ เรื่องติดค้างนี้ไม่มีวันชดใช้ได้หรอก แต่ผมต้องขอบคุณสำหรับความพยายามของคุณ”จากนั้นเขาก็เอื้อมมือไปช่วยพยุงนานาโกะให้ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “คุณยังต้องทำการแข่งขันอีกสองแมตช์ รีบกลับไปเตรียมตัวไว้ให้ดี ผมในฐานะที่เป็นโค้ชของออโรร่า รอคอยที่จะได้เห็นคุณสองคนพบกันในรอบชิงชนะเลิศ ดังนั้นคุณต้องทำผลงานให้ดีในรอบรองชนะเลิศครั้งต่อไป เพื่อจะได้เข้าสู่รอบชิงชนะเลิศกับออโรร่า”นานาโกะพูดอย่างแน่วแน่ว่า “โปรดวางใจเถอะค่ะคุณเวด ฉันจะทำให้ดีที่สุด และเข้าไปพบกับออโรร่าในรอบชิงชนะเลิศให้ได้!”“ดี” ชาร์ลีพยักหน้า “แล้วเจอกันในรอบชิงชนะเลิศ”หลังจากนั้นชาร์ลีก็กลับไปที่รถบีเอ็มดับเบิ้ลยูของเขา แล้วขับเข้าไปในวิลล่าธอมป์สัน เฟิร์สในขณะที่รถแล่นออกไปนั้น นานาโกะก็จ้องไปที่รถเป็นเวลานานจนลับสายตาไป เธอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลาเกือบสิบนาที
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1415
นานาโกะนอนไม่หลับทั้งคืนคำพูดของชาร์ลีวนเวียนอยู่ในความคิดของเธอตลอดทั้งคืน เมื่อเธอครุ่นคิดถึงเรื่องนี้มากขึ้น จู่ ๆ เธอก็รู้สึกว่า เธอจะล้มเลิกศิลปะการต่อสู้ไปไม่ได้!จริง ๆ แล้วเธอต้องเพิ่มความพยายามขึ้นเป็นสองเท่า และฝึกซ้อมอย่างหนัก เพื่อที่ชาร์ลีจะได้มองเธอในมุมมองที่ต่างออกไป! บางทีชาร์ลีอาจไม่เต็มใจรับเธอเป็นศิษย์ แต่เธอต้องแสดงให้เขาเห็นด้วยการกระทำของเธอว่า เธอได้กลายเป็นนักสู้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสมแล้ว!จิโร่ผู้ที่ต้องการไล่ตามนานาโกะมาตลอดก็มีปัญหาเรื่องนอนไม่หลับเหมือนกันในขณะที่เขารอแทบไม่ไหวที่จะมีโอกาสได้จับมือนานาโกะ เขาก็ยังตั้งตารอเคมเปญโฆษณาตัวใหม่ของยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิในประเทศออสเกียด้วยเนื่องจากยาแก้โรคกระเพาะโคบายาชิเป็นผู้สนับสนุนหลักของการแข่งขันรอบสุดท้าย จึงนับเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะได้ทำการโปรโมทครั้งใหญ่ให้กับยาตัวนั้นนอกจากนี้ จิโร่ยังรู้สึกประหลาดใจด้วยที่ออโรร่าซึ่งเป็นนักกีฬาของออสเกียได้กลายเป็นม้ามืดของการแข่งขันครั้งนี้!เรื่องนี้มีความสำคัญกับเขามาก เขาต้องการเปิดตัวและโปรโมทยาแก้โรคกระเพาะตัวใหม่ของเขาในตลาดออสเกียน ดังนั้นเขาจ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1416
แคลร์ไม่สามารถอยู่ที่สตูดิโอได้ทั้งวันเพราะมีงานต้องทำ ดังนั้นพอถ่ายทำไปได้ครึ่งหนึ่งเธอก็กลับไปที่ออฟฟิศของเธอ โดยทิ้งให้ชาร์ลีและเลียมอยู่ที่สตูดิโอต่อไปหลังจากถ่ายทำโฆษณาเสร็จ พนักงานของบริษัทโฆษณาก็นำข้อมูลจากการถ่ายทำนั้นกลับไปที่ออฟฟิศของพวกเขาทันที เพื่อนำเข้าสู่กระบวนการทำงานในขั้นตอนหลังจากนั้น ส่วนชาร์ลีกับเลียมก็จัดงานเลี้ยงขึ้นที่โรงแรมแชงกรีล่าอีกครั้ง เพื่อให้ความบันเทิงกับควินน์และโดโรธีควินน์มีตารางการทำงานที่แน่นมากในช่วงนี้ เนื่องจากเธอเป็นหนึ่งในดาราชั้นนำของประเทศ จึงถูกเชิญให้ไปร่วมงานกาล่าฉลองตรุษจีนที่เรียกว่า ‘ชุนหว่าน’ ของปีนี้ และต้องโชว์การแสดงเดี่ยวด้วย ดังนั้นเธอจึงต้องรีบกลับไปที่อีสต์คลิฟฟ์ เพื่อเข้าร่วมการซ้อมใหญ่อย่างเป็นทางการครั้งแรกของงานกาล่านั้นดาราดังที่สามารถเข้าร่วมงาน ‘ชุนหว่าน’ ล้วนเป็นดาราดังระดับแนวหน้าของประเทศ เนื่องจากงานกาล่านั้นเป็นรายการบันเทิงที่มีผู้ชมมากที่สุด รวมทั้งเป็นรายการโทรทัศน์ที่มีผู้ชมมากที่สุดในโลกด้วย ดาราดังหลายคนจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้เข้าร่วมงานกาล่านั้นเพื่อให้ได้ไปร่วมงานกาล่า ‘ชุนหว่าน’ ดาราดังหลายคนต่าง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1417
ในเช้าวันถัดมาเที่ยวบินของควินน์จะเริ่มออกเดินทางในเวลาแปดโมงครึ่ง ในขณะที่การแข่งขันการต่อสู้ป้องกันตัวรอบรองชนะเลิศจะเริ่มขึ้นในเวลาสิบโมงเช้าชาร์ลีจึงตัดสินใจไปในหาควินน์ที่สนามบินก่อน แล้วจึงมุ่งหน้าไปยังสนามกีฬา เพื่อดูการแข่งขันของออโรร่าชาร์ลีได้ไปหาจาค็อบในช่วงเช้าตรู่แล้วพูดว่า “พ่อครับ เช้านี้พ่อต้องใช้รถหรือเปล่าครับ? ถ้าไม่ได้ใช้ผมขอยืมก่อนนะครับ ผมมีเรื่องต้องทำในตอนเช้า”จาค็อบยิ้มเจื่อน ๆ แล้วพูดว่า “เช้านี้ฉันต้องไปบรรยายเรื่องการตีราคาวัตถุโบราณและวัฒนธรรมที่มหาวิทยาลัยการศึกษาผู้ใหญ่ ในนามของสมาคมจิตรกรรมและการเขียนอักษรจีนน่ะสิ”ด้วยเหตุนี้จาค็อบจึงเหลือบมองชาร์ลีเพื่อบอกเป็นนัย ๆ ว่า “นายรู้ว่าฉันหมายถึงอะไรใช่ไหม”ชาร์ลีเข้าใจอย่างถ่องแท้ขึ้นมาทันทีจาค็อบต้องได้เจอกับมาทิลด้าในช่วงทำกิจกรรมร่วมกันระหว่างมหาวิทยาลัยกับสมาคม เขาจึงอยากใช้โอกาสนี้ไปพบกับมาทิลด้าให้บ่อยขึ้นก่อนที่เอเลนจะสงสัยอะไรดังนั้นชาร์ลีจึงเดาได้โดยไม่ต้องบอกว่าจาค็อบกำลังจะไปหามาทิลด้า โดยแต่งเรื่องขึ้นมาบอกเขาในเวลานี้นี่เองที่เอเลนเพิ่งเดินลงบันไดมา เมื่อเธอได้ยินการพูดคุยของสองค
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1418
ดังนั้นจาค็อบจึงรีบยอมรับแล้วพูดว่า “นี่เธอ! ช่วยหยุดการแก้ปัญหาทุกสิ่งทุกอย่างด้วยการตีโพยตีพายได้ไหม?”เอเลนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ก็แกบอกเองนี่ว่าตอนนี้แกเป็นคนรับผิดชอบครอบครัว และฉันไม่มีสิทธิ์อะไรอีกแล้ว ถ้าฉันไม่เอะอะโวยวาย แล้วฉันจะสร้างสถานะให้ตัวเองในครอบครัวนี้ได้ยังไง?จาค็อบยอมถอยด้วยการพูดว่า “ก็ได้ ไม่เป็นไร ฉันพูดผิดเอง เธอมีสิทธิ์ที่จะเข้าครอบงำครอบครัวนี้ พอใจหรือยัง?”รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฏบนใบหน้าของเอเลนในขณะที่พูดว่า “ในเมื่อแกพูดออกมาอย่างนั้นแล้ว ฉันก็ต้องขอใช้สิทธิ์และอำนาจเสียหน่อยแล้ว บอกฉันมาตามตรงจาค็อบตอนนี้แกมีเงินอยู่เท่าไหร่? แกแอบขายวัตถุโบราณโดยไม่ให้ฉันรู้หรือเปล่า?”จาค็อบพูดด้วยสีหน้าบูดบึ้งด้วยความโกรธเคือง “ขายของเก่ากับผีอะไรล่ะ! บอกตามตรงนะตอนนี้ฉันไม่มีเงินติดกระเป๋าเลย! ไม่มีหนทางสร้างรายได้จากสมาคมจิตรกรรมและการเขียนอักษรจีนเลยด้วย! ก่อนหน้านี้ฉันสร้างรายได้ด้วยการขายของเก่า แต่ตอนนี้ไม่มีโชคทางด้านนั้นแล้ว เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้รับภาพเขียนอักษรจีนราคาถูกมาสองสามภาพ ซึ่งคิดว่าจะขายต่อเพื่อหารายได้พิเศษได้ แต่คิดผิดที่ซื้อมาในราคาภาพละหลาย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1419
”เธอ…”ตอนนี้จาค็อบโกรธมาก ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความขุ่นเคืองมือของเขาเหมือนถูกมัดไว้เมื่อต้องตอบโต้กับคนปากร้ายอย่างเอเลน ‘คนที่มีปากกาไม่สามารถให้เหตุผลกับคนที่มีปืนได้’ นั่นคือสิ่งที่เขากำลังรู้สึกอยู่ในตอนนี้ในเวลานี้นี่เองที่ชาร์ลีเริ่มพูดบ้าง “เอาล่ะ ๆ ครับ อย่าทะเลาะกันแต่เช้าเลยนะครับ”เอเลนเหี่ยวเฉาลงทันทีที่ได้ยินเสียงของชาร์ลีถ้าเมื่อก่อนชาร์ลีกล้าขัดจังหวะในขณะที่เธอกำลังดุด่าจาค็อบอยู่ล่ะก็ เธอคงกัดเขาหัวขาดเพราะพูดแทรกไปแล้วแต่ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ไม่ได้เป็นอย่างที่เคยเป็นแล้ว โอกาสทองมักผ่านมาเพียงหนเดียว แล้วคราวนี้ก็เป็นทีของชาร์ลี ตอนนี้เธอไม่มีเงินเหลือเลย แล้วต้องมาอาศัยอยู่ในวิลล่าของชาร์ลี ดังนั้นชาร์ลีจึงมีสถานะที่สำคัญที่สุดในครอบครัวเพื่อไม่ให้ชาร์ลีไล่เธอออกจากบ้านนั้น เธอยอมทำทุกอย่างเพื่อเอาใจชาร์ลี และไม่ทำอะไรให้เขาต้องขัดเคืองใจดังนั้นเธอจึงจ้องมองจาค็อบด้วยสายตาชั่วร้ายแล้วพูดว่า “ถ้าไม่ใช่ลูกเขยที่ดีของเราเข้ามาเป็นคนกลางล่ะก็ วันนี้ฉันคงได้จบชีวิตของแกแน่! ฉันจะไว้ชีวิตแกสักครั้งเพื่อเห็นแก่ลูกเขยที่ดีของเรา!”จากนั้นเธอก็หันไปหาชาร์ลีพร้อมก
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
