เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1280
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1281
ชายวัยห้าสิบกว่า ๆ ที่มีครอบครัวและบ้านพรั่งพร้อมแล้ว จะมาแต่งงานกับลูกสาวของคุณมอร์นิ่งสตาร์ได้อย่างไร?!คำพูดของชาร์ลีทำให้ผู้คนที่อยู่ที่นั่นทั้งหมดระเบิดโทสะออกมาเซลล์ มอร์นิ่งสตาร์เดือดจัด แล้วเริ่มส่งเสียงดุด่า "แกอยากจะตายล่ะสิท่า! แกกล้าดีอย่างไรให้ลูกสาวสุดที่รักของฉันไปแต่งงานกับพ่อของเดรโก!”ชาร์ลีหัวเราะ "คุณคงหูตามืดบอดแน่ ๆ ไม่เห็นเหรอว่าเดรโกไม่สนใจที่จะแต่งงานกับลูกสาวของคุณ? ในทางกลับกัน ดูเหมือนพ่อแม่ของเดรโกจะอยากให้ลูกสาวของคุณเข้ามาเป็นคนในครอบครัวของเขา… จนตัวสั่น… ดังนั้นทางออกที่ดีที่สุดของภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ ก็คือให้คุณสก็อตสันได้แต่งงานกับลูกสาวสุดที่รักของคุณไม่ดีกว่าหรือ?”“ไอ้สารเลว! แกกำลังพล่ามเรื่องไร้สาระอะไร!” ลิเลียนรู้สึกเดือดดาล "ให้สามีฉันแต่งงานกับลูกสาวของคุณมอร์นิ่งสตาร์… แล้วตัวฉันล่ะ?!”ชาร์ลีพูดต่อ "คุณเหรอ? ผมคิดว่าคุณอยากได้ลูกสาวของคุณมอร์นิ่งสตาร์มาเป็นคนในครอบครัวคุณไม่ใช่เหรอ? นี่ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาให้คุณหรอกหรือ? คุณควรจะต้องขอบคุณที่ผมให้คำแนะนำด้วยซ้ำไป"ชาร์ลีหันไปหาเติร์กแล้วยิ้มอย่างมีความสุข "ตาแก่สก็อตสัน… หลังจ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1282
"แก… แก...” ลิเลียนไม่สามารถสรรหาคำพูดใดมาตอบโต้ได้ เธอหันไปหาฮานส์และสั่งเขาว่า "ฮานส์! มาช่วยฉันจัดการไอ้สารเลวไร้ค่าคนนี้หน่อย!”ฮานส์ถอยหลังไปสองสามก้าว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด "คุณป้าเพิ่งบอกผมเองว่าผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวป้าไม่ใช่เหรอ? แถมยังมาไล่ผมออกไปให้พ้น ๆ อีก แล้วตอนนี้จะมาให้ผมไปไล่ตีใครได้เหรอ? คุณป้าเปลี่ยนหน้าได้เร็วกว่าผู้หญิงเปลี่ยนเสื้อผ้าซะอีกนะ!”ลิเลียนพูดพร้อมกับฝืนยิ้ม "ฮานส์ อย่าโกรธไปเลยนะ ที่ฉันพูดออกไปก็เพราะความหงุดหงิด แกไม่อยากเห็นตระกูลสก็อตสันเจริญรุ่งเรืองหรืออย่างไร?”“ผมขอโทษครับคุณป้า" ฮานส์ตอบเกือบจะในทันที "ครอบครัวของคุณป้าก็คือครอบครัวของคุณป้า ครอบครัวของผมก็คือครอบครัวของผม เราไม่ใช่ครอบครัวเดียวกัน ดังนั้นถ้าอยากจะไล่ตีใคร...ก็ทำเองนะครับ!”หลังจากที่เขาพูดจบ ฮานส์ก็หันไปหาสมาชิกครอบครัวคนอื่น ๆ แล้วตะโกนว่า "ทุกคนอย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวในเรื่องนี้ นี่ไม่ใช่เรื่องของเรา ปัญหาครอบครัวของคนอื่นเป็นปัญหาที่พวกเขาต้องแก้ไขกันเอง อย่าโง่ให้เขาหลอกใช้เป็นเครื่องมือล่ะ"สมาชิกทุกคนพยักหน้าเบา ๆ แล้วถอยหลังไปสองสามก้าว ไม่มีใครอยากจะต
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1283
เจย์เดนมักจะมองว่าเซลล์เป็นแหล่งหาเงินแบบง่าย ๆ ค่าคุ้มครองรายปีที่เซลล์จ่ายให้เขาเพียงอย่างเดียว ก็สูงถึงเจ็ดหรือแปดล้านดอลลาร์แล้ว นอกเหนือจากส่วนที่มอบให้อัลเบิร์ตแล้ว เจย์เดนยังสามารถเก็บส่วนของตัวเองได้สองถึงสามล้านดอลลาร์ดังนั้นทันทีที่เขาได้ยินว่าเซลล์ต้องการจะใช้กำลังกับใคร เขาก็โพล่งออกไปแบบไม่ลังเลว่า "ได้ รอแป๊บ ฉันจะนำกำลังไปที่นั่นเดี๋ยวนี้เลย!”หลังจากเซลล์กล่าวขอบคุณเจย์เดนเสร็จแล้ว เขาก็วางสายก่อนจะมองไปที่ชาร์ลี แล้วหัวเราะเยาะในขณะที่พูดว่า "ไอ้หนู...อย่าโทษฉันที่ไม่หาทางออกให้แกนะ ฉันบอกให้แกคุกเข่าขอโทษฉันแล้ว แต่แกก็ยังไม่ยอมคว้าโอกาสที่ฉันให้ ถ้าแกตัดสินใจมาคุกเข่าต่อหน้าฉันตอนนี้ ก็ถือว่าสายไปแล้วล่ะ"ชาร์ลียิ้มในขณะที่พูดว่า "เมื่อกี้คุณโทรหาใครนะ? หัวหน้าเจย์เหรอ? ใช่บรูซ วิลลิสจากภาพยนตร์เรื่องนั้นหรือเปล่า?“แกมันบ้าไปแล้ว!” เซลล์ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา "หัวหน้าเจย์คือเจย์เดน มาร์เกซ เขาเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มสี่ผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่ของดอน อัลเบิร์ต!”เมื่อเดรโกได้ยินดังนี้ เขาพูดอย่างกระวนกระวายใจว่า "ชาร์ลี วันนี้ผมต้องขอโทษคุณด้วย! คุณควรพาแคลร์ออกไปจาก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1284
ในตอนนี้เองที่ชายซึ่งดูดุดันและก้าวร้าวประมาณสามสิบถึงสี่สิบคนได้ก้าวลงมาจากรถคันอื่น ๆหลังจากนั้นเมื่อได้รับคำสั่งจากหัวหน้าเจย์ ชายเหล่านี้ก็วิ่งไปล้อมฝูงชนนั้นทันทีเซลล์รีบโบกมือทักทายเขา "หัวหน้าเจย์"เจย์เดนพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะเหลือบมองเขาแล้วถามว่า "คุณมอร์นิ่งสตาร์ครับ ใครกันเหรอครับที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง แล้วกล้ามาหาเรื่องกับคุณ?”เซลล์ชี้ไปที่ชาร์ลีก่อนจะพูดอย่างโกรธ ๆ ว่า "ห้วหน้าเจย์ ไอ้เบื๊อกคนนี้ไม่เพียงแต่ดูหมิ่นฉันเท่านั้น แต่ยังดูถูกลูกสาวฉันด้วย!”เจย์เดนเลิกคิ้วในขณะที่หันไปมองชาร์ลี ทันทีที่เขาเห็นชาร์ลี เจย์เดนก็ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัวไอ้บ้าเอ๊ย!นี่คือปรมาจารย์เวด!เจย์เดนเป็นหนึ่งในสมาชิกกลุ่มสี่ผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่ของอัลเบิร์ต ซึ่งนอกจากจะมีพละกำลังมากกว่าใคร ๆ แล้ว เขายังเป็นคนโปรดของอัลเบิร์ตคนหนึ่งด้วย เขาเคยเห็นชาร์ลีมาก่อนเมื่อตอนที่อัลเบิร์ตจัดงานเลี้ยงแต่งงานที่เดอะ เฮเว่น สปริงส์ ก่อนหน้านี้แต่ในตอนนี้อัลเบิร์ตเองก็มีความอ่อนน้อมถ่อมตนกับชาร์ลีเป็นอย่างมาก และอัลเบิร์ตก็มีอาการกระวนกระวายเช่นกันเมื่อได้พูดคุยกับชาร์ลี ดังนั้นเขาจึงไม่สนใจท
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1285
เมื่อเจย์เดนได้ยินคำพูดของเซลล์ เขาก็รู้สึกโกรธมากจนต้องตบหน้าเขาอีกหนึ่งฉาดพร้อมกับก่นด่า "แกยังกล้ามาโต้เถียงกับฉันอีกเหรอ?” แกควรใส่ใจในสิ่งที่ฉันบอกไปแล้ว!”เซลล์รู้สึกผิดและหดหู่อย่างมากหลังจากถูกตบถึงสองครั้ง ตั้งแต่เติบโตมาจนกลายเป็นผู้ใหญ่เขาเคยถูกใครทำร้ายที่ไหนกัน?แต่วันนี้เจย์เดนได้ตบหน้าเขาต่อหน้าผู้คนมากมายถึงสองครั้งถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกโกรธมาก แต่ก็ไม่กล้าแสดงความไม่พอใจออกมาในช่วงเวลานี้เขาได้แต่พยักหน้าด้วยความปวดร้าวก่อนจะพูดว่า "หัวหน้าเจย์ นายพูดถูก ต่อไปฉันควรใส่ใจกับสิ่งที่ฉันพูดในที่สาธารณะให้มากขึ้น"เจย์เดนส่งเสียงไม่พอใจก่อนจะเหลือบไปมองชาร์ลี เขาอดรู้สึกผิดเล็กน้อยไม่ได้ เขาจึงรีบถามเซลล์ว่า "วันนี้เกิดอะไรขึ้นที่นี่กันแน่? บอกรายละเอียดและลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดมาเดี๋ยวนี้!”เมื่อเซลล์ได้ยินคำพูดนั้น เขาก็รีบพูดขึ้นด้วยความรู้สึกโกรธและคับแค้นใจ "หัวหน้าเจย์ วันนี้ฉันรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก ไอ้สารเลวที่ไม่มีหัวนอนปลายตีนคนนี้กล้ามาทำอวดดีต่อหน้าฉัน วันนี้เขากล้ามาดูถูกเหยียดหยามฉันต่อหน้าผู้คนมากมาย! นายต้องทวงคืนความยุติธรรมให้ฉันนะ!”ในขณะที่เขาก
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1286
เขาตบหน้าเซลล์ถึงสองครั้ง ก่อนจะบอกให้เซลล์ยอมให้ลูกสาวได้แต่งงานกับเติร์ก…ซึ่งการแต่งงานของลูกสาวของเขานั้น เป็นอะไรที่ดูย่ำแย่เสียยิ่งกว่าโดนตบหน้าเสียอีก!ตอนนี้เซลล์รู้สึกหดหู่ใจยิ่งกว่าเดิม และรู้สึกอยากตายไปพ้น ๆ เขาตัวสั่นในขณะที่พูดว่า "หัวหน้าเจย์… นายจะมาทอดทิ้งฉันแล้วหันไปให้ความช่วยเหลือคนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะ! ไม่ว่าจะยังไงเราก็เป็นเพื่อนเป็นพี่เป็นน้องกัน! ลูกสาวของฉันก็ถือว่าเป็นหลานสาวของนายเช่นกัน! แล้วนายยังสนับสนุนให้เธอแต่งงานกับชายแก่เลว ๆ อย่างเติร์กอีกเหรอ?!”เจย์เดนตอบทันทีว่า "เซลล์… ถึงแม้ว่าเราทั้งสองจะคุ้นเคยกันดี แต่จะมาพูดเรื่องเหลวไหลแบบนี้ไม่ได้ เราทั้งสองเป็นเพียงคนรู้จักคุ้นเคยกันตามธรรมดา มีใครบอกว่าเราเป็นพี่เป็นน้องกันเหรอ?!”เซลล์ตกใจสุดขีดแล้วรีบตอบว่า "หัวหน้าเจย์ เรารู้จักกันมาหลายปีแล้ว ฉันให้ผลประโยชน์กับนายทุกปีไม่เคยขาด แล้วยังให้ซองอั่งเปาหนัก ๆ เมื่อไม่นานมานี้ด้วย! ทำไมนายถึงได้ตัดเยื่อขาดใยกับฉันถึงขนาดนี้!”เจย์เดนตอบอย่างเคร่งขรึมว่า "เซลล์… ฉันไม่ได้ตัดเยื่อใยอะไรนายนะ ฉันแค่ทำในสิ่งที่ดีต่อตัวนายเอง นายเข้าใจไหม? ถึงลูกสาวของนายจะ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1287
”ไอ้บ้าเอ๊ย!”ทันทีที่เจย์เดนได้ยินว่าอัลเบิร์ตได้มาถึงที่นี่แล้ว เขาก็รู้ทันทีว่าเจ้านายของเขามาที่นี่ก็เพราะปรมาจารย์เวดดังนั้นเขาจึงมองไปที่เซลล์ด้วยความเห็นอกเห็นใจในขณะที่เขาส่ายหัวแล้วพูดว่า "เซลล์ อย่าโทษฉันที่ไม่ได้บอกนายล่วงหน้า วันนี้นายควรเตรียมตัวจัดงานแต่งงานให้ลูกสาวจะดีกว่า!”หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็รีบเดินไปหาอัลเบิร์ตในเวลานี้มีคนในฝูงชนพูดขึ้นมาว่า "โอ้พระเจ้า! ดอน อัลเบิร์ตมาที่นี่พร้อมกับอีกสามคนจากกลุ่มผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่! นี่คือเหล่าขุนพลที่อยู่ภายใต้คำบัญชาของดอน อัลเบิร์ต! หลังจากที่ดอน อัลเบิร์ตกลายเป็นหัวหน้าอันธพาลของโลกใต้ดินแห่งโอลรัส ฮิลล์ เขาก็ได้มอบหมายให้สี่ผู้พิทักษ์ผู้ยิ่งใหญ่นี้แยกกันอยู่คนละที่ นานมากแล้วที่ขุนพลทั้งสี่นี้ไม่ได้มาปรากฏตัวพร้อมกันเลย!”เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนี้ พวกเขาก็อดรู้สึกตกใจไม่ได้แคลร์ถามชาร์ลีด้วยเสียงแผ่วเบา "ชาร์ลี คุณเรียกคนที่ชื่อดอล อัลเบิร์ตมาที่นี่ใช่ไหมคะ?”ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะยิ้มแล้วพูดว่า "ใช่แล้วครับ ผมเป็นคนเรียกเขามาที่นี่เอง วันนี้ผมจะทำตามในสิ่งที่พูดออกไปทุกอย่าง! ผมจะไม่ปล่อยให้พวกที่มาจากโลกใต้ดิน
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1288
เมื่อผู้คนเป็นร้อย ๆ คนเริ่มตะโกนคำขอโทษเหล่านี้ออกมาพร้อม ๆ กัน ก็ทำให้รู้สึกเหมือนฟ้ากำลังคำรามขึ้นในสถานที่แห่งนี้ทุก ๆ คนในที่นี้ต่างตกใจกลัวกันมากในเวลานี้ใบหน้าของลิเลียนดูซีดเผือดลงทันที ขาของเติร์กก็ไร้เรี่ยวแรง ส่วนเซลล์ก็ทรุดเข่าลงกับพื้นดัง ตุ้บ!เขารู้ตัวแล้วว่าได้ทำอะไรลงไปเขาไม่เคยคิดเลยว่าเด็กหนุ่มที่เขาอยากจะสับให้เป็นชิ้น ๆ นั้นจะมีอำนาจถึงขนาดนี้!แม้แต่ดอน อัลเบิร์ตก็ยังความเคารพแก่เขาอย่างมากในตอนนี้!ตอนนี้… ดอน อัลเบิร์ตไม่มีความเป็นหัวหน้าแก๊งอันธพาลแห่งโลกใต้ดินของโอลรัส ฮิลล์หลงเหลืออยู่เลย เขาดูเป็นลูกสมุนคนหนึ่งของเด็กหนุ่มคนนี้!พระเจ้าองค์ใดสร้างความขุ่นเคืองใจให้เขากันแน่?!ในเวลานี้ชาร์ลีมองไปที่อัลเบิร์ตก่อนจะยิ้มอ่อน ๆ แล้วพูดว่า "ไม่เป็นไร นายไม่ได้มาสายหรอก"อัลเบิร์ตรีบถามขึ้นทันที "ปรมาจารย์เวด วันนี้คุณเรียกผมมาที่นี่เพื่อจุดประสงค์อะไรเหรอครับ? คุณต้องการให้ผมลงมือทำอะไรหรือเปล่า?ชาร์ลีชี้ไปที่เซลล์ก่อนจะพูดว่า "คนคนนี้กำลังจะจัดงานแต่งงานให้ลูกสาวของเขาในวันนี้ แต่คู่หมั้นของลูกสาวเขายังไม่ได้หย่าเลย ดังนั้นผมให้เวลาคุณครึ่งชั่วโมงพ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
